فیلم زیر: مردم ایران امروز طعم تلخ این “هیچ” هیولا را می چشند
ای دیو دل سیاه!
مرگت خجسته باد بر انبوه مرد و زن
نامت زدوده باد ز طومار سال و ماه
روز ۱۷دی ۱۳۵۷، چهار قدرت بزرگ صاحب منافع در ایران [آمریکا، فرانسه، آلمان، انگلستان] در کنفرانس موسوم به «گوادلوپ» در حاشیهٔ یکی از سواحل فرانسه، تصمیم گرفتند که شاه برود و خمینی بیاید. هنگامی که خمینی از پله‌های هواپیمای فرانسوی با پشتوانه‌ٔ حمایت‌آمیز کنفرانس‌دهندگان گوادلوپ پا بر فرودگاه مهرآباد تهران گذاشت، کمتر کسی بود که فکر می‌کرد کمتر از دو یا سه ماه دیگر باید اندیشه و وجود خود را از او بتکاند تا از تمامیِ آثار فکریِ او در وجود خویش خالی شود.
کمترین دستاورد این چهار دهه شوم این است که ملت ایران یک قوم ارتجاعی مذهبی با ویژگی خاص دین‌فروشی را با سنگین‌ترین بهای ممکن در هیأت یک حاکمیت سیاسی تجربه کرد. این یک تقدیر تاریخیِ ناگزیر در پیش پای ملت ایران بود که باید این تحمیل، این زالو، این انگل و این نحوست را از پیکرهٔ نظام فرهنگی و اجتماعی و سیاسی ایران می‌کند و بازگشت‌ناپذیر می‌کرد. بنابراین برای همیشه از بختک آخوند و ارتجاع مذهبی خلاص خواهد شد.
اکنون پس از ۴۳سال، مردم ایران از نحوست تمامیت نظام ولایت فقیه عبور کرده‌اند. این عبور، از بزرگ‌ترین سرمایه‌های خردپیشگیِ تجربی با پرداخت سنگین‌ترین بها از سوی بهترین فرزندان این آب و خاک است که هرگز به عقب بازنمی‌گردد.
