"اجرای بی تنازل قانون اساسی" و"اتنخابات آزاد" در شرایط تداوم حاکمیت نظام کنونی جوهر پلاتفرم آنان را تشکیل می دهد. ما می بایست در همان حال که دستگاه ولایت را آماج اصلی حمله ی خود قرار میدهیم، پلاتفرم اصلاحطلبان و اتکای آنان بر راه کارهای قانونی را بی هیچ تزلزلی افشا کنیم.
لیبرالها نیز هم چون اصلاح طلبان هراسان از مبارزات مردم با تأکید بر ضرورت رهبرتراشی برای جنبش، از رهبری موسوی و کروبی - مشروط به بازی گرفتن آن ها- حمایت کرده و از شعار "انتخابات آزاد" فعالانه دفاع میکنند.
شعار"انتخابات آزاد" اصلاح طلبان و لیبرال ها در شرایط حضور یک جنبش فعال ساختارشکن، معنای دیگری جز برگرداندن امواجِ خروشان مبارزه مردم به پشت سد شکسته نظام ولایت فقیه ندارد.
از این رو، ما می بایست در عین به چالش گرفتن گفتمان لیبرالی، که معطوف به بازسازی نظام سرمایه داری در ایران است، استراتژی مبارزه ی گام به گام آنان علیه رژیم اسلامی، یا به عبارت دیگر سایش تدریجی نظام حاکم، و راه کارهای ناشی از آن را افشا کنیم.
دراین میان گفتمان سوسیالیستی و ضد سرمایه داری علی رغم زمینه های اجتماعی طبقاتی وسیع در جامعه ی ما و بی اعتبار شدن سرمایه داری جهانی هنوز از موقعیت مناسبی نسبت به دو گفتمان دیگر برخوردار نیست.
و این در شرایطی است که نظام جهانی سرمایه با گسترده ترین و ژرف ترین بحران اقتصادی رویاروست که از دهه ۳۰ قرن گذشته تاکنون بی سابقه بوده است. بحرانی که همه ارکان نظام مسلط را در نوردیده، با تسری آن به بخش های تولید، خدمات و محیط زیست، اکنون به یک بحران عمومی و سیستمی فراروییده، و بیاعتباری مناسبات سرمایه داری را بیش از هر هنگام نمایان کرده است.
این بحران عظیم و تداوم آن، شرایط مساعدی را برای برآمد یک گفتمان سوسیالیستی استوار بر دموکراسی مشارکتی، اندیشه زیست محیطی و فمینیستی فراهم آورده است.
۴) وضعیت حکومت اسلامی هیچ گاه چنین متزلزل نبوده است. جنبش رهایی یک سال اخیر، شکاف های بی سابقه ای را در کانون اصلی قدرت حاکم به وجود آورده که اراده ی لازم و متناسب برای کنترل بحران را زائل و دست یابی به آن را نیز نامحتمل کرده است. در چنین شرایطی، حاکمان بیش از پیش امید خود را برای مهار و آرام کردن مبارزات مردم از دست داده اند. وانگهی، در متن بحران سیاسی جاری و افزایش فشارهای بینالمللی، اجرای "طرح هدف مند کردن یارانه ها" با آزاد سازی قیمتها در بازار بی مهار و افزایش سرسام آور تورم، می تواند زمینه ی بارورکردن مبارزات مردم را حتا به شکل انفجاری فراهم کند.
۵) برنامه اتمی و سیاست های منطقه ای حکومت اسلامی عامل تشدید تشنج در خاورمیانه است. در شرایطی که جنبش مردم ایران به دنبال سرکوب های شدید، درحال تجدید قوا و یافتن راه کارهای لازم برای تداوم مبارزه است، آمریکا و متحدانش سیاست تشدید تحریم های ایران را به اجرا گذاشته اند.
گرچه آن ها ادعای هوش مندانه بودن سیاست تحریم ها را دارند و در ظاهر رژیم و سپاه پاسداران را هدف گرفتهاند، اما واقعیت آن است که این اقدام ها تر و خشک را با هم می سوزاند و هر جا لازم باشد "حقوق بشر" ادعایی آنان را قربانی می کند و اساسا در خدمت چانه زنی با جمهوری اسلامی قرار دارند. گسترش تحریم ها و زمینه سازی برای حمله نظامی، سبب میلیتاریزه کردن منطقه و در جهت هدف های استراتژیک قدرت های امپریالیستی است.
ما هم چنان باید درعین مخالفتِ قاطع با هر اقدام فاجعه بار نظامی و اعمال تحریم های اقتصادی علیه ایران، که زندگی میلیون ها انسان را طاقت فرساتر میکند، خواهان برچیدن برنامه هستهای حکومت اسلامی باشیم.
۶) برای سازمان ما که خود را جزیی از جنبش بزرگ و متنوع نیروی کار و زحمت می داند و برای خودرهانی و ساختن دنیای دیگر از همین امروز مبارزه می کند، و در شرایطی که گفتمان سوسیالیستی در جنبش عمومی از موقعیت درخوری برخوردار نیست، اهمیت مبارزه برای تقویت گفتمان سوسیالیستی و شکل گیری بلوک طبقاتی معطوف به سوسیالیسم روزافزون میشود. ازاینرو:
الف- برای پیش برد این مبارزه، هم کاری و هم راهی همه ی مبارزان ضد سرمایهداری و مدافعان مبارزه برای سوسیالیسم از همین امروز، یک ضرورت حیاتی و غیرقابل چشم پوشی است و ما بیش از هر زمان دیگر برآن پای می فشریم.
ب- در مسیر این مبارزه، و برای سرنگون کردن حکومت اسلامی و دفاع از حقوق و آزادی های مردم، با همه ی نیروهای آزادی خواه هم راه و هم گام می شویم.
