احزاب مختلف پاکستان بر سر تشکیل دولت به توافق رسیدند

رهبران چند حزب سیاسی در پاکستان برای تشکیل یک دولت ائتلافی با یکدیگر به توافق رسیده‌اند. نامزد مورد نظر آنها برای نخست وزیری شهباز شریف از حزب مسلم لیگ است. نامزدهای مستقل حزب عمران خان جایی در قدرت ندارند.تشکیل دولت در پاکستان با توجه به نتایج انتخابات پارلمانی و تنش‌هایی که در پی داشت، روند ساده‌ای نبود. با این حال چند حزب کوچک و بزرگ این کشور برای تشکیل دولت به توافق رسیدند. حزب مسلم لیگ (شاخه نواز) اعلام کرد که می‌خواهد با حزب مردم و چند حزب کوچک دیگر دولت ائتلافی را تشکیل دهد.

آصف علی زرداری، رئیس‌جمهور سابق و رئیس مشترک حزب مردم پاکستان (PPP) در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: «ما تصمیم گرفتیم با هم بنشینیم و دولت را تشکیل دهیم.» نواز شریف، رهبر مسلم لیگ نیز برادرش شهباز شریف را برای پست نخست وزیری نامزد کرد.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

حزب “مسلم لیگ”، به رهبری نواز شریف به ۷۵ کرسی دست یافت. این در حالی است که “حزب خلق پاکستان” به رهبری بلاول بوتو زرداری، وزیر خارجه سابق با ۵۴ کرسی در جایگاه سوم قرار گرفته است. ۱۱ حزب دیگر با مجموع ۳۴ نماینده وارد مجلس ملی شدند.

نامزدهای مستقلی که از انتخابات به‌عنوان قوی‌ترین نیرو بیرون آمدند و بیشتر آنها با عمران خان، نخست‌وزیر سابق که اکنون زندانی است ارتباط دارند، جایی در دولت ‌آینده ندارند. اگرچه آنها با کسب ۱۰۱ کرسی از ۲۶۶ کرسی پارلمان به قوی‌ترین نیرو تبدیل شدند.

تاگس شاو، وب‌سایت خبری کانال یک تلویزیون آلمان می‌نویسد که اکنون به نظر می رسد موازنه قوا در آینده یک کشور مجهز به سلاح هسته‌ای در جنوب آسیا مشخص شده است.

انتخابات هفته گذشته پاکستان بدون حاشیه نبود و حزب مسلم لیگ شریف با اتهام دستکاری در آن روبرو شد. این حزب به طور شگفت انگیزی در رای گیری هفته گذشته رتبه دوم را به خود اختصاص داد.

در این صفحه ویژه بیشتر بخوانید: پاکستان

انتخابات کشوری با حدود ۲۴۰ میلیون نفر جمعیت همچنین تحت‌الشعاع اتهام تقلب و از کار افتادن اینترنت و تلفن‌های همراه قرار گرفت. ناظران از رویکرد تند قوه قضائیه علیه حزب “تحریک انصاف” انتقاد کردند که پس از تصمیم دادگاه عالی، تنها با نامزدهای مستقل اجازه رقابت یافت.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

پاکستان از بیش از ۷۵ سال پیش که به استقلال دست یافت با ناآرامی و بی ثباتی‌های مکرر روبرو بوده است. حکومت در بیش از نیمی از این مدت در دست ارتش بوده است. حتی در میان دولت‌های غیرنظامی، ژنرال‌ها نیرویی بوده‌اند که می‌توانستند موفقیت یا شکست رهبری سیاسی را تعیین کنند.