با درگذشت او که زندگی‌اش در نوشتن خلاصه می‌شد ادبیات آلمان یکی از نویسندگان بزرگ و تاریخ‌ساز خود را از دست داد.
والزر که به نوشتن تا دم مرگ وفادار ماند، رمان‌نویسی کوشا و پویا بود که از خود رمان‌های متعدد، داستان‌های کوتاه و نمایشنامه‌های فراوان بر جا گذاشت.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
او نويسنده‌ای سياسى با دیدگاه‌های متفاوت و جنجال‌برانگيز بود. مدتى پيشتاز نويسندگان چپ در جبهه مخالفان محافظه‌كاران و راست‌گرايان بود که بسيار زودتر از ديگران، پديده ناسيوناليسم آلمانى را كشف و نقد كرد.
والزر از جمله نویسندگان پیشروی آلمان پس از جنگ، چون گونتر گراس، بل، بوشرت يا لنتس بود. نسلى كه بيش‌تر به زمينه‌هاى پا گرفتن جنگ و مصيبت‌هاى پس از آن مى‌پردازد. نسلى كه دغدغه‌اش عدم تعهد و عدم مقاومت پدرانش است.
والزر در آثار خود بيش‌تر به فرجامى مى‌پرداخت كه ناشى از نبود فداكارى و پايدارى در قبال ديكتاتورى و جنگ‌طلبى است.
بیش‌تر بخوانید: هولوکاست و “فرهنگ فراموش‌کردن و از یاد نبردن”
نخستين رمان او “زوج‌هاى فيليپس‌بورگ” نام دارد كه پيرامون جامعه مرفه آلمان پس از جنگ نوشته شده است. از ديگر رمان‌ها می‌توان به “شرح حال عشق” و “دفاع از دوران كودكى” اشاره کرد.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
والزر فارغ‌التحصيل ادبيات، فلسفه و تاريخ بود و زبانش به دليل تغيير لايه‌هاى گفتارى و طنزى پوشيده، جذاب و پيچيده بود. او می‌گفت، هر نويسنده شخصيتى آسيب‌ديده دارد كه از طريق نوشتن مى‌خواهد آن را جبران كند.
والزر متولد “بودنزه” يا منطقه درياچه كنستانس بود. بسيارى از قهرمان‌هاى كتاب‌هایش اهل همين ناحيه‌اند كه به قول او، خوشبختى در شوربختى را تجربه مى‌كنند.
والزر در اين مورد گفته بود: «زادگاه، مانند زمان است، زمانى كه از دست مى‌رود. زادگاه، دوران كودكى است. وقتى فرد از كودكى و خانه‌هايى كه در آن بزرگ شده جدا مى‌شود ، خاطرات تنها در حافظه و قلب و روح انسان يا جايى در وجود فرد باقى مى‌مانند، بدون اين كه از دستبرد در امان باشند.»
نطق والزر هنگام دريافت جايزه ناشران آلمانى در سال ۱۹۹۸ میلادی انتقادها و بحث‌هاى زيادى به همراه داشت.
والزر بحث “غلبه بر گذشته آلمان” را مورد انتقاد قرار داد و آن را تلاشى بى‌معنا و بی‌مزه خواند. بسيارى او را متهم كردند كه مايل به شكافتن موضوع اردوگاه‌هاى مرگ یهودیان در جنگ جهانی دوم، از جمله آشويتس نيست اما والزر بسيار زودتر از ديگران، در دهه پنجاه به نقش و گناه آلمان در اين زمينه پرداخته بود.
والزر بر خلاف برتولت برشت، هاینریش بل، گونترگراس و برخی دیگر از نویسندگان معاصر آلمان در ایران چندان شناخته‌شده نیست. در کنار شماری از مصاحبه‌ها و مقالات والزر، دو رمان به نام‌های “ازدواج‌های فلیپس بورگ” و “پیچ آخر” نیز به فارسی ترجمه شده‌اند.
