انتخابات پارلمانی سوئد؛ راستگرایان قوی‌تر از همیشه

سوئد پارلمان جدیدی را انتخاب می‌کند. در این انتخابات رقابت تنگاتنگی بین ائتلاف جناح چپ و راست در پیش است. دمکرات‌های راستگرا دومین نیرو در نظرسنجی‌ها هستند. این انتخابات ترکیب دولت آینده سوئد را رقم می‌زند.صبح یکشنبه ۱۱ سپتامبر انتخابات پارلمانی سوئد آغاز شد. رای‌دهندگان تا ساعت هشت شب فرصت دارند نمایندگان احزاب مورد نظر خود را انتخاب کنند. حزب “دمکرات‌های سوئد” که یک نیروی سیاسی راستگرا و پوپولیست است تاکنون به این حد قوی نبوده‌ است؛ بر اساس نظرسنجی‌ها از هر پنج رای احتمالا یکی نصیب پوپولیست‌های راستگرا می‌شود و این جناح را به دومین نیروی پس از سوسیال دموکرات‌ها در پارلمان تبدیل می‌کند.

بیشتر بخوانید:درگیری پلیس و مخالفان قرآن‌سوزی در نروژ

آنچه این بار جدید است این است که میانه‌روهای محافظه کار نیز دیگر همکاری با راستگرایان را مانند گذشته رد نمی‌کنند. اولف کریسترسون رهبر جریان میانه‌رو محافظه‌کار اعلام کرده که آماده است با دموکرات‌های سوئد (راستگرایان) به رهبری جیمی اکسون ائتلاف کند. بر اساس نظرسنجی‌ها محافظه‌کاران میانه رو سومین نیرو در صحنه سیاسی سوئد هستند.

از آنجا که پیشینه دموکرات‌های سوئد به نیروهای نازی می‌رسد، اولف کریسترسون با سوال‌های جدی روبروست. اما او در توضیح علت نزدیکی به راستگرایان به رادیوی سوئد گفته است: «دموکرات‌های سوئد ریشه‌های وحشتناکی دارند، درست مانند حزب چپ. آنها نیز اعضایی دارند که خود را کمونیست می‌نامند.»

چرخش به راست سوسیال‌دمکرات‌ها

سوسیال دموکرات‌ها در حال حاضر به تنهایی در یک دولت اقلیت سوئد را اداره می‌کنند. اما اکنون به نظر می‌رسد که هر دو اردوگاه چپ و راست آرایی بسیار نزدیک دست خواهند آورد.

ماگدالنا اندرسون، نخست وزیر فعلی سوئد تقریبا یک سال است که روی کار آمده و پس از هفت سال که استفان لوفن این سمت را داشت، جای او را گرفته است. اندرسون از هنگام روی کار آمدن با بحران‌های بسیاری دست و پنجه نرم کرده است؛ پاندمی کرونا، جنگ اوکراین و پیوستن به ناتو و تورم.

به باور توربیورن شوستروم از موسسه نظرسنجی Novus سوسیال دموکرات‌ها با چرخش به راست به وضعیت فعلی واکنش نشان می‌دهند. او می‌گوید: «ناآرامی‌های زیادی در کشور وجود دارد و این زمینه قدرت‌گیری دمکرات‌های راست افراطی در سوئد شده است. سوسیال دموکرات‌ها نیز لحن خود را سخت‌تر کرده‌اند و وعده راه‌حل‌های سریع را می‌دهند. آنها نیز تا حدودی در زمین دموکرات‌های سوئد حرکت می‌کنند.»

مبارزه با جرم و جنایت از مسایل اصلی

سوئد با مشکلات بزرگی مواجه است: سیستم بهداشتی باید اصلاح شود، مدارس خصوصی از بودجه عمومی سود می‌برند و فعالیت باندهای جنایتکار در حال گسترش است. حداقل یک نفر هر هفته به ضرب گلوله کشته می‌شود و آنهم نه فقط در حومه‌ خطرناک شهرهای بزرگ. ادغام فرهنگی مهاجران با موفقیت پیش نرفته است. بخش‌هایی از جامعه چشم‌اندازی ندارند و سوئد شاهد ایجاد جوامع موازی است.

احزاب تلاش می‌کنند با وعده راه‌حل‌های ظاهرا سریع برای مشکلات رو به رشد از یکدیگر سبقت بگیرند. اندرسون تبلیغ می‌کند: «برنامه انتخاباتی ما شامل سرمایه‌گذاری‌های بسیار جامع در گسترش نیروی پلیس، تشدید مجازات جنایتکاران و اقدامات جامع برای جلوگیری از گرفتن نیروهای جدید و مبارزه با قطبی شدن جامع است».

اولف کریسترسون تیز تاکید می‌کند که این افراد یا باید به زندان بروند یا اگر شهروند سوئدی نیستند، باید این کشور را ترک کنند» و جیمی آکسون رهبر راستگرایان می‌گوید: «دولت باید دوباره کنترل کشور را در دست گیرد… هرکسی که فقط برای ارتکاب جرم به سوئد می آید باید به دنبال کشور دیگری باشد.»

اما مشکلاتی مانند تورم، هزینه برق و بنزین نیز برای رای‌دهندگان تعیین‌کننده هستند. بسیاری از ناظران معتقدند که ممکن است هفته ها طول بکشد تا دولت جدید روی کار بیاید.