وخامت حال بهنام موسیوند در پی ۱۵ روز اعتصاب غذا
بهنام موسیوند زندانی سیاسی از روز ۳۰ فروردین در اعتصاب غذا به سر می‌برد. به نوشته سایت هرانا حال او رو به وخامت گذاشته است. کاربران شبکه‌های اجتماعی با هشتگ savebehnam خواهان آزادی او شده‌اند.بهنام موسیوند زندانی سیاسی روز ۳۰ فروردین در اعتراض به انتقالش به بیمارستان با دستبند و پابند دست به اعتصاب غذا زد.
او که از بیماری پروستات و درد کلیه رنج می‌برد، روز دوشنبه ۵ اردیبهشت ماه، از زندان رجایی شهر کرج به قرنطینه زندان اوین منتقل شد. این زندانی سیاسی پیشتر در شهریور ۹۹ به صورت غیرقانونی از زندان اوین به رجایی‌شهر منتقل شده بود.
سه روز بعد از انتقال دوباره او به اوین، او را با توجه به وخامت حالش به بیمارستان طالقانی تهران بردند.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
این زندانی سیاسی شهریور ۹۸ در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به اتهام “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور” به ۵ سال حبس تعزیری و از بابت اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام” به یک سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم در شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران عینا تایید شد و با استناد به ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی ۵ سال حبس برای او قابل اجرا شد.
کاربران شبکه‌های اجتماعی با دو هشتگ بهنام موسیوند و savebehnam خواهان آزادی او شده‌اند. برخی از زندانیان سیاسی سابق نیز که ظاهرا توانسته‌اند او را در بیمارستان ببینند، از وخامت حالش نوشته‌اند.
سازمان عفو بین‌الملل نیز چند روز پیش با هشدار نسبت به وخامت حال این زندانی، خواهان آزادی فوری او شده بود.
دوست‌داشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»
