جمشید عندلیبی، نوازنده “نی نوا” درگذشت
شهرت جمشید عندلیبی بیش از همه به دلیل نی‌نوازی در آلبوم معروف “نی نوا” بود. آوای نی او اما در شماری از کارهای قابل اعتنای محمدرضا شجریان نیز شنیده می‌شود. جمشید عندلیبی در ۶۶ سالگی به دلیل ایست قلبی درگذشت.جمشید عندلیبی، نی‌نواز برجسته ایران که از جمله به خاطر نواختن در آلبوم معروف “نی نوا” شهرت یافته بود، امروز، ۱۵ اسنفد (۵ مارس) در سن ۶۶ سالگی درگذشت. علت فوت نابهنگام عندلیبی ایست قلبی اعلام شده است.
عندلیبی زاده سنندج بود و نواختن نی را ابتدا بدون استاد فراگرفت. بعدها با تحصیل در دانشگاه تهران و آشنایی با حسین عمومی به ادامه فراگیری تکنیک‌های ساز نی پرداخت. او ردیف موسیقی سنتی ایرانی را نزد نصرالله ناصح‌پور و نورعلی برومند و محمدرضا لطفی آموخت و در سالهای منتهی به انقلاب سال ۱۳۵۷ عضو گروه عارف به سرپرستی محمدرضا لطفی و حسین علیزاده بود.
نوای نی عندلیبی در شماری از آلبوم‌های معروفی که با صدای محمدرضا شجریان منتشر شدند را می‌توان شنید، از جمله در آلبوم‌های “بیداد”، “نوا”، “دستان”، “دود عود”، “آسمان عشق”، “یاد ایام”، “رسوای دل”، “پیام نسیم”، “دل مجنون” و “سرو چمان”.
عندلیبی در آهنگسازی نیز فعال بود که آلبوم‌هایی مانند “میهمان تو”، “پاییز نیزار” و “مؤنس جان” از جمله آنها هستند.
شهرت و آوازه عندلیبی اما بیش از همه به نی‌نوازی او در آلبوم “نی نوا” اثر معروف حسین علیزاده برمی‌گردد.
عندلیبی همچنین قطعات ابوالحسن صبا را با نی و به صورت ردیف آموزشی تنظیم و نواخته است.
دوست‌داشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»
