کتیبه ها اشاره ای به این گروه از کاتبان دارد ، اما ما دقیقا نمی دانیم که آنها که بودند، چه کار کردند و چگونه آموزش دیده اند. با این حال ، برای صدها سال کاتبان، سوابق دقیقی از وقایع طبیعی بر روی زمین و آسمان به منظور پیش بینی آینده ثبت کرده اند . برای آشنایی با جزئیات این کتیبه ها اینجا کلیک کنید.
علامت خورشید یا گوی بالدار
این سمبل یکی از مهمترین سمبل های تمام اعصار می باشد. در اکثر تمدن های باستانی ردّ پایی از آن به چشم می خورد. توضیح کامل این علامت خارج از بحث ماست، اما گفته می شود که این علامت به نیرویی ماورایی ( فضایی ) ربط دارد و همین طور به سیاره مرموز نیبیرو.
می گویند این سمبل، از پدیده
خورشید گرفتگی الهام گرفته شده است.
چرا به آن سیاره ایکس می گویند؟
در گذشته‌ای نه چندان دور ، اخترشناسان می‌خواستند به دنبال انحرافات مشاهده شده در حرکات مداری سیاره اورانوس و نپتون نشانه‌ای از سیاره دهمی را در منظومه شمسی بیابند. می‌گویند تاریخ هرگز تکرار نمی‌شود. با این حال، از 1864 و به دنبال کشف سیاره نپتون بر مبنای محاسبات اوربین لوویه ، بسیاری از اخترشناسان کوشیدند این موضوع را دوباره تکرار کنند.
|
|
|
سیارات و سیارات کوتوله منظومه شمسی |
عده‌ای هم می‌خواستند سیاره‌ای فرضی و نزدیکتر از سیاره عطارد نسبت به خورشید را کشف کنند. برخی هنوز هم تمام سعی خود را بکار می‌اندازند تا سیاره‌ای بزرگ را در مرزهای نهایی منظومه خورشیدی بیابند. لوویه ، برای پیش بینی وجود وضعیت قرارگیری و موقعیت نپتون ، بررسیها و محاسبات خود را بر مبنای انحرافاتی که حرکت اورانوس را مختل می‌کردند و در آن زمان توضیحی برای آنها نیافته بودند، پایه گذاری کرد.
کشف نپتون و نتیجه آن
نپتون بر اساس محاسبات ریاضیدانانی به نام های جان کاچ آدامز و اوربین لوویه کشف شده بود تا توضیحی بر اختلافات موجود میان مدار محاسبه شده و رصد شده سیارات اورانوس، زهره و مشتری باشد. پس از کشف نپتون، هنوز هم اختلاف نورهایی در مدار این سیارات دیده می‌شد. دامنه این اختلافات نوری حتی به مدار نپتون نیز رسیده بود. این اطلاعات و ابهامات موجود اخترشناسان را به این فرضیه سوق داد که احتمالا باز هم سیاره دیگری این بار ماورای سیاره تازه کشف شده نپتون وجود دارد. دو دانشمند به نامهای ویلیام پیکرینگ و پرسیوال لاول ، هر یک مستقل از دیگری ، جرم و مسیر این سیاره فرضی را محاسبه کردند که لاول پیشاپیش آن را "سیاره ایکس" نامیده بود.
البته وی دو سری تحقیقات مجزا برای کشف دقیق این سیاره انجام داد که اتفاقا هر دوی آنها با ناکامی همراه بود. نخستین سری از این تلاش‌ها در سال 1909 پایان یافت. پس از تجدید نظرهایی در محاسبات و پیش‌بینی‌هایش درخصوص مکانی که این سیاره باید وجود داشته باشد، دومین سری از تلاش‌هایش را در حد فاصل سال‌های 1913 تا 1915 انجام داد، اما آن نیز بدون نتیجه مشخصی پایان یافت.
کشف پلوتو
کاوشهای تصویری که بر مبنای این محاسبات انجام گرفته بودند، تا مدتها بی‌ثمر ماندند، سرانجام اخترشناسی به نام کلاید تامبا شیئی را که این همه چشم به انتظارش بودند در منهای 6 درجه از موقعیت پیش بینی شده ، شناسایی کرد. این سیاره جدید ، نام پلوتو را به خود گرفت. اما طولی نکشید که مشخصات آن (قطر ظاهری کم و درخشش آن که بسیار کمتر از پیش بینی‌ها بود) این تردید را بوجود آورد که جرم پلوتو بسیار کمتر از آن مقدار است که بتواند اختلالی بویژه در حرکات اورانوس و نپتون بوجود بیاورد.