ارومیه – ایرنا – همزمان با آغاز افزایش تراز دریاچه ارومیه و به آب افتادن قایق‌های موتوری، امیدها برای احیای نگین آبی آذربایجان هم مواج شد.
به گزارش ایرنا، احیای دریاچه ارومیه به عنوان یکی از مهمترین مطالبات مردم در حوزه زیست محیطی کشور در حالی سال‌ها به عنوان یک دستاویز سیاسی بین دولت‌ها این دست و آن دست شد که دولت سیزدهم از همان روز اول کاری، تلاش برای نجات آن را اولویت قرار داد و با زیر آب رفتن قایق‌ها در دریاچه در ایام نوروز امسال به همگان اثبات کرد دغدغه‌های زیست محیطی را قربانی اهداف سیاسی و جناحی نخواهد کرد.
به اواخر دهه ۱۳۷۰ بر می‌گردیم؛ دوران حساسی که هر چند زنگ خطر خشک شدن دریاچه ارومیه از زبان متخصصان این حوزه به صدا درآمده بود، اما مسوولانی همچون «معصومه ابتکار» به عنوان رییس وقت سازمان حفاظت محیط زیست در دولت اصلاحات آن را به کشمکش‌های سیاسی تعبیر و خنجر بی تفاوتی را به پیکر خسته دریاچه ارومیه وارد کرد.
این بی تفاوتی‌ها کم و بیش تا جایی ادامه یافت که به یکباره و با ظهور هیولایی به نام طوفان‌های نمکی در اوایل دهه ۱۳۹۰، حساسیت‌های ملی و بین المللی به خطر خشک شدن دومین دریاچه شور جهان به اوج خود رسید و کار را به جایی رساند که رییس جمهور وقت، جان چند میلیون نفر در منطقه را در خطر دانست و ادامه روند فعلی را منجر به مهاجرت اجباری تعداد قابل توجهی از مردم منطقه عنوان کرد.
