بر اساس گزارشهای دریافتی در بندرعباس هر روز دهها نفر بر اثر کرونا فوت می کنند و هیچ وسیله‌ای حتی برای انتقال اجساد نیست و مردم گرفتار اجساد را با وانت خودشان منتقل می‌کنند.

در این فیلم که مربوط به روز گذشته مورخ ۲۶مرداد ۱۴۰۰ است، یکی از هموطنان می گوید؛ ۶جسد پشت وانت است، پلاستیک کشیدن روی آنها، اجساد خشک شدند. اینطور با روی باز توی خیابان اجساد را منتقل می‌کنند مردم وحشت می‌کنند، احتمالا آنها را در گور دسته جمعی دفن می کنند

نمی دانم این گفته از چه کسی است که گفته بود : “من غالباً از خودم نقل قول می‌کنم. این کار لطف سخنم را بیشتر می‌کند”. همان شخص نیز گفته بود: “هیچ چیزی خطرناک تر از یک “جاهل ء بیسواد” که به عارضه “سندرُم دانایی” مبتلا گشته و بجای عقل در سر, کلاشنیکُف در دست دارد نیست که با فکر بسته و دهان باز و با اتکاء به لوله تفنگ خویش از ره کراهت و استحقار به دیگران می نگرد.” لذا با عنایت به واژه معروف “تکرار تاریخ” باید گفت که تصرف افغانستان توسط طالبان یا همان “جاهلان بیسواد” در سال ١٩٩٦ میلادی یک تراژدی بود. اما تکرار مجدد آن یک “کمدی بسیار تلخ” است. زیرا غرب صدها هزار میلیارد دلار صرف کرد تا بناهای سست و پوشالی در بستر یا مسیل رودخانه ویرانگری بسازد که آنها فکر می کردند برای همیشه خُشک شده و از بین رفته است. اما دریغا که بقول شاعر: ” به جویی که یک روز بگذشت آب / نسازد خردمند ازو جای خواب”.

اجازه بدهید فرار آمریکا و اشرف غنی با چند چمدان پول نقد (به گفته سفارت روسیه در کابل) از افغانستان را به حکایتی تشبیه کنم که در هند رخ داده بود تا حق مطلب ادا شود. روزی روزگاری در روستایی در هند؛ مردی به روستایی‌ها اعلام کرد که برای خرید هر میمون ۱۰ دلار به آنها پول خواهد داد. روستایی‌ها هم که دیدند اطراف ‌شان پر است از میمون؛ به جنگل رفتند و شروع به گرفتن ‌شان کردند و مرد هم هزاران میمون به قیمت ۱۰ دلار از آنها خرید ولی با کم شدن تعداد میمون‌ها روستایی‌ها دست از تلاش کشیدند. به همین خاطر مرد این ‌بار پیشنهاد داد برای هر میمون به آنها ۲۰ دلار خواهد پرداخت. با این شرایط روستایی‌ها فعالیت خود را از سر گرفتند. پس از مدتی موجودی میمون باز هم کمتر و کمتر شد تا روستائیان دست از کار کشیدند و برای کشاورزی سراغ کشتزارهای ‌شان رفتند. این بار پیشنهاد به ۲۵ دلار رسید و در نتیجه تعداد میمون‌ها آن ‌قدر کم شد که به سختی می‌شد میمونی برای گرفتن پیدا کرد. این‌ بار نیز مرد تاجر ادعا کرد که برای خرید هر میمون ۵۰ دلار خواهد داد ولی چون برای کاری باید به شهر می‌رفت کارها را به شاگردش محول کرد تا از طرف او میمون‌ها را بخرد. اما دیگر میمونی در جنگل باقی نمانده بود. لذا در غیاب تاجر، شاگرد به روستایی‌ها گفت: “این همه میمون در قفس را ببینید! من آنها را به ۳۵ دلار به شما خواهم فروخت تا شما پس از بازگشت مرد آنها را به ۵۰ دلار به او بفروشید”. روستایی‌ها که وسوسه شده بودند, همه هستی و اندوخته های قبلی و پول‌های‌ جدیدشان را روی هم گذاشتند و تمام میمون‌ها را خریدند. البته از آن به بعد دیگر کسی مرد تاجر و شاگردش را ندید و تنها روستایی‌ها ماندند و یک دنیا میمون!

در ابتدای این نوشتار گفته بودم که تصرف دوباره افغانستان یک کمدی بسیار تلخ است که در باره آن فقط در چند روز اخیر دهها هزار مقاله نوشته شده و تحلیل های بیشمار صورت گرفته. طالبان از قوم پشتون (پتان) هستند که از برخی جهات با قوم همسایه خود یعنی بلوچها شباهت بسیار و قرابت نزدیکی دارند. به همین دلیل در طی دو هفته گذشته بسیاری از امامان جمعه سُنی مذهب بلوچ استان سیستان و بلوچستان از جمله مولانا عبدالحمید اسماعیل زهی امام جمعه زاهدان شدیدا از طالبان حمایت کردند و خواهان فسخ قانون اساسی فعلی افغانستان و اجرای احکام شریعت در افغانستان شدند. البته مولانا عبدالحمید در شهریور سال ٩۷ در نامه ای به نخست وزیر پاکستان نیز خواهان اجرای شریعت در پاکستان شده بود. امام جمعه زاهدان در خطبه نماز جمعه ٢٢ مرداد و همچنین در پیام تبریک پیروزی طالبان به تاریخ ٢٦ مرداد خواهان اجرای شریعت در افغانستان شد. بر اساس نامه دانشجویان بلوچ بسیاری از امامان جمعه اهل سنت بلوچ استان از همان مدارس مذهبی در پاکستان فارغ التحصیل شده اند که رهبران طالبان و کادر بالای آنها نیز در آن مدارس تحصیل “علم” کرده اند. در نتیجه در فردای یک ایران مُدرن مبتنی بر مدنیت و دموکراسی و جدایی نهاد دین از دولت و سیستم فدرال یا خودمختار (خودگردان) که مناطقی مثل بلوچستان می توانند مجلس و قوانین داخلی خودشان را داشته باشند, با توجه به تسلط نیروهای مذهبی بلوچ و رشد و غلبه جزم گرایی مذهبی به احتمال زیاد در بلوچستان بر اساس رای آزاد و خواست مردم شریعت اسلامی به سبک طالبان جاری خواهد شد. این یک واقعیت است که در عرض چند روز گذشته بیش از پیش در بلوچستان عریان تر و عیان تر گشته است. و به گفته دانشجویان بلوچ زنگ خطر طالبانی در بلوچستان هم به صدا در آمده است.

دکتر عبدالرحمن ولایتی، نویسنده و پژوهشگر افغان سرزمین خویش را نفرین شده و رها گشته در منجلاب تحجر و ارتجاع می خواند و با تشبیه طالبان به انسانهای نخستین غارنشین می گوید باید پذیرفت طالبان چیزی جز برخاسته از شعور جمعی و ناخودآگاه اجتماعی جامعه افغان نیست که با دهها متر پارچه به سر و کمرش پیچیده و ریش و کوپال تا کمرش نمایان, هنوز با زندگی در بستر شتر و اسب و خانه های گلی و عجوزه و ضعیفه در گرداب تحجر دست و پا می زند و سعادت و خوشبختی انسان را بازگشت به سلف ١٤٠٠ سال پیش می داند و الاغیر. صد البته بعنوان یک بلوچ اینگونه مقایسات و تشابهات را با مردم بلوچ یکسان نمی دانم, زیرا انسان همیشه عیب دیگران را می جوید و می بیند و می گوید. در نامه دانشجویان بلوچ آمده بود: ” جمهوری اسلامی که یک نظام مذهبی تندرو است به زنان بلوچ اجازه داده سفیر و معاون استاندار و فرماندار و شهردار و مسئول ادارات شوند. برای لحظه ای تصور کنید اگر تفکر طالبانی بر امورات استان سیستان و بلوچستان حاکم بشود. سرنوشت زنان چگونه خواهد بود.”

اما همانگونه که پاکستان (حامی طالبان) از یک سو فعالان سکولار بلوچ را سرکوب و زندانی و اعدام می کند, و از سوی دیگر با همیاری مالی و لجستیکی کشورهای غربی و عربی (بخصوص رسانه های آنها) در عمل ایدئولوژی جزم اندیشانه مذهبی نوع طالبانی را در بلوچستان ترویج می کند, که مورد حمایت عملی و مطلق جمهوری اسلامی نیز است , باید اعتراف کرد که ما نیز در طی دو دهه گذشته کاخ آرزوهای خود را در مسیل بظاهر خشک شده همان رودخانه ای بنا نهاده ایم که در افغانستان شاهد آن بودیم. نمونه آن اطلاعیه کانون مدافعان حقوق بشر که از مولوی عبدالحمید خواسته است در عقایدش تجدید نظر کند, یا وگرنه جایزه “تلاشگرحقوق بشر” که در سال ١۳٩۳ به او اعطا کرده بودند را پس خواهند گرفت. زیرا مولانا عبدالحمید از رئیسی که قاتل هزاران ایرانی بیگناه است حمایت کرده بود و اکنون از اجرای شرع اسلام توسط طالبان حمایت می کند و در خطبه های نماز جمعه این هفته با صراحت می گوید که قوانین شرع اسلام بسیار پیشرفته تر از “منشور جهانی حقوق بشر” سازمان ملل و کشورهای غربی است. باز هم بقول شاعر ” به جویی که یک روز بگذشت آب / نسازد خردمند ازو جای خواب”. اسفاء که باز هم ما میمانیم و هزاران میمون بر روی دست مان. همانگونه که هنوز نیز میمون های روی دست مانده از انقلاب ۵۷ را می شماریم که آن لوطی زرنگ و ناقلا به ما فروخت.

به گزارش خبرگزاری فرانسه، با وجود این چاو اشاره کرد که فقط بعد از تشکیل دولتی که باز و اهل تسامح باشد که به شکل کافی نماینده منافع کشورش باشد آن وقت می‌توان درباره برقراری روابط دیپلماتیک جدید میان چین و افغانستان سخن گفت.

این درحالی است که «هوا چونینگ» یک سخنگوی دیگر وزارت خارجه چین در یک کنفرانس خبری پس از سقوط کابل توسط طالبان گفت که پکن مایل است با این گروه رابطه دوستانه ایجاد کند.

درحالی که طالبان اکنون کنترل افغانستان را به عهده دارد، چونینگ اظهار داشت: چین به حقوق مردم افغانستان برای تعیین مستقلانه سرنوشت خودشان احترام می‌گذارد و آماده است تا به توسعه روابط دوستانه و همکاری با افغانستان ادامه دهد.

سخنگوی وزارت خارجه چین افزود: طالبان بار‌ها درباره ایجاد روابط خوب با چین ابراز امیدواری کرده‌اند و خواستار مشارکت چین در بازسازی و توسعه افغانستان هستند.

چونینگ در ادامه نیز از طالبان خواست تا انتقال قدرت بطور آرام و مسالمت‌آمیز صورت گیرد و این گروه به تعهداتش برای ایجاد یک دولت «باز و فراگیر اسلامی» از طریق یک توافق سیاسی برخاسته از مذاکره پایبند مانده و امنیت افغان‌ها و اتباع خارجی را نیز تضمین کند.

«محمد نعیم» سخنگوی دفتر سیاسی طالبان در قطر پیش از این درباره ارتباطات این گروه با برخی کشور‌ها و به ویژه چین گفته بود که «امارت اسلامی» با همه کشور‌ها به ویژه همسایگان افغانستان روابط دوجانبه و مثبت می‌خواهد و البته دارد.

نعیم اظهار داشت که طالبان از همه سرمایه‌گزاران استقبال می‌کند و نیز علاوه بر تشویق، زمینه را فراهم خواهد کرد تا سرمایه‌ها وارد افغانستان شود.

سخنگوی دفتر سیاسی طالبان با اشاره به دیدار‌های مقامات این گروه با مقامات چینی نیز تصریح کرده بود که کشور چین یکی از کشور‌های همسایه تاثیرگذار است، روابط ما با پکن نو نیست بلکه دیرینه است.

به گزارش اسپوتنیک، دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق آمریکا گفت، که برنامه هایش برای انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۲۴ “آمریکایی ها را خوشحال خواهد کرد”. وی تأکید کرد که محتوای برنامه ها را نمی تواند فاش کند.

رئیس جمهور سابق ایالات متحده توضیح داد: با توجه به اینکه قوانین تامین مالی کمپین پیچیده و فوق العاده احمقانه است، نمی توانم به این سوال پاسخ دهم.

ترامپ گفت: آمریکایی ها عاشق برنامه هایی هستند که من تدارک می بینم و بسیاری از دوستان ما خوشحال خواهند شد.

دونالد ترامپ از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ رئیس جمهور ایالات متحده بود. جو بایدن نامزد حزب دموکرات جایگزین وی شد. ترامپ این احتمال را رد نمی کند که در انتخابات ۲۰۲۴ شرکت کند.

افشاگری درباره فرزند معاون اول رئیسی سجاد مخبر؛ عضویت همزمان در هیئت مدیره ۹ شرکت (عکس زیر)

محمد مخبر، رئیس ستاد اجرایی فرمان امام به عنوان معاون اولی رئیسی انتخاب شد. با این حال برخی فعالان رسانه‌های در شبکه‌های اجتماعی سوابق پسر مخبر را به عنوان یک آقازاده چند شغله منتشر کردند. وحید اشتری فعال رسانه‌ای اصولگرا در توئیتر نوشت:

پسر آقای مخبر (معاون اول دولت رئیسی) همزمان در ۹ جا مدیر و مشاور و عضو هیات مدیره بوده و مثل پدران‌شان هزار شغله هستند. آیا انقلاب قرار بود قطاری بشود که نود و پنج درصد جامعه در آن سرپا بایستند و ۹۵ درصد صندلی‌ها در اختیار فقط ۵ درصد مسافران قرار بگیرد؟

میلاد گودرزی هم نوشت:سجاد مخبر»، فرزند رئیس سابق ستاد اجرایی و معاون اول فعلی رئیس‌جمهور، در سال ۹۲ و چندماه پس از فارق‌التحصیلی از دانشگاه، عضو هیئت مدیره‌ی «شمسا» – هلدینگ صندوق بازنشستگی شهرداری تهرانِ قالیباف – میشه و طبق گزارش‌های بازرسی شهرداری درطول ۲سال، ۹۶۴میلیون تومان فقط پاداش میگیره!

اینکه یه دانشجوی پزشکی تازه فارغ‌التحصیل‌شده با چه رزومه‌ای عضو هیئت‌مدیره هلدینگ سازمان بازنشستگی شهرداری شده به کنار؛ این پزشک جوان در طول ۲سال چه خدماتی در حوزه‌های بازرگانی و عمرانی و… انجام داده که در ازاش بهش ۹۶۴میلیون تومان پاداش دادن؟!

ستاد اجرایی فرمان امام؛ هم قلک نظام،
هم کارگزار فشار بر زندانیان و اقلیت‌ها

این یادداشت نخستین بار ۲۲ بهمن ۱۳۹۹ منتشر شد، اما به‌دلیل انتصاب محمد مخبر، رئیس ستاد اجرایی فرمان امام، به معاون‌اولی ریاست‌جمهوری ابراهیم رئیسی در ۱۷ مرداد ۱۴۰۰ و به‌خاطر اهمیت اطلاعاتِ یادداشت بازنشر می‌شود.

یادداشتی از یوحنا نجدی در رادیو فردا: در هفته‌های اخیر نام «ستاد اجرایی فرمان امام» چندین بار بر صدر اخبار نشسته است؛ اواخر دی‌ماه گذشته رئیس آن به لیست تحریم‌های وزارت خزانه‌داری آمریکا اضافه شد و حدود دو هفته پیش از آن نیز رسانه‌ها از «اولین تزریق انسانی واکسن ایرانی کرونا» بر بازوی دختر این ستاد خبر داده بودند.

«ستاد اجرایی فرمان امام» با حکم دو پاراگرافی روز ۶ اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۶۸ روح‌الله خمینی با هدف شناسایی و مصادرهٔ اموال وابستگان به رژیم پیشین در مهلت یک ساله تأسیس شد. او یک ماه و اندی بعد درگذشت و فرمانش تا حدود پنج سال بعد مسکوت ماند تا این‌که علی خامنه‌ای در سال ۱۳۷۳ ستادی برای پیگیری و اجرای آن راه‌اندازی کرد و یکی از معتمدانش یعنی محمد شریعتمداری را به‌عنوان نخستین رئیس این ستاد منصوب کرد.

به این ترتیب، آن ستاد موقتِ «پیگیری فرمان امام»، با ورود به عرصه‌های مختلف -از داروسازی تا نفت و گاز- به نهادی تبدیل شد که اینک از آن به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین کارتل‌های اقتصادی جمهوری اسلامی یاد می‌شود. با این حال، بخش بزرگی از کارکرد «ستاد اجرایی فرمان امام» مشخصاً در خدمت دستگاه‌های امنیتی و قوه قضاییه به منظور فشار بیشتر بر مخالفان سیاسی این نظام و گروه‌های اقلیت‌ است.

ریشهٔ فشار اقتصادی بر مخالفان سیاسی نظام جمهوری اسلامی به نخستین روزهای بعد از انقلاب ۱۳۵۷ بازمی‌گردد، آن‌چنان‌که روح‌الله خمینی در یکی از نخستین حکم‌های خود در اوایل اسفند همان سال به «شورای انقلاب» مأموریت داد تا «تمام اموال منقول و غیرمنقول سلسله پهلوی» را مصادره کند. این مصادره‌ها آنچنان بی‌حساب و کتاب بود که حتی علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی نیز در خاطرات خود می‌نویسد که «دادگاه‌ها دست قاضی‌های جوان و کم‌سابقه افتاده بودند و احکام مصادره نادرستی هم صادر می‌کردند».

به ستاد اجرایی فرمان امام بازگردیم. مقام‌های مسئول و مرتبط با ستاد اجرایی به‌سختی تن به مصاحبه می‌دهند اما اغلب آشکار یا در لفافه با پرسش‌هایی درباره مصادره اموال شهروندان مواجه می‌شوند. از جمله، علی‌اشرف افخمی، رئیس وقت هیئت مدیره «گروه اقتصادی تدبیر» (متعلق به ستاد اجرایی)، در فروردین‌ماه سال ۱۳۹۲ در گفت‌وگویی با روزنامه «شرق» چاپ تهران ادعا کرد که اموال تحت کنترل ستاد اجرایی «مصادره‌ای نیستند» بلکه «اموال بی‌صاحبی» هستند که «بر اساس رأی دادگاه در صورت محرز شدن بی‌صاحبی آن‌ها، در اختیار ستاد قرار می‌گیرند».

ستاد اجرایی طی سال‌های اخیر در استان‌های گوناگون کشور روزگار سختی را برای بسیاری از زندانیان سیاسی و خانواده‌های آن‌ها و به‌ویژه اقلیت‌های دینی رقم زده است به طوری که شمار فراوانی از زندانیان، علاوه بر دادگاه و بازجو و زندان‌بان، با فشار مضاعف مأموران «ستاد اجرایی فرمان امام» نیز روبه‌رو شده‌اند.

تنها به‌عنوان مشتی نمونهٔ خروار، حدود چهار سال قبل «باغ شارون» در اطراف کرج که یک ملک کلیسایی متعلق به شورای کلیساهای جماعت ربانی است، به نفع ستاد اجرایی مصادره شد. وب‌سایت‌های متعلق به مسیحیان، علاوه بر اهمیت تاریخی و معنوی، ارزش مادی این ملک در زمان مصادره را بالغ بر «سه میلیون دلار» تخمین زدند. اغلب این مصادره‌ها همچون همیشه با اتهام‌های واهی و کلی همچون ارتباط با سازمان‌های جاسوسی صورت می‌پذیرد.

بخش بزرگی از فعالیت‌های مصادره‌ای ستاد علیه شهروندان بهایی است؛ از جمله در اواخر تابستان سال گذشته منابع خبری از مصادره منزل مسکونی خانواده ایران‌نژاد – یکی از بهاییان کارآفرین و ثروتمند – در منطقه نیاوران تهران خبر دادند. ماموران ستاد در چنین پرونده‌هایی بلافاصله بعد از صدور احکام قضایی در این‌گونه املاک حاضر می‌شوند و ساکنان را مجبور می‌کنند تا ملک را سریع تخلیه کنند. در مثالی دیگر، زمین‌ها و اموال و خانه‌های شماری از بهاییان ساکن روستای ایول در استان مازندران هم به نفع ستاد اجرایی مصادره شده است.

دامنهٔ قدرت ستاد اجرایی و نزدیکی‌اش با نهادهای امنیتی برای پیشبرد این فشار به حدی است که گاه همزمان در چند شهر و استان کشور دست به اقدام می‌زند. از جمله، در اواخر زمستان سال گذشته، خانه ده‌ها بهایی در دست‌کم هفت شهر ایران به طور همزمان – بدون رعایت پروتکل‌های بهداشتی درباره کرونا – مورد هجوم و بازرسی مأمورانی قرار گرفت که خواستار ضبط اسناد مالکیت این شهروندان شده بودند.

ستاد اجرایی از رابطه تنگاتنگی با سپاه پاسداران و قوه قضاییه برخوردار است به طوری که دادگاه‌های قوه قضاییه اغلب شکایت‌های ستاد اجرایی را ضمن استناد به فتوای شماری از مراجع تقلید در جمهوری اسلامی همچون علی خامنه‌ای و ناصر مکارم شیرازی، با عبارات مشابهی همچون «احراز بهایی بودن نامبردگان» و «عضویت در فرقه ضاله بهاییت»، عیناً تأیید و برای اجرا ارسال می‌کنند. خامنه‌ای در پاسخ به یکی از استفتائات صراحتاً گفته که «همه پیروان فرقه گمراه بهاییت محکوم به نجاست هستند».

همچنین در رابطه با سپاه نیز، محمد مخبر، رئیس ستاد، حتی برای برخی از جابه‌جایی‌های کم‌اهمیت در بدنه سپاه پیام «تبریک» و «خسته نباشید» می‌فرستد و با گروه‌های نیابتی نظام و سپاه پاسداران در منطقه نیز آشکارا پالوده می‌خورد. برای مثال، محمد مخبر در تیرماه سال ۱۳۹۸ میزبان شماری از فرماندهان حشد الشعبی – از گروه‌های شبه‌نظامی تحت حمایت جمهوری اسلامی در عراق – بود و گزارش و عکس‌های این دیدار در خبرگزاری‌های رسمی منتشر شد.

گروه دیگری از گروه‌های آسیب‌دیده از ستاد اجرایی نیز شماری از زندانیان سیاسی – عقیدتی هستند که به دلایل گوناگون در حال گذراندن دوران محکومیت خود هستند. ستاد اجرایی، سر فرصت، زمین‌ها و اموال بسیاری از این زندانیان را مصادره می‌کند. برای نمونه، مأموران ستاد اجرایی در بهار امسال با حکمی از دادگاه عمومی و انقلاب تهران برای مصادره زمین‌‌های افشین بایمانی، زندانی سیاسی محبوس در رجایی‌شهر کرج، به شهرستان رامهرمز در استان خوزستان مراجعه کردند و البته با مقاومت خانواده این زندانی سیاسی مواجه شدند.

در نمونه‌ای دیگر، اردیبهشت‌ماه امسال خبر رسید که منزل و محل کسب فاطمه مثنی و حسن صادقی، دو زندانی سیاسی که مجموعا به ۳۰ سال زندان محکوم شده‌اند، نیز به نفع ستاد اجرایی فرمان امام مصادره شدند.

دادگاه انقلاب فاطمه مثنی و حسن صادقی را مجموعا به ۳۰ سال زندان و همچنین مصادره منزل و محل کسب آنها محکوم کرده است.

نفوذ و قدرت اجرایی ستاد اجرایی مشخصاً به منظور فشار اقتصادی بر گروه‌های یادشده نه تنها در ساختار حقیقی بلکه به طور رسمی در ساختار حقوقی جمهوری اسلامی نیز تحکیم می‌شود. برای مثال صادق لاریجانی، رئیس پیشین قوه قضاییه، در بخشنامه‌ای به تاریخ ۲۷ خردادماه سال ۱۳۹۲ خطاب به مراجع قضایی، با گسترده‌تر کردن «اموالِ در اختیار ولی فقیه»، از ستاد به عنوان «تنها نهاد مأذون در مورد اموال مربوط به ولی‌ فقیه» یاد کرد و به این ترتیب بر دامنهٔ وظایف و حدود اختیارات ستاد افزوده شد. بر اساس این بخشنامهٔ لاریجانی، دادگاه‌ها «مكلف» شدند در رسیدگی به این اموال «به نفع ستاد اجرایی فرمان امام اقدام نمایند».

در تحلیل نهایی، اگرچه «ستاد اجرایی فرمان امام» در میان افکار عمومی و حتی برای بسیاری از متخصصان امور ایران در سایر کشورها به‌مثابه نهادی اقتصادی با ده‌ها شرکت ریز و درشت و یکی از اصلی‌ترین قلک‌های رهبر جمهوری اسلامی شناخته می‌شود، اتفاقاً و در عین حال یکی از مهم‌ترین کارکردهای آن تلاش برای منکوب‌کردن فعالان سیاسی و اقلیت‌ها در داخل ایران با اهرم فشار اقتصادی بیشتر و مصادره اموال و دارایی‌های آن‌هاست.

نهادی که ابتدا قرار بود تنها یک سال فعالیت کند، امروز ۳۱ سال از عمر آن می‌گذرد.

کتاب یک بانوی ایرانی زاده در اسرائیل که شامل ضرب المثل‌ها و پند و ارزهای فارسی نیز می باشد، با استقبال و کنجکاوری دوستداران ادبیات در این کشور روبرو شد.

خانم یافا کنعانی که در سن شانزده سالگی ایران را ترک گفته و سه چهارم از عمر خود را در اسرائیل گذرانده، در مصاحبه‌ای می گوید که مطالب متنوعی را که در این کتاب آورده، با ضرب المثل‌های ایرانی درهم آمیخته و پند و اندرزهایی به فرزندان و نوادگان خود، و همچنین به همه عبری زبانانی که کتاب او را بخوانید عرضه کرده است.

او می‌گوید که فرهنگ ایرانی سرشار از ضرب المثل‌هایی است که معانی عمیق و بسیار دارد و می تواند اموزنده و جالب باشد.

خانم یافا کنعانی، کتاب خود را این چنین نام نهاده است: “یک پشه زنده، بهتر از یک فیل مرده”. ظاهرا این نام، برای یک کتاب، امری عجیب و غیرمعمول است. ولی او می گوید که در دورانی که به افسردگی روحی دچار شده بود، ناگهان به یاد این ضرب المثل ایرانی افتاد که بارها از زبان پدرش شنیده بود که همیشه می‌گفت: «انسان هرگز نباید نومید باشد و در هر شرایطی باید بکوشد خود را زنده و پویا نگاه دارد. زیرا حتی پشه‌ای که به دیگران نیش می‌زند، اگر زنده باشد، از یک فیل مرده بهتر است».

خانم یافا کنعانی که در شهر اراک زاده شده، می گوید که این ضرب المثل فارسی به او زندگی تازه ای بخشید و اکنون وی می‌خواهد این فرهنگ ایرانی را به دیگران عرضه کند و دریچه ای از حکمت و اندیشه ایرانی به روی اسرائیلیان و عبری زبانان بگشاید.

این گفت و شنود با نویسنده ایرانی زاده را می توانید مشاهده کنید:

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از مهر، یک شهروند در استان البرز، توسط نیروهای سپاه پاسداران بازداشت شد.

بر اساس این گزارش، این فرد متهم است که در فضای مجازی اقدام به “توهین به مقدسات” کرده است.

در این گزارش اشاره ای به هویت این شهروند بازداشتی نشده است.

آخوند ابوالحسن مهدوی گفت: دین ما یک دین عقلی است و کسی که حجاب ندارد در حقیقت با عقل خود مخالفت می‌کند؛ عقل از درون بر رعایت حجاب سفارش می کند.