این شعار به مذاق بخش وسیعی از جامعه خوش می آید. مناظراتی تلویزیونی که بنا بود احمدی نژاد پیروز آنها باشد میان نامزدها ترتیب داده می شود. از اینجا بخش حساس سناریو آغاز می شود. احمدی نژاد در برابر سه کاندیدای دیگر قرار می گیرد. اما مناظره واقعی میان او و سه نامزد دیگر نبود بلکه میان ولی فقیه و کسی بود که احمدی نژاد او را صحنه گردان ائتلاف علیه دولت نهم و متهم به فساد مالی نامید: هاشمی رفسنجانی. کسی که تا پیش از این مناظره، فقط مسئولان خود رژیم به فساد اقتصادی او و فرزندانش اعتراف نکرده بودند. مناظرات تلویزیونی تبدیل به کارزاری شد برای افشای اسرار دولتمردان سابق رژیم توسط احمدی نژاد در یک سو و حملات شدید و هماهنگ رقبای دیگر به احمدی نژاد بخاطر آنچه بی کفایتی، ماجراجوئی و عوامفریبی او می نامیدند در سوی دیگر که نمایشی از نزاع درونی جناحهای حکومت بر سر تصاحب قدرت به تصویر کشاند. آنچه در این نزاع اهمیت داشت آن بود که نامزدهای دیگر آمده بودند برای آنکه احمدی نژاد برود ولی نیامده بودند که ولی فقیه برود و اتفاقاً دلیلی که بر لزوم رفتن احمدی نژاد می آوردند آن بود که حضور او "نظام" را به خطر انداخته است نه "منافع ملی" را. غافل از آنکه رهبر نظام، حضور احمدی نژاد را بیشتر ضامن ادامه خلافت خود می دانست. چیزی که بزودی بر آنها آشکار شد.
اما سر رشته امور تا زمان برگزاری انتخابات در 22 خرداد 88 و تا روز شمارش آرا در اختیار طراحان این سناریو بود. دستگاه شعبده باز ولایت فقیه نام احمدی نژاد را در میان حیرت انبوه رأی دهندگان باز هم از صندوقهای رأی بیرون کشید و همزمان آنچه را که حضور حداکثری مردم در انتخابات می نامید طبق معمول به حساب مشروعیت نظام گذاشت.
نتیجه انتخابات دهم ریاست جمهوری همه را شگفت زده کرد جز آنانی را که سالهاست با این سناریوی تکراری رژیم دیکتاتوری ایران آشنا هستند. اکثریت خاموشی که انتخابات نهم را تحریم کردند در پرده دهم از این نمایش حضور یافتند و مزه تلخ استبداد مطلقه فقیه را تا عمق جان چشیدند. آمده بودند که در اوج استیصال مانع از انتخاب شدن مجدد احمدی نژاد شوند. ولی خیلی زود فهمیدند که باز هم به بازی گرفته شده اند. تجربه تلخ دولت اصلاحات باید به آنها آموخته باشد که اگر تغییر می خواهند باید خود به میدان بیایند و آنرا بوجود آورند نه با توسل به آنانکه خود در دامان حکومت ولایت فقیه پرورش یافته اند و به اصول آن پایبندند طعمه دامی شوند که رژیم برای مشروعیت بخشیدن به خود برایشان گسترانده است. اکنون زمان آن فرا رسیده که این آموزه را بکار بندند و حال که با رو شدن دست متقلب ولایت فقیه و دستگاه شعبده باز او در برابر این فریب بزرگ به پا خواسته اند از پای ننشینند و در این مسیر حساب خود را از تمامیت این رژیم جدا کنند. اگر این امواج به پا خواسته از دریای بی کران آزادیخواهی ملت ایران، آرمان خود را اصلاح رژیم مذهبی ایران آنهم توسط شخص یا گروهی از درون خود این رژیم قرار دهند به یقین باید گفت که همچون پیاده نظامی به خدمت مطامع رقبای قدرت طلب درون نظام برای تصاحب قدرت درآمده اند و در کوتاه زمانی باز هم زیر چکمه های همان کسانی خواهند بود که امروز تشنه حمایت مردم برای نشستن بر مسند قدرتند.
اما اگر آتش این موج تمامیت این رژیم ضد انسانی را با هر آنکه به اصول او وفادار است فرا گیرد، طعم شیرین آزادی و دموکراسی را برای همیشه به کام خود و نسلهای آینده خواهد چشانید. اکنون که حکومت ولایت فقیه با رسوائی این شعبده بازی و تقلب ننگین، با پای خویش به قعر پرتگاه عدم مشروعیت سقوط کرده است فرصتی تاریخی در برابر گامهای استوار ملت ستمدیده ایران قرار گرفته تا کشتی پوسیده نظام ولایت فقیه را در میان تلاطم امواج سهمگین خود خرد کند و خواسته بحق خود را که حاکمیت اراده مردم و استقرار یک حکومت دموکراتیک و مردمی است جامه عمل بپوشاند.
معرفی آمرانِ هالوکاست!
هالوکاست چیست؟
واژه ی هالوکاست درزبان یونانی یعنی("همه سوزی"،کشتاردسته جمعی ونسل کُشی) درزبان عِبری یعنی فاجعه یا بدبختیِ بزرگ. یادآوری چندهالوکاست اززبان تصاویر! شهریار ایازی
1-هالوکاست درآلمانِ اشغالی:
اشغال توسط نازیها؛ مکان فاجعه،اردوگاههای بوخن والد– آشویتز (کوره های جسد سوزی) و...
آمرانِ فاجعه:
الف- آدُلف هیتلر(صدراعظم،پشوا ورهبرحزب نازی)
ب-آدُلف آیشمن(سرهنگ اِس اِس،عضوکابینه ی هیتلر)
پ-هاینریش هیملر(فرمانده ی اِس اِس،عضوکابینه ی هیتلر)
قربانیانِ فاجعه، میلیونها یهودی (بزرگسالان- جوانان- کودکان)، کمونیستها، اسیرانِ جنگی ودیگرمخالفان نازی ها.
کوره های جسد سوزی
