به‌نوشته نشریه پزشکی Everyday Health، این روند نگران‌کننده است، زیرا “مورفولوژی غیرطبیعی اسپرم ” یا اسپرم با تعداد کم و اندازه و شکل نامنظم میتواند قدرت باروری مردان را کاهش دهد.
سال‌هاست که دانشمندان در مورد اینکه آیا حمل موبایل در جیب‌های نزدیک به اندام تناسلی، ممکن است باعث کیفیت پایین اسپرم یا ناباروری مردان شود، بحث می‌کنند.
محققان سوئیسی استفاده از تلفن همراه و کیفیت اسپرم را در بیش از ۲۵۰۰ مرد جوان بین ۱۸ تا ۲۲ سال بررسی کردند. همه آنها تحت معاینات فیزیکی قرار گرفتند، نمونه‌های مایع منی از آنها گرفته شد و پرسشنامه‌هایی را درباره عادات سبک زندگی، سابقه سلامتی و استفاده از تلفن همراه تکمیل کردند.
بر اساس نتایج مطالعه منتشر شده در ژورنال Fertility and Sterility، به‌طور کلی، مردانی که بیش از ۲۰ بار در روز از تلفن همراه خود استفاده می‌کردند، ۲۱ درصد بیشتر در معرض کاهش تعداد و همچنین ۳۰ درصد بیشتر در معرض خطر غلظت کم اسپرم بودند. این مطالعه هیچ مدرکی مبنی بر اینکه حمل تلفن همراه در جیب شلوار بر خطر کاهش تعداد اسپرم تأثیر می‌گذارد، پیدا نکرد.
محققان این مطالعه را از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۸ انجام دادند. آنها دریافتند که ارتباط بین استفاده زیاد از موبایل و کاهش تعداد اسپرم در سالهای اول مطالعه بیشتر از اواخر مطالعه بود. در واقع مشاهدات نشان داد تلفن‌های قدیمی‌تری که از شبکه 2G و 3G استفاده می‌کردند، بیشتر از شبکه‌های 4G و 5G بر تعداد اسپرم مردان تاثیر داشتند.
این مطالعه، تلفن‌های همراه را به فهرست طولانی‌ای از عواملی اضافه می‌کند که سایر محققان دریافته‌اند می‌توانند باروری را مختل کنند؛ عواملی همچون سیگار، چاقی، الکل، استرس و مواد شیمیایی موجود در آفت‌کش‌ها و بسته‌بندی‌های پلاستیکی مواد غذایی.
بیشتر بخوانید: موبایل را دور و خاموش کنید تا توجه و تمرکزتان بالا برود
به گفته محققان، “میدان‌های الکترومغناطیسی فرکانس رادیویی” (RF-EMF) منتشرشده از تلفن‌های همراه تأثیر منفی بر سلامت باروری انسان دارند؛ البته این نتایج نیاز به تحقیق بیشتری دارد.
اگر نگران باروری خود هستید، اقداماتی وجود دارد که می‌توانید و باید برای حفظ باروری انجام دهید. سبک زندگی غلط مانند بی‌تحرکی یا سایر عادات مانند سیگار کشیدن یا رژیم غذایی نامناسب ممکن است کیفیت مایع منی را کاهش دهند. حفظ یک سبک زندگی سالم و استفاده از تلفن همراه در حد اعتدال بسیار مهم است، زیرا استفاده بیش‌ازحد از موبایل ممکن است اثرات نامطلوب دیگری بر سلامتی ،فراتر از اثر منفی بر باروری داشته باشد.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
کاهش علائم اختلال استرس پس از سانحه با رژیم غذایی مدیترانه‌ای
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که پیروی از رژیم غذایی مدیترانه‌ای میتواند به افرادی که در معرض اختلال استرس پس از تجربه یک سانحه هستند، کمک کند تا شدت علائم این اختلال در آنها کاهش یابد.
به نوشته نشریه پزشکی Web MD، این تحقیق که در مجله Nature Mental Health منتشر شده، بر پایه شواهد فزاینده‌ای است مبنی بر اینکه سلامت روان و احساسات تحت تأثیر میکروارگانیسم‌هایی قرار می‌گیرند که دانشمندان آن را “محور روده-مغز ” می‌نامند؛ یک مسیر ارتباطی دو طرفه بین مغز و روده.
در واقع محور روده – مغز به مسیرهای عصبی و هورمونی بین مغز و دستگاه گوارش اشاره دارد که به روده اجازه می‌دهد با مغز ارتباط برقرار کند. ارتباط روده و مغز اساساً به این معنی است که وضعیت ذهنی شما میتواند بر عملکرد روده شما تأثیر بگذارد و بالعکس. بنابراین، هرشکلی از ناراحتی روانی مانند تنش، اضطراب، عصبانیت یا غم و اندوه میتواند باعث ایجاد مشکلات گوارشی شود.
بیشتر بخوانید: استرس چگونه بر بدن تأثیر می‌گذارد؟
پیروی از رژیم غذایی مدیترانه‌ای که توسط سازمان جهانی بهداشت به‌عنوان یک الگوی تغذیه سالم شناخته شده، باعث افزایش تولید هورمون سروتونین مرتبط با احساس شادی و همچنین افزایش باکتری‌های خوب روده می‌شود. سبزیجات، میوه‌ها، غلات کامل، لوبیا، آجیل و دانه‌ها، روغن زیتون، ماهی و ادویه‌جات در این رژیم غذایی جایگاه اصلی را دارند.
برای این مطالعه، محققان دانشگاه بهداشت عمومی هاروارد داده‌های رژیم غذایی، نمونه‌های مدفوع و علائم PTSD یا اختلال پس از سانحه را در بین ۱۹۱ زن مقایسه کردند. تجزیه و تحلیل‌ها نشان داد زنانی که رژیم غذایی مدیترانه‌ای را دنبال نمی‌کردند، علائم شدیدتری از PTSD را نشان دادند.
اختلال استرس پس از سانحه پس از تجربه یا مشاهده رویدادهای آسیب‌زا یا وحشتناک مانند تصادف، تجاوز فیزیکی یا جنسی، رویدادهای مربوط به جنگ، یا بلایای طبیعی ایجاد می‌شود. علائم اختلال استرس پس از سانحه ممکن است چند هفته یا چند ماه پس از حادثه خودشان را نشان دهند.
احساس غم عمیق، افسردگی، اضطراب، عصبانیت، احساس گناه، واکنش‌های فیزیکی بدن هنگام یادآوری خاطرات، دوری‌گزینی و بی‌تفاوتی، از دست‌دادن علاقه به فعالیت‌های مورد علاقه در گذشته، مشکلات خواب یا مرور مداوم خاطرات ناراحت‌کننده حادثه از علائم اختلال پس از سانحه هستند.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
مصرف نمک را کاهش دهید تا دیابت نوع ۲ نگیرید
معمولاً به افرادی که در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ هستند، توصیه می‌شود مصرف قند خود را محدود کرده و شیوه‌های زندگی سالم‌تری را اتخاذ کنند.
به‌نوشته نشریه پزشکی Medical News Today، اما تحقیقات جدید محققان دانشگاه تولین در نیواورلئان نشان می‌دهد که مصرف زیاد نمک هم میتواند یک عامل خطر برای ابتلا به دیابت نوع ۲ باشد.
این مطالعه که در ماه نوامبر در مجموعه مقالات مایوکلینیک منتشر شد، اولین مطالعه‌ای است که “ارتباط بین افزودن نمک به غذاها و خطر ابتلا به دیابت نوع دو” را بررسی می‌کند.
دکتر لو چی، سرپرست تیم تحقیق و مدیر مرکز تحقیقات چاقی دانشگاه تولین می‌گوید: «ما قبلاً می‌دانستیم که محدودکردن نمک میتواند خطر بیماری‌های قلبی‌عروقی و فشار خون را کاهش دهد، اما این مطالعه برای اولین‌بار نشان می‌دهد که حذف نمکدان از روی میز میتواند به پیشگیری از دیابت نوع ۲ نیز کمک کند.»
محققان مصرف نمک را در بیش از ۴۰۰۰۰۰ بزرگسال به‌مدت نزدیک به ۱۲ سال بررسی کردند.
در طول این مطالعه، بیش از ۱۳۰۰۰ شرکت‌کننده که به‌طور منظم از نمک استفاده می‌کردند به دیابت نوع ۲ مبتلا شدند. این عارضه زمانی رخ می‌دهد که بدن دیگر قند خون را به‌درستی تنظیم نمی‌کند و منجر به مقاومت به انسولین می‌شود.
در مقایسه با شرکت‌کنندگانی که به‌ندرت نمک مصرف می‌کردند، محققان دریافتند افرادی که “گاهی”، “معمولاً ” یا “همیشه ” از نمک استفاده می‌کردند، به ترتیب ۱۳، ۲۰ و ۳۹ درصد بیشتر در معرض ابتلا به دیابت نوع ۲ بودند.
به‌گفته محققان مصرف زیاد نمک میتواند خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را از طریق اثرات آن بر وزن، فشار خون، متابولیسم و التهاب افزایش دهد.
مصرف نمک بیش از حد ممکن است تعادل باکتری‌های روده را مختل کند و منجر به التهاب روده شود. این عارضه به مقاومت به انسولین کمک می‌کند و خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش می‌دهد.
درحالی که مصرف زیاد نمک ممکن است یک عامل خطر برای دیابت نوع ۲ باشد، افراد سالم تازمانی که از مصرف بیش‌از حد نمک خودداری می‌کنند، نباید زیاد نگران باشند زیرا بدن انسان برای حفظ تعادل مناسب مایعات، ارسال سیگنال‌های عصبی و کمک به انقباض و شل شدن عضلات به مقدار کمی سدیم نیاز دارد.
با این حال، انجمن قلب آمریکا توصیه می‌کند که بزرگسالان مصرف روزانه سدیم خود را به کمتر از ۲۳۰۰ میلی‌گرم محدود کنند.
