ارتباط با ما

درباره آزادگی

مقالات

شماره جدید

مسئله ملی  و فدرالیسم

شماره جدید

 حقوق بشر

دانشجو

شد. اعتراض و درگيری شهر دیاربکر، در روز پنج شنبه 30 مارس، به شهر مجاور بتمن نيز کشيده شد و صدها جوان در این شهر، با ماموران پليس درگير شدند. اردوغان، دستور تیراندازی به کودکان و زنان معترض را هنگامی به زبان آورد که روز شنبه 1 آوریل 2006، کودکان 9، 7 و 3 ساله از جمله 7 نفری بودند که در جريان حمله وحشیانه نيروهای امنيـتی در شهرهای کردنشين «دياربکر» و «بتمن»، به مردم معترض و صف تظاهرکنندگان کشته شدند.

در طول سه روز اعتراض توده¬ای و هجوم وحشیانه نیروهای امنیتی، - 28 تا 31 مارس 2006 – ساختمان ¬های دولتی، بانک ¬ها و اتومبيل ¬ها به آتش کشیده شدند. حدود 15 نفر توسط نیروهای امنیتی به قتل رسیدند و بيش از 360 نفر مجروح و 546 نفر نیز دستگیر شدند. اتحاديه اروپا و سازمان ملل متحد در مقابل اين همه وحشی ¬گری دولت ترکیه و کشتن کودکان، تنها اظهار نگرانی کردند و خواستار رعايت حقوق فرهنگی و فرصت ¬های اقتصادی بيش ¬تر برای اقليت کرد ترکيه شدند.»

هرانت دینک، سردبیر روزنامه آکوس، این روزنامه نگار ترک - ارمنی را در روز روشن ترور کردند. دینک، در بیرون دفتر روزنامه محل کار خود در محله شیشلی استانبول، در روز 19 ژانویه 2007 با شلیک گلوله توسط «اگون سمسات» 17 ساله به قتل رسید. تنها «جرم» هرانت، این بود که به عنوان روزنامه نگاری جسور، واقعیت ها را با جامعه در میان می گذاشت که عموما خوش آیند گرایشات ناسیونالیستی و فاشیستی و هم چنین سران حکومت ترکیه نبود. وی، از جمله با طرح قتل عام ارمنی ها در سال 1915 در ترکیه، تاکید می کرد. در پی این نوشته ها، وی بارها از سوی دادستانی به دادگاه احضار شد و بر اساس ماده 301 قانون جزا مورد بازخواست قرار گرفت. اتهام دینک در این بازپرسی ها «توهین به ملت ترک» و «تحقیر هویت ترکی» اعلام شد!

حدود صد هزار نفر از مردم آزادی خواه ترکیه، در اعتراض به این ترور دست به تظاهرات زدند. صحنه قتل هرانت دینک توسط یکی از دوربین های مدار بسته خیابان پر رفت و آمد شیشلی ضبط شده بود. چهره و قامت قاتل تقریبا به وضوح در این تصاویر قابل تشخیص بود. پس از پخش این تصاویر از تلویزیون های ترکیه افراد متعددی عرض یک روز جهت گزارش دادن با پلیس تماس گرفتند. یکی از این تماس گیرندگان پدر قاتل بود که با ابراز تاسف از عمل فرزندش که مدتی بود از خانه فراری شده بود با پلیس ترکیه همکاری کرد.

32 ساعت پس از ترور، فردی با نام اوگون سمسات که در حال بازگشت به ترابزون بود در یکی از ترمینال های استانبول دستگیر شد.سمسات پس از دستگیری در مورد چند و چون جنایت انجام شده گفت:«در ترابزون زیر نظر یاسین حایال، به تمرین ورزش و تیراندازی پرداختم. به دلیل این که در بین گروه ده نفره ای که از کودکان 15 تا 17 سال تشکیل می شد بهترین تیرانداز و بهترین دونده بودم برای انجام این ماموریت انتخاب شدم. وقتی به استانبول می آمدم اسلان اسکندر، 180 لیره پول به من داد و اسلحه را نیز از یاسن حایال گرفتم. پنج شنبه به استانبول رسیدم و شب را در ترمینال گذراندم. روز جمعه به دفتر روزنامه آگوس رفتم و خواستم با دینک ملاقات کنم ولی موفق نشدم. با نزدیک شدن نماز جمعه به مسجد رفتم و پس از اقامه نماز دوباره روبری دفتر روزنامه رفتم. هرانت دینک از ساختمان خارج شد و به طرف یکی از بانک ها رفت و پس از خروج از بانک دوباره به دفتر کارش برگشت. ده دقیقه بعد دوباره از دفتر خارج شد، تعقیب کردم، به یک متری دینک نزدیک شدم و از پشت! شلیک کردم» ...بعد از دستگیری قاتل، کلیپ ویدیویی را منتشر شد که در آن، پلیس های ترکیه با صورتی خندان در حال جشن گرفتن با او و دادن پرچم ترکیه به دست او را نشان می داد... قاتل عضو گروهی به نام «گرگ های خاکستری» بود که یک جریان فاشیستی است و در حکومت و ارتش و به ویژه پلی مخفی (میت)، نفوذ گسترده ای دارد.

اورهان پاموک، نویسنده معروف ترکیه و برنده جایزه نوبل، در رابطه با ترور هرانت دینک، چنین موقع گرفته بود: «هرانت دینک روزنامه نگاری شجاع و جوانمرد بود ولی به این سبب کشته نشد. به خاطر اندیشه هایش، به خاطر این که از سوی دولت پذیرفته نمی شد کشته شد. فردی را کشتیم که اندیشه هایش را نمی پذیرفتیم. نخست باید این را بپذیریم... از قتل هرانت دینک همه ما به اعتباری مسئولیم و پیش از همه ماده 301 و کسانی که در صدد اعمال آن هستند و کسانی که هنوز بر حفظ آن اصرار دارند، مسئول اند.»

اورهان پاموک، قبل از این که برنده جایزه نوبل ادبیات شود، در رمان معروف خود به نام «برف»، به ویژه توجه زیادی از محافل ادبی جهان را برانگیخت، در گفتگویی با یک نشریه خارجی، با اشاره به کشتار جمعی ارامنه در سال 1915، در دوران ترکیه عثمانی، و کشتار 30 هزار از شهروندان کرد در دهه های اخیر، از هم وطنان خود خواسته است که با صداقت و شجاعت بیش تری به تاریخ میهن خود بنگرند و گذشته را بکاوند.

او در این مصاحبه می گوید: «آنچه در سال 1915 بر سر ارمنی های ترکیه عثمانی آمد، فاجعه عظیمی بود که از ملت ترک مخفی نگاه داشته شده است. اما وظیفه ماست که از گذشته حرف بزنیم.»... این سخنان، جامعه ترکیه را به هم ریخت. آزادی خواهان ترکیه، از آزادی بیان پاموک دفاع کردند. اما خشک اندیشان و دولت ترکیه، بر چسب «خیانت به وطن» و «توهین به ملیت ترک» را به سینه پاموک زدند، کتاب هایش را سوزاندند و حتا به مرگ تهدیدش کردند.»... 2

«اولین جلسه اورهان پاموک، به اتهام «توهین به تاریخ ملت ترک»، روز جمعه نهم دسامبر 2005 به پایان رسید... دادستان استانبول، با اقامه دعوا و نتظیم ادعانامه ای در شهریور ماه سال جاری علیه اورهان پاموک، تقاضای سه سال زندان کرد. دادستان استانبول با استناد به مصاحبه پاموک با یک روزنامه سوئدی که در آن گفته بود بیش از یک میلیون ارمنی و 30 هزار کرد در ترکیه کشته شده اند، این ادعانامه را تنظیم کرده است...» 3

سرانجام دولت ترکیه، در مقابل اعتراض مردم آزادی خواه این کشور، اعتراض نهادهای بین المللی از جمله انجمن جهانی قلم، اتحادیه اروپا و... عقب نشینی کرد و از دادگاه خواست که رای به عدم پیگیری پرونده اورهان پاموک بدهد.

ژنرال کنعان اورن، رهبر کودتاچیان سپتامبر 1980 ترکیه، طی مصاحبه ای با مجله آلمانی «اشپیگل» در تاریخ 19 سپتامبر 1981 در رابطه با مردم کرد، گفت: «... کردها بارها، در زمان امپراتوری عثمانی و آتاتورک، به پا خواسته اند. در برابر ما نقشه ها و برنامه های هولناکی برای سرکوبی کردها وجود دارد. هر وقت جمهوری ترکیه ضعیف می شود، کردها قد علم می کنند و می خواهند با کمک نیروهای خارجی، ترکیه را تجزیه کنند... و باید اضافه کنم که مردمی به نام کرد در کشور ترکیه وجود ندارد، ما به آن ها اجازه نخواهیم داد که ترکیه را متلاشی کنند. آن ها قادر نیستند چیزی را از ما بگیرند. ما تمام نیروی خود را به کار خواهیم برد تا این مساله را ریشه کن کنیم...» این ها تابوی های سیاسی ترکیه هستند که تاکنون هر کس در مورد آن ها حرف زده به عنوان «دشمن ملت ترک»، «تجزیه طلب» و... تهدید و زندانی شده است. بنابراین، اعتراض اردوغان به پرس، ربطی به جنگ دولت ایشان بر علیه مردم فلسطین ندارد؛ به خصوص سران هر دو دولت قبل از آغاز حمله ارتش اسرائیل به غزه، در این مورد با همدیگر مشورت و تبادل نظر کرده بودند.

از سوی دیگر، رییس جمهوری اسرائیل در نشست داووس، بی شرمانه از جنگ غیرانسانی حکومت اش علیه مردم غزه دفاع کرد.

اساسا حمله خونین حکومت اسرائیل به غزه نیز در شرایطی صورت گرفت که در هیات حاکمه اسرائیل شکاف افتاده و رقابت جناح های آن برای کسب قدرت بالا گرفته است بنابراین، این جناح ها برای کسب آرای مردم به این جنگ نیاز داشتند و یک وجه تبلیغات کاندیداها نیز تاکید بر ادامه جنگ بر علیه مردم فلسطین است. حکومت اسرائیل و رسانه هایشان هم چون رادیو اسرائیل در رابطه با سیاست های وحشیانه شان بر علیه مردم فلسطین، همواره واقعیت ها را تحریف می کنند و اطلاعات دروغ به مردم اسرائیل می دهند.