نخست‌وزیر عراق رژه شبه‌نظامیان شیعی در بغداد را اقدامی تحریک‌آمیز خواند. هفت گروه مسلح در عراق نیز اعلام کردند که به آتش‌بس با نیروهای آمریکایی خاتمه می‌دهند. همزمان پنج حمله به کاروان پشتیبانی نظامی آمریکا انجام شد.
به گزارش دویچه وله آلمان، روز پنج‌شنبه نیروهای یک گروه شبه نظامی به نام “ربع الله” با تعداد زیادی خودرو در مناطق مهمی از بغداد از جمله در نزدیکی وزارت کشور، دست به رژه نظامی زدند. مسئولان امنیتی عراق این گروه را یکی از گروه های تحت کنترل “کتائب حزب الله”، از گروه‌های وابسته به رژیم ایران می‌دانند. کتائب حزب‌الله با دولت الکاظمی و نیروهای آمریکایی ستیز دارد.
در گزارش میدل ایست نیوز در این باره نوشته شده که “عناصر این گروه، خودروهایشان را که حامل سلاح‌های متوسط، راکت‌انداز و تجهیزات نظامی دیگری بود به خیابان‌ها آورده و در میان نیروهای امنیتی عراق که همانند شهروندان عادی نظاره گر این صحنه بودند، اقدام به بستن برخی از جاده‌های اصلی و فرعی کردند و با شهروندان و در خیابان و یا در خودروهایشان درگیر شدند”.
در تصاویر و فیلم‌هایی که از این رژه در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده ده‌ها خودرو حامل سلاح دیده می‌شود که در مناطقی از بغداد از جمله الکراده، الجادریه، الدوره، بزرگراه محمد القاسم و در نزدیکی وزارت کشور عراق در حرکت هستند و نوشته‌هایی را در دست دارند که مصطفی الکاظمی، نخست وزیر و احمد ابورغیف، مسئول تحقیق در پرونده فساد را تهدید می‌کنند.
این گروه در بیانیه‌ای که قرائت کردند گفتند که “از هرکسی که علیه آمریکا و وابستگانشان سلاح در دست گیرد استقبال می‌کند”.
در این میان هفت گروه مسلح عراق اعلام کردند که به آتش بس ویژه با نیروهای امریکایی در عراق خاتمه می‌دهند. گفته می‌شود که تصمیم پایان دادن به آتش بس با نیروهای آمریکایی احتمالا از سوی گروهای مسلح شیعه عراقی از جمله کتائب حزب الله، عصائب اهل حق و جنبش نجباء اتخاذ شده باشد.
اربیل؛ آزمون جمهوری اسلامی برای بایدن
شنبه، 9 اسفند ماه 1399 = 27-02 2021
منصور امان: با حمله موشکی به پایگاه نیروهای آمریکایی در اربیل، رژیم ج.ا برای کسانی که پیرامون رویکردهای منطقه ای “نظام” پس از تغییر دولت در واشنگتُن ابهام داشتند، روشنگری کرده است: درب بیت آقای خامنه ای و همدستان و کارگُزارانش به چارچوب همیشگی لولا شده و روی همان پاشنه قدیمی می چرخد.
حمله تروریستی به فرودگاه اربیل اگرچه نُکته تازه ای در باره خط مشی و درونمایه سیاستهای رژیم مُلاها ندارد، اما باواسطه دارای یک زاویه مُهم هست و آن طرفی است که مورد خطاب قرار داده. حاکمان ایران به وسیله این موشک پراکنی، آقای بایدن را در برابر یک آزمون گذاشته اند. آنها مُشتاقند بدانند که واکُنش جانشینان آقای ترامپ چه خواهد بود تا بتوانند بر اساس آن مرزهایی که می توانند پُشت سر بگذارند را دوباره خط کشی کنند؛ مرزهایی که فقط در عراق تعیین تکلیف نمی شود، بلکه همگی نُقاط مورد اختلاف با غرب را در برمی گیرد.
روز چهارشنبه (۲۹ بهمن) آقای خامنه ای و شُرکا نخُستین واکُنش را دریافت کردند، اما به گونه غیرمُنتظره ای نه آن طور که در سناریوهای احتمالی خود نگاشته بودند: آمریکا پا به صحنه گذاشت در حالی که چهار کشور مُهم اُروپایی نیز او را همراهی می کردند. آنها به گونه مُشترک حمله تروریستی مزبور را محکوم دانسته و بر “بی پاسُخ نگذاشتن” آن تاکید کردند؛ رویکردی نادر در برخورد به اقدامات مُشابه ج.ا در عراق در طول چهار سال گذشته که نشان از شکل گیری آرایش بین المللی جدیدی با نتایج سخت برای رژیم ولایت فقیه دارد.
اُروپا در طول دوران صدارت آقای ترامپ، خط جُداگانه ای را در برخورد به رژیم مُلاها پیش می برد، اگرچه به ناچار زیر تاثیرات آن نیز قرار داشت. اینک چنین می نماید که بروکسل رویکرد خود در این پهنه را با آمریکا مُنطبق و هماهنگ می کند. در همین حال این اشتراک سیاسی زمانی می تواند ادامه دار و توجیه پذیر باشد که از سوی فاکتورهای مادی و به بیان روشن تر، فاکتهای هژمونیک آمریکا پُشتیبانی شود. یک میدان نشانده شدن این فاکتها، رویداد اربیل است. به هر میزان که واکُنش واشنگتن بدون ناهمگونی و صریح باشد، به همان اندازه نیز اُروپا را در کنار خود خواهد داشت.
آنچه که در اربیل روی داد، ادامه سیاست پیشین ج.ا با ابزارهای پیشین است. “نظام” نشان داده که نه می تواند در یک شرایط تغییر یافته، استراتژی اش را سازگار کند و نه گُنجایش نرم افزاری و سخت افزاری انعطاف تاکتیکی دارد. “قطار بی دنده و تُرمُز” با مُسما ترین توصیفی است که می توان برای تعقیب یک سیاست شکست خورده با شیب دائمی خسارت رو به بالا کرد.
لُکوموتیو رانان قطار یاد شده – بر خلاف آنچه که می نمایند – نه مجنون هستند و نه ابله؛ آنها در تداوُم سواری روی مرکوب کور منافع روشنی دارند؛ منافعی که با قُدرت و ثروت معنا می شود و به آنها امکان داده روی ویرانه های زندگی مردُم ایران، کاخ بسازند. در مُرداب خون و فقر و سرکوب رژیم ولایت فقیه عقلانیتی درنده رُسوب کرده که فقط با خشکاندن آن تا آخرین لجن وجودش، پاسُخ می گیرد.
