نداشتن خانه و سرپناه یکی از مشکلات جدی و طاقت‌فرسایی است که بسیاری از مردم محروم ایران با آن دست به گریبانند. گرانی هزینه مسکن بسیاری از مردم شاغل را ناگزیر کرده گاها ۱۴ساعت از روز را کار کنند، با این حال از پس تهیه ابتدایی‌ترین لوازم و مخارج زندگی به‌ویژه تأمین هزینه مسکن عاجزند.
ناتوانی مردم برای خرید و اجاره مسکن طوری است که عده ای از آنها به پشت‌بام خوابی، غارخوابی، گورخوابی، خیابان خوابی واخیراً نیز به اتوبوس خوابی روی آورده‌اند. اتوبوس‌خواب‌ها مردمان شاغلی هستند که سرپناهی ندارند و برای حفظ آبرو مجبورند شب‌ها را در اتوبوس‌های داخل شهری به سر ببرند.
بر اساس گزارش رسانه‌های داخلی، عده ای از شهروندان کم‌درآمد تهرانی ۱۲هزار تا ۲۵هزار تومان را برای یک شب خوابیدن در بی‌آرتی هزینه می‌کنند. آنها در طول شب حداقل ۵بار اتوبوس عوض می‌کنند و اتوبوس‌خوابی برای آنها بین ۳۶۰ تا ۷۵۰هزار تومان در ماه هزینه دارد. (فیلم زیر)
آن روی سکهٔ زندگی فقیرانه مردمی که توان اجاره آلونکی را هم ندارند و حتی مانند سالهای قبل نمی‌توانند پشت‌بامی را اجاره کرده و در گوشه ای از آن چادری برای سرپناه برپا کنند، کاخ‌ها، ویلاها و برج‌های سربه فلک کشیده‌ای است که در تهران و سایر کلان‌شهرها توسط سران نظام و مهره‌های وابسته به آن قارچ‌گونه سربرآورده‌اند. کاخ‌ها و ویلاهایی که به گزارش رسانه های داخلی، گران‌تر از خانه‌های اشرافی در بورلی هیلز آمریکا است که گران‌ترین منطقه این کشور است.
روزنامه آفتاب یزد در این رابطه با اشاره به سکوت مقامات نظام نوشت: جامعه را به‌حال خودش رها کردند به همین خاطر است که اتفاقاتی که در جامعه رخ می‌دهد برای آنها اهمیت ندارد. این اتفاقات می‌تواند فقر در مناطق محروم، فقر در جنوب شهر، بیکاری، فرار مغز ها، اتوبوس خوابی و… باشد. این مسائل برای آنها اهمیت ندارد…
