اعدام، جنايت برنامه ريزی شده
اقدس جوادپور برگرفته از سایت روشنگری
روشنگری: سرانجام تلاش های گسترش مدافعان لغو مجازات اعدام به نتيجه نرسيد و روز سه شنبه 13 دسامبر استانلی توکی ويليامز در کاليفرنيا با تزريق مواد سمی عدام شد. صحنه اعدام ويليامز در دقايق آخر به تصادف، يک بار ديگر قساوت اين حکم غيرانسانی را در مقابل چشم گذاشت. روزنامه گاردين در مورد اين دقايق آخر نوشته است نگهبانان حدود 12 دقيقه تلاش می کردند سوزن را در رگ بازوی چپ ويليامز فرو کنند. ويليامز به نگهبانان نگاه کرد و گفت: هنوز نمی توانيد آن را پيدا کنيد. اين واقعه، حرف خواننده به نام و مورد احترام سياه پوست آمريکايی جون بائز را تاييد کرد که در مقابل زندان سن کوئنتی روی صحنه رفت و جوهر نظر طرفداران لغو اعدام در باره اين مجازات را به شيوه ای موثر يادآوری کرد. او گفت: ,امشب يک جنايت از قبل برنامه ريزی شده، موثر، محاسبه شده، ضد عفونی شده، در نهايت خونسردی به اجرا در آمد. من فکر می کنم هر کس امشب اين جاست، به اين جا آمده است تا اخلاق و روح اين ملت را رقم بزند.,
در بيرون زندان بيش از 2000 نفر جمع شده بودند، البته نه مثل کشورهای عقب مانده ی مانده ی ما برای ,تماشا,، بلکه برای اعتراض. جکی جکسون که در ميان معترضان بود و روز قبل با ويليامز ملاقات کرده بود خطاب به جمعيت گفت او از شما سپاسگزاری کرد. به گزارش گاردين جکسون به رويترز گفت ويليامز در آخرين ملاقات به او گفت برای من گريه نکنيد، سعی کنيد قوی بمانيم.او لبخند می زد، می دانيد، مصمم، مستحکم.من فکر می کنم پذيرش او به عنوان يک فعال اجتماعی به او آرامش ميدهد. به نوشته گاردين ويليامز در لحظاتی که سعی ميکردند سم را وارد رگ او کنند، مرتب سرش را بلند کرده و به حاميان خود نگاه می کرد، بويژه به باربارا بکنل که ناشر کتاب های او بر عليه دستجات آشوبگر خيابانی بود.
استانلی ويليامز در زندان نه کتاب عليه خشونت خيابانی نوشته بود و چند بار نامزد دريافت جايزه صلح نوبل شده بود. برای لغو اعدام او کارزار گسترده ای در سطح بين المللی صورت گرفته بود. در محور اين کارزارها در آمريکا نشست های ويژه قرار داشت که طی آن فعالان فصل هايی از کتاب او را می خواندند. در اين نشست ها چهره های سرشناس مثل آنجلا ديويس، جسی جکسون، اسقف توتو، خواننده معروف هيپ هاپ Snoop Dogg ، هنرپيشه سياه پوست آمريکايی Jamie Foxx شرکت می کردند و بخش هايی از کتاب ها را می خواندند. در دو هفته آخر همه چشم ها به آرنولد شوارزنگر دوخته شده بود که ميتوانست حکم عفو او را بدهد. يک درخواست با امضای 32000 نفر خطاب به شوارزنگر نوشته شده بود که او را به لغو حکم اعدام فرا می خواند. حتی يک هفته قبل از اعدام، که روزهای بلافصل قبل از روز جهانی حقوق بشر بود شايع شده بود که شوارزنگر مساله لغو اعدام را مورد بررسی قرار داده و انتظار بالايی وجود داشت که او بخشش از اعدام را بپذيرد. اماشوارزنگر سرانجام حکم اعدام را به نام ,عدالت, امضا کرد. اما سازمان عفو بين الملل اعدام ويليامز را محکوم کرد و آن را عين بی عدالتی خواند. کيت آلن مدير بخش انگليسی اين سازمان گفت: اين يکی ديگر از نمونه های غم انگيز تاريخ دستگاه عدالت در آمريکاست. ويليامز 51 سال داشت .او در آغاز جوانی در دهه هفتاد دسته خشونت گرای کريپز را درست کرده بود که دست به جرايم و جنايات زيادی زدند. ويليامز در 1981 به جرم قتل 4 نفر هنگام سرقتی که در سال 1979 صورت گرفته بود، به اعدام محکوم شد. او تا لحظه آخر اين اتهام را نپذيرفت و حاضر نشد به خاطر آن تقاضای عفو کند و ميگفت او نمی تواند برای کاری که نکرده تقاضای عفو کند. همين امر باعث اعدام او شد و شوارزنگر هنگام امضای حکم نوشت چون او اصرار می کند بيگناه است، پس از عذرخواهی طفره ميرود و بنابراين نمی توان او را عفو کرد. اما آنجلا ديويس در مصاحبه با امی گودمن خبرنگار مستقل آمريکايی گفت ويليامز به راحتی می توانست ,اعتراف, کند و از اعدام نجات پيدا کند، ولی او را با شهادت های ضعيف محکوم کرده بودند و او معتقد بود بی گناه است. اما اين که شوارزنگر می گويد او عذر خواهی نکرده درست نيست، زيرا از خطاهايی که در گذشته بود عذرخواهی کرده و تغيير کرده بود. ويليامز در آخرين مصاحبه خود با امی گودمن تحول عميق شخصيتی خود را به نمايش می گذارد: من از سلولی با شما حرف می زنم که چهار در 9 فوت است. توالت آن از آهن است. قفسه آن آهنی است. يک پروژکتور روی من است. و روی ميله های بيرون پر از سيم خاردار است. اما او تاکيد می کند: بايد از زندان افسانه زدايی کنيم.يعنی از اين فکر که آدم وقتی به زندان می افتد بطور اتوماتيک تغيير می کند. اين طور نيست . من تمام مدت از لحظه ای که وارد زندان شدم تا سال 1988 اصلاح ناپذير بودم. اما يک بار که در انفرادی بودم، در لحظات تنهايی ام به گذشته ام فکر کردم و ديدم زندگی چيزهايی بهتری دارد که بايد به دنبال آن رفت. ماجرای محکوميت و مبارزه برای نجات ويليامز به چند دليل ابعاد گسترده ای پيدا کرد.
کارزار جهانی شده
اول و قبل از هرچيز مخالفت با مجازات اعدام اکنون به کارزار گسترده ای تبديل شده است. بويژه که اين اعدام در يکی از ليبرال ترين ايالات آمريکا انجام شد. آرنولد شوارزنگر که از ستاره های بخت محافظان آمريکا به شمار می رود، هنگامی برای فرمانداری ايالت مبارزه انتخاباتی می کرد،برای به دست آوردن رای مردم ايالت از اخلاق سنتی و افکار پوسيده ای که نئو کان ها تبليغ می کنند فاصله گرفته بود. اعدام ويليامز به روشنی نشان داد مجازات اعدام نه برای اصلاح فرد است نه برای اصلاح جامعه و نه برای مبارزه با خشونت طلبان. 24 سال زندگی ويليامز در زندان صرف مبارزه با اشاعه خشونت در جامعه شد و فعاليت او الهام بخش گروه های ضد خشونت و فعالين بسياری در اين حوزه بود.خواننده Snoop Dogg خود از افراد دسته کريپز بود و اکنون عليه خشونت مبارزه می کند. فعالان ضد مجازات اعدام در بيرون زندان شعار ميدادند: بنام من نکش. خشونت خشونت می آفريند. ضعيف هرگز نمی بخشد، اعدام آموزش انتقام و خشونت به جامعه است، چشم در مقابل چشم همه را کور می کند.يک نفر در ميان جمعيت فرياد زد:آيا همه ما هنوز کور نشده ايم.
مساله تبعيض نژادی
ويليامز عميقا معتقد بود که تبعيض نژادی در محکوميت او نقش داشته و در اين رابطه به ژوری تماما سفيد، خبرچين های زندان و شواهد ضعيف و عوامل متعدد ديگر اشاره می کرده بود. اما حتی اگر نقش نژاد پرستی در رابطه با محاکمه او بطور اخص مطرح نباشد، مشکل عمومی تر اين است که سياهان آمريکا به عنوان اقشار محروم بيش از همه قربانی سيستمی هستند که بی عدالتی اجتماعی در حق آن ها و آسيب هايی را که اين بی عدالتی می آفريند با اعمال خشونت عليه متهمان و مجرمين سياه پوست چاره می کند.
نکته حيرت انگيز در يادداشت آرنولد شورازنگر هنگام امضای سند اعدام اين است که او نوشته است:, ادعای ويليامز به اينکه تغيير کرده است با توجه به کسانی که او کتاب خود , زندگی در زندان, را به آن ها تقديم کرده است جور در نمی آيد: [نلسون ماندلا، آنجلا ديويس، مالکم ايکس، اساتا شکور، جرنيمو جی جاگا پرات، رامونا آفريکا، جان آفريکا، لئونارد پلتيه، زوربا المجاهد، جرج جکسون، موميا اببو جمال، و وتداد زيو زنان مردان و جوانان بی شماری که ستم دوزخی زندگی پشت ميله ها را تحمل کرده اند] ترکيب افراد در ليست او سوال برانگيز است. بيشتر آن ها گذشته ی خشونت آلود داشته اند و برخی به خاطرجنايات شنيع از جمله هنگام اجرای قانون محکوم شده اند,.