دنیای اقتصاد نوشت: مدیرعامل پژوسیتروئن خبر از بازگشت این خودروساز به بازار ایالات متحده آمریکا داد.
بنا بر اعلام کارلوس تاوارس، به زودی یکی از برندهای این گروه خودروسازی به بازار آمریکا بازمی‌گردد. اگر این اتفاق رخ دهد، پژوسیتروئن می‌تواند پس از حدود سه دهه، دوباره به بازار آمریکا وارد شود، هرچند البته کار بسیار سختی برای رقابت با غول‌های این بازار خواهد داشت.
بازگشت پژوسیتروئن به آمریکا اما برای ایرانی‌ها یادآور دوبار خروج این خودروساز از صنعت و بازار خودرو کشور است. پژویی‌ها یک بار در سال ۲۰۱۲ و به‌دلیل برقراری تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران و همچنین خرید بخشی از سهام این شرکت توسط جنرال موتورز آمریکا، ارتباط خودروسازی خود را با ایران قطع کردند. این برند اروپایی در پسابرجام به ایران برگشت، اما همان طور که مدیران ارشدش پیش‌تر هشدار داده بودند، به‌دلیل تحریم صنعت خودرو کشور از سوی آمریکا، برای بار دوم چمدان‌ها را بستند و رفتند.
در همان روزهایی که پژوسیتروئن به ایران برگشته و مشغول فعالیت بود، یکی از مدیران ارشد این شرکت در گفت‌وگو با «دنیای‌اقتصاد» اعلام کرد «اگر دوستان آمریکایی ما دوباره کشور شما را تحریم کنند، چاره‌ای جز ترک ایران نداریم.» این گفته وی را مسوولان وزارت صنعت و ایران‌خودرو خیلی جدی نگرفتند، اما با خروج آمریکا از برجام، پژوسیتروئن اولین شرکتی بود که آماده رفتن شد و رفت. حالا به‌نظر می‌رسد آمریکایی‌ها به نوعی مزد پژوسیتروئن را داده‌اند، چه آنکه قصد دارند در ازای پشت کردن این خودروساز به ایران، سهم احتمالا ناچیزی از بازار خود را در اختیار این شرکت قرار دهند.
چینی ها هم روابط خود را قطع کرده‌اند
روزنامه دنیای اقتصاد: مجموعه مشکلات داخلی و خارجی به‌خصوص تحریم‌های سفت و سخت آمریکا، ابتکار عمل را از خودروسازان کشور گرفته، چه آنکه روند تامین مواد اولیه و قطعات از خارج مختل شده است.
بسیاری از شرکت‌هایی که خودروسازان و قطعه‌سازان ایرانی گمان می‌کردند در تحریم‌های جدید امکان همکاری با آنها ادامه خواهد داشت، روابط خود را قطع کرده‌اند، حتی چینی‌های همیشه حاضر و آماده. مشکل بزرگ این است که امکان نقل و انتقال پول بسیار سخت و حتی در مواردی ناممکن شده است و خودروسازان و قطعه‌سازان مجبورند با کلی دردسر و هزینه و پس از دور زدن چند کشور، قطعات و مواد اولیه‌شان را تامین کنند.
در داخل نیز مشکلات نقدینگی و کمبود ارز، فشار سنگینی به زنجیره خودروسازی کشور وارد آورده است. شرایط به شکلی است که خودروسازان نمی‌توانند پول قطعه‌سازها را سر وقت بدهند و به‌تبع آن، واحدهای قطعه‌سازی نیز امکان تولید و تامین قطعات مطابق با نیاز صنعت خودرو را ندارند.
