توجه بفرمایند که معلومات معلمان دیپلمه و زیر دیپلم چگونه با این توقع ونیاز امروز ازمعلم که باید خود را از حالت صرف انتقال دانش و معلومات خارج کند و به خود به مثابه نگرش اول ، به عنوان صرفا فرد راهنما و هدایت کننده جریان یادگیری نظاره نمایدو روش های فعال تدریس را ابتدا خود بیاموزد تا بتواند آنها را در کلاس درس بکار گیرد ، میتواند سازگاری داشته باشد؟!
همچنین در 2 شهریور 85 سید حسن نقوی مدیرکل دفتر ارتقاء مهارت های حرفه ای و تربیت معلم وزارت آموزش و پرورش( خبرگزاری مهر ) اظهار داشت: در حال حاضر300 هزار معلم دارای مدرک معادل در آموزش و پرورش وجود دارد.
اما در29 اردبیهشت 85: سید حسین نقوی همچنین گفت: با توجه به مصوبات قانونی ، تمامی معلمان کشور باید طی 6 سال یک سطح تحصیلی ارتقاء پیدا کنند و در ماموریت جدید مراکز تربیت معلم با بیش از یک میلیون معلمی روبرو است که باید ارتقاء سطح تحصیلی بیابند. پس ازکنکور سال 85 طبق گفته ابراهیم کارخانه ای عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات "مجلس هفتم : 60 تا 65 هزار نفر در دوره های آموزش عالی زیر نظر آموزش و پرورش ثبت نام کرده اند و تعداد دانشجویان مراکز تربیت معلم از 5 هزار و 160 نفر، به 10 هزار نفر ارتقاء یافته اند. همچنین شاخص آموزش های کوتاه مدت کارکنان آموزش و پرورش از 40 ساعت در سال به 73 ساعت در سال ارتقاء یافته است.
با این حساب در 6 سال دیگر یعنی درسال 1390 مراکز تربیت معلم کشور تنها 10 هزار نیروی دارای مدرک لیسانس وفوقش فوق لیسانس، به آموزش و پرورش تحویل خواهد داد. با این حساب و به این ترتیب مدت 53 سال طول خواهد کشید که تعداد 530 هزار معلم فوق دیپلمه ودیپلمه و زیر دیپلم ( حتی بدون در نظر گرفتن آن بخش از کادر آموزشی که بازنشسته میشوند ونیروهای جدید جایگزین آنها میگردند ) ارتقاء سطح تحصیلی نمایند و با مصوبه دولت در سال 1383 مطابقت کیفی بیایند.بنابراین با توجه به اینکه هر 3 سال سطح علمی جهان دوبرابر میشود ، با در نظر گرفتن ظرفیتهای ناقص مراکز تربیت معلم در کشور، این امر غیر عقلانی به نظر میرسد و راه حلهای دیگری میطلبد. لذا افزایش دانشگاههای تربیت معلم و بالا بردن کیفیت آنها از ضروریات مهم آموزش و پرورش ایران است.حتی بایستی با ترتیب دادن آموزش های ضمن خدمت فرهنگیان به دروس کلیات و روشهای تدریس و تولید و کاربرد مواد آموزشی بهای بیشتری داده شود و در تدریس این دروس تنها به قسمت نظری و عناوین اکتفا نشود .آماده کردن معلمان کنونی نظام آموزشی برای استفاده از روش های فعال تدریس در فرآیند یاددهی و یادگیری به صورت دوره های بلند مدت و کوتاه مدت ضرورت دارد .
اما یکی از موانع بر سر راه ارتقاء سطح تحصیل معلمان بخشنامه ها و مصوبات وزارت آموزش وپرورش است . به نحوی که حق آزادی تحصیل را از فارع التحصیلان مراکز تربیت معلم نیزمیگیرد. بر اساس قوانین و ضوابط وزارت آموزش و پرورش دانشجوی فارغ التحصیل از مرکز تربیت معلم ، بایستی حداقل یک سال در محل خدمت خود که توسط اداره آموزش و پرورش تعیین می گردد ،خدمت نماید و بعد در صورت صلاحدید اداره میتواند ادامه تحصیل دهد! ناگفته نماند عده ای از کار شناسان نیز نسبت به عملی بودن طرح ارتقاء سطح تحصیل معلمان به دلیل ذیل خوش بین نیستند: برای نمونه حسن یوسفی کارشناس مسائل آموزشی، به سابقه برگزاری کلاسهای آموزشی اجباری برای معلمان، سطح علمی و زمان نامناسب برگزاری آنها ،که عمدتا تابستان است، اشاره می کند و آنها را فاقد کارآیی لازم و کیفیت ارضاء کننده می داند. اوبا اشاره به برخی معلمان که در هفته 72 ساعت تدریس می کنند می گوید، آنها هم احساس نیاز به مطالعه دارند ، امافرصتی برایشان وجود ندارد. مخالفان اجرای طرح ارتقاء سطح تحصیل معلمان ،آن را کاری عبث می دانند که در نهایت بر وضعیت موجود تاثیر مثبت عملی نخواهد گذاشت و معتقدند وزارت آموزش و پرورش به این ترتیب و بدون توجه به کیفیت کار، فقط قصد ارائه آمار و ادعاهای بزرگ دارد در حالیکه حتی هم اکنون مراکزتربیت معلم از کیفیت مطلوب برخوردار نیستند.
اما جالب است توجه خوانندگان را به این امر مهم جلب کنم که طبق گفته دکتر حسین نقوی در میزگرد معاونت برنامه ریزی و توسعه مدیریت در اجلاس روسای مناطق آموزش و پرورش:
از مجموع 720 هزار نیروی استخدام شده در وزارت آموزش و پرورش ، پس از انقلاب تنها 330 هزار نفر از مراکز تربیت معلم استخدام شده اند . لذا هنوز آماری در دسترس نیست که چه میزان از 47 درصد معلمان داری مدرک لیسانس و بالای آن ،امروز از مراکز تعلیم و تربیت معلم کشور فارع التحصیل شده اند؟
اما در مورد کیفیت آموزشی فارع التحصیلان لیسانس و بالای آن ( بطور عام الیته) جالب است حاصل یک طرح پژوهشی در سال 72 را در معرض قضاوت خوانندگان قرار دهم. البته سال انجام این پژوهش تاثیر چندانی در نتیجه حاصله ندارد.(گذشته از اینکه متاسفانه پژوهش تازه تری در دسترس نیست) نگارنده این پژوهش را از پایگاه علمی و پژوهشکده اطلاعات و مدارک علمی ایران برگفته است. هدف پژوهش بررسي و مقايسه سطح کارآيي معلمان فارغ‌التحصيل از مراکز و دانشسراهاي تربيت معلم در مقايسه با ساير معلمان بوده است .
روش تحقيق توصيفي و ابزار آن شامل آزمون
-1 پيشرفت تحصيلي دروس تربيتي و اختصاصي
-2 نگرش‌سنج دانش‌آموزان
-3 پرسشنامه مديران مدرسه
4 ليست نمرات ثلث سوم دانش‌آموزان بوده است .
جامعه آماري تحقيق شامل
1) معلماني است که در سال تحصيلي 1367-1368 از مراکز و دانشسراها فارغ‌التحصيل شده‌اند.
2) معلمان دروس علوم تجربي و رياضي دوره راهنمايي که در سال تحصيلي 1367-1368 از مراکز تربيت معلم فارغ‌التحصيل شده‌اند.
3) معلمان آموزشي ابتدايي غيرفارغ‌التحصيل از دانشسراها و مراکز. 4)معلمان دروس علوم تجربي و رياضي غيرفارغ‌التحصيل از مراکز تربيت معلم است .
يافته‌ها نشان مي‌دهد که اطلاعات فارغ‌التحصيلان مراکز و دانشسراهاي تربيت معلم در دروس کليات ، روشها و فنون تدريس ،
ادامه دارد