انتخابات پارلمانی پاکستان؛ اپوزیسیون قوی‌ترین نیرو شد

پاکستان برای تشکیل دولت دوران سختی در پیش دارد. حزب “تحریک انصاف” که عمران خان آن را تأسیس کرد قوی‌ترین نیرو در انتخابات شد. حزب “مسلم لیگ” نیز مدعی پیروزی در انتخابات است. حال گفت‌وگو برای ائتلاف در جریان است.نتایج نهایی انتخابات پارلمانی پاکستان پس از مدت‌ها تاخیر منتشر شد. بیش از دو روز پس از رای‌گیری بر اساس آمار کمیسیون انتخابات، آرای ۹۹درصد حوزه‌های انتخابیه شمارش شده‌اند.

نامزدهای مستقل که بیشتر آنها نزدیک به عمران خان، نخست‌وزیر سابق زندانی و حزب اپوزیسیون او “تحریک انصاف” (“جنبش برای عدالت”) هستند، با کسب ۱۰۱ کرسی از ۲۶۶ کرسی پارلمان به قوی‌ترین نیرو تبدیل شدند.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

حزب “مسلم لیگ”، به رهبری نواز شریف به ۷۵ کرسی دست یافت. این در حالی که “حزب خلق پاکستان” به رهبری بلاول بوتو زرداری، وزیر خارجه سابق با ۵۴ کرسی در جایگاه سوم قرار گرفت. یازده حزب دیگر با مجموع ۳۴ نماینده وارد مجلس ملی شدند.

این نتایج پاکستان را با دشواری تشکیل دولت روبرو کرده است: هم حزب اپوزیسیون عمران خان و هم حزب نواز شریف، که اخیراً از تبعید بازگشته است، مدعی پیروزی در انتخابات هستند. با این حال، شریف احتمالاً شانس بیشتری برای تشکیل ائتلاف خواهد داشت. حزب “مسلم لیگ” او از قبل با حزب خلق پاکستان که جایگاه سوم را کسب کرده، گفتگوهایی برای تشکیل دولت ائتلافی داشته است.

بیشتر یخوانید: نتایج اولیه انتخابات در پاکستان؛ پیشتازی حامیان عمران خان

انتظار می‌رود که شریف برای دستیابی به اکثریت، برای جذب نامزدهای مستقل و تغییر جبهه آن‌ها تلاش‌هایی به خرج دهد. این نمایندگان مستقل ۷۲ ساعت پس از انتخابات فرصت خواهند داشت تا به احزاب دیگر بپیوندند یا فراکسیون خود را تشکیل دهند. اتحاد با یک حزب کوچک نیز قابل تصور است و می‌تواند اکثریت لازم ۱۳۴ کرسی را برای شریف فراهم سازد.

این انتخابات با مسدود شدن شبکه اینترنت و اتهامات دستکاری توأم بود. از دو حوزه انتخابیه هنوز هیچ نتیجه‌ای در دست نیست و در یکی از حوزه‌ها به دلیل قتل یک نامزد انتخاباتی رأی‌گیری صورت نگرفت.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

از زمان استقلال پاکستان در ۷۵ سال پیش در نتیجه جدایی هند بریتانیا ناآرامی‌ها و بی‌ثباتی‌های مکرر بر این کشور حاکم بوده است. در طول بیش از نیمی از این مدت، نظامیان بر کشور حکومت کرده‌اند. حتی در میان دولت‌های غیرنظامی، ژنرال‌ها همواره نیرویی تلقی می‌شدند که قادر بودند موفقیت یا شکست رهبری سیاسی را رقم بزنند.