رئیس جمهوری آلمان می‌گوید خشونت‌های افسارگسیخته‌ای که در فاصله ۲۲ تا ۲۶ اوت ۱۹۹۲ در این محل رخ داد فاجعه‌ای از پیش اعلام‌شده بود زیرا در زمینی امکان رشد یافت که تا آن زمان تا حدی به بحث‌های نفرت‌پراکنانه آغشته شده بود.
حمله خشونت‌آمیز با تشویق و تائید شهروندان حاضر
او خطاب به جمعی از افرادی که در آن زمان، ساکن این خانه بودند، گفت: «همه ما تصویرهای شعله‌های آتش را به خاطر می‌آوریم؛ شعله‌هایی که از پنجره‌ها زبانه می‌کشیدند و به شکل بی‌رحمانه‌ای با تشویق هزاران نفر که جلوی ساختمان تجمع کرده بودند، همراه می‌شدند.»
به گزارش “تاگس‌شاو”، اشتاین‌مایر با بیان این که ما این‌ها را از تصویرهای آن زمان می‌دانیم، افزود: «اما ما ترس شما از مرگ و احساس تنها و بی‌پناه رها شدن شما در آن ساعت‌ها را فقط می‌توانیم حدس بزنیم.»
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
در ابتدای دهه ۱۹۹۰ و پس از وحدت دو آلمان بیکاری در ایالت‌های شرقی از میانگین سراسری بسیار بیشتر و دستمزدها به مراتب کمتر بود.
افزون بر این، بسیاری از شهروندان آلمان شرقی سابق احساس می‌کردند به وعده‌های داده شده به آنها عمل نمی‌شود و گروه‌ها و حزب‌های راستگرا و افراطی سوار بر موج ناخشنودی مردم با تبلیغات نژادپرستانه و بیگانه‌سیتزانه خارجیان را از عوامل آن وضعیت معرفی می‌کردند.
بر این پس‌زمینه، حمله به اقامتگاه پناهجویان و مهاجران در لیشتن‌هاگن روستوک، که در دوران جمهوری دموکراتیک آلمان به عنوان نیروی کار از ویتنام به این کشور منتقل شده بودند، با تشویق و تائید بسیاری از ساکنان منطقه همراه شد.
اشتاین‌مایر با اشاره به جوی که راستگرایان علیه خارجیان دامن زده و برخی جریان‌های محافظه‌کار یا به ظاهر دموکرات هم با آن همراهی می‌کردند، می‌گوید واژه‌ها می‌توانند در حکم سلاح باشند و امروز هم باید از آنها، به خصوص در شبکه‌های اجتماعی علیه نفرت‌پراکنی استفاده کرد.
نیروهای پلیس آلمان در ابتدای حمله راستگرایان به ساختمان خانه گل آفتابگردان، که با سنگ و مواد آتش‌زا به آن یورش می‌بردند، ظاهرا غافلگیر شده بودند و به دلیل عدم آمادگی و کمبود نیرو مجبور به عقب‌نشینی شدند.
نجات معجزه‌آسای شماری از مهاجران
دو روز پس از آغاز حمله‌ها، نیروهای پلیس و امدادگران موفق شدند که شماری از ساکنان اقامتگاه را تخلیه و به مکان امنی منتقل کنند. با این حال حدود ۱۰۰ نفر از جمله تعدادی کودک و نوجوان در ساختمان باقی مانده بودند که پس از به آتش کشیده شدن آن موفق شدند به شکل معجزه‌آسایی از طریق پشت‌بام و ساختمان‌های اطراف از مهلکه جان سالم به در برند.
در سی‌امین سالروز حمله خشونت‌بار به خانه آفتابگردان، دو سازمان حامی پناهجویان خواستار برچیده شدن تمام اقامتگاه‌های جمعی پناهجویی شده‌اند که برخی از آنها در سه دهه گذشته بارها هدف حمله راستگرایان افراطی و نئونازی‌ها بوده‌اند.
فرانک والتر اشتاین‌مایر می‌گوید ادعای “غیرقابل تصور” بودن حمله‌های نژادپرستانه در لیشتن‌هاگن که بارها تکرار شده، نادرست و خطای مهلکی در استدلال است و سوال مهم‌تر این است که چنین فاجعه‌ای چگونه می‌توانست رخ دهد.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
رئیس جمهوری آلمان افزود به همین دلیل امروز نیز باید هشیار بود و همه باید مراقب کوچک‌ترین ترک‌ها در همزیستی جامعه باشیم و از خود در برابر دشمنان این همزیستی دفاع کنیم.
اشتاین‌مایر تاکید کرد ضروری است که همه با یکدیگر رفتار و برخوردی مسالمت‌آمیز داشته باشند و پیش از هر چیز اهمیت دارد با کسانی که در معرض تهدید هستند همبسته باشیم.
حمله نژادپرستانه بی‌سابقه از ۱۹۴۵ به این سو
سیاستمدار سوسیال دموکرات و وزیر خارجه سابق گفته حادثه‌ای که سه دهه پیش در روستوک رخ داد بدترین حمله نژادپرستانه در آلمان از سال ۱۹۴۵ به این سو بوده است.
او این حادثه را “ننگ سرزمین ما” خواند و گفت تا امروز نیز از این که حکومت مبتنی بر قانون که موظف به حفاظت از شهروندان است افراد در معرض تهدید را تنها گذاشته، وحشت‌زده است.
در سه دهه گذشته چنین حادثه‌ای با این ابعاد و حمایت گسترده شهروندان عادی، تکرار نشده اما اقدام‌های خشونت‌آمیز راستگرایان و نژادپرستان بارها به وقوع پیوسته و دولت آلمان آنها را بزرگ‌ترین تهدید امنیتی ارزیابی می‌کند.
