ثبت نام نامزدهای نمایش انتخابات ریاست جمهوری در ایران بر بستر آشفتگی حقوقی و اختلاف میان دولت و شورای نگهبان انجام می‌شود
رادیو بین المللی فرانسه امروز در گزارشی با اعلام این خبر گفت: به نظر می‌رسد که در این دوره، تاریخ آغاز و پایان ثبت نام، تنها آگاهی‌های معتبری باشد که در اختیار نامزدها قرار گرفته است و شرایط داوطلبان، در روز پیش از آغاز روند ثبت نام، موضوع زورآزمائی میان مقامات و نهادهای دخیل در انتخابات است.
این در حالیست که هر روز که به موعد نمایش انتخابات نزدیک می‌شود، نگرانی از کسادی انتخابات و خراب شدن آن بر سر نظام بیشتر می‌شود، نگرانی از اینکه نتیجه نه بزرگ مردم ایران به این بازی، سرنگونی رژیم را بیش از پیش نزدیک کند.
نفرت مردم از این خیمه شب‌بازی به حدی است که نظرسنجی‌های حکومتی مبین عدم شرکت اکثریت مردم در انتخابات مهندسی شده خامنه‌ای است.
روزنامه مستقل نزدیک به روحانی گفتگویی با مهدی چمران، رئیس سابق شورای شهر تهران و از عناصر باند حاکم دارد.
خبرنگار این روزنامه از چمران سؤال می‌کند: با توجه به تجربه انتخابات اسفند۹۸ و شرایط کنونی به نظر می‌رسد انتخابات ریاست‌جمهوری با کاهش مشارکت مواجه باشد، به نظر شما علل کاهش مشارکت در انتخابات چیست؟
مهدی چمران در پاسخ می‌گوید: نیازی به تحلیل نیست، این مسأله خیلی آشکار و واضح است. فشار اقتصادی سبب شده مردم از انتخابات حالت دلزدگی داشته باشند که منجر به بی‌توجهی و کم‌توجهی شده است و نیازی به تحلیل و تفسیر و تحقیق خاصی ندارد.
چمران عدم تمایل مردم برای مشارکت در انتخابات را صرفا مربوط به شرایط کنونی نمی‌داند، و اعتراف می‌کند شرکت نکردن مردم در انتخابات امری طبیعی است و نظام هم هیچ راه‌کاری برای ترغیب آنها ندارد: …الان نمی‌شود یک راه‌کار را انتخاب کرد و گفت این کار را انجام دهید مردم به پای صندوق می‌آیند، چون شکل گرفتن این شرایط یک زمانی برده و در طول چند سال به این‌جا رسیده‌اند و الآن هم مشکل است که در یک مدت زمان کوتاهی حالت را تغییر داد…
روزنامه جوان وابسته به سپاه پاسداران هم در وحشت از تحریم گسترده نمایش انتخابات نوشته است: مشارکت اندک در انتخابات، اردوگاه دشمن را برای تشدید فشار‌ها و توهّم نتیجه‌بخش کردن تهدیدات آنها امیدوار می‌کند.
این است سرنوشت حکومتی که مردم خود را به منتهای درجه فقر و فلاکت کشانده، مردمی که روزمره تازیانه سرکوب و چپاول آخوندهای حاکم را بر سر خود احساس می‌کنند، و در تنگنای فقر و نداری به زباله‌گردی مشغولند، و هر روز هم که می‌گذرد زندگی برای آنها غیرقابل تحمل‌تر از گذشته می‌شود.
