بهگزارش نشریه پزشکی Everyday Health و با استفاده از داده‌های ۸۸۴ مطالعه و از بیش از ۸۸ هزار بیمار، محققان دانشگاه براون در آمریکا به‌طور سیستماتیک تمام شواهد موجود در مورد ریزمغذی‌های مصرف‌‌شده به‌عنوان مکمل‌های غذایی را بررسی کردند. پس از ارزیابی ۲۷ نوع مختلف از این مکمل‌ها، آنها چندین نوع را شناسایی کردند که خطر ابتلا به مشکلات قلبی‌عروقی مانند حمله قلبی یا سکته مغزی را کاهش می‌دهند. در این مطالعه همچنین موارد دیگری که تاثیر منفی بر سلامت قلب داشتند، شناسایی شدند.
بر اساس نتایج این مطالعه، بهترین مکمل‌ها برای سلامت قلب از این قرارند: اسیدهای چرب امگا ۳ (روغن ماهی) که مرگومیر ناشی از بیماری‌های قلبی‌عروقی را کاهش می‌دهد؛ اسید فولیک که خطر سکته مغزی را کاهش می‌دهد؛ و کوآنزیم Q10.
مکمل‌های دیگری که شواهدی مبنی بر کاهش خطر مرگ ناشی از مشکلات قلبی‌عروقی را نشان می‌دهند، عبارتند از: اسید چرب امگا ۶، ال‌آرژنین، ال‌سیترولین، ویتامین D، منیزیم، زینک، آلفا لیپوئیک اسید، ملاتونین، کاتچین، کورکومین، فلاوانول، جنیستئین و کوئرستین.
این تحقیق نشان داد که ویتامین C، ویتامین E و سلنیوم هیچ تاثیری بر سلامت قلب‌و‌عروق ندارند.
یکی از یافته‌های به‌ویژه نگران‌کننده این بود که مکمل‌های بتاکاروتن با افزایش مرگومیر ناشی از این بیماری‌ها مرتبط بودند. بتاکاروتن یک آنتی‌اکسیدان و رنگدانه گیاهی است که به سبزیجات و میوه‌ها رنگ قرمز، نارنجی و زرد می‌دهد.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
به‌گفته دانشمندان، عوامل متعددی می‌تواند اثرات بتاکاروتن را بر افزایش خطر مرگومیر ناشی از بیماری‌های قلبی توضیح دهد؛ یکی از عوامل این است که شاید افراد کمبود این آنتی‌اکسیدان را نداشته باشند و مصرف بیش‌از‌حد بتاکاروتن برایشان مضر باشد. بتاکاروتن زمانی که از طریق مواد غذایی مصرف شود، می‌تواند مفید باشد. اما مصرف مکمل‌های بتاکاروتن ممکن است حتی خطر ابتلا به سرطان ریه و مرگومیر در افراد سیگاری را افزایش دهد. زیرا تحت شرایط خاصی، آنتی‌اکسیدان‌ها می‌توانند به پرو اکسیدان (گونه‌های واکنش‌پذیر نیتروژن و اکسیژن) یا رادیکال‌های آزاد تبدیل شوند و اثر معکوس و مضر ایجاد کنند.
علاوه‌بر‌این، محققان توضیح دادند که مکمل‌های آنتی‌اکسیدانی معادل غذاهای غنی از آنتی‌اکسیدان نیستند. تصور می‌شود مکمل‌های آنتی‌اکسیدانی در سلامت قلب نقش دارند، زیرا این مواد مغذی در کاهش ”استرس اکسیداتیو” که عامل شناخته‌شده بسیاری از انواع بیماری‌های قلبی‌عروقی است، نقش دارد. اما مواد مغذی موجود در این مکمل‌ها دقیقاً مشابه مواد غذایی نیستند.
نویسندگان این مطالعه خواستار آزمایش‌های مداخله‌ای با کیفیت بالا برای بررسی اثرات بلندمدت برخی ریزمغذی‌ها شدند. آنها تاکید می‌کنند که قبل از مصرف هرگونه مکمل، حتما با پزشک خود مشورت کنید.
سیبزمینی و گوجه‌فرنگی؛ منابع داروهای جدید سرطان؟
محققان دانشگاه آدام میکیویچ در لهستان در حال بررسی این احتمال هستند که گلیکوآلکالوئیدهای برخی سبزیجات می‌توانند منابعی برای داروهای جدید سرطان باشند.
بهگزارش مدیکال‌نیوز تودی؛ با این حال، کارشناسان می‌گویند که نگرانی‌هایی در مورد اثرات سمی این آلکالوئیدها وجود دارد. بنابراین تحقیقات بیشتری مورد نیاز است و آزمایش‌های بالینی انسانی روی این ترکیبات ممکن است سال‌ها طول بکشد.
بر اساس این مطالعه که به‌تازگی در مجله Frontiers of Pharmacology منتشر شده، ترکیبات زیست‌فعالی به‌نام گلیکوآلکالوئیدها که در سبزیجاتی مانند گوجه‌فرنگی، بادمجان و سیبزمینی یافت می‌شوند، می‌توانند به بهبود سلامت کمک کنند.
گیاهان آلکالوئیدها را به‌عنوان دفاعی در برابر حیواناتی که گیاهان را می‌خورند، تولید می‌کنند. برخی از این ترکیبات سمی هستند. با این حال، محققان گفتند که اگر بتوانند دوز ایمنی از این ترکیبات بیابند، می‌توانند یک سم را به دارو تبدیل کنند.
دانشمندان در مطالعه اخیر به‌طور خاص پنج آلکالوئید و راه‌های اثرگذاری آنها در درمان سرطان را بررسی کردند:
سولانین که احتمالاً می‌تواند گسترش سرطان را مهار کند. چاکونین که دارای خواص ضد‌التهابی است و می‌تواند سپسیس یا عفونت خون را درمان کند.
سولاسونین هم ممکن است از تکثیر سلول‌های سرطانی کبد جلوگیری و به‌عنوان یک درمان مکمل در مبارزه با مقاومت دارویی سرطان عمل کند.
سولامارژین نیز تصور می‌شود که به سلول‌های بنیادی سرطانی حمله می‌کند. توماتین هم از تنظیم چرخه‌های سلولی بدن پشتیبانی می‌کند و می‌تواند برای کشتن سلول‌های سرطانی استفاده شود.
به‌گفته محققان، اگر گلیکوآلکالوئیدها نتوانند جایگزین داروهای ضدسرطان فعلی شوند، احتمالاً می‌توانند به عنوان یک درمان ترکیبی استفاده شوند و اثربخشی برخی درمان‌ها را افزایش دهند.
برای ارزیابی بیشتر اینکه چگونه گلیکوآلکالوئیدها می‌توانند به مبارزه با سرطان کمک کنند، به درک دقیق خواص گلیکوآلکالوئید نیاز است.
خطر زوال عقل با مصرف زیاد سدیم و کمبود پتاسیم
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که مصرف سطوح بالای سدیم با زوال شناختی یا زوال عقل مرتبط است در حالی که رژیم غذایی سرشار از پتاسیم، عملکرد شناختی را بهبود می‌بخشد.
بهگزارش نشریه پزشکی هلث‌لاین؛ سدیم و پتاسیم مواد معدنی هستند که بدن انسان در سطوح خاصی به آنها نیاز دارد. با این حال، کاهش مصرف سدیم و افزایش مصرف پتاسیم می‌تواند به بهبود سلامت مغز کمک کند.
این مطالعه اخیر در Global Transitions منتشر شده است.
سدیم و پتاسیم مواد معدنی حیاتی هستند که به‌عنوان ذرات باردار برای انتقال جریان الکتریکی در سلول‌ها عمل می‌کنند. این جریان الکتریکی برای تحریک عصبی، انقباض عضلانی و متعادل‌بودن مایعات بدن، ضروری است. کمبود هر کدام از این مواد معدنی می‌تواند منجر به کمبود انرژی، خستگی، درد عضلانی و بی‌نظمی فشار خون شود.
برای مطالعه کنونی، محققان به چگونگی تأثیر پتاسیم و سدیم رژیم غذایی بر عملکرد شناختی در میان افراد مسن در چین پرداختند. بیش از ۴ هزار شرکت‌کننده ۵۰ ساله یا بالاتر، در تجزیه و تحلیل آنها شرکت داشتند.
به‌طور کلی، محققان دانشگاه تسینگ‌هوا در پکن دریافتند که مصرف بیشتر پتاسیم با تأثیر مثبت بر عملکرد شناختی مرتبط است. اما مصرف بیشتر سدیم با اثرات منفی بر عملکرد شناختی از جمله زوال حافظه همراه بود.
تیم تحقیقاتی دریافت که مصرف زیاد سدیم (بیش از ۵۵۹۳.۲ میلی‌گرم در روز) خطر اختلال حافظه را در سالمندان افزایش می‌دهد. در مقابل، سطوح بالاتر پتاسیم (۱۶۵۳.۳ میلی‌گرم در روز) با بهبود عملکرد شناختی همراه بود.
این مطالعه یادآوری می‌کند که رژیم غذایی می‌تواند بر بسیاری از زمینه‌های سلامتی از جمله عملکرد شناختی تأثیر بگذارد.
افزایش دریافت پتاسیم، مستلزم تلاش آگاهانه برای بررسی محتوای تغذیه‌ای غذاها است. ضمنا نباید فراموش کرد که کربوهیدرات‌های فرآوری‌شده پتاسیم بدن را از بین می‌برند، بنابراین توجه به کیفیت غذای مصرفی نیز مهم است.
به کانال تلگرام دویچه وله فارسی بپیوندید
منابع غذایی غنی از پتاسیم عبارتند از: موز، آووکادو، میوه‌های خشک‌شده، سبزیجات و سیبزمینی.
زوال عقل، توانایی به‌خاطر سپردن، فکر کردن و تصمیم‌گیری را تا جایی‌که فعالیت‌های روزمره افراد مبتلا تحت‌تأثیر قرار گیرد، مختل می‌کند. این وضعیت به یکی از علل اصلی مرگومیر و ناتوانی در میان سالمندان در سراسر جهان تبدیل شده است.
درمان‌های خانگی برای رفع خشکی پوست دست
هوای سرد و خشک، شستن مکرر دست‌ها و استفاده از مواد ضدعفونی‌کننده اغلب باعث ترک‌خوردن دست‌ها ناشی از خشکی پوست می‌شود.
بهگزارش نشریه آلمانی فوکوس‌آنلاین؛ وقتی هوا سرد است، غدد چربی پوست، چربی کمتری تولید می‌کنند. از طرفی، بسیاری از محصولات مراقبتی حاوی مواد افزودنی هستند که همیشه نمی‌توانند این خشکی را برطرف کنند.
برای مراقبت از دستان خود نیازی به محصولات گران‌قیمت ندارید. اکثریت قریب‌به‌اتفاق افراد معمولا بهترین راه‌حل‌ها را برای رفع خشکی پوست، در خانه دارند.
استفاده از روغن‌های طبیعی یکی از این راه‌ها است. چربی‌های طبیعی به پوست در حفظ رطوبت کمک و آن را از تأثیرات محیطی و باکتری‌ها محافظت می‌کند. روغن زیتون، نارگیل یا بادام بهترین هستند و احتمالاً برخی از آنها را در خانه دارید. دستان خود را با روغن انتخابی مالش دهید. بهتر است روغن را درست قبل از خواب بمالید. همچنین استفاده از دستکش‌های نخی نازک برای بهبود جذب روغن توصیه می‌شود.
روش دیگر، حمام روغن برای دست است.
در موارد شدیدتر خشکی پوست، دستان خود را برای چند دقیقه در حجم زیادی از روغن خیس کنید. برای این کار باید حداقل پنج دقیقه وقت بگذارید. روغن زیتون یک گزینه مناسب است. روغن باید کمی گرم باشد. سپس باقی‌مانده روغن را به‌مدت پنج دقیقه دیگر روی پوست بگذارید و دستان خود را نشویید، فقط با دستمال به‌آرامی آنها را خشک کنید.
ماسک دست بلغور جو دوسر نیز از دیگر روش‌ها است.
بلغور جو دوسر حاوی بسیاری از ویتامین‌های B است که می‌تواند به داشتن پوستی زیبا و سالم کمک کند. یک خمیر غلیظ را می‌توان از حدود یک فنجان بلغور جو دوسر و کمی آب ولرم تهیه کرد. این خمیر را به‌صورت ضخیم روی پوست ترک‌خورده دستان خود بمالید و دستان خود را با یک پارچه بپوشانید. ماسک دست باید ده دقیقه باقی بماند. سپس دستان خود را بشویید.
کرم آووکادو نیز بسیار مفید است.
آووکادو همچنین حاوی ویتامین‌های زیادی است که بازسازی سلولی را تسریع می‌کند. علاوه‌بر‌این، محتوای چربی بالای آووکادو، از پوست محافظت می‌کند. با کمی روغن زیتون، از آووکادو یک خمیر خامه‌ای تهیه و آن را روی دستان خود پخش کنید. این ماسک باید حدود یک ربع عمل کند و سپس بدون صابون شسته شود.
آب ولرم و صابون با pH خنثی نیز فراموش نشود. برای اینکه بیشتر از این به غدد چربی پوست حمله نکنید، بهتر است به‌جای آب داغ، دست‌های خود را با آب ولرم بشویید. مواد افزودنی در صابون‌ها می‌توانند پوشش اسیدی پوست را از بین ببرند و در نتیجه خشک‌شدن دست‌ها را تسریع کنند. صابون دوستدار پوست و با PH خنثی (مقدارpH خنثی برای پوست ۵.۵ است) این اثر منفی را ندارد.
