اشتاین مایر که در جریان مراسم بزرگداشت پنجاهمین سالگرد این ترور سخن می‌گفت، خطاب به بازماندگان این واقعه گفت: «من به عنوان رئیس دولت این کشور و از طرف جمهوری فدرال آلمان، به دلیل کوتاهی در حفاظت از ورزشکاران اسرائیلی در بازی‌های المپیک مونیخ و به دلیل عدم شفاف‌سازی در این باره پس از واقعه، برای آنچه رخ داد، از شما طلب بخشش دارم.»
پنجم سپتامبر ۱۹۷۲، در این روز تروریست‌های فلسطینی اعضای تیم اسرائیل را به گروگان گرفتند. عملیات نجات گروگان‌ها شکست خورد و در پایان ۱۱ تن از اعضای تیم اسرائیل، یک نیروی پلیس آلمان و پنج نفر از گروگانگیران فلسطینی کشته شدند.
بازماندگان قربانیان اسرائیلی برای دهه‌ها بدون موفقیت برای دریافت غرامت، عذرخواهی و تحلیل و بررسی تاریخی این واقعه جنگیدند.دویچه وله را در اینستاگرام دنبال کنید
پس از دهه‌ها تلاش، در این باره توافقی حاصل شد. توافقی که پرداخت غرامت ۲۸ میلیون یورویی برای بازماندگان قربانیان این واقعه را در نظر گرفته است. پرداخت ۲۲ و نیم میلیون یورو از این مقدار را دولت فدرال به عهده گرفت و ایالت بایرن مسئول پرداخت ۵ میلیون یورو از این غرامت شده. ۵۰۰ هزار یورو باقیمانده را هم شهر مونیخ پرداخت می‌کند.
“سکوت، تلاش برای به فراموشی کشاندن و در نهایت فراموشی”
اشتاین مایر در ادامه گفت، بخشی از واقعیت دردناک و غم‌انگیز این بزرگداشت این است که: «می‌خواستیم میزبان خوبی باشیم اما امانت‌دار خوبی نبودیم برای اعتمادی که ورزشکاران اسرائیلی و خانواده‌هایشان به آلمان کرده بودند.»
رئیس جمهور آلمان با اشاره به اینکه آنها نه در امنیت بودند و نه از آنها محافظت می‌شد، افزود: «آنها در کشور ما توسط تروریست‌ها شکنجه و کشته شدند.» اشتاین مایر از “تراژدی بزرگ” و “قصوری در سه زمینه” سخن گفت.
او اولین قصور (شکست) را مربوط به آماده‌سازی بازی‌های المپیک ۱۹۷۲ و تدابیر امنیتی این بازی‌ها دانست. ناکامی و قصور دوم به اعتقاد او مربوط به وقایع روز پنجم و ششم سپتامبر ۱۹۷۲ می‌شود و به گفته اشتاین مایر، سومین قصور از روز پس از حمله تروریستی آغاز شد. قصوری که او آن را اینگونه تشریح می‌کند: «سکوت، به تعویق انداختن (تلاش برای به فراموشی سپردن) و فراموشی».
او در ادامه مراسم از بازماندگان قربانیان و همچنین اسحاق هرتزوگ، رئیس جمهور اسرائیل برای شرکت در این مراسم قدردانی کرد که به گفته او “بدون حضور آنان، برگزاری مراسمی شایسته، قابل تصور نبود.»
دویچه وله را در تلگرام دنبال کنید
اشتاین مایر در ادامه با نگاهی به گذشته گفت: «شرکت ورزشکاران اسرائیل در بازی‌های المپیک ۱۹۷۲ حاکی از اعتماد بزرگ آنها به آلمان بود، آن هم پس از جنایت هولوکاست و آن هم در کشور عاملان این جنایت. در میان ورزشکاران و مربیان آنها، شماری هم بازماندگان هولوکاست حضور داشتند.» به باور رئیس جمهور آلمان، اما کشورش با عدم آمادگی برای مقابله با ترور در المپیک، نتوانست پاسخی شایسته به آن بدهد.
او افزود که تلاش‌ها در سال ۱۹۷۲ برای شناساندن آلمان به عنوان یک دموکراسی صلح جو، به طرز غم‌انگیزی در مونیخ شکست خورد.
به گفته این مقام بلندپایه آلمان، در این سال، مهاجمان دهکده المپیک مونیخ را به صحنه‌ای بین‌المللی برای اعمال خشونت و نفرت‌پراکنی علیه یهودیان تبدیل کردند.
“روشنگری بیشتر در مورد این فصل تاریک”
اشتاین مایر می‌گوید، پس از این حمله تروریستی هم خطاهای زیادی صورت گرفت و پرسش‌هایی هنوز بی‌پاسخ مانده‌اند. او برای نمونه به علت خروج (استرداد) سریع عاملان این حمله از آلمان – آنها که زنده مانده بودند- و ارتباط آنها با گروه‌های افراطی آلمانی اشاره می‌کند. اشتاین مایر به همین دلیل از پیشنهاد دولت آلمان در مورد ایجاد یک کمیسیون آلمانی – اسرائیلی متشکل از کارشناسان و مورخان برای روشن شدن بیشتر مسائل پیرامون این فصل تاریک از تاریخ بازی‌های المپیک و عملکرد آلمان در و پس از آن واقعه، استقبال کرده است.
اسحاق هرتزوگ هم با استقبال از پرداخت غرامت به بازماندگان قربانیان توسط آلمان گفت: «این گامی مهم، عادلانه و اخلاقی است.» او از رئیس جمهور آلمان برای “تلاش‌های زیادش” در این راه و همچنین سخنرانی “شجاعانه و تاریخی” او، قدردانی کرد.
