فرستاده ويژه آمريكا در امور ایران، با ابراز ناراحتی از مرگ ساسان نیک نفس زندانی سياسی در زندان تهران، خواستار «احترام به حقوق بشر و آزادی بيان» شد.
رابرت مالی در توییتر خود نوشت «از خبر درگذشت ساسان نیک نفس در زندان تهران بزرگ غمگین شدم. این مرد 36 ساله صاحب دو فرزند، ناعادلانه و تنها به خاطر بیان عقایدش در رسانه‌های اجتماعی، زندانی شد. او به شکلی ظالمانه از دسترسی به حق مرخصی درمانی محروم بود. حقوق بشر باید محترم شناخته شود».
ساسان جان خود را برای رهایی ایران داد
شاهزاده رضا پهلوی پیامی در مورد ساسان نیک‌نفس، زندانی سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ که بر اثر وخامت حال درگذشت، منتشر کرد.
وی در این پیام نوشت: «سوگوار ساسان نیک‌نفس هستیم، ولی نام و یادش باید الهام‌بخش ما در راه و هدفی باشد که او جانش را برایش داد: رهایی ایران و جوانان دلیرمان از بند ضحاک زمان.»
حسین رونقی، زندانی سیاسی سابق پیش تر با انتشار عکس بالا نوشته بود: ساسان نیک‌نفس در زندان به قتل رسید! این مرگ عادی نیست. وقتی انسان بی‌گناهی را به‌خاطر عقیده، سیاست و مخالفت زندانی می‌کنید و او می‌میرد، این مرگ، مرگ عادی نیست، این قتل است.
این جنایت ننگ تاریخ انسانیت است
آدينه، 29 اسفند ماه 1399 = 19-03 2021
در پی جان باختن بهنام محجوبی، زندانی سیاسی و درویش گنابادی، در بیمارستان لقمان تهران، پنج تن از دراویش دیگر زندانی با ارسال پیامی اعلام کردند که از این «کشتن‌ها» نمی‌ترسند.
عباس دهقان، کیانوش عباس‌زاده، مصطفی عبدی، محمد شریفی‌مقدم و کسری نوری در پیامی از زندان نوشتند که «بهنامِ ما به قتل رسیده است و این جنایتی بزرگ است. آمران، عاملان و شاهدانِ سکوت پیشه‌کرده این جنایت ننگ تاریخ انسانیتند.»
آنها بهنام محجوبی را «شهید» خواندند و نوشتند که «به شهادت رساندن بهنام محجوبی در زندان اوین حامل پیام همیشگی‌شان بود برای ما: می‌کشیم.»
این پنج زندانی در ادامه متن خود نوشته‌اند: «اما این پیام خود روایت‌گر ترسی دیگر است؛ ترس عمیقِ دیکتاتور از اندیشه، از شهامت، از دوستی، از رفاقت و هر آن خصیصهٔ انسانی که پایه‌های دیکتاتوری ضدعقلانی‌اش را خدشه‌دار می‌کند.»
آقای محجوبی روز ۲۵ بهمن به خاطر از کار افتادن برخی اندام‌های داخلی، از زندان اوین به بیمارستان آورده شد و صالحه حسینی، همسر بهنام محجوبی، پس از دیدن او در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان لقمان به رادیو فردا گفت که عدم رسیدگی به موقع پزشکی و تأخیر در اعزام او به بیمارستان باعث وخامت وضعیت جسمانی و در نهایت به کما رفتن این زندانی عقیدتی شد.
پنج درویش دیگر زندانی در پیام خود از زندان، در مورد مسئولان جمهوری اسلامی نوشتند که «آنقدر پیکر عزیز بر دستانمان گذاشته‌اند که فرصت زاری کردن برایشان نداریم.»
آنها مرگ بهنام را «پیامی» توصیف کردند «که در سالهای اخیر مکرر مخابره می‌شود؛ از خیابان‌های شهر در به گلوله بستن مردم، از اتاق‌های بازجویی، از سلول‌های امنیتی و از میانهٔ بندهای زندان.»
این زندانیان عقیدتی در ادامه نوشته‌اند که «قلعه‌بانان این حجت با ما تمام کرده‌اند که اگر می‌خواهید بمانید می‌بایست با ابلیس قراری ببندید، پاسخِ ما اما تغییری نکرده است.»
