همایش آکادمی پزشکان ایرانی؛ درمان و فرهنگ در کنار هم

یکصد و هفتمین همایش آکادمی پزشکان و دندانپزشکان ایرانی در آلمان در کلن برگزار شد. در بخش فرهنگی این برنامه یاد سایه، غزل‌سرای دیرپا را گرامی داشته شد. و از نیکوکاری‌های دکتر اسد الله یاوری قدردانی کردند.آکادمی پزشکان و دندانپزشکان ایرانی که ۶۲ سال است در آلمان با فرستادن کمک‌های بهداشتی و پزشکی به ایران به پیشرفت و گسترش زندگی بهتر در این کشور یاری می‌رساند، امسال در روز ۲۱ اکتبر ۲۰۲۳ به سرپرستی پرفسور علیرضا رنجبر و با پشتیبانی رضا احمدنژاد از شرکت بیمه “جِنِرالی” همایشی پیرامون تازه‌ترین دستآوردهای پزشکی در رشته‌های گوناگون و امکان بهره‌گیری از آنها در ایران را برگزار کرد و در کنار آن از دیدگاه اجتماعی به ادبیات فارسی پرداخت.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

آقای رنجبر که کاشف نارسایی‌های ناشی از کمبود ماده سلِنیوم در کودکان اروپایی و استاد ممتاز بیماری‌های کودکان، آلرژی و ایمن‌شناسی در بن است، در خوشآمدگویی گفت: «آکادمی به خود میبالد که کمک‌های خود را مستقیما و مستقلا به دست نیازمندان و بیماران کمدرآمد در ایران رسانده و میرساند».

آغازگر بخش نخست برنامه پرفسور امیر مینوی سرپرست بخش گوش و حلق و بینی درمانگاه دانشگاه شهر کلن بود که به بهره‌گیری از روبات‌ها در جراحی‌های پرداخت و از دقت بی‌سابقه‌ای گفت که روبات ها در یافتن بیماری ها در حساس‌ترین اندام‌های بدن مانند گوش و حلق و بینی دارند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

سپس پرفسور گوهر رحیمی سرپزشک بخش زنان دانشگاه کلن از درمان های تازه در زمینه ناباروپی‌ها سخن راند. او به تازه ترین امکان ها در ذخیره “اسپِرم‌ها و تخمدان‌ها” اشاره کرد و گفت: «به این ترتیب کسانی که با سرطان درگیرند می توانند باروری خود را به زمانی موکول کنند که بهبود یافته اند».

در پایان بخش نخست برنامه، دکتر آزاده گلشاهی که سالها است از جمله با انجمن پشتیبانی از کتابخوانی “با من بخوان” همکاری دارد، از کودکان سخت آموز در منطقه های محروم ایران گفت و برنامه ای را تشریح کرد که به یاری آن کودکان کار و دیگر کودکان محروم، به آموزش و کتابخوانی تشویق می شوند: »این کار افزون بر آموزش کودکان از کشیده شدن آنها به راه های خلاف و حتا از خشونت خانگی در مقابل آنان جلوگیری می کند«.

بیشتر بخوانید: بيست سال آكادمی پزشكان و ۶۰ سال ترانه

سخنرانی های تخصصی

در بخش دوم برنامه، نخست پرفسور آرش مقدم استاد رشته اورتوپِدی در هایدلبِرگ به دستآوردهای تازه دانش بیوتکنولوژی اشاره کرد و گفت که با درمان ها و دستگاه های نوین در بسیاری از موارد، دیگر نیازی به عمل جراحی ستون فقرات نیست.

سخنران بعدی پرفسور علیرضا میرشاهی از بن بود که از چشم پزشکی نوین گفت و درمان های بی سابقه‌ای که در این زمینه به کار می روند.

در پایان این بخش پرفسور رنجبر از آموخته ها و یافته های خود درباره بیماری کوید ۱۹ سخن گفت و اینکه چگونه می توان به یاری دستآوردهای تازه پزشکی به ۶۵ میلیون مبتلا به پیآمدهای بلندمدت این بیماری کمک کرد.

او افزون بر این گفت: «اگرچه بیماری اخیر همه‌گیر ویروس کرونا این همه نارسایی در جهان پدید آورد، اما کارشناسان را بر انگیخت که از درمان‌ها و واکسن‌های ضد این بیماری برای درمان سرطان نیز بهره بگیرند».

از آنجا که مخاطب این بخش برنامه، کارشناسان بودند، سخنرانی‌ها بیشتر جنبه تخصصی داشتند.

بخش فرهنگی

بخش پایانی این برنامه، ویژه فرهنگ و ادب و اعطای دو جایزه بود.

سخنران اصلی بخش فرهنگی همایش پرفسور ناصر کنعانی بود که اگر دست بلندی در دانش فیزیک دارد، اما دلش به پژوهش در فرهنگ و ادبیات و موسیقی ایرانی گرم است.

آقای کنعانی به جایگاه بلندپایه زن در شاهنامه فردوسی پرداخت و گفت که اگر فردوسی در اثر خود از ۴۲ پادشاه نام می برد، از ۷۶ زن یاد می کند که جز سودابه، همگی خردمند، هنرمند و نمادهای نیکی پایداری، بی باکی، بی‌پروایی و فرزانگی‌اند: «اسدی توسی شاهنامه را به کتاب شاهان تعبیر کرد وگرنه شاه پسوند سترگ هم هست مانند شاهراه، شاهنشین، شاه کلید و جز آن.

شاید کمتر بدانید که آغاز کار شاهنامه، داستان بیژن و منیژه بوده و این داستان را نخست همسر و همبر فردوسی برای او نقل می‌کند و از او می خواهد که آن را به نظم بکشد:

بپیمای می تا یکی داستان

فرو خوانم از دفتر باستان

پس آنگه بگفت ار ز من بشنوی

به شعر آری از دفتر پهلوی».

کنعانی این داستان را انگیزه پدید آمدن شاهنامه دانست.

بخش پایانی

پایان بخش همایش، اعطای بالاترین نشان های شایستگی از سوی آکادمی به پاس هنر و یاد غزل‌سرای ماندگار، سایه به یلدا ابتهاج تسلیم شد.

خانم ابتهاج به عنوان سپاس از چندین پزشک برجسته ایرانی نام برد که همواره در کنار پدرش بودند و با او همراهی کردند: «ما بر آنیم که از خانه پدری یادمان و موزه ای بسازیم تا نسلهای آینده را از آثار و یادبودهای سایه بهرهور سازیم».

سپس به پاس نیکوکاری‌های دکتر اسد الله یاوری نشان شایستگی یادشده به ایشان و همسرشان اعطا شد.

سرپرست آکادمی به هنگام اعطای جایزه گفت: «کارهای نیک دکتر یاوری برای ایران و آلمان به شمار درنمی‌آیند. زمانی که او در آلمان مرکز دیالیز ایجاد کرد، تنها سه مرکز دیالیز غیر دانشگاهی در آلمان وجود داشت. او در همان زمان چندین دستگاه دیالیز به روش صفاقی به ایران وارد کرد که در مقایسه با روش پیشین از خطر ایجاد عفونت برای بیمار به هنگام تصفیه خون بسیار می کاهد.

دکتر یاوری افزون بر این پس از زمین لرزه بم یکی از کهن ترین مرکزهای کودکان بی سرپرست را در آن شهر بازسازی کرد، در زادگاهش درمانگاه رایگانی برای مردم بی درآمد ساخت و انگیزه ورود چندین دستگاه دیالیز به منطقه های محروم ایران شد».

آقای یاوری در پاسخ تنها گفت: «من اگر کاری کرده باشم، همه به خاطر قولی بود که در نوجوانی به پدربزرگم دادم که همواره به مردم میهنم خدمت کنم».

در این همایش حدود ۲۰۰ کارشناس برجسته درمانی، بهداشتی، دارویی و فرهنگی و هنری شرکت کردند.