این زن به دلیل اینکه نمی‌خواسته در ایران حجاب داشته باشد و می‌خواسته منطبق بر “ارزش‌های غربی” زندگی کند، در آلمان تقاضای پناهندگی داده بود اما دادگاه تشخیص داد که امتناع از داشتن حجاب اگرچه در ایران می‌تواند منجر به حکم قضایی شود اما دلیل کافی برای پناهندگی نیست.
بنا بر حکم این دادگاه، شخص تنها زمانی از حق حمایت برخوردار می‌شود که ارزش‌ها و سبک زندگی غربی به یک “باور هویتی” برای او تبدیل شده باشد.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
این زن به همراه یک زن دیگر هردو با همین استدلال در آلمان تقاضای پناهندگی داده و استدلال کرده بودند که به “سبک زندگی غربی” عادت کرده‌اند اما دادگاه عالی اداری تصمیم گرفت که “احتمال قابل توجهی” وجود ندارد که این امر منجر به پیگرد قانونی آنها شود.
همین امر در مورد خروج غیرقانونی از ایران، درخواست پناهندگی و اقامت طولانی‌تر در کشورهای غربی و همچنین “گرویدن فرمالیته به مسیحیت” یا شرکت در تظاهرات در آلمان صدق می‌کند، یعنی فرد با این دلایل نمی‌تواند تقاضای پناهندگی کند.
به همین دلیل دادگاه شکایت زن اول را رد کرد. زن دیگر که تقاضایش پذیرفته شد، توانست قضات دادگاه شلسویگ-هولشتاین را قانع کند که “ارزش‌های غربی” برای او به یک “باور هویتی” تبدیل شده و بنابراین غیرمنطقی است که او “تسلیم مقررات دولت ایران باشد که با این ارزش‌ها مغایرت دارد”.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
افزون بر این، او فعالانه برای حقوق زنان در ایران فعالیت می کرد و همچنین فعالیت‌های برجسته‌ای در عرصه “سیاست در تبعید” داشته است. عکس‌هایی در همین زمینه از این زن در اینترنت قابل دسترسی است.
مرگ مهسا امینی که به دلیل داشتن حجابی نامنطبق با قوانین حکومت ایران توسط گشت ارشاد دستگیر و در بازداشت به قتل رسید، موضوع حجاب اجباری در ایران را وارد مرحله تازه‌ای کرد. پس از آن نیز مرگ آرمیتا گراوند نوجوان ۱۶ سالهای که گفته شد به دلیل نداشتن حجاب با ماموران “حجاب‌بان” مترو درگیر شده و سرش به زمین خورده است نیز خشم افکار عمومی را برانگیخت.
در حال حاضر زنان در ایران به دلیل نداشتن حجاب بازداشت و جریمه شده و خودروی آنها توقیف می‌شود. همچنین می‌توانند به همین دلیل از کار یا تحصیل محروم شوند. در جدیدترین نمونه‌ها یک زن پزشک و یک زن مهندس هردو به دلیل اینکه در یک جلسه عمومی بدون حجاب شرکت کرده بودند از کار اخراج شدند.
اعطای پناهندگی به عضو گروه “اهواز”
مورد سومی که در دادگاه عالی اداری شلسویگ-هلشتاین بررسی شد، مربوط به یک ایرانی متعلق به گروه “اهواز” (احتمالا الاحواز) بوده است. دادگاه عالی اداری شلسویگ-هلشتاین تشخیص داده که افراد این گروه شامل “تعقیب و آزار گروهی” نمی‌شوند.
دادگاه البته تایید کرده که “موارد متعدد واقعی تبعیض و محدودیت” درباره این گروه وجود دارد اما هیچیک از اینها از “آستانه پیگرد قانونی” تجاوز نمی‌کند.
با این حال، شاکی با نام بردن از گروه “اهوازی‌ها” در اینترنت، فعالانه برای احقاق حقوق آنها اقدام کرده و از آنجایی که در ایران این فعالیت‌ها می‌تواند انتقاد از رژیم به حساب آید، دادگاه عالی اداری به او حق پناهندگی اعطا کرد.
مشخص نیست که منظور از گروه “اهواز” در حکم این دادگاه گروه “الاحوازیه” یا “حرکت انضال” باشد اما این گروه در ایران به عنوان جدایی‌طلب شناخته شده و اخیرا نیز حبیب اسیود به اتهام رهبری این گروه اعدام شد.
