ارتباط با ما

اطلاعیه و پیامها لینک ها

درباره آزادگی

مقالات

شماره جدید

 بایگانی

مسئله ملی  و فدرالیسم

ملا حسنی

شماره جدید

حقوق بشر

دانشجو

است. می توان نتیجه گرفت که چالش های سیاسی در دوسال اخیر بعد از انتخابات 88 و همینطور محدودیت فعالیت های حزبی و حضور زنان در احزاب مخالف به حذف بسیاری از فعالیت های زنان به صورت محرز در ساختارهای سیاسی در ایران دامن زده و نتیجتاَ موقعیت زنان را با چالش جدی در برابر تصویب روز افزون قوانین تبعیض آمیز قرار داده است. موقعیتی که برای بهبود وضعیت خود نیازبه باز شدن فضای سیاسی و خلق استراتژی های تازه و راهگشا توسط فعالان با تجربه ی جنبش زنان دارد.

5 ـ ظهور «بهار عربی» و موقعیت نامشخص زنان در کشورهای خاورمیانه

: وضعیت زنان در کشورهای خاورمیانه از حیث موقعیت اجتماعی و سیاسی، با وضعیت زنان در ایران مشابهت های انکارناپذیری دارد . گرچه میزان اعمال خشونت علیه زنان دراین کشورها همچون ایران متفاوت است اما به دلیل قدرت و دخالت فراگیر نیروهای اسلام گرای افراطی و حاکمیت قوانین نابرابر، خشونت های اعمال شده علیه زنان وجهی قانونی می گیرد. از سوی دیگر چالش های سیاسی و خیزش مردم در کشورهای خاورمیانه نیز یکی دیگر از عوامل تاثیرگذار بر موقعیت زنان در این مناطق است. موقعیت زنان در کشورهای اسلامی نظیر مصر، تونس، عربستان، یمن و دیگر کشورها از این جهت حائز اهمیت است که می توانند ارتباطی با موقعیت زنان در ایران داشته باشند و استراتژی های بکار گرفته شده در پیشبرد جنبش زنان در این کشورها افزون بر مشابهت های معنادار، می تواند بر روند بهبود وضعیت زنان در همه این کشورها به طور زنجیروار تأثیر بگذارند. نگاهی به وضعیت زنان در این کشورها بعد از خیزش های مردمی نشان می دهد که از لحاظ وضع قوانین و همینطور روند بهبود کلی وضعیت، زنان همچنان با چالش های زیادی دست و پنجه نرم می کنند. اخبار منتشره بعد از سقوط دیکتاتوری ها در لیبی، مصر و تونس نشان می دهد که وضعیت زنان در مقایسه با قبل از سقوط دیکتاتوری، بهبود چندانی پیدا نکرده است. مهم ترین اتفاق بعد از روی کار آمدن دولت جدید در مصر مخالفت اخوان المسلمین با تشکیل مجدد شورای زنان در مصر بود، همینطور کاهش قابل توجه تعداد نمایندگان زن در مصر (12 زن در برابر 486 نماینده ی مرد) نشان دهنده راه درازی است که زنان مصری برای به دست آوردن حقوق شان باید طی کنند. به خصوص که کاهش تعداد نمایندگان زن در مصر همانند ایران در نتیجه ی تسلط گروه های اسلام گرای تند رو و افراطی است که شرایط مشابه ای را بعد از روی کار آمدن دولت جدید در ایران و در مصر به موقعیت زنان تحمیل کرده اند. با این حال کاهش تعداد نمایندگان زن در مصر زنگ خطری برای رشد و حضور سیاسی زنان در ساختارهای نظام اجتماعی و سیاسی مصر است.

در کشور لیبی نیز بعد از سقوط سرهنگ قزافی زنان تجربه ی مشابهی داشتند. بلافاصله دولت جدید بعد از روی کار آمدن اعلام کردکه قصد دارد چند همسری را آزاد کند، که خود به منزله تهدیدی برای موقعیت زنان در این کشور بعد از سقوط قزافی است. از سوی دیگر به دلیل دیکتاتوری 40 ساله سرهنگ قزافی (و محدودیت های سیاسی حاکم بر این کشور) به نظر می رسد که احزاب زنان و کنشگران زن در این کشور نیز مانند دیگر کشورهای اسلامی به دلیل تسلط نیروهای تندرو مذهبی، آن چنان که باید قدرت لازم برای تغییر شرایط شان ندارند. به نظر می رسد که در لیبی هم اگر به مانند مصر نیروهای اسلام گرا قدرت را به دست بگیرند زنان برای به دست آوردن حقوق خود باید راه دراز و پُرتنشی را بپیمایند.

اما در میان اخبار رسیده در مورد حقوق زنان در کشورهای اسلامی شاید بهترین خبر مربوط به اعطای حق رأی به زنان در عربستان سعودی است. ملک عبدالله پادشاه این کشور حق رأی به زنان را در سال 2015 نوید داده است با این حال این تنها موفقیت برای محدودیت های بی شمار زنان در عربستان است چرا که زنان این کشور تا پیش از این حتا از حق رأی هم محروم بوده اند و به قول سمر بدوی زنان عربستان در همه کارها به قیمومیت مردان خانواده نیازمندند. گرچه این موقعیت فرودست به تدریج و توسط حرکت های دسته جمعی زنان آگاه این کشور همچون کمپین «قیم من بهتر از خود من می داند که چه چیزی برایم بهتر است» به سوی تغییر و بهبود گام نهاده است.

مقایسه ی اخبار کشورهای منطقه خاورمیانه به خصوص در حوزه زنان نشان می دهد که زنان این کشورها هنوز راه درازی برای برقراری عدالت و برابری جنسیتی و رسیدن به حقوق خود دارند. با اینکه بهار عربی قرار بود نویدبخش دموکراسی و آزادی خواهی و برابری در این کشورها باشد اما به نظر می رسد که هنوز حقوق زنان در این کشورها در اولویت مبارزات دموکراسی خواهی قرار نگرفته است.

 

 

هرچند که زنان در این کشورها (به خصوص مصر و تونس) نقش پُر رنگی در جنبش دموکراسی خواهی مردم بر عهده داشتند اما آینده ی آنها بعد از روی کار آمدن دولت های جدید ـ با به حاشیه رفتن زنان از متن رویدادهای سیاسی ـ در هاله ای از ابهام و تیرگی فرو رفته است. آنچه مسلم است شباهت میان ایران و این کشورها در نحوه ی به حاشیه رانده شدن زنان در جنبش

 

صفحه قبل

برگشت

صفحه بعدی