رژیم ایران در حال از دست دادن آخرین فرصت‌هاست



یك نماینده دوره ششم مجلس تاکید دارد که رفتار مبتنی بر تئوری توطئه و ستیزه‌جویانه با جهان تهدید مهم کشور در یک دهه آینده است.

به گزارش اعتماد آنلاین، محسن آرمین، درباره مهم‌ترین مشکل فعلی در کشور و تهدیدها و فرصت‌های نظام جمهوری اسلامی در یک دهه پیش رو گفت: بزرگ‌ترین مشکل کشور در شرایط فعلی که البته تهدید مهمی نیز تلقی می‌شود تداوم رویکرد ضد توسعه‌گرای کنونی در اداره کشور است.

آرمین همچنین اضافه کرد: من تهدید بزرگ فعلی برای یک دهه آینده را رفتار مبتنی بر تئوری توطئه و ستیزه‌جویانه با جهان می‌دانم. این در حالیست که ایران طی چهار دهه اخیر از قافله پیشرفت باز مانده و همسایه‌های ایران به غیر از عراق و افغانستان گام‌های بلندی در مسیر توسعه برداشته‌اند.

آرمین درباره این موقعیت گفت: در این مدت بسیاری از فرصت‌ها و ظرفیت‌هایی که ایران به لطف موقعیت جغرافیایی و ژئوپلیتیک و منابع طبیعی‌اش از آن برخوردار بود از دست رفته است؛ مواردی از قبیل عبور خط لوله گاز به اروپا که از ایران گذر داشته است، خط راه‌آهن چین به اروپا یا خط لوله گاز به آسیای میانه فرصت‌های دیگری است که متاسفانه به دلیل ادامه این سیاست‌ها، کشورهای همسایه از فرصت استفاده کردند و پروژه‌های دیگری جایگزین آنها شد و فرصت‌های بسیاری از دست رفت.

او در پایان توضیح داد: ایران در حال از دست دادن آخرین فرصت‌ها و ظرفیت‌ها برای باقی ماندن در مسابقه توسعه در سطح دنیا و همین‌طور پیوند زدن امنیت خود به امنیت جهانی است که به واقع این مساله بزرگ‌ترین تهدید در دهه آینده است و توأمان تصور می‌کنم آخرین فرصت‌ها در این زمینه در حال از دست رفتن است.

اگر تغییر نکنیم، تغییرمان خواهند داد!

این در حالیست که روزنامه آرمان نزدیک به جناح میانه حکومت پیش تر با اشاره به شرایط جدید نوشته بود: با روشن شدن نتایج انتخابات آمریکا باید از شعار و ادبیات سلحشوری که جای در سیاست ندارد، فاصله گرفت. نباید با تأکید بر عدم تفاوت ترامپ با بایدن، با حماسه‌ سرایی کشور را تا پای جنگ یا ادامه تحریم‌های بدتر از جنگ کشاند. شرایط داخلی، منطقه‌ ای و بین‌المللی بیانگر آن است که باید رویکردها و سیاست‌ها را تغییر دهیم. با همین فرمان دیگر نمی‌شود پیش رفت.

این منبع نوشت: باید در کنار تلاش برای احیای برجام، روابط با همسایگان را نیز احیا کنیم. جغرافیای مشترک فارغ از هر دلایلی این مهم را یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر کرده است. نه می‌توان ماهیت وهابی عربستان را انکار کرد و تغییر داد و آن کشور را با خاک یکسان کرد و نه بحرین و… را تهدید کرد. در منطقه خاورمیانه نیز باید واقعیت ها را درک (موجودیت اسرائیل) و حوزه‌های نفوذ را به‌رسمیت شناخت و در تعاملی مثبت به سوی صلح و ثبات حرکت کرد.

این روزنامه افزود: بدانیم در نظام بین‌الملل دیگر قامت کشورها چندان اهمیت ندارد. سیاست و ادبیاتی که دیروز کویت و امروز امارات را مهره‌ای نمی‌دانست، نه آن روز و نه امروز و نه فردا کاربرد نداشته و ندارد. ما نیز باید نشانه‌های تغییر را بروز دهیم که اگر تغییر نکنیم تغییرمان خواهند داد. تغییرات را خود مدیریت کنیم قبل از آن‌که از سر اجبار تغییر کنیم یا تغییرمان دهند. سخن آخر این‌که همه چیز روشن است و چندان به نوشتن و گفتن نیازی نیست، نگذاریم دیر شود.