رأی دادگاه آلمانی؛ انتقال پیکر “سایه” به ایران
دادگاهی در شهر کلن آلمان با صدور حکمی انتقال پیکر هوشنگ ابتهاج (سایه) را به ایران بلامانع اعلام کرد. اختلاف نظر در میان اعضای خانواده ابتهاج بر سر دفن او در ایران یا آلمان به یک پرونده حقوقی بدل شده بود.یلدا ابتهاج، دختر هوشنگ ابتهاج، شاعر متخلص به سایه، روز سهشنبه اول شهریور، با انتشار پستی در اینستاگرام نوشت که طبق رأی دادگاه کلن آلمان، پیکر پدرش به ایران منتقل و در باغ محتشم در رشت به خاک سپرده خواهد شد.
پیشتر یکی دیگر از فرزندان سایه شکایتی را در مورد محل تدفین پدرش تنظیم و به دادگاهی در شهر کلن ارائه کرده بود.
یلدا ابتهاج در پست اینستاگرامی خود نوشته است: «قاضی شعبه رسیدگیکننده دادگاه کلن رای خود را در زمینه انتقال پیکر پدرم، امیر هوشنگ ابتهاج به ایران برای خاکسپاری در آرامگاه ابدیش، باغ محتشم رشت صادر کرد.» او اضافه کرده است که تاریخ و زمان تشییع پیکر سایه به زودی اعلام خواهد شد.
امیرهوشنگ ابتهاج در ششم اسفندماه ۱۳۰۶ در شهر رشت متولد شد. کودکیاش را در این شهر گذراند و برای دبیرستان پا به تهران گذاشت. تعداد زیادی مجموعه شعر در کارنامه شاعری سایه ثبت است و شماری از شعرهای او مخاطبان گستردهای یافتهاند یا اجراهای موسیقیایی از آنها با اقبال عمومی روبرو شده است.
تصحیح دیوان حافظ که با عنوان “حافظ به سعی سایه” منتشر شده نیز از اجزای دیگر کارنامه هوشنگ ابتهاج است.
ابتهاج که در دهههای آخر عمر اغلب مقیم شهر کلن آلمان بود، تیرماه امسال به دلیل نارسایی کلیوی در بیمارستانی در این شهر بستری شد. او روز ۱۹ مرداد در ۹۴ سالگی درگذشت.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»