سایت میزان وابسته به قوه قضائیه: تعداد سگ‌های ولگردی که از شهر‌ها خارج شده و وارد مناطق آزاد محیط زیست می‌شوند و به دنبال غذا هستند، روز به روز افزایش پیدا می‌کند. سگ‌های ولگرد و بدون صاحب در شالیزار‌های مازندران نیز بلای جان حیوانات محلی و محیط زیست شده اند خواه پرنده مهاجر باشد خواه پرندگان اهلی، چه در خشکی چه در آب مورد حمله این حیوانات گرسنه قرار می‌گیرند، عدم ساماندهی سگ‌های ولگرد محیط زیست را به مخاطره انداخته است؛ چرا که یکی از این خطرات هم‌سفرگی آن‌ها با گرگ و روباه و افزایش گونه گرگ هاست و از آن مهمتر خطر انتقال بیماری‌های مشترک میان حیوانات است. در حال حاضر نگرانی زیادی هم در رابطه با افزایش هاری وجود دارد. سازمان حفاظت از محیط زیست، شهرداری‌ها را مسئول جمع‌آوری سگ‌های ولگرد می‌داند و اعتقاد دارد اگر شهرداری‌ها درباره جمع آوری و ساماندهی و تغذیه سگ‌های ولگرد چاره اندیشی نکنند، آن‌ها به آفت مناطق حفاظت شده تبدیل می‌شوند.

وب‌سایت تجارت‌نیوز از صدور مجوز مصرف برای محموله روسی گندم آلوده به سرب خبر داد.

محمدرضا مرتضوی، رئیس کانون صنایع غذایی اعلام کرد محموله گندمی که از روسیه وارد ایران شده، آلوده به میزان بالایی از سرب بوده است.

بنا بر این گزارش، آلودگی محموله گندم از سوی آزمایشگاه کنترل و کیفیت سازمان غذا و دارو تأیید شده است اما به گفته مژگان پورمقیم، رئیس آزمایشگاه کنترل و کیفیت سازمان غذا و دارو، به دلیل خالی بودن سیلوهای گندم کشور به این محموله اجازه ترخیص داده شده است.

با این همه تجارت‌نیوز نوشته ساعتی پس از انتشار این خبر وزارت بهداشت، سلامت این گندم‌ها را تأیید کرده و گفته گندم‌های وارداتی مجوز مصرف انسانی دارد.

انتشار خبر صدور مجوز مصرف گندم آلوده در ایران در حالی است که در هفته‌های گذشته محموله‌های صادراتی کشاورزی ایران از سوی برخی از کشورها به دلیل استفاده از سموم غیر استاندارد برگشت خورده است.

سیستان و بلوچستان یکی از پهناورترین استان‌های کشور است که جمعیت زیادی را در خود جای داده اما به همان میزان هم سهم زیادی از مشکلات را نسبت به سایر استان‌های کشور دارد. حاشیه نشینی، فقر، خشکسالی، تورم، مهاجرپذیری و افزایش قیمت‌ها آن هم به صورت روزانه، سفره خانواده‌ها را کوچک‌تر کرده و دست خانواده‌های کم در آمد یا بدون در آمد را از مواد غذایی سالم و مغذی کوتاه کرده است.

در برخی از خانواده ها دستیابی به مواد پروتئینی مانند گوشت، مرغ، ماهی و … به شدت کاهش یافته و این مواد غذایی را نمی‌توان در سبد غذایی خانوار یافت و این موضوع درصد ابتلا به سوء تغذیه و کم وزنی را افزایش داده است.جمعیت بالای افراد کم درآمد و حاشیه‌نشین ، عدم آموزش‌های صحیح غذایی و عدم رعایت آن از سوی خانواده‌ها سبب شده تا بر اساس آمار رسمی اداره بهداشت استان ، تعداد کودکان مبتلا به سوء تغذیه و کم وزنی در سیستان و بلوچستان به حدود 12 هزار نفر برسد که این آمار تنها مربوط به کودکان زیر 5 سال و ثبت شده در مراکز بهداشت است و کودکان بالای 5 سال و کودکانی که اسناد هویتی ندارند و یا دسترسی به مراکز بهداشت ندارند جزو این آمار محسوب نمی‌شوند .

معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در این باره گفت: سوء تغذیه یکی از مشکلات شایع تغذیه در کشور و بویژه استان سیستان و بلوچستان است . این بیماری ابعاد مختلفی دارد که بر اساس تحقیقات انجام شده بیشترین مشکلات ناشی از این بیماری می‌تواند سبب کاهش انرژی باشد که ناشی از دریافت کم مواد غذایی و کمبود ریز مغذی ها است.

به گزارش ایلنا، مهدی طباطبایی پزشک متخصص تعذیه در این باره اظهار داشت: سوء تغذیه می‌تواند پیامد های نامطلوبی در کودکان داشته باشد که اگر درمان نشود باعث اختلال در رشد کامل مغزی و جسمی کودک می‌شود و همچنین در سنین بالاتر باعث افت تحصیلی کودک و تحمیل هزینه های درمانی به خانواده‌ها می‌شود .

وی افزود: در سیستان و بلوچستان شرایطی به وجود آمده که وضعیت اقتصادی بسیاری از مردم به دلیل گرانی‌های بی سابقه،خشکسالی، طوفان، آب و هوای گرم و خشک، بیکاری سرپرست خانوار و مهاجر پذیری خوب نیست که متاسفانه این شرایط تاثیرات منفی بر تغذیه خانواده‌ها بجا می‌گذارد. مهم ترین عواملی که در بروز سوء تغذیه نقش دارند نداشتن مواد غذایی به دلیل نداری، ناآگاهی تغذیه ای و ابتلا به بیماری های انگلی و عفونی واگیر هستند. براساس آمار شیوع کم‌وزنی در بین کودکان زیر 5 سال استان نسبت به کل کشور دو و نیم برابر بیشتر است.از طرف دیگر حدود 3برابر کوتاه قدی در استان داریم و لاغری کودکان هم نسبت به متوسط کشوری در استان ما حدود دوبرابر بیشتر است.

اضافه شدن کارت نان به دغدغه‌ اکثریت مردم….نگرانی‌های مردم بابت کارت نان

«ایلنا نوشت: نان قوت غالب بیش از نیمی از جمعیت کشور است»؛ در روزگارانی نه چندان دور، مردم ایران اگر نگوییم همه‌ی غذاها بلکه سهم قابل توجهی از آن‌ها را با برنج مصرف می‌کردند اما گرانی سرسام‌آور برنج (نمونه‌های باکیفیت برنج ایرانی در ماه اخیر به کیلویی ۷۰ هزار تومان رسیده)، «نان» را به گزینه‌ی در دسترس برای قوت لایموتِ کارگران و بازنشستگان حداقل‌بگیر، غیررسمی‌کاران و جمعیت انبوه زیر خط فقر بدل کرده است.

بست و یکم دیماه، رئیس سازمان برنامه و بودجه گفت: جزئیات کارت نان در دولت در حال بررسی است و هنوز نهایی نشده. اما پیشنهاد اولیه این است که ارز ترجیحی نان حذف شود و دولت به مردم کارت مخصوص خرید نان بدهد.

اما این طرح، سوالات و ابهاماتی به وجود می‌آورد؛ اینکه آیا قرار است نان نیز مانند بنزین سهمیه‌بندی و دونرخی شود و بعد در بازار به دو قیمت یافت شود؛ آیا قرار است کوپن‌های نان دست به دست بچرخد و عده‌ای با فروش آن سود هنگفت به جیب بزنند!

از همه مهم‌تر، گیریم که بعد از حذف ارز دولتی، نان را کوپنی کردند و مانع از افزایش قیمت آن برای بخشی از مصرف‌کنندگان (تجربه‌ی تاریخی نشان داده که یارانه‌های دولت نصیب همه‌ی افراد واجد شرایط نمی‌شود و همیشه فقط بخشی از جامعه‌ی هدف را دربرمی‌گیرد) شدند، برای سایر کالاها که احتمالا با آزادسازی گران می‌شوند، چه می‌توان کرد؛

برای مرغ و تخم مرغ و سبزیجات و دارو و …؟ اگر این طرح قرار باشد به اجرا دربیاید، نگرانی‌هایی برای جامعه‌ی محذوفان طرح به وجود می‌آید؛ قشرهایی متعلق به دهک‌های فرودست به دلایلی مثلاً داشتن خودرو یا آپارتمان مسکونی از لیست یارانه‌ها خط می‌خورند؛ آیا حالا قرار است هزینه‌های گرانی نان بر دوش این خانوارها تحمیل شود؟

اما نگرانی بزرگ‌تر، بابت جامعه‌ هدفِ زیر خط فقری است که فاقد شناسنامه و کد ملی هستند؛ این گروه‌ها علی‌القاعده نمی‌توانند از کارت نانِ پیشنهادیِ سازمان برنامه منتفع شوند؛ زهره صیادی (فعال صنفی حقوق بی‌شناسنامه‌ها) در این رابطه می‌گوید: بی‌شناسنامه‌ها در کشور کم نیستند؛ جمعیت واقعی آن‌ها حداقل ۵ برابر جمعیت اعلامی و رسمی است؛ بی‌شناسنامه‌ها همگی زیر خط فقر مطلق هستند و غذای اصلی آن‌ها نان است؛ گاهاً نان خالی و در بهترین حالت، نان و پنیر یا نان و تخم مرغ؛ حالا اگر قرار باشد به مردم کارت نان بدهند، این افراد همان نان خالی هم گیرشان نخواهد آمد.

به همین دلیل است که حساسیت عمومی روی این کالای اساسی به مراتب بالاست و دقیقاً به همین علت است که در چند روز سپری شده از رونماییِ طرحِ «کارت نان»، تعدادی از کارگران و بازنشستگان نسبت به این طرح ابراز نگرانی کرده و خواستار توقف آن شده‌اند؛

یک بازنشسته‌ی حداقل‌بگیر در این رابطه می‌گوید: این طرح آدم را یاد جیره‌بندی نان در زمان جنگ جهانی اول یا کم شدن نان بعد از اشغال ایران توسط متفقین در جنگ جهانی دوم می‌اندازد؛ آیا سیاست «جیره‌ی نان» قطعی است؟

سخنگوی کمیسیون امنیت و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی پیرامون سفر آتی رئیسی به مسکو توضیحاتی داد.

به گزارش فارس، محمود عباس زاده مشکینی از دستور کار نبودن امضای سند راهبردی ۲۰ ساله ایران و روسیه در سفر آتی رئیس جمهور به مسکو خبر داد.

وی گفت: این سند به دلیل بررسی های بیشتر و انجام توافقات ابتدایی هنوز به مرحله نهایی برای امضای دو سران نرسیده است؛ از این رو سند ۲۰ ساله ایران و روسیه هنوز در مرحله ابتدایی قرار دارد و به این سفر رئیس جمهور به روسیه نخواهد رسید.

ادامه داد: در سفر رئیس جمهور به مسکو بر مقدمات این سند بحث و تبادل نظر خواهد شد و بر مقدمات آن توافق خواهد شد.

ابراهیم رئیسی اواخر این هفته سفری به روسیه خواهد داشت و قرار است در این سفر با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه دیدار کند.

کاهش وزن قابل‌توجه رهبر کره شمالی در ماه‌های اخیر با بحث‌ها و گمانه‌زنی‌های بسیاری همراه بوده است (فیلم زیر). روزنامه بریتانیایی “مترو” در مطلبی، کاهش وزن کیم جونگ‌اون را به محدودیت‌های مرزی این کشور در دوران شیوع کرونا و کاهش دسترسی رهبر کره شمالی به غذا‌های موردعلاقه‌اش ربط داده است.

به گزارش ایسنا به نقل از ایندیپندنت، مقام‌های کره شمالی اصرار دارند که کیم جونگ‌اون «به‌خاطر کشور» که درگیر کمبود شدید مواد غذایی است، کمتر می‌خورد.

به نظر می‌رسد که او ترجیح می‌دهد بیشتر شبیه «مردی مردمی» باشد، نه دیکتاتور چاق کشوری که دچار گرسنگی و قحطی است.

اما روزنامه بریتانیایی مترو در گفتگو با دکتر سوجین لیم، استاد دانشگاه سنترال لنکشر و کارشناس مسائل کره شمالی، گمانه‌زنی دیگری مطرح کرده و کاهش وزن رهبر کره شمالی را ناشی از قطع دسترسی او به غذا‌های موردعلاقه‌اش هم‌زمان با محدودیت‌های مرزی شدید برای جلوگیری از شیوع کووید ۱۹ دانسته است.

به گزارش مترو، دیکتاتور کره شمالی عاشق پنیر سوییسی است و به‌قدری پرخوری کرده که وزنش به حدود ۱۳۰ کیلوگرم رسیده بود. گفته می‌شود که طرفدار سرسخت مرغ سوخاری، ودکای روسی، کنیاک هنسی و شامپاین است.

دکتر سوجین در این زمینه گفت: «می‌دانیم که او منابع خوبی دارد، از پنیر خوشش می‌آید، مشروب‌خواری قهار است، و به انواع هله‌هوله دسترسی دارد.

اما به‌دلیل اینکه مرز‌ها بسته شده‌اند، راهی که تمام این غذا‌ها را وارد کره شمالی می‌کرد قطع شده است. پس دیگر آن تنوع غذایی سابق را ندارد.»

رئیس‌جمهور سابق آمریکا در جمع حامیانش در آریزونا ضمن تاختن به دولت دموکرات، گفت، رئیس‌جمهور فعلی، آمریکا را در جهان حقیر کرده است. ترامپ در شهر «فلورانس» ایالت آریزونای آمریکا در جمع حامیان خود حاضر شد و برای آن‌ها سخنرانی کرد. (فیلم زیر)

وی در اظهارات خود، عملکرد جو بایدن و دولت او طی یک سال گذشته را فاجعه‌بار خواند و گفت، به دلایل مختلف، اکنون آمریکا مضحکه جهان شده است.

ترامپ با تاختن به عملکرد جو بایدن و تمسخر اظهارات او، به گاف‌های رئیس‌جمهور کنونی دموکرات طعنه زد و سپس به وضعیت بد اقتصادی، تورم، خالی بودن فروشگاه‌ها از کالا‌ها و شمار بالای ابتلا به ویروس کرونا در آمریکا اشاره کرد.

رئیس‌جمهور سابق آمریکا سپس به وضعیت کنونی کشورش در جهان پرداخت و گفت، بایدن به طرز شدیدی کشور ما را در صحنه جهانی حقیر کرده است. پوتین نه تنها تهدید به حمله به اوکراین کرده است نمی‌دانم شما اخبار را خوانده‌اید، او (پوتین) اکنون تهدید کرده که به کوبا و ونزوئلا هم برود این به معنای فقدان احترام گذاشتن (به آمریکا) است.

وی افزود: چین، روسیه و ایران وارد اقدامات تهاجمی و تحریک‌آمیزی شده‌اند که تنها یک سال قبل (دوره ریاست جمهوری ترامپ) جرات انجام این اقدامات را نداشتند. آن‌ها دارند سر ما بازی در می‌آورند و با ما ور می‌روند، این دقیقا چیزی است که دارد اتفاق می‌افتد.

ترامپ سپس تاکید کرد که کشور‌های جهان از قبیل روسیه، چین و کره شمالی احترامی برای دولت جو بایدن و رهبران دولت کنونی آمریکا قائل نیستند.

وی سپس به کیم جونگ اون رهبر کره شمالی اشاره کرد و گفت، نمی‌دانم که در جریان هستید یا نه، کره شمالی دوباره دارد موشک‌هایش را شلیک می‌کند.

ترامپ در ادامه به خروج نیرو‌های نظامی آمریکا از افغانستان در دوره ریاست جمهوری جو بایدن اشاره کرد و آن را خجالت بارترین لحظه تاریخ آمریکا» خواند.

وی در پایان با تشویق حامیان خود برای شرکت در انتخابات میان دوره‌ای ۲۰۲۲ کنگره آمریکا اعلام کرد: این انتخابات بسیار مهم است، اما مهم‌تر از آن، انتخابات ۲۰۲۴ (انتخابات ریاست جمهوری) است. ما دوباره کنترل کنگره را به دست خواهیم آورد، ما کاخ سفید را پس خواهیم گرفت، ما آمریکا را دوباره پس خواهیم گرفت.

رئیس‌جمهور سابق آمریکا در جمع حامیانش در آریزونا ضمن تاختن به دولت دموکرات، گفت، رئیس‌جمهور فعلی، آمریکا را در جهان حقیر کرده است. ترامپ در شهر «فلورانس» ایالت آریزونای آمریکا در جمع حامیان خود حاضر شد و برای آن‌ها سخنرانی کرد. (فیلم زیر)

وی در اظهارات خود، عملکرد جو بایدن و دولت او طی یک سال گذشته را فاجعه‌بار خواند و گفت، به دلایل مختلف، اکنون آمریکا مضحکه جهان شده است.

ترامپ با تاختن به عملکرد جو بایدن و تمسخر اظهارات او، به گاف‌های رئیس‌جمهور کنونی دموکرات طعنه زد و سپس به وضعیت بد اقتصادی، تورم، خالی بودن فروشگاه‌ها از کالا‌ها و شمار بالای ابتلا به ویروس کرونا در آمریکا اشاره کرد.

رئیس‌جمهور سابق آمریکا سپس به وضعیت کنونی کشورش در جهان پرداخت و گفت، بایدن به طرز شدیدی کشور ما را در صحنه جهانی حقیر کرده است. پوتین نه تنها تهدید به حمله به اوکراین کرده است نمی‌دانم شما اخبار را خوانده‌اید، او (پوتین) اکنون تهدید کرده که به کوبا و ونزوئلا هم برود این به معنای فقدان احترام گذاشتن (به آمریکا) است.

وی افزود: چین، روسیه و ایران وارد اقدامات تهاجمی و تحریک‌آمیزی شده‌اند که تنها یک سال قبل (دوره ریاست جمهوری ترامپ) جرات انجام این اقدامات را نداشتند. آن‌ها دارند سر ما بازی در می‌آورند و با ما ور می‌روند، این دقیقا چیزی است که دارد اتفاق می‌افتد.

ترامپ سپس تاکید کرد که کشور‌های جهان از قبیل روسیه، چین و کره شمالی احترامی برای دولت جو بایدن و رهبران دولت کنونی آمریکا قائل نیستند.

وی سپس به کیم جونگ اون رهبر کره شمالی اشاره کرد و گفت، نمی‌دانم که در جریان هستید یا نه، کره شمالی دوباره دارد موشک‌هایش را شلیک می‌کند.

ترامپ در ادامه به خروج نیرو‌های نظامی آمریکا از افغانستان در دوره ریاست جمهوری جو بایدن اشاره کرد و آن را خجالت بارترین لحظه تاریخ آمریکا» خواند.

تخلیه غیر اصولی ، غیر استاندارد و غیر بهداشتی گندم در اسکله بندر عباس زیر باد و باران ، موش و پرنده!

روایت وحشتناک از گودال‌خواب‌های تهران.. گزارشی که تحمل خواندش دشوار است

بخشی از گزارش روزنامه اعتماد- بنفشه سام‌گیس:

مجید از خیابان‌های مشهد به گودال‌های تهران رسیده بود. بچه‌هایش دیگر نمی‌خواستند کسی به اسم «پدر» به یاد بیاورند. برقکار حرفه‌ای بود. نصاب آسانسور بود. دکورساز بود. مثل رضا، خاطره‌باز نبود. بعد از ۲۰ سال گودال‌خوابی و بیابان‌خوابی، چغر شده بود. روی حاشیه زندگی راه می‌رفت، کمرنگ و گم. رضا که حرف می‌زد، سیگار لای انگشتان مجید، آب می‌شد و رضا از مرگ بچه‌های «جزیره» می‌گفت؛ از حسن و شاهپور و ده‌ها جوان تبعیدی به «فارور»، از کثافت و گرما و گرسنگی، از سیامک می‌گفت که وقتی یکی از مسئولان با هلی‌کوپتر راهی «فارور» شده بود، از تندی نم و گرمای هوا، جرات نکرده بود از هلی‌کوپتر پیاده شود و سیامک، پایین پای هلی‌کوپتر، رو به پره‌های رقصان هلی‌کوپتر، رو به چشم‌های ترسیده آن مدیر دولت، نعره زده بود: «حاج آقا، ما داریم اینجا از بی‌غذایی و بی‌آبی می‌میریم.» و آن مدیر دولت هیچ‌وقت نعره سیامک را نشنید. نعره سیامک، لای غرش هلی‌کوپتری که فرود نیامده، خیز فرار برداشت، گم شد….

از محمد می‌گفت که تا سه روز بعد از مرگ رفیقش، به سربند «فارور» خبر نداد و جیره صبحانه و ناهار و شام رفیق مرده را گرفت و خورد تا وقتی جنازه و پتو، باد کرد و بوی گند مرده، از درز پتو بیرون زد. رضا از نجات‌یافته‌های «فارور» گفت که وقتی به تهران برگشتند، دنده‌های‌شان قابل شمردن بود .. رضا دو هفته قبل، از اردوگاه ترک اجباری «فشافویه» مرخص شد. مثل بار‌های قبل، مثل همه این ۳۴ سال، نه سقفی بود، نه شغلی، نه دل و چشم منتظری. تا جاده حسن‌آباد پیاده آمد و هرویینش را خرید و دیوار خرابه‌ای همان نزدیک پیدا کرد و رفت و کشید و دوباره جان گرفت بعد از ۱۰ ماه بی‌تابی از خماری. مخش کار افتاد، سطل زباله‌ها را جست و هرچه به درد بخور پیدا کرد، ریخت کنج گونی پلاستیک و تا رسید میدان شوش، آسمان تهران، رنگ غروب گرفته بود. گوشه میدان، بساط پهن کرد و آشغال‌هایش را منظم چید و نشست به انتظار مشتری.

«وقتی میری گرمخونه، با پای خودت افتادی توی دهن شیر. مامور گرمخونه با پلیس هماهنگه. تا میری، زنگ می‌زنه پلیس. ۶ صبح که در گرمخونه رو باز می‌کنن و باید بزنی بیرون، همون نزدیکا، مینی‌بوس پلیس منتظر وایساده؛ یه راست حرکت به سمت اردوگاه اجباری. بچه‌ها تعریف می‌کردن چند وقت قبل، یه مینی‌بوس اومده وسط میدون شوش، پاتیل آش گذاشتن بیرون و اومدن توی پیاده‌رو که بیایین آش گرم براتون آوردیم. کارتن خوابا، اومدن سمت مینی‌بوس. صف بستن واسه آش. دستشونو دراز کردن کاسه آش رو بگیرن، همزمان دستبند به دستشون زدن و انداختنشون تو مینی‌بوس، همه رو بردن اردوگاه اجباری.»
تخم چشم‌هایم از سرما درد گرفته. به پلکم دست می‌زنم، انگار سال‌هاست مرده‌ام؛ یخ یخ. نیما که کلمه‌ای می‌گوید، با هر هجای واژه‌ها، بخار سرد سفید در فضای خالی آن سوراخ کم هوا منتشر می‌شود. استخوان‌هایم، کم آورده و از سوز سرد، در حال شکستن است. پاهایم را بیشتر به تنم می‌چسبانم. این سرمای لعنتی، مثل مته، تا مغز آدم نفوذ می‌کند. تُن صدای رضا، مثل جریان باریک رودی در حال خشکیدن، روی شیب تند خماری افتاده بود و نخ بعضی جمله‌ها رها می‌شد.

دیوار گودال، خیس و سرد بود. زمین گودال، خیس و سرد بود. رضا می‌گفت بعضی شب‌ها، داخل گودال چوب می‌سوزانند که یخ نزنند. هیچ‌کدام نمی‌خواستند به اردوگاه اجباری برگردند. رضا را ۵ بار به زور فرستاده‌اند ترک اجباری، مجید را ۳ بار. تجربه طولانی تزریق، رگ‌های‌شان را خشکانده بود. هر دو پیر شده بودند. یاد دو برادری افتادم که زیر پل زندگی می‌کردند، لابه‌لای موش‌ها و دود. بار آخر، برادر بزرگ‌تر، دل‌درد شدید داشت، حدس می‌زد موش به غذایش ناخنک زده باشد. چند ماه است که زیر پل، خالی است. آشغال‌ها هستند، هیچ آدمی نیست. شاید مرده باشند….