ارتباط با ما

درباره آزادگی

مسئله ملی  و فدرالیسم

بایگانی

دانشجو

تقی روزبه

چند روز پیش وزارت ارشاد جمهوری اسلامی که سر دبیر سابق کیهان- ارگان چماقداران و پرونده سازان دستگاه های امنیتی رژیم-در رأس آن قرارگرفته است،طی بخش نامه ای حضور زنان شاغل در همه ادارات،سازمان‌‏ها و نمايندگی‌‏های وابسته به اين وزارت خانه را از ساعت 6 بعد از ظهر ممنوع اعلام کرد.

بخش نامه وزارت ارشاد   .....

متن اين بخشنامه كه از سوی دفتر وزارتی ارشاد و توسط خبرگزاری ايسنا منتشرشده به شرح زیراست:

"معاونان محترم وزير،رؤسای محترم سازمان های تابعه ،مديران كل محترم ستادی و استانی با سلام .

با توجه به نقش حساس زنان كشورمان در تعالی جامعه انسانی از يك‌سو و نظر به ضرورت حضور مؤثر بانوان شاغل در كانون گرم خانواده جهت ايفای وظيفه حساس تربيت فرزندان از سوی ديگر،حسب دستور وزير محترم مقتضی است از حضور همكاران خانم در كليه واحدهای اداری بعد از ساعت 18 خودداری نمايند.بديهی است در صورت نياز به خدمات اين دسته از همكاران حضور بانوان شاغل در خارج از محدوده يادشده با هماهنگی دفتر وزارتی بلامانع است".

چنان که از دستورالعمل فوق برمی آید،حضور بانوان شاغل درخارج ازمحدوده زمانی بالا توسط وزیرجدید ممنوع اعلام  گردیده و درصورت نیازبه حضور زن شاغلی در خارج ازمحدوده زمانی مزبور،این کار باید ازقبل با دفتر وزیر هماهنگ شود و درموردش تصمیم گیری ویژه ای صورت گیرد.

 بی تردید تصمیم وزیرارشاد بدون طرح قبلی درکابینه و موافقت دستگاه دولت صورت نگرفته و به عنوان بخشی ازیک طرح وسیع تری به حساب می آید که باید به تدریج به دیگر وزارتخانه ها و مؤسسات دولتی و سپس به سایر مؤسسات غیردولتی تعمیم یابد.قابل تصور است که انتخاب یک وزرارتخانه به عنوان گام نخست،هم به قصد برانگیختن کم ترین مقاومت و جا انداختن تدریجی آن،هم تست کردن ابعاد مقاومت احتمالی دربرابر کلیت این طرح و هم کسب تجربه وجمع بندی از مشکلات مرحله آغازین برای استفاده درجهت پیش برد موفقیت آمیز این طرح در مراحل بعدی است.

واکنش یک عضو کمیسیون فرهنگی مجلس هفتم دراین مورد گویاست:

"غلامرضا ميرزایی،عضو فراكسيون اصولگرايان مجلس هفتم،در گفت وگو با ايلنا،تصريح كرد: اگر اين طرح آقای صفار هرندی بتواند،به حضور به موقع خانم‌‏ها در خانه و استحكام بنيان خانواده كمك كند،كميسيون فرهنگی می‌‏تواند آن را به عنوان يك دستورالعمل كلی و به عنوان يك قانون به تمام سازمان‌‏ها تسری دهد."

به این ترتیب یورش حکومت اسلامی به زنان تنها به عرصه های فرهنگی و به اصطلاح روبنائی محدود نشده و مستقیماعرصه زیربنائی یعنی حوزه اشتغال ونحوه تأمین معیشت را-باهدف هرچه بیشترمحدود ساختن آن- نیز دربر می گیرد. سران رژیم براین باورند که با این اقدام خود با یک تیرسه نشان را هدف قرار می دهند:

نخست آن که یکی ازعوامل عمده به وجود آورنده به اصطلاح فساد اجتماعی را حذف می کنند.دوم آن که با قراردادن زنان درجهارچوب وظیفه خانه داری،مردان و نسل پالایش یافته ای را تحویل جامعه اسلامی می دهند و سوم آن که با ایجاد کاربیشتر برای مردان،بحران بیکاری را به سود مردان و انقیاد بیشترزنان  تخفیف می دهند. که خود درجهت رفع نگرانی ازبهم خوردن نسبت توازن شغلی بین مردان و زنان است.ناگفته نماند که ایجاد محدودیت های شغلی برای زنان درشرایطی صورت می گیرد که مطابق آمارهای رسمی موجود،نرخ بیکاری زنان دو برابرمردان است. و ازنظرنسبت اشتغال رسمی بر اساس آمار سال ‪۷۵ تنها حدود ‪ ۹درصد از مجموع اشتغال كشور به زنان اختصاص داشته است،که درطی ده سال اخیر هم علیرغم گسترش حضور زنان در عرصه های گوناگون و افزایش تقاضای کار ازسوی آنان حتی به رقم 15 درصدی که مورد نظر برنامه ریزان بوده، نرسیده است.

اکنون باند دیگری از نظام حاکم با شعار ایجاد"دولت اسلامی"قوه مجریه را به دست گرفته است که مهم ترین وظیفه خود را ایجاد "جامعه اسلامی"*1 می داند. مطابق ادعاهای سردمداران تازه به دوران رسیده، جامعه کنونی پس از گذشت 27 سال از حیات نظام کنون هنوز اسلامی نشده و فقدان چنین جامعه ای،بزرگ ترین خطری است که استمرار حکومت اسلامی را مورد تهدید قرار می دهد.بدیهی است درمرکز اندیشه "جامعه اسلامی"زنان قراردارند که بزعم "دولتمردان" حضورشان درمتن درجامعه منشاءاصلی فساد تلقی می شود.دراین زمینه اقدام های تنبیهی و بگیروبندهای تاکنونی گرچه لازم اند و به عنوان عنصر مهمی برای تضمین "جامعه اسلامی" باید تشدید هم بشوند اما به تنهائی کافی نیستند.

مشکل را باید به صورت ریشه ای ترحل کرد که جز حذف و یا به حداقل رساندن حضور کنترل شده زنان درمتن فعالیت های اجتماعی و محیط های کار و ازیک سو و بازگشت به منزلت پیشین"خانواده وخانه داری" و مشغول شدن زنان به وظیفه خطیر فطری-الهی تربیت فرزند-مردانی برای اداره جامعه اسلامی –ازسوی دیگر نیست.یعنی همان وظیفه سترگی که زمانی درتوصیف اش گفته می شد،"مادری که گهواره را تکان می دهد چه بسا دارد جهانی را تکان می دهد!".

درمورد تهدید"جامعه اسلامی"توسط زنان سخنان غلام حسین الهام رئیس دفترریاست جمهوری،به عنوان یکی ازاین گونه اظهار نظرات، گویا است.

ازنظر وی فمینیسم مهم ترین دشمن جامعه اسلامی محسوب می شود. چنان که او اخیرا در مراسمی، "مسأله زنان را يكى از مسائل مهم و جدى كشور دانست و گفت مسأله مهم زنان در جهان دچار افراط ها و تفريط هاى بسيارى شده است و انديشه هاى تند و انحرافى فمينيستى كه مى تواند تهديد جدى براى جامعه اسلامى و اخلاقى جهانى باشد به شدت درحال رشد است".

وى تأكيد كرد:

"اگر در مقابل موج فمينيستى كه هم اكنون در جهان ايجاد شده است با يك حركت فعال و درك اسلامى مقابله نكنيم زنان، مردان و كيان خانواده از بين خواهد رفت".

به این ترتیب اگر رشد فمینیسم اخلاق جهانی را به طوراعم و جامعه اسلامی را به طور اخص مورد تهدید قرار می دهد،ازبین بردن چنین خطری مأموریت اصلی دولت اسلامی را تشکیل می دهد.

واگر درمرکزاندیشه جامعه اسلامی،خانه نشین کردن زنان قراردارد،پس باید گفت که جنبش دموکراتیک به طوراعم و جنبش زنان به طوراخص با چالش بزرگی روبرو است. چالشی که مطابق آن دیگر آن راه پیمائی خزنده و کمابیش تک وجهی تا کنونی پاسخ گوی آن نخواهد بود.چالشی که برپایه آن،تعمیم هرچه گسترده تر آپارتاید جنسی،با بهره گیری از رسوبات سنگین فرهنگ مردسالاری و آموزه های مذهبی،به صورت یک پروژه و برنامه اجتماعی وفرهنگی و اقتصادی دردستور کار دولت قرارمی گیرد.دولتی که درجامعه ما به عنوان یک کارفرمای غول پیکر هم زمان متولی اصلی حوزه های فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی است. بدیهی است که وقتی یورش به دستاوردهای موجود زنان درطول یک صدسال اخیر و خانه نشین کردن آنان،به برنامه مدون یک حکومت تبدیل می شود،به شکست کشاندن آن ضرورت سازماندهی یک مقاومت همه جانبه ای را نه فقط درسطح جنبش زنان بلکه دربرابر جنبش دمکراتیک و همه شهروندان قرار می دهد.

بی تردید دراین میان نقش خود جنبش زنان از اهمیت ویژه ای برخوردار است  که در اینجا اشاره کوتاهی به آن داریم.

چنانکه شاهدیم،رژیم اسلامی کارزار تبلیغاتی وسیعی را بکارمی گیرد تا اجراء سیاست های مبتنی بر آپارتاید جنسی را با ادعاهای عوام فریبانه و باصطلاح زن دوستانه ای،چون کاهش فشار به زنان و مقابله باناهنجاری ها و فشارهای گوناگونی که درمحیط های اجتماعی و کاری به زنان وارد می شود، و البته خود خود رژیم بیشترین سهم را