عباس عبدی، تحلیلگر سیاسی در نامه سرگشاده‌ای درباره طرح محدودسازی اینترنت به رئیسی هشدار داد و گفت: واکنش به [طرح ضد اینترنت] حتی از اعتراض های خیابانی نیز برای اداره امور خطرناک‌تر است.
وی نوشت: ماجرا این است که اینترنت به‌رغم تمام مشکلاتی که دارد با دو عنصر مهم در هم تنیده شده است؛ اول کار و دوم زندگی جاری مردم. هر گونه محدودیتی در این زمینه با واکنش مواجه خواهد شد. واکنش‌ها نیز از تشدید اعتراضات میدانی گرفته تا خشم و بدبینی و حتی فحاشی رخ خواهد داد. ولی به‌نظر من دو واکنش آن بیش از هر چیزی برای دولت شما پرهزینه خواهد بود.
عبدی نوشت: واکنش حتی از اعتراض های خیابانی نیز برای اداره امور خطرناک‌تر است، چون از یک‌سو ناامیدی را تشدید می‌کند، در حالی که اعتراضات خیابانی حداقل نوعی کنشگری و فعال بودن را نشان می‌دهد. از سوی دیگر کشور را از مهم‌ترین سرمایه‌اش که نیروی انسانی کارآمد است، تهی می‌کند و این بزرگ‌ترین خسارت سرمایه‌یی است و بالاخره خروج این افراد از کشور قطعاً با خروج شدید سرمایه مالی نیز همراه خواهد شد و یک شوک دیگر به قیمت ارز وارد می‌کند و چه بسا آن را به ۴۰هزار تومان نیز برساند و شیرازه امور اقتصادی را از هم بپاشاند.
محدود کردن اینترنت در حکم نبرد با آسیاب بادی است
احمد زید آبادی، تحلیلگر سیاسی نیز در یادداشتی نوشت: روزنامۀ کیهان و سید احمد خاتمی امام جمعۀ موقت تهران خواستار «بومی کردن اینترنت» در ایران شده‌اند. اگر از آن‌ها پرسیده شود که آیا منظورشان از این حرف، «محدود کردن اینترنت و دسترسی عموم به آن» است، فوری تکذیب می‌کنند و مدعی می‌شوند که: نخیر! کاملاً به عکس! منظورمان تسهیل دسترسی عموم به اینترنت است! افکار عمومی، اما منظور آن‌ها را بهتر درک می‌کند! آن‌ها خواهان محدودسازی شدید در این زمینه‌اند.
این نوع حرف‌ها و توصیه‌ها اگر تاکنون نشانی از جنگ قدرت در بین جناح‌های حاکم داشت، از این پس عوارضش دامن دولت سید ابراهیم رئیسی را خواهد گرفت؛ دولتی که با اقیانوسی از معضلات و گرفتاری‌های خرد و کلان روبروست.
بار‌ها گفته شده است که ستیز و مقابله با تکنولوژی بی‌ثمر است و در حکم نبرد با آسیاب بادی است! جهان به زودی شاهد توسعۀ اینترنت ماهواره‌ای خواهد بود، پدیده‌ای که نه کنترل‌پذیر و نه قابل محدودسازی است. بنابراین، تجربۀ تلخ و زیانبار مقابله با نوار کاست، دستگاه ویدئو، دیش ماهواره…و سرانجام تن دادن به همۀ آن‌ها پس از تحمیل هزینه‌های سنگین روانی و فرهنگی به جامعه و برانگیختن خشم عموم را در مورد اینترنت تکرار کردن، نشانی جز تداوم لجبازی به قصد تخریب اعصاب ملت ندارد!
افزون بر این، در حالی که اعتراضات مردمی به عوارض ناشی از بی‌برنامگی و ناشیگیری در امر توسعه، این روز‌ها در شهر‌های مختلف کشور جریان دارد، توصیه به محدود کردن اینترنت جز ریختن بنزین بر آتش خشم عموم تفسیر دیگری هم دارد؟
