والدین دو نفر از کشته‌شدگان در هواپیمای اوکراینی که با شلیک دو موشک سپاه پاسداران همراه با ۱۷۴ سرنشین دیگر این هواپیما جانشان را از دست دادند، در گفتگو با روزنامه شرق برای اولین بار عنوان کردند حسین سلامی فرمانده سپاه پاسداران به آنها گفته “اگر هواپیما سقوط نمی‌کرد، جنگ با آمریکا در می‌گرفت.”
از دو سال پیش که هواپیمای پی‌اس ۷۵۲ خط هوایی اوکراین به‌فاصله کوتاهی پس از پرواز از فرودگاه بین‌المللی تهران با شلیک دو موشک پدافند سپاه پاسداران سرنگون شد، موضوع عامدانه بودن هدفگیری این هواپیمای مسافربری از سوی حکومت ایران، بارها از سوی منتقدان حکومت و برخی از اعضای خانواده جانباختگان مطرح بود، اما هیچ‌گاه مقام‌های حکومتی این موضوع را به تلویح و یا به تصریح عنوان نکرده بودند.
پیش از این، انجمن خانواده‌های جانباختگان پرواز پی‌اس ۷۵۲ اوکراین در گزارشی تحقیقی نوشته بود که شواهد حاکی است سرنگونی این هواپیما توسط سپاه پاسداران «عمدی و در راستای ایجاد سپر انسانی برای ممانعت از حمله آمریکا» بوده است.
خانم مجد و آقای اسدی‌لاری در مصاحبه با روزنامه شرق به محدودیت‌هایی که جمهوری اسلامی بر سر برگزاری مراسم سوگواری برای آنها به‌وجود آورده است اشاره کردند و فاش ساختند که نیروهای امنیتی حتی بر نوشته روی سنگ مزار فرزندانشان نیز نظارت داشته‌اند.
آنها می‌گویند که از علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی، حسین سلامی و امیرعلی حاجی‌زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه، شکایت کرده‌اند و با این که خیلی‌ها به آنها می‌گویند که امیدشان به محاکمه این افراد واهی است، اما تا موقعی که نفس دارند، امید خود را از دست نخواهند داد.
فیلم زیر: رک بگویم: می‌خواستند بزنند و بندازند گردن آمریکا
اسدی‌لاری، معاون پیشین وزارت بهداشت که پسر و دخترش را در هواپیمای سرنگون شده اوکراینی از دست داده در مصاحبه با سایت انصاف نیوز گفت: روی پلاکارد پشت رئیس دادگاه نوشته: «دادگاه رسیدگی به سانحه هواپیمای اوکراینی» ما با قاضی خیلی بحث کردیم و گفتیم این پیش‌داوری شما را نسبت به این مساله نشان می‌دهد. مسئله «سانحه» سه روز اول بود که داشتید انکار می‌کردید…ما واقعاً به این نتیجه رسیدیم که اینها به عنوان سپر انسانی هواپیما را زدند؛ خیلی رک بگویم، چون الان پیچیده و بارها هم گفته‌ایم، شاید می‌خواستند بزنند و بندازند گردن آمریکا…». (فیلم زیر)
محسن اسدی لاری و زهرا مجد یکی از ۱۷۶ خانواده‌ی داغدار مسافران اوکراینی هستند که ساکن ایرانند و برای روشن شدن علت‌ها و چگونگی سرنگونی هواپیما همراه با تعدادی دیگر از خانواده‌ها به قوه قضاییه شکایت برده‌اند؛ تاکنون دو جلسه‌ی دادگاه با حضور خانواده‌ها و متهمین برگزار شده است.
این پدر و مادر و بسیاری از خانواده‌های عزادار قربانیان هواپیمای اوکراینی علاوه بر پیگیری ماجرا از مراجع داخلی، تاکنون با رسانه‌های فارسی زبان خارج از کشور مصاحبه‌ای نکرده‌اند؛ این نخستین بار است که یکی از آنها تصمیم به طرح صریح سوالات و شائبه‌های ذهنی خانواده‌ها در یک رسانه‌ی داخلی کرده است. البته آنها امیدی به انتشار کامل سخنان خود نداشتند.
پدر و مادر زینب و محمدحسین می‌گویند که با رویه و فرایند موجود در دادرسی امیدی به روشن شدن تمامی ابعاد این فاجعه ندارند. آنها ضمن تاکید بر اینکه متهمین حاضر در این پرونده را بعنوان متهمین درجه‌ی اول و دوم به رسمیت نمی‌شناسند می‌گویند که آمرین و عاملین را اشخاص دیگری می‌دانند و می‌گویند این دادگاه برای روشن شدن این موضوع است که آیا سرنگونی هواپیما عمدی بوده است یا نه!
آنها گفتند: یکی از مسائل مهمی که دفعه اول دیدیم این بود که روی پلاکارد نصب شده بر روی دیوار پشت رئیس دادگاه نوشته بود «دادگاه رسیدگی به سانحه هواپیمای اوکراینی!»؛ سانحه یعنی هواپیما در اثر بدی آب و هوا یا خرابی موتور سقوط کرده است. در صورتی که این جنایت و فاجعه، اگر می‌خواهید به این شدت نام گذاری نکنید، سانحه نبوده است و حداقلش «سرنگونی» بوده است. خود به خود نبوده است. خلبان بسیار ماهر بوده است و حتی با موشک اول هواپیما را کنترل می‌کند؛ افسر پدافند هم می‌گوید دیدم با اولی سرنگون نشد، دومی را زدم.
این اتفاق سهوی نبوده است، از روی اشتباه نبوده، همه می‌دانستند. ترودو بلافاصله بعد از ترامپ فهمیده است. ترامپ همان اول می‌فهمد. بالاخره هواپیماهای F35 بلند شده بودند و بعد دستور گرفته‌اند که بنشینند! اینکه ترامپ مصاحبه‌اش را در روز سه‌شنبه شب، که می‌شد چهارشنبه نزدیک ظهر ما، لغو کرد، پیام بسیار مهمی بود که فرماندهان ارشد ممکلت گرفتند و به تعبیری گفتند که «انگار استخر آب سردی بود که روی او ریختند، ما منتظر اقدام شدیدتری از آمریکا داشتیم ولی امریکا دیگر این کار را نکرد». اینها را کنارهم بذاریم به آن سناریو و چیزی که خدمتتان گفتم می‌رسیم، یعنی سپر انسانی و اینکه بیاندازند گردن امریکا. من امروز مقداری شفاف گفتم.
اینها باید در تاریخ بماند. ممکن است الان وضعیت به گونه‌ای باشد که نتوانید منتشر کنید. و متاسفانه جو به سمتی می‌رود که تحریف بیشتر و بیشتر می‌شود و متاسفانه فضای رعب و وحشت را زیاد می‌کنند. ماها الان کمتر این حالت را داریم، چون همه چیز باخته هستیم.
علت این حال بد شما چیست؟ آیا کار کند پیش می‌رود؟ یا این سختی بواسطه‌ی بازخوانی دوباره‌ی ماجرایی است که بر عزیزانتان گذشته؟
به هر حال هم فشار روانی فوق العاده زیادی است که بخاطر عزیزانمان است. منتها از آن ناگوارتر این است که متاسفانه در بعضی از مسائل می‌بینیم – چون بالاخره ما اطلاعات زیادی از پرونده داریم- اراده‌ای بر روشن کردن موضوع ندارند؛ چه در جریان این دو جلسه دادگاه و چه در جلسات دیگری که داشته‌ایم به چنین باوری رسیدیم. هر بار – نمی‌دانم این را بگویم یا نه – ولی متاسفانه مشخصاً فشار از جاهای دیگری روی دادگاه است و این اصلاً زیبنده‌ی یک دادگاه منصفانه و عادلانه نیست. اینها دائم از عدل علوی می‌گویند؛ کجاست عدل علوی؟ آیا همین است؟! قطعا نیست! این اصلاً زیبنده انسانیت نیست. آمال ما این است که جامعه انسانی بسازیم، جدای از اینکه اسلامی باشد.
