کریمی افزود که “این موضع با استراتژی پژاک برای حل دموکراتیک مسئله کرد در ایران همخوانی دارد، اما حفظ توان نظامی برای دفاع از حقوق کردها در ایران ضروری است”.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
عبداللە اوجالان ۲۷ فوریه سال جاری میلادی در بیانیه‌ای تاریخی از هوادارانش خواست که پس از بیش از ۴۰ سال جنگ با دولت ترکیه، سلاح‌های خود را زمین بگذارند و پ‌ک‌ک را منحل کنند. حزب کارگران کردستان نیز چند روز بعد با انتشار بیانیه‌ای کتبی اعلام کرد که از درخواست رهبر زندانی خود، عبدالله اوجالان برای پایان دادن به مبارزه مسلحانه پیروی خواهد کرد. فراخوان اوجالان و تصمیم حزب کارگران کردستان در داخل ترکیه و در سطح بین‌المللی با واکنش‌های مثبت روبرو شد.
بیشتر بخوانید: آیا احزاب کرد ایرانی خلع سلاح شدەاند؟
پژاک، یکی از برجسته‌ترین احزاب کرد فعال در ایران، عبدالله اوجالان را رهبر فکری و ایدئولوژیک خود می‌داند و عضو شورای کنفدرالیسم جوامع کردستان (KCK) است. حزب کارگران کردستان (PKK) و حزب اتحاد دموکراتیک (PYD)، از بازیگران اصلی مناطق دموکراتیک خودگردان شمال و شرق سوریه (روژآوا)، نیز در این شورا عضویت دارند.
این موضوعات به گمانه‌زنی‌های زیادی در ارتباط با آینده پژاک دامن زده بود و بسیاری با طرح این پرسش کە “آیا پژاک نیز منحل خواهد شد” سناریوهای مختلفی را مورد بررسی قرار دادە بودند.
این حزب که در کوهستان‌های قندیل و آسوس در مرز ایران و اقلیم کردستان مستقر است، به دلیل ساختار نظامی و حضور نیروهایش در مناطق صعب‌العبور و پناهگاه‌های زیرزمینی، از دیگر احزاب کرد ایرانی متمایز است.
کریمی تأکید کرد که پژاک از فراخوان اوجالان برای حل دموکراتیک مسئله کرد در ترکیه حمایت می‌کند و افزود: «روند آغازشده مثبت و مؤثر است و می‌تواند موانع حل مسئله کرد را بردارد و دموکراسی را در منطقه تقویت کند.»
وی همچنین اظهار داشت که پژاک خواستار خروج مسئله کرد از میدان خشونت و ورود آن به عرصه سیاسی است، اما این امر را “مشروط به حفظ توان دفاعی کردها” دانست.
مقامات جمهوری اسلامی ایران تاکنون به اظهارات کریمی واکنشی نشان نداده‌اند.
سابقه و فعالیت‌های پژاک از ابتدا تا کنون
پژاک در سال ۲۰۰۴ تأسیس شد. شاخه‌های نظامی این حزب، از جمله یگان‌های مدافع شرق کردستان (YRK) و نیروهای مدافع زنان (HPJ)، در سالهای اولیه تأسیس در درگیری‌های متعددی با نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی شرکت داشتند. اما از سال ۲۰۱۱، پس از درگیری‌های شدید با سپاه پاسداران در کوهستان قندیل، این حزب آتش‌بس یک‌جانبه اعلام کرد و از تاکتیک‌های نظامی اولیه خود فاصله گرفت.
نیروهای نظامی پژاک در دهه گذشته در مناطق دموکراتیک شمال و شرق سوریه و کوهستان شنگال فعال بوده و در جنگ علیه داعش از جمله در کوبانی و آزادسازی رقه، نقش ایفا کرده‌اند. امیر کریمی، یکی از فرماندهان کلیدی این عملیات‌ها، با ائتلاف بین‌المللی ضد داعش همکاری نزدیکی داشته است.
بیشتر بخوانید: حزب دمکرات کردستان ایران مقر اصلی خود در عراق را تخلیه کرد
در گذشته، احزاب قدیمی‌تر کردستان ایران، مانند حزب دمکرات کردستان ایران و شاخه‌های مختلف کومله، آماده به رسمیت شناختن پژاک به‌عنوان حزبی مستقل نبودند. اما پس از خیزش ژن، ژیان، آزادی، زمینه همگرایی میان احزاب کرد ایرانی افزایش یافت. این احزاب با پژاک وارد تعامل شدند و اقداماتی مشترک، از جمله حضور در پارلمان اتحادیه اروپا و انتشار فراخوان‌های مشترک برای اعتصابات عمومی در مناطق کردنشین انجام دادند.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
جمهوری اسلامی ایران چندین عضو پژاک را به چوبەهای دار سپرده است و در سالهای گذشته ده‌ها نفر به اتهام همکاری با این حزب با احکام سنگین روبه‌رو شده‌اند. آخرین نمونه وریشه مرادی و پخشان عزیزی، دو کنشگر زن کرد، هستند که به اتهام «بغی» از طریق عضویت در پژاک به اعدام محکوم شده‌اند.
هنوز مشخص نیست که تصمیم پژاک برای حفظ سلاح چه واکنشی از سوی ترکیه و جمهوری اسلامی در پی خواهد داشت. با این حال، پیش‌بینی می‌شود که جمهوری اسلامی فشار سیاسی و نظامی خود را بر بغداد و اربیل افزایش دهد تا فعالیت‌های این حزب را محدود کند. ایران، پژاک و دیگر احزاب کردستان ایران را در فهرست گروه‌های “تروریستی” قرار داده است. پژاک در فهرست گروه‌های “تروریستی” ترکیه نیز قرار دارد.
