اعتراض علیه توهین بی‌سابقه به کارگران زن سینما
خبرگزاری هرانا – رخشان بی اعتماد، کارگران سینما، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و ساعاتی بعد آزاد شد. خانم بنی اعتماد پیشتر طی فرخوانی از مردم خواسته بود جهت همدردی با خانواده قربانیان سانحه هواپیمای اکراینی در میادین اصلی شهرها تجمع کنند. وی پس از ساعاتی تحت فشار نهادهای امنیتی فراخوان خود را لغو کرد.
اعتراض علیه توهین بی‌سابقه به رخشان بنی‌اعتماد
انجمن مستندسازان به توهین تلویزیون به یک فیلمساز اعتراض کرد. متن این نامه به شرح زیر است
جناب آقای علی عسگری
رئیس سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران
اگر برنامه‌های تلویزیون و شبکه های اجتماعی را دنبال می‌کنید حتما از توهین آشکار و بی‌شرمانه به شان یک بانوی ایرانی و خانواده‌ی ایشان و تهدید علنی جمع بزرگی از مردم، در یکی از برنامه‌های زنده‌ی شبکه‌ی افق توسط محمدصادق کوشکی،مهمان برنامه مطلع هستید.
بخش هایی از این برنامه در ساعات گذشته دست به دست در شبکه های اجتماعی می‌چرخد و عرق شرم بر پیشانی مردم سیاهپوش کشور می‌نشاند. آیا نمی‌شود پایان و نهایتی برای این بی‌احترامی‌ها به شان و حقوق مردم در صدا و سیما متصور بود ؟
بانو رخشان بنی‌اعتماد از مفاخر فرهنگ و هنر این سرزمین و از پیشکسوتان به نام انجمن مستندسازان سینمای ایران است.
ما هر چند به رویه‌ی جاری و ساری در برنامه‌سازی‌های جانب‌دارانه در شبکه‌ی مذکور عادت کرده و به آن وقعی نمی‌نهیم اما این اهانت آشکار به شان یکی از اعضای خود را برنمی‌تابیم و درخواست برخورد جدی با متخلفین و عذرخواهی رسمی جنابعالی از جامعه‌ی هنری و مردم ایران را داریم.
دوست‌داشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»
