«واژه ای گمشده، بنام شادی»
شاد بودن و شاد زیستن یکی از حقوق ذاتی و شهروندی انسانها و از ارکان اصلی یک جامعه پویا و یک شاخصه جهت ارزیابی میزان رشد یک جامعه تلقی می گردد. در طول تاریخ شاد بودن و شاد زیستن از صفات بارز ایرانیان بوده است.به طوری که اغلب جشن هایی که امروزه در سراسر جهان برگزار میشود بر گرفته از جشنهای ایرانیان بوده است.
امروزه شادی، شادمانی و تولید لذت به عنوان یکی از نیازهای ضروری انسانهاست.هرسال بیستم مارس مصادف با اول فروردین ازسوی سازمان ملل متحد بعنوان روزشادی نامگذاری شده است. طبق آمارهای خودکشی ( تا پایان سال ۹۶، حدود ۴ هزار و ۹۹۲ نفر در ایران اقدام به خودکشی کرده‌اند) و افراد مبتلا به افسردگی (۶ 
میلیون و ۵۰۰هزار نفر از مردم ایران مبتلا به افسردگی هستند) نشان از کاهش شدید میزان نشاط اجتماعی در بین افراد جامعه است .
از آنجا که این پدیده برآیند عوامل مختلفی می باشد، میتوان گفت وضعیت اسفناک اقتصادی و سرکوب آزادیهای سیاسی و مدنی اقشار گوناگون در ایران از یک سو، و از سویی دیگر و سیاستهای غلط و تعصبات مذهبی افراط گرایانه و جمهوری ولایت محور، وجود فساد لجام گسیخته، نداشتن تخصص و تجربه در سطوح مدیریتی، نقش مهمی در افسردگی ملی ایرانیان ایفا می کند.با نگاهی به مناسبتها و آیینهای کهن ایران روشن میگردد که ایرانیان مردمانی شاد بوده اند وصد البته این شادی همواره با معانی و مفاهیم عمیق انسانی و بشردوستی آمیخته بوده استاما…
با روی کار آمدن دولت جمهوری اسلامی ایران، شرایط به گونه ای عوض شده است که خیلی از آن جشن ها در گذر زمان و یا به جبر و استبداد کنار گذاشته شده اند و مردم بهانه ای برای شادی کردن ندارند .
دولتمردان جمهوری اسلامی ایران با برنامه قبلی همواره این روند را تقویت و تشدید کرده است: با شعارهای: کشوراسلامی، ملت ولایی، حرام دانستن جشنهای ایرانی و راه اندازی مراسم سوگواری در صدا وسیما، آموزش و پرورش، نمای شهر و روستا ها و…
جای تاسف است که این سوگواری ها و عزاداریها را در نظام آموزشی هم اضافه کرده اند و اکنون کودکان در مدارس به اجبار در مراسم عزاداری ها و سوگواریها باید شرکت کنند.
جدیدترین گزارش سالانه سازمان ملل درباره وضعیت شادی در کشورهای جهان منتشر شده است و در آن کشور ایران از میان ۱۵۶ کشور بررسی شده در جایگاه ۱۰۶ قرار گرفته است.
محدود کردن و خفقان جامعه، فیلترینگ شبکه های مجازی، ایجاد رعب و وحشت در جامعه، اعدام و شلاق در ملا عام، و ترویج خشونت و جنگجو پروری ، مخالفت با صلح جهانی، جلوگیری و گناه دانستن و جرم انگاشتن شادی و نشاط از ارمغان ۴۰ ساله جمهوری اسلامی ایران است. تا جایی که دختران را برای رقصیدن و شاد بودن در شبکه های مجازی مجرم میدانند اما متجاوز به کودکان و زنان آزادانه در خیابان ها جولان می دهند.
این در حالیست که در منشور حقوق شهروندی (که توسط حسن روحانی رییس جمهور ایران جهت اطلاع همگان منتشر شد) در بند ۸ ماده ۳ ذکر شده است: شهروندان باید از زندگی شاد همراه با امید به آینده ای بهتر از بدو تولد در همه محیط های اجتماعی برخوردار شوند.همچنین در بند ۹ ماده ۳: دولت را موظف می داند که با انجام تدابیر لازم، زمینه برخورداری از وضعیت و امکانات کافی برگزاری مراسم و برنامه های مفرح و برپایی جشن های ملی و مذهبی، اجرای برنامه های تفریحی، مسافرتی، گردشگری، اقامت در سکونتگاههای طبیعی، سفرهای ارزان، فرصت مطالعه، پرداختن به کارهای ذوقی، ادبی و هنری و سرگرمی را برای شهروندان فراهم نماید.
ما اعضاء کمیته دفاع از حقوق جوان و دانشجو با استناد به اعلامیه جهانی حقوق بشر بخصوص ماده ۲۲: (حق امنیت اجتماعی) ماده ۲۸: (حق دنیای زیبا و آزاد برای همه) و همچنین خواهان اجرای اهداف هفده گانه سند ۲۰۳۰ یونسکو جهت صلح و یکپارچگی و دنیایی شاد، مسئولان جمهوری اسلامی ایران را در غمگین کردن مردم ایران شدیدا محکوم کرده و اعلام می داریم شادی حقوق ذاتی و شهروندی بشر بوده و هر ایرانی حق دارد جزء شادترین افراد جهان باشد.
۱۱۰۷
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق جوان و دانشجو
