روزنامه مستقل نوشت: حسین مرعشی برای اولین‌بار از تجربه تلخ فرمانده شهید نیروی قدس در همکاری با روس‌ها در جنگ سوریه پرده برداشت.
دبیرکل حزب کارگزاران که در گفتگوهای کلاب هاوس شرکت کرده بود، گفت که در آخرین دیدارش با سردار سلیمانی که سه ماه قبل از ترور وی بوده، ایشان با اشاره به نقش همسایه شمالی (روسیه) در تحولات و مسایل سوریه گفته: خدا از این جماعت نامردتر نیافریده است.
روزنامه شرق هم با عنوان روسیه آن فرشته‌ای نیست که خود را می‌نمایاند، نوشت: روابط روسیه و ایران قبل و بعد از انقلاب اکتبر، تاریخ پرفرازونشیبی است که پرداختن به آن مثنوی هفتادمَن کاغذ می‌شود. کنکاش در بازه‌های زمانی، چه در دوره تزار‌ها و چه پس از انقلاب اکتبر، نشان می‌دهد همسایه شمالی همواره در پی نفوذ در ساختار حکومت بوده و تأثیرگذاری بر روند تصمیم‌سازی تهران از سیاست‌های دائمی مسکو بوده است.
غرب‌ستیزی رو به تزاید در چهار دهه پس از انقلاب و استمرار دو دهه‌ای بحران هسته‌ای، دو مؤلفه زمینه‌ساز و تأثیرگذار در پیشبرد اهداف و اغراض کرملین در مقطع کنونی است که به‌زعم رهبران کرملین، ایران گزینه‌ای جز مسکو ندارد. حرف و عکس جناب اولیانف را که بخش کوچکی از تجلی این رویکرد است، باید در این چارچوب تفسیر کرد. روسیه از تشنج فزاینده ایران و آمریکا بیشترین بهره را برده‌است. برای روسیه، حل مشکل ایران و آمریکا در حکم کاهش وابستگی ایران به مسکو است.
اظهارات ظریف در فایلی صوتی که سرنوشت سیاسی او را رقم زد، مستندترین تفسیر دراین‌باره است. او می‌گوید: «روسیه در هفته آخر مذاکرات برجام حداکثر تلاش خود را کرد که برجام به نتیجه نرسد و همان‌طور که می‌بینید در آن عکس معروف نیز وزیر خارجه روسیه نیست».
نگرانی مسکو این بود (و هست) که توافق هسته‌ای نقطه آغازین پازلی است که در ادامه، راه را برای بهبود روابط ایران و آمریکا هموار خواهد کرد، زیرا نگاه کلی سیاست‌مداران و افکار عمومی به همسایه شمالی، متأثر از سابقه تاریخی ۲۰۰ سال گذشته در مقایسه با غرب بسیار تیره است.
شرق نوشت: حفظ و تداوم شرایط کنونی که لاجرم انتخاب‌های ایران را محدود می‌کند، مطلوب‌ترین گزینه برای کرملین در مناسبات خود با ایران است.
