طلاق به دادگاه های خانواده ارجاع داده شد و موفقیت هایی در مورد تغییر در قوانین طلاق بدست آمد. سن ازدواج برای دختران از هیجده سال به بالا تعیین شد.
دکتر فرخ رو پارسا سالار زن ایران، اولین وزیر زن در ایران شد. زنان ملزم به شرکت در سپاه دانش و خدمت سربازی شدند. در سال ۱۳۵۴ زنان حق نگهداری فرزندانشان را، بعد از مرگ شوهر بدست آوردند.
سقط جنین هیچ گاه قانونی نشد ولی مجازات برای آن لغو شد. در همین سال مهناز افخمی، اولین وزیر مسئول امور زنان شد.
طاهره قره العین، بانوی دلیر و بیباک ایرانی، که در برابر دیکتاتوری ناصرالدین شاه قاجار، ایستادگی کرد، به درخواست زناشویی او پاسخی نداد، و شجاعانه در راه باورهای خود کشته شد. عکس العمل روحانیون نسبت به این تغییرات شدید بود، فتواهایی نیز از سوی روحانیون در مخالفت با این تغییرات صادر می گردید. در همین زمان، مصیبت دیگری برای ما ایرانیان، به ویژه زنان به وجود آمد و آن ظهور فردی خردباخته و فرصت طلبی به نام علی شریعتی بود که دستورات و عملکردش سرپوشی بود بر آزادی و پیشرفت بانوان ایرانی، و مقدمه ای شد برای روی کار آمدن خمینی و رژیم جهل و جنایت اسلامی. علی شریعتی کتاب پر فروش “فاطمه، فاطمه است” را منتشر کرد و در آن هر نوع نگاه غربی زن ایرانی را فاسد و تحریف شده خواند.
مرتضی مطهری، یک آخوند ضد ایرانی در خصوص حقوق زنان و حضور زنان در عرصه اجتماع مسئله حجاب را مطرح می کنند و درمجله ی “زن روز” سری مقالات “زن در اسلام” را به چاپ می رساند و درآنها حجاب را تایید می نماید.” این خردباخته اسلامی، به مجرد این که می بینند حضور زنان در عرصه اجتماع، کار و تحصیل امری ضروری است و در جامعه آن روز حضور زنان در عرصه اجتماع، با حفظ حجاب در تقابل قرار داشت و تحصیل و کار زن ملازم شده بود با بی حجابی و بی عفتی، کتاب «مسئله حجاب» را می نویسند: ” که ما می توانیم دو حجاب داشته باشیم یک حجاب اسلامی و دیگری حجاب کار”.
یعنی این که زن در عرصه اجتماع، در عرصه کار و تحصیل می تواند با حجابی به عنوان لباس کار وارد بشود. ایشان از آن به عنوان حجاب اضطراری تعبیر کرده اند که این حجاب از حجاب کامل اسلامی قابل تفکیک است”.( سیری در اندیشه های آقای مرتضی مطهری-روزنامه
۵- در این سه دهه، جای بسی خرسندی و بالیدن است که با آن همه ستم و بیدادگری رژیم نسبت به بانوان، و نادیده گرفتن و پایمال کردن حقوق آنان در همه زمینه ها، باز هم این هم میهنان بزرگوار و ارزشمند کشورمان در برابر همه سختی ها و کارشکنی ها، دلسرد و ناامید نشده، و در هرزمینه به چالش و رویارویی با رژیم دیوانه افسارگسیخته ، توانسته اند در همه زمینه ها جای پای خود را باز کنند.
موفقیت و پیروزی دانش آموزان دختر در دانشگاهها که از پسران نیز پیشی گرفته اند، تا کنون برنامه های اهریمنی زن ستیزی آخوند فرومایه را نقش بر آب کرده است. شرکت و تلاش بانوان در اعتراض و انتقاد به رژیم غیر مردمی، پیشگام بودن در راه پیمایی ها، برگزاری نشست های فرهنگی، ادبی، چکامه سرایی، چالش های بزرگی است که بانوان گرانمایه و فرهیخته کشورمان، با رژیم زن ستیز پرداخته، و توانستند در هرزمینه پا به پای مردان، و حتی در چند زمینه از آنان نیز پیشی بگیرند.
شوربختانه، دو گروه هستند که در جلو تلاش پیگیر بانوان سنگ می اندازند، و تلاش آنان را سخت تر می سازند:
۱- گروهی از زنان خردباخته و ناآگاهی که با شیادی و کلاهبرداری آخوند، به گمراهی کشانده شده، و راه خود را گم کرده اند.
این بانوان، به عنوان امت اسلامی، با فراموش کردن زن ستیزی آخوند، به هم میهنان و کشور خود خیانت می کنند.
۲- گروه زیادی از مردان نیز به همکاری با آخوند پرداخته، و با همسروفرزندان دختر خود به خشونت و ستمگری می پردازند.
از آنچه گفته شد، تلاش پیگیر و خستگی ناپذیر زنان ایرانی و چالش همه جانبه آنان با رژیم کشتارگر، در خور ستایش و ارج نهادن است.
بی تردید در فردای آزاد ایران، زنان می توانند و باید در همه زمینه ها پا به پای مردان و با همکاری برابر، در برگزاری و بافت دولت، نمایندگی مردم، مدیریت و سرپرستی ادارات، سازمان ها، کارخانه جات، ارتش، شهربانی شرکت داشته باشند.
ادامه مطلب:
هزاران درود و ستایش باد بر بانوان دلاور و غیرتمند، در چالش با رژیم زن ستیز | فضول محله
