شکوه میرزادگی

یادداشتی در آستانه ی سال 2019
آزادی، خدای همه ی شادمانی ها!

جشن آغاز سال نوی جهانی، جشنی ست بازمانده از دوران اساطیری و باستانی روم که از قرن ها قبل از میلاد مسیح برگزار می شد. در واقع و در اصل این جشنی هر ساله بود برای «ژانوس»، «خدای آغازها و پایان ها». بعدها، مسیحیت، که خود از آیین مهر گرفته شده بود، با رسمی شدن در روم، آن را از آن خود کرد و آنگاه، پس از فروپاشی قدرت کلیسا در غرب، با این که هنوز اين جشن صفت «میلادی» را به دنبال می کشيد، در دنیای مدرن، دیگر به هیچ مذهب و یا ایدلوژی خاصی وابسته نشد.

شاید همین رهایی این مراسم از هر مذهب و مرامی سبب شده باشد که اکنون مردمان بیشترین کشورهای پیشرفته و آزاد جهان سال نوی خودشان را با بزرگداشت آن آغاز می کنند و در عين حال جشن های سال نو در این کشورها هر سال زیباتر و پرشورتر و با حضور مردمان بیشتری برگزار می شود.

اکنون، در جشن سال نوی جهانی، فضای شهرها سرشار از رقص و آواز و شادمانی و عشق و بخشش و مهربانی و، مهم تر از همه، آزادی است؛ همان پديده ی شگرفی که گوهر همه ی شادمانی هاست. به خاطر این آزادی ست که در روزهای جشن سال نو مهم نیست که تو از کجا آمده ای، چه رنگ و نژادی داری، و عقیده و مذهبت چیست. بی ترس و آزاد می توانی هر لباسی را بپوشی، هر آوازی را بخوانی و هر طور که می خواهی برقصی و هر چه می خواهی بنوشی و بی خیال از بکن نکن های مذهبی یا سیاسی به سال نو پای بگذاری.

و چنین است که من و توی ایرانی، که چهل سال است نوروز، سال نوی خودمان را – اين زمینی ترین و غیرمذهبی ترین سال نوی جهان – را، گم کرده ایم؛ چهل سال است در آرزوی برگزاری شادمانه ی آن و دیگر جشن های ملی مان آه می کشیم؛ و چهل سال است که با وعده ی فریبنده ی «بهشت» ساکن دوزخ شده ایم، تنها در سال های تبعید یا مهاجرت مان به کشورهای اروپایی و آمریکایی و دیگر کشورهای آزاد جهان است که می توانيم در شب های سال نوی جهانی همراه دیگران در جشن و شادمانی شرکت می کنیم.

به راستی کدام انسان سالمی می تواند بگوید که از تماشای میلیون ها انسانی که در خانه ها و رستوران ها و میخانه ها و خیابان ها، آزاد و رها، و بی هیچ ترس و نگرانی، می نوشند و می رقصند و عشق می ورزند و شادمانی را با هم قسمت می کنند لذت نمی برد؟ – مردمانی که با هر گرفتاری و مشکلی که داشته باشند حداقل در مسایل ساده و طبیعی و روزمره زندگی شان کاملا آزادند.

تماشای این مردم است که به من و تو این درس ساده را می آموزد که خدای همه ی شادمانی ها «آزادی» نام دارد و هیچ موهبت و خوشبختی در جهان ارزشی بالاتر بهتر و بیشتر از آن ندارد.

و اگر این درس ساده را نیاموزیم، و به جای تکرار و خواست مدام آزادی برای مردمان سرزمین مان، نسخه های دیگری بپیچیم، و یا مردمان را از هیولاهای خود ساخته استبداد و دیکتاتوری که سد و مانع راه مبارزه برای آزادی اند بترسانیم، مسئول رنج های آنان در همه ی سال های بعد خواهیم بود.

پس بيایید تا سال نوی جهانی ديگری را به امید آزادی سرزمین مان، و همه ی سرزمین های در بند جهان آغاز کنيم.

دنور ـ 30 دسامبر 2018

منصور امان

“عملیات فریب”، درسی برای اکنون

لاقیدی و خونسردی پاسدار محسن رضایی هنگام سُخن گفتن از یکی از فجایع جنگی رژیم جمهوری اسلامی، فقط شاهد تازه ای از نگاه و منطق غیرانسانی ای که حاکمیت براساس آن یک جنگ خونین هشت ساله را پیش برد، ارایه نکرده است. گفته های او بیش از گذشته، دربرگیرنده درسهایی برای اکنون است.

آقای رضایی، سرکرده سپاه پاسداران در دوران جنگ با عراق، یکی از خونبارترین و پُرتلفات ترین عملیاتهای شکست خورده در این جنگ را ترفند خود حُکومت برای “فریب دُشمن” خوانده است. آنچه که وی با سرخوشی “فریب” بدان فخر فروخته، کُشتار هزاران تن از جوانان کشور و زخمی شدن شُماری بیشتر در یک ماجراجویی نظامی از پیش لو رفته است. “کربلای ۴” آقایان رفسنجانی و رضایی در سواحل اروند رود و بیابانهای ابولخصیب پایان مرگبار خود را نیافت، بلکه در زندگی آکنده از رنج و اشک ده ها هزار مادر و پدر و مرگ روزانه و تدریجی قُربانیان زنده آن که آثارش را بر تن و روان حمل می کنند، همچنان ادامه دارد.

با در نظر گرفتن این زمینه، مُهم نیست که گُفته پاسدار رضایی حقیقت یا ماله کشی حقیقت است؛ هر کدام که باشد، تغییری در واقعی بودن نتیجه و پیامدهای “کربلای۴” نمی دهد. “نظام” برای تصرُف بصره به هر قیمت خیز برداشته بود و بهای آن را از مردُم ایران و فرزندان آنها که با تبلیغات ریاکارانه مذهبی یا اجبار حُکومتی و سربازگیری به کشتارگاه فرستاده شده بودند، تلکه کرد.

عملیات “حق مُسلم هسته ای”، عملیات “مُدافعان حرم” و عملیات تصرُف “عُمق استراتژیک” با همین پیش شرط به جلو رانده شده است. همچون “کربلای۴”، اینجا نیز آنچه که بر سر “زیردستان” می آید و زندگی و سرنوشت آنها در مُحاسبات برنامه ریزان و نقشه کشهای رژیم ولایت فقیه جایی ندارد. اگر در ساحل تحریکات موشکی و بیابان تجاوزگری منطقه ای، تحریمهای سخت و مرگبار به کمین نشسته، برای آقای رضایی و همگنان اهمیتی ندارد؛ برای آنها ادامه یافتن سیاستی مُهم است که هوسها و سوداها شان را برآورده ساخته و آنها بر اریکه قُدرت و ثروت نگه می دارد.

رهبران رژیم ولایت فقیه می توانند با خونسردی تمام هزاران تن را یکشبه به کام مرگ بفرستند یا جامعه ای را با بی پروایی محض به چاه تحریم و تنگدستی، گُرسنگی و سیه روزی بیافکنند. چه، آنها تاکنون نگران پاسُخگویی یا کوچک شدن لُقمه هایی که به دهان سیری ناپذیر خود می گذارند نبوده اند. از همین روست که “نظام” سرخوشانه جنگی دیگر را دامن زده، دربهای قصابخانه “عملیات فریب” را باز نگه داشته و این بار با لگدمال کردن معیشت و کرامت مردُم ایران، هزار هزار از آنها قُربانی می گیرد.

سخنان پاسدار محسن رضایی همزمان می تواند درس عبرتی برای ابواب جمعی حُکومت و مُزدوران و مامورانی باشد که به سفارش و دستور آن به سرکوبی مردُم مُعترض می روند. آنها در چشم سرکردگان شان بازیچه های بی مقداری بیش نیستند که می توان به عُنوان طُعمه استفاده کرد یا در نقش ادوات جنگی روی میدان مین جامعه فرستاد. آنها اولین کسانی هستند که به این یا آن صورت هزینه را خواهند پرداخت.

به گزارش فارس، به‌دلیل اهمال، کوتاهی و البته عملی ناخواسته از سوی برخی از کارکنان این مرکز، تصاویری نامناسب در بخش کوتاهی از یک فیلم سینمایی پخش شد که در این خصوص بررسی‌ها انجام شده، عوامل دخیل در این اتفاق ناخواسته، به ترتیب از پست‌های سازمانی خود برکنار و توبیخ شده‌اند.

مدیر صدا و سیمای مرکز کیش، از برکناری و توبیخ چند کارمندان این مرکز به دلیل “اهمال و پخش تصاویر ممنوع” در یک فیلم سینمایی خبر داد.

در یکی از شب‌های گذشته فیلمی سینمایی از شبکه کیش پخش شد که متأسفانه در بخشی از آن، صحنه‌های مبتذل این فیلم حذف نشده بود.

انتشار این فیلم اعتراض‌هایی را در فضای مجازی و حقیقی از سوی شهروندان جزیره کیش در پی داشت. در این رابطه از صدا و سیمای کیش خبر می‌رسد که کارمندان خاطی برکنار و توبیخ شده‌اند.

برای نخستین بار رهبر کره شمالی به کره جنوبی سفر می‌کند

کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی به طور رسمی اعلام کرد که قرار است در سال آینده میلادی (۲۰۱۹) به کره جنوبی سفر و با مقامات این کشور دیدار و گفت‌وگو کند. تا چندی پیش چنین اقدامی از طرف رهبر کره شمالی تصورناپذیر بود.

کیم جونگ اون این خبر را در نامه‌ای به مون جه- این، رئیس جمهوری جدید کره جنوبی اعلام کرده و سفرش را به کره جنوبی برای دمکراتیزه شدن شبه‌جزیره کره مفید دانسته است.

رئیس‌جمهوری کره جنوبی هم گفته امیدوار است که این دیدارها بتوانند دست‌یابی به توافقی برای پایان برنامه‌های اتمی کره شمالی منجر شوند.

در سال ۲۰۱۸ میلادی رهبران دو کشور کره شمالی و جنوبی سه‌بار با یکدیگر ملاقات کردند و به گفت‌وگو در باره موضوع‌های مختلف پرداختند. این دیدارها به طور محسوسی به عادی‌تر شدن روابط دوکشور یاری رساندند.

سهم شگفت‌انگیز نهاد‌های مذهبی از بودجه سال ۹۸ در کنار کسری بی‌سابقه بودجه

برگرفته از بی بی سی: در لایحه بودجه ۱۳۹۸، سهم نهادهای مذهبی و تبلیغاتی حکومت و سازمان صدا و سیمای ایران در مجموع به بیش از پنج تریلیون تومان می‌رسد که حدود ۱۳ برابر بودجه “امور محیط زیست” است.

کل بودجه امور محیط زیست ایران که شامل مقابله با آلودگی‌هوا هم می‌شود ۴۰۳ میلیارد تومان است. بودجه ۵ تریلیون تومانی نهادهای مذهبی و تبلیغاتی (به اضافه صدا و سیما)، به این معناست که حکومت ایران به ازای هر نفر حدود ۶۶ هزار تومان خرج نهادهای مذهبی و تبلیغاتی می‌کند.

همچنین سازمان بهزیستی ایران که برای ارائه خدمات حمایتی و تامین حداقل نیازهای اساسی افراد کم در آمد تاسیس شده است، امسال حدود ۴ هزار میلیارد تومان بودجه می‌گیرد. یعنی کمتر از ۵۰ هزار تومان به ازای هر ایرانی.

اختصاص مبالغ عظیمی از بودجه سال ۹۸ به نهادهای مذهبی در شرایطی صورت می‌گیرد که بانک مرکزی ایران روز یکشنبه ۲۵ آذرماه گزارش جدید وضعیت اقتصادی کشور را منتشر کرد که نشان می‌دهد کسری تراز عملیاتی و سرمایه‌ای دولت در هفت ماهه سال ۹۷ به رقم بی‌سابقه بالای ۳۹ هزار میلیارد تومان رسیده است که ربطی به افت صادرات و درآمدهای نفتی ایران تحت تاثیر تحریم‌های آمریکا ندارد. خبرگزاری فارس از قول منابع خود می‌گوید «با شرایط موجود، ۳۰ تا ۴۰ هزار میلیارد تومان کسری منابع در لایحه بودجه سال ۹۸ وجود دارد که باید جبران شود».

بودجه ای برای غارت و به فلاکت کشاندن بیشتر جامعه

منصور امان: سرانجام پس از یک کشمکش محرمانه و در پستو بین باندهای حُکومتی، آقای روحانی بسته بودجه سال ۹۸ را گشود. پیشتر آقای خامنه ای که لایحه بودجه برای توشیح مُلوکانه به وی ارایه شده بود، از سهم خود و زیر مجموعه هایش ابراز نارضایتی کرده بود؛ امری که موعد انتشار رسمی بودجه در مجلس را با تعویق روبرو ساخت.

آنچه که جنگ تقسیم باندهای حُکومتی را در شرایط کنونی تشدید می کند، تنگنای مالی “نظام” به دلیل تحریمهای نفتی آمریکا است. کیک ثروت بادآورده هر روز کمی کوچکتر می شود و هیچکس مایل نیست از کیسه او خسارت وارده بر رقیب جُبران شود. تنها نُکته مورد توافق باندهای قُدرت انتقال فشار به “پایین” و کاهش زیان از طریق پخش آن بین بخشهای گوناگون جامعه است.

بودجه ۹۸ رژیم ولایت فقیه آیینه تمام نمایی از این رویکرد ضد مردُمی است. حذف یارانه سه دهک و به مُوازات آن افزایش درآمدهای “طرح هدفمندی یارانه ها” فقط یکی از راه حلهای حاکمیت برای مُدیریت آثار بُحران خارجی خود است. دولت آقای روحانی عوارض گاز و برق شهروندان را یکباره ۱۰۰ تا ۲۰۰ تومان افزایش داه و درآمدی به بُزُرگی ۱۵۵ میلیارد تومان را به جیب می ریزد.

در همین حال حاکمیت فراموش نکرده که برای آرایش بودجه ریاضتی اش، آن را با افزایش حُقوق ۲۰درصدی کارمندان و تغییرات ناچیزی در مُستمری بخشی از بازنشستگان رنگ آمیزی کند. ژست آقای روحانی و اربابانش برای میلیونها کارمند و بازنشسته که افزایش روزانه و سرسام آور قیمت کالاهای حیاتی در حال خُرد کردن کمر آنهاست، بیشتر از یک شکلک موهن نیست.

در حالیکه به گفته منابع حکومتی نرخ تورُم در اقلام خوراکی هم اکنون به ۵۲درصد رسیده، افزایش ۲۰درصدی و ۱۰درصدی حُقوق و مُستمری در سال آینده که تورُم به رکوردهای تازه ای دست خواهد یافت، شارلاتانیسم عُریان آخوندی و به ریشخند گرفتن مُشکلات و خواسته های کارمندان و بازنشستگان است.

از سوی دیگر، باید در نظر داشت درآمد ۴۷۸ میلیارد تومانی که حُکومت انتظار دارد در سال آینده کسب کند، فقط یک آرزو است. کمتر از سه ماه مانده به پایان سال، “نظام” هنوز نتوانسته به درآمد ۴۲۵ هزار میلیارد تومانی پیش بینی شده برای سال جاری دست یابد. به گفته بانک مرکزی، ۴۱درصد و به عبارتی نزدیک به نیمی از بودجه ۹۷ به واقعیت نپیوسته است.

در همین حال افزایش ناچیز بودجه عُمومی نسبت به سال گذشته در حالیکه نرخ تورُم اعداد دو و سه رقمی را نشان می دهد، نشانه روشن دیگری از خیز حُکومت برای افکندن بار خدمات و هزینه ها به دوش جامعه به ویژه در بخشهای انرژی، حمل و نقل، بهداشت، آموزش و کالاهای اساسی است. اشاره ریاکارانه آقای روحانی به “گران بودن خدمات دولت” و انتقاد از “اقتصاد دولتی” هدف دیگری جُز توجیه فرار دولت از تعهُدات اجتماعی خود و خُصوصی سازی بیشتر پهنه عُمومی برای غارت جامعه ندارد.

رژیم ولایت فقیه دفتر دخل و خرج سال آینده خود را با جهتگیری فشار بر ضعیف ترین و محروم ترین بخشهای جامعه بسته است. آنچه که رییس جمهور مُلاها روز گذشته عرضه کرد، دستور کاری برای افکندن هزینه بُحران خارجی، تجاوُزگری منطقه ای و ریخت و پاش اشراف حُکومتی به دوش مردُم و تحمیل فلاکت بیشتر به آنها است.

رادیو فرانسه: آیت الله علی خامنه ای، رهبر حکومت اسلامی ایران، با صدور حکمی، آیت الله صادق آملی لاریجانی را به ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام منصوب کرد و همزمان او را به عنوان عضو فقهای شورای نگهبان برگزید.

در حکم خود، رهبر حکومت اسلامی ایران خطاب به صادق آملی لاریجانی گفته است : با توجه به مرگ آیت الله محمود هاشمی شاهرودی، رئیس پیشین مجمع تشخیص مصلحت نظام، و “ضرورت سامان یابی هر چه سریعتر ارکان مجمع، جنابعالی را به ریاست آن مجمع مهم و تاثیرگذار و نیز به عضویت فقهای شورای محترم نگهبان منصوب می کنم.”

هنوز معلوم نیست چه کسی جای صادق آملی لاریجانی را در مقام ریاست قوۀ قضاییه خواهد گرفت. در روزهای گذشته گمانه زنی ها دربارۀ انتصاب حجت الاسلام ابراهیم رئیسی، تولیت آستان قدس رضوی و از مجریان اعدام هزاران زندانی سیاسی سال ۶٧ در ایران، به ریاست قوۀ قضاییه جمهوری اسلامی قوت گرفت.

جلسه شورای شهر تبریز روز یکشنبه با اعتراض یک کارمند شهرداری به تشنج کشیده شد

با حکم رهبر معظم انقلاب اسلامی آیت‌الله آملی رئیس مجمع تشخیص مصلحت و عضو فقهای شورای نگهبان شد.متن حکم رهبر انقلاب اسلامی به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم
آیت الله جناب آقای حاج شیخ صادق آملی لاریجانی دامت توفیقاته
با توجه به نقش بی‌بدیل مجمع تشخیص مصلحت نظام در اداره و قوام و استحکام نظام مقدس جمهوری اسلامی و با عنایت به ارتحال عالم مجاهد آیت الله هاشمی شاهرودی رحمة‌الله‌علیه و ضرورت سامان‌یابی هر چه سریعتر ارکان مجمع، جنابعالی را به ریاست آن مجمع مهم و تأثیرگذار و نیز به عضویت فقهای شورای محترم نگهبان منصوب می‌کنم.همان‌طور که پیش از این در حکم دوره‌ی جدید آمده است، مجمع در این دوره عهده‌دار مسئولیت مهم و اساسی تغییرات در ساختار و محتوای آن نهاد مؤثر و مهم نیز می‌باشد که با توجه به سابقه‌ی برجسته و ارزشمند جنابعالی در شورای نگهبان و مدیریت پر تلاش و عالمانه و مخلصانه بر قوه قضائیه، امید می‌رود با حضور فعال و عالمانه اعضای محترم مجمع تشخیص مصلحت نظام و ایفای نقش مؤثر دبیرخانه و دبیر محترم در انجام وظایف خود تحت نظارت و اشراف ریاست مجمع، مسئولیت‌های محوله در این دوره در کمال اتقان و به بهترین وجه به انجام برسد.با عنایت به اهمیت مسئولیتها در مجمع و شورای نگهبان انتظار می‌رود در فرصت زمانی مناسب، با تنسیق امور در قوه قضائیه، در مسئولیت‌های خطیر یادشده مُتَمحّض گردید. از خداوند متعال توفیق وافر و کمک همه‌جانبه‌اش را برای آن جناب و همکاران مسألت مینمایم.
والسلام علیکم و رحمة الله
سیّد علی خامنه‌ای
۹ دی ۹۷

برای دیدن نمایش پرده‌ای کلیک کنید.

 علاقمندان به مطالعه بیشتر می توانند، فایل کامل صوتی و تصویری این نشست را در ۵  لینک زیر ملاحظه فرمایید:

و یا برای دیدن و شنیدن فایل های کوتاه از جلسه را هم در زیر میتوانید ملاحظه نمائید:

خوش آمد گویی و اعلام برنامه توسط مسیولین برنامه و معرفی کاندیداهای هیات رییسه و کمیته های تخصصی و پیام و برنامه یکساله آنان

گزارش عملکرد بخش صدا و تصویر و بررسی عملکرد یکساله آن توسط آقای محمد گلستانجو

گزارش عملکرد یکساله امور کمیته ها در یکسال گذشته توسط خانم زرین تاج الیاسی

گزارش عملکرد یکساله امور نمایندگی ها توسط خانم مریم پورحسینی

گزارش امور مالی در سال گذشته توسط آقای حسین بیداروند

گزارش امور رسانه در سال گذشته توسط خانم فریبا مرادی پور

سخنرانی آقای حمید حمیدی با موضوع پیامی به مناسبت روز جهانی حقوق بشر

معرفی کتاب زندگی نیلوفرانه توسط خانم نیلوفر ایمانیان

سخنرانی اقای جهانگیر گلزار با موضوع تاثیر عمل به حقوق در زندگی و در جامعه

گزارش عملکرد یکساله کمیته آموزش و پژوهش توسط خانم مریم مرادی

گزارش عملکرد یکساله ماهنامه بشریت توسط خانم شبنم رضاوند

شعر خوانی توسط خانم سهیلا مرادی

شعر خوانی توسط خانم دکتر زینب عباسیان چالشتری

شعر خوانی توسط خانم معصومه توکلی

شعر خوانی توسط آقای ابوالفضل پرویزی

قدردانی از خانم مهناز روشن

گزارش عملکرد یکساله هیئت رئیسه توسط اقای منوچهر شفایی و تقدیر و تشکر از همکاران و اهدا لوح تقدیر به اعضاء برتر کانون

به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، محمد حبیبی، فعال صنفی معلمان، پنج‌شنبه ۲۰ اردیبهشت‌ماه ۹۷ در تجمع معلمانِ تهران مورد ضرب و جرح قرار گرفت و بازداشت شد. اخیرا دادگاه تجدیدنظر شعبه ۳۶ تهران حکم ۱۰ سال و نیم حبس محمد حبیبی را تایید کرده‌است. این فعال صنفی در نامه‌اش می‌گوید: «با وجودی که در این مدت ده‌ماه با فشارها و ناملایمات فراوانی مواجه بوده‌ام، در مشورت با وکلای مجربم، از هرگونه انتشار مطلب یا امضای بیانیه‌هایی که در مناسبتهای مختلف از زندان و از طرف همبندیانم صادر می‌شد، خودداری کردم، تا از هرگونه بهانه‌جویی‌های احتمالی برای کاهش رأی بدوی جلوگیری شود».

آقای حبیبی، در بخشی از این نامه گفته که در طول این ده ماه مورد “ناملایمات و فشارهای” بسیاری قرار گرفته و نوشته‌است: «از جمله این فشارها می‌توان به ضرب و شتم در هنگام بازداشت در تجمع روز معلم در مقابل دیدگان همکارانم (تجمعی کاملا صنفی، مدنی و قانونی)، اعزام به بازپرسی با وضعیت نابهنجار پوششی (لباس و شلوار پاره و بدون کفش با پاهای برهنه)، اعزام به زندان تهران بزرگ با همان شرایط و نگهداری غیرقانونی، در این زندان به مدت ۴ ماه و نیم در کنار متهمان به شرارت و سرقت و در شرایطی با کمترین امکانات انسانی، اشاره کرد».

محمد حبیبی در قسمت دیگری از نامه‌اش گفته‌است: «هم در دادگاه تجدید نظر و هم در خود زندان در دیداری که با نماینده دادستان داشتم (که بنا بر خواست ایشان در دفتر رئیس اندرزگاه برای پیگیری مداوای مشکلات جسمی اینجانب، انجام شد) ایشان بر نظر مساعد دادستانی نسبت به تخفیف مجازات تأکید داشتند، بدون اینکه هیچ درخواستی از جانب بنده انجام شده باشد. حتی قاضی پرونده تجدید نظر نیز به وکلای اینجانب مساعدت دادگاه برای تخفیف کلی در حکم بدوی را اعلام کرده بودند. با اینهمه، تأیید کامل حکم بدوی بدون هیچ تغییری در دادگاه تجدیدنظر، بار دیگر نشان داد که سرنوشت پرونده‌های سیاسی در جای دیگری خارج از نهادهای قضایی تعیین می‌شود».

لازم به توضیح است که شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران، حکم محکومیت محمد حبیبی، فعال صنفی معلمان که از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب صادر شده‌بود، را عیناً تأیید کرد. گفته شده این حکم روز دوشنبه سوم دی‌ماه به وکلای او ابلاغ شده‌است.

متن نامه محمد حبیبی را در ادامه بخوانید:

ده ماهی که گذشت…
بعد از حدود ده ماه از بازداشت غیرقانونی اینجانب، سرانجام در تاریخ یکم دی‌ماه حکم قطعی در دادگاه تجدید نظر شعبه ۳۶ به وکیلم ابلاغ شد که عینا تأیید حکم بدوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب بود. با وجودی که در این مدت ده‌ماه با فشارها و ناملایمات فراوانی مواجه بوده‌ام، در مشورت با وکلای مجربم، از هرگونه انتشار مطلب یا امضای بیانیه‌هایی که در مناسبتهای مختلف از زندان و از طرف همبندیانم صادر می‌شد، خودداری کردم، تا از هرگونه بهانه‌جویی‌های احتمالی برای کاهش رأی بدوی جلوگیری شود. از جمله این فشارها می‌توان به ضرب و شتم در هنگام بازداشت در تجمع روز معلم در مقابل دیدگان همکارانم ( تجمعی کاملا صنفی ، مدنی و قانونی )، اعزام به بازپرسی با وضعیت نابهنجار پوششی (لباس و شلوار پاره و بدون کفش با پاهای برهنه)، اعزام به زندان تهران بزرگ با همان شرایط و نگهداری غیرقانونی، در این زندان به مدت ۴ ماه و نیم در کنار متهمان به شرارت و سرقت و در شرایطی با کمترین امکانات انسانی، اشاره کرد.

علاوه بر این، هم در دادگاه بدوی و هم دادگاه تجدیدنظر، تماما دفاع از جزئیات پرونده را به وکلای مجرب خود آقایان تاج و رئیسیان واگذار کردم و در هر دو دادگاه جز در موارد معدودی که مورد پرسش مستقیم قرار گرفتم لب به سخن نگشودم. هم در دادگاه تجدید نظر و هم در خود زندان در دیداری که با نماینده دادستان داشتم (که بنا بر خواست ایشان در دفتر رئیس اندرزگاه برای پیگیری مداوای مشکلات جسمی اینجانب، انجام شد) ایشان بر نظر مساعد دادستانی نسبت به تخفیف مجازات تأکید داشتند، بدون اینکه هیچ درخواستی از جانب بنده انجام شده باشد. حتی قاضی پرونده تجدید نظر نیز به وکلای اینجانب مساعدت دادگاه برای تخفیف کلی در حکم بدوی را اعلام کرده بودند. با اینهمه، تأیید کامل حکم بدوی بدون هیچ تغییری در دادگاه تجدیدنظر، بار دیگر نشان داد که سرنوشت پرونده‌های سیاسی در جای دیگری خارج از نهادهای قضایی تعیین می‌شود. حال در شرایط کنونی که حکم ناعادلانه ده سال و نیم اینجانب به صورت قطعی تأیید شده است، بر خود لازم می‌دانم از همه دوستان و همکاران عزیز، فعالان صنفی شاغل و بازنشسته، شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، کانون صنفی معلمان تهران، کانون‌ها و انجمن‌های صنفی معلمان استان‌ها و شهرستان‌های ایران، تشکل‌ها و فعالان کارگری، فعالان دانشجویی، فعالان حوزه زنان، فعالان حقوق بشر، گروه‌ها و کمپین‌های تلگرامی و روزنامه‌نگاران و رسانه‌هایی که در این مدت ده ماه حمایت‌های رسانه‌ای و معنوی خود را از اینجانب دریغ نداشته‌اند، تشکر و قدردانی کنم.

«محمد حبیبی-زندان اوین-چهارم دی‌ماه ۱۳۹۷»

شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران، حکم محکومیت محمد حبیبی را که از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب صادر شده‌بود، عیناً تأیید کرد.

پیش‌تر حسین تاج، وکیل دادگستری، از برگزاری دادگاه تجدیدنظر محمد حبیبی، فعال صنفی معلمان، در شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر تهران خبر داده‌بود.

محمد حبیبی، فعال صنفی معلمان محبوس در زندان اوین، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، به اتهام اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت کشور، به ۷ سال و نیم حبس، تبلیغ علیه نظام به ۱۸ ماه حبس، اخلال در نظم ۱۸ ماه حبس و ۷۴ ضربه شلاق و همچنین ۲ سال ممنوعیت از فعالیت در احزاب، گروه‌ها و دسته‌های سیاسی و اجتماعی و ممنوعیت خروج از کشور به عنوان مجازات تکمیلی محکوم شده است.

عفو بین‌الملل پیش‌تر نسبت به وضعیت این معلم زندانی هشدار داده بود و گفته بود که وی به مراقبت پزشکی نیاز دارد.

گفتنی است، پس از فراخوان «شورای هماهنگی کانون‌های صنفی معلمان کشور» مبنی بر برگزاری تجمع معلمان، صبح روز، پنج‌شنبه ۲۰ اردیبهشت‌ماه ۹۷ در تهران و سایر شهرستان‌ها تجمعات سراسری برگزار شد. در تهران این تجمع مسالمت آمیز به خشونت کشیده شد و بیش از ۱۵ تن بازداشت شدند.

محمد حبیبی، ۳۹ ساله و عضو هیئت مدیره کانون صنفی معلمان تهران در تجمع سراسری معلمان به همراه رسول بداقی، عالیه اقدام‌دوست، محمدتقی فلاحی، رحمان عابدینی، اسماعیل گرامی، حسن غلامی بازداشت شد. شش تن از معلمان، روز ۲۳ اردیبهشت به قید کفالت از زندان اوین آزاد شدند. محمد حبیبی سه‌شنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۷ به زندان بزرگ تهران (زندان موسوم به فشافویه) منتقل شد و در تاریخ ۱۲ شهریور ۱۳۹۷ از زندان تهران بزرگ(فشافویه) به زندان اوین انتقال یافت.

امیر رییسیان یکی دیگر از وکلای محمد حبیبی در رابطه با آخرین وضعیت پرونده موکلش گفته‌بود: «به موجب رای صادره‌ی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب، محمد حبیبی به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی به ۷ سال و نیم حبس محکوم شده است.»

وی با بیان اینکه بر اساس ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی همه مجازات‌های محمد حبیبی یک و نیم برابر شده و مجازات اشد قابل اجرا است، گفت: «محمد حبیبی به اتهام اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت کشور، به ۷ سال و نیم حبس، تبلیغ علیه نظام به ۱۸ ماه حبس، اخلال در نظم ۱۸ ماه حبس و ۷۴ ضربه شلاق و همچنین ۲ سال ممنوعیت از فعالیت در احزاب، گروه‌ها و دسته‌های سیاسی و اجتماعی و ممنوعیت خروج از کشور به عنوان مجازات تکمیلی محکوم شده است.»

شایان ذکر است، این عضو صنفی معلمان تهران، پیش‌تر نیز در تاریخ ۱۲ اسفند ۹۶، به اتهام اقدام علیه امنیتی و از سوی اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت و پس از یک ماه و نیم بازجویی بدون وکیل، ۲۶ فروردین ۹۷ با سپردن وثیقه ۲۵۰ میلیون تومانی آزاد شده‌بود.

جمهوری اسلامی طی سال‌های گذشته تهدید، بازداشت و زندانی کردن فعالان صنفی و به ویژه معلمان را افزایش داده است، در حالی دو نهاد اصلی امنیتی در ایران، وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران هر کدام حیطه فعالیت جداگانه‌ای دارند، با این وجود معلمان و فعالیت‌های آنان از سوی هر دو نهاد به طور موازی سرکوب می‌شود، معلمان زیادی طی ده سال اخیر با پرونده‌سازی همزمان وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران بازداشت، زندانی، تبعید و یا از کار اخراج شده‌اند. اسماعیل عبدی و محمود بهشتی دو تن از رهبران کانون صنفی معلمان تهران در حال حاضر هر کدام با یک پرونده از سوی وزارت اطلاعات دولت حسن روحانی و یک پرونده از سوی سازمان اطلاعات سپاه پاسداران به حبس‌های طولانی محکوم و زندانی شده‌اند.