روایت زندگی جوانان ایرانی که برای کارگری به سلیمانیه و اربیل عراق می‌روند

کارگران ایرانی در عراق؛ از واکسی تا کارگر مرغداری!

….در عراق، کارگران ایرانی را تنها سر ساختمان‌های نیمه‌کاره درحال داربست‌زدن یا حمل بلوک و سیمان نمی‌بینید یا سر میدان شهر در انتظار کار. بساط واکسی برای مسن‌ترهاست، آنهایی که توان کار سخت را ندارند. «آدم از خجالت آب می‌شود وقتی این پیرمردها را می‌بیند. در یکی از این مسافرخانه‌هایی که ایرانی‌ها می‌مانند، تعدادی از این مردها را دیده‌ام که هم‌سن‌وسال پدرم بودند؛ هر کفش ٥٠٠دینار. «اسماعیل» ٥٠سال داشت و بار ششم بود که می‌آمد عراق برای واکس زدن. تعداد این «اسماعیل‌ها» کم نیست.»….

روزنامه شهروند در گزارشی نوشت: پیچ ‌و خم کوه‌ها و بیراهه‌ها جای خود را به ساختمان‌های بلند داده است. دیگر خبری از بارهای سنگین یخچال، اجاق گاز و دلشوره‌های کولبری شبانه نیست؛ حالا جای‌ آنها را لوله‌های بلند آهنی گرفته ‌است که سوار بر دوش «سیروان» طبقات را یکی‌یکی بالا می‌روند تا خانه‌های قد و نیم‌قد جدید بالا برود و شهرک دیگری در سلیمانیه ساخته شود. «این، بار پنجم است و تا زمانی که شرایط کار ایران خوب نشود، همین‌جا کار می‌کنم.»
سیروان بعد از دیپلم رفته سراغ جوشکاری. او ٢٤ساله است و هشت‌سال در شهر خودش، مریوان جوشکار بوده؛ از ٩سالگی؛ دورانی که همپای پدرش در تاریکی شب، کوله‌های بزرگ و کوچک را از بیراهه‌ها به مقصد می‌رساند: «بعد از سال‌ها جوشکاری، اوضاع خوب نبود. هر ‌سال بدتر هم می‌شد تا این‌که این اواخر اصلا کار نبود؛ بیکار شده بودم؛ راهی جز رفتن برای کارگری نبود و به پیشنهاد یکی از دوستانم راهی سلیمانیه شدم؛ برای ماهی سه‌میلیون تومان.»
چندماه گذشته اتفاقی تازه برای تعدادی از جوان‌های مریوان و شهرهای نزدیک مرزهای غربی ایران داشته؛ کار در سلیمانیه و اربیل. حالا این جوان‌ها می‌گویند برای لقمه‌ای نان، ترک دیار کرده‌اند و پاتوق‌شان شده هر روز صبح، میدان سلیمانیه، به این امید که انتخاب شوند برای یک روز کارگری. خوش‌شانس‌ها چند روز سر ساختمان می‌مانند. جوانان مرزنشین شهرهایی مثل مریوان، بانه، سنندج، سروآباد و سقز راهی شهرهای کردستان عراق‌اند اما جوانان همدان، بوکان و ارومیه راهی شهرهای دیگر عراق می‌شوند. آن‌طور که سیروان می‌گوید، جوانان مرزنشین بیشتر به سلیمانیه و اربیل می‌روند و کمتر می‌توان جوانان همدانی یا ارومیه‌ای را دید: «روزی ١٢ساعت کار می‌کنم. بار اول که آمدم، مثل بیشتر ایرانی‌ها رفتم مسافرخانه اما الان ٢٠ نفری هستیم که خارج از شهر، خانه‌ای ٧٠ متری اجاره کرده‌ایم، اما اگر «آسایش» بفهمد، بدبخت می‌شویم.»
«آسایش، پلیس عراق است و اگر اقامت نداشته باشید، بیچاره‌تان می‌کند.»
اقامت کار برای کارگران ایرانی ١٢میلیون هزینه دارد؛ برای همین بیشتر کارگران توریستی و برای ٢٨روز ساکن سلیمانیه یا اربیل می‌شوند. به‌تازگی خبرگزاری فرانسه در گزارشی از کارگران ایرانی در عراق درباره این موضوع نوشته است: «ایرانی‌ها با گرفتن روادید یک‌ماهه، به‌عنوان گردشگر وارد کردستان عراق می‌شوند و بعد از ۲۸روز کار کردن، بعضی اقلام غذایی که در ایران گران شده را خریده و نزد خانواده خود برمی‌گردند. آنها بعد یک هفته دوباره روادید گردشگری گرفته و به کردستان عراق بازمی‌گردند.»
«سیروان» تا به حال پنج‌بار با ویزای توریستی عازم سلیمانیه شده: «بیشتر بچه‌های مرزنشین به همین روش برای کار به سلیمانیه یا اربیل می‌روند. این‌جا مخارج بالاست و بیشتر کارگران ایرانی برای این‌که بتوانند پول بیشتری برای خانواده‌شان ببرند با بخور و نمیر زندگی می‌کنند. ما ٢٠ ‌نفر، کار داربست انجام می‌دهیم. بیشتر کارگران ایرانی در ساختمان‌سازی مشغول کارند؛ کارگرانی که اگر آشنا یا فامیلی نداشته باشند، باید صبح‌ها خود را به میدان سلیمانیه برسانند برای کار. بار اولی که رفتم سلیمانیه مثل بقیه هر روز صبح میدان سلیمانیه می‌نشستم منتظر کار، اما بار دوم یکی از دوستانم کار داربست را معرفی کرد و از میدان‌نشینی خلاص شدم، البته کار داربست سخت و خطرناک است؛ چند روز پیش سه‌نفری ١٤تن میله آهنی را شش، هفت طبقه بالا بردیم آن هم در دمای بالای ٤٠درجه. هر روز عصر که می‌رویم خانه، دوش‌هایمان از داغی آهن‌ها سوخته، اما من قبل از این در ایران صبح‌ها کارگری می‌کردم و شب‌ها کولبری.»
سیروان می‌گوید: «همه ما از سر ناچاری آمده‌ایم این‌جا برای کارگری. زندگی در شهرهای مرزی سخت است. کار نیست و بیشتر جوانان بیکارند. پدرها هم یا کولبر‌ند یا شغل آزاد دارند که کفاف مخارج زندگی خانواده‌هایی را که اغلب پرجمعیت هم هستند، نمی‌دهد. برای همین پدرم به همه ما گفت زرنگ باشید و مخارج خودتان را دربیاورید، چون من از پس مخارج زندگی برنمی‌آیم. الان سه عید می‌شود نرفته‌ام خانه؛ عید نوروز، عید رمضان و عید قربان. هفته‌ای یک‌بار زنگ می‌زنم. این‌جا زندگی سختی‌های خودش را دارد. وضع بهداشتی که افتضاح است. از ٩سالگی همپای پدرم می‌رفتم کولبری. پدرم تا زمانی که جان داشت، می‌رفت کولبری و حالا که پیر شده در مرز باشماخه باربری می‌کند.»
«همین دو هفته پیش بود که کارگر ٢١ساله مریوانی بر اثر برق‌گرفتگی مُرد. بار دومش بود، می‌آمد سلیمانیه. وقتی خبر را شنیدم از ته دل گفتم خوش به حالش، از کارگری راحت شد.»
صندوق بین‌المللی پول میزان بیکاری ایران برای ‌سال ۲۰۱۸ را حدود ١٣,٩‌درصد ارزیابی و پیش‌بینی کرده این رقم امسال به ١٥.٤‌درصد افزایش یابد. براساس این گزارش، این رشد تا ‌سال ۲۰۲۴ به‌صورت متمادی ادامه خواهد داشت و به حدود ١٩.٤‌درصد خواهد رسید.
مهاجرت کارگران به عراق پدیده‌ای است که این اواخر رسانه‌ای شده؛ کارگرانی که آماری از تعدادشان در دست نیست و مقامات منطقه‌ای کردستان در شمال عراق هم آمار کارگران ایرانی را ندارند. به غیر از تعداد محدودی از کارگران که اقامت کار دارند، بقیه کارگران با ویزای توریستی وارد عراق می‌شوند، برای همین تشخیص تعداد کارگران کار سختی است. «اینجا هر روز یک شهرک جدید ساخته می‌شود و برای ساخت‌وساز به کارگر نیاز دارند. اوایل به دینار و دلار حقوق می‌دادند، اما الان به تومان پول می‌دهند، چون می‌دانند دینارشان برای ایرانی‌ها خیلی زیاد است؛ هفته‌ای حقوق می‌گیریم. کُردهای ایران یعنی بچه‌های نزدیک مرز بیشتر در سلیمانیه و اربیل کار می‌کنند، چون عربی بلد نیستند اما بقیه کارگرهای ایرانی به شهرهای دیگر عراق می‌روند. غربت سخت است، اما وقتی کسی می‌میرد یا برایش اتفاق بدی می‌افتد دنیا روی سر آدم خراب می‌شود.»
تا کار پیدا کنم، جانم به لبم رسید
مسافرخانه «خالد» با اتاق‌های پنج‌متری‌اش را بیشتر ایرانی‌ها می‌شناسند؛ مسافرخانه‌ای کمی دورتر از میدان بزرگ سلیمانیه. «کاویار» یکی از ساکنان همین مسافرخانه است؛ کوچکترین مسافر که شب‌های اول را با ترس و دلهره به صبح رسانده است. «چندماه دیگر ١٧سالم می‌شود. همه می‌گفتند برای کارگری زود شروع کرده‌ای. چند روزی است، برگشته‌ام اما سپرده‌ام اگر کار بود خبرم کنند. روزهای اول خیلی سخت می‌گذرد، اما چاره‌ای نیست.»
وضعیت کار چندوقتی است خراب شده و کارگران ایرانی به راحتی نمی‌توانند کار پیدا کنند، به‌خصوص آنهایی که هم‌محلی یا هم‌روستایی در سلیمانیه یا اربیل ندارند اما وضع صنعت‌کارها، خیاط‌ها، جوشکارها و کسانی که تخصصی دارند هنوز خوب است و قبل از این‌که پایشان به عراق برسد محل زندگی و کارشان مشخص است. «صنعت‌کارها قبل از رفتن هماهنگ می‌کنند و راحت می‌روند. تعدادشان کم است. شرایط کار در کردستان عراق هم به خوبی گذشته نیست، چون تعداد کارگرها زیاد شده و برای همین دیگر به دلار یا دینار حقوق نمی‌دهند. کارگران ساختمانی که تعدادشان بالاست، روزی ٢٥٠هزار تومان درآمد دارند، البته باید هر بار ٥٠کیلو بلوک جابه‌جا کنند. آن‌قدر باید کار کنید تا جان‌تان دربیاید. کمی هم گلایه کنید، کارگران سوری جایگزین می‌شوند. وقتی رسیدم سلیمانیه، می‌ترسیدم از کسی آدرس بپرسم برای همین کلی راه رفتم تا رسیدم مسافرخانه خالد. غربت سخت است. چندبار گریه کردم اما مجبور بودم بمانم و کار کنم.»
پیش از این «عادل بکوان» محقق عراقی- فرانسوی موسسه مطالعات پیشرفته علوم اجتماعی از پاریس به خبرگزاری فرانسه گفته است: «کارگران ایرانی نه‌تنها کار خود را از منظر اجتماعی و فرهنگی در جامعه عراقی-کردی انجام می‌دهند، بلکه خرج ‌کرده و هزینه می‌کنند. کارگران نیازهای خود را برطرف می‌کنند و خودشان به‌عنوان منبعی از ثروت دیده می‌شوند.» چند روز پیش هم روزنامه «هفت‌صبح» در گزارشی نوشت عراق سالانه از حدود ٤ميليون مسافر ايراني استقبال مي‌کند. از طرف دیگر، درباره افزايش ميزان نقل‌وانتقال ارز از عراق به ايران، از سوي اين کارگران صحبت می‌شود؛ نقل‌وانتقالي که طبق گفته يک مسئول امور مالي در دولت عراق در گفت‌وگو با «العربي الجديد» در‌ سال به ده‌ها ميليون دلار می‌رسد. اين ميزان ارز، به خانواده‌هاي کارگران يا به حساب‌هاي بانکي‌شان از طريق ١٨٠شرکت به ايران حواله مي‌شود. در گزارشي که «العربي الجديد» منتشر کرده، آمده کارگران ايراني از فرصت بيشتري براي جذب در شرکت‌هاي ايراني يا عراقي در عراق برخوردارند؛ يکي به اين دليل که از قوانين کار ايران پيروي مي‌کنند و دوم اين‌که دستمزد کمتري (به دلیل نرخ برابري ارز) مي‌گيرند.
«بیشتر جوانان آبادی‌های مرزنشین رفته‌اند برای کارگری، از آبادی‌های مریوان و کردستان گرفته تا مهاباد و سرپل ذهاب اما از سنندج کمترند.»
خبرگزاری فرانسه در گزارش ماهیت زندگی و تعداد کارگران ایرانی در عراق آورده است: «در جنوب یکی از بزرگراه‌های شلوغ اربیل، یک تاجر عراقی- کُرد، ساختمان‌‌هایش را به مسافرخانه‌های ارزان تبدیل کرده تا اقامتگاه مناسبی برای کارگران ایرانی باشد.» «خورشید شقلاویی» ٥٤ساله به این خبرگزاری گفته در پاییز گذشته ٥٤ کارگر ایرانی در این مسافرخانه اقامت کردند و حالا تعداد آنها به ١٨٠ نفر رسیده. او دو ساختمان دیگر در نزدیکی مسافرخانه‌های خود را اجاره کرده، اما تعداد اتاق‌ها و امکانات همچنان کافی نیست؛ اتاق‌های ٩متری برای چهار کارگر که برای هر شب باید ٣دلار بپردازند.
ماه‌های نخست که جوانان از فشار بیکاری راهی سلیمانیه و اربیل شدند، بیشتر خانواده‌ها می‌ترسیدند جوانان‌شان بروند عراق، اما کم‌کم تعداد کارگران بیشتر شد و نگرانی‌ها برطرف. قدیمی‌ها حالا دوسالی است که در عراق کار می‌کنند و بعضی‌هایشان هم اقامت کار دارند. «کاویارِ» ٢٤ ساله، تعداد کارگران ایرانی را بیشتر از سوری‌ها، هندی‌ها و چینی‌ها می‌داند: «قبل از این‌که بروم عراق تحقیق کردم ببینم شرایط چطور است؛ در روزنامه‌ای خواندم نزدیک ٢٥٠هزار نفر در این دوسال رفته‌اند عراق برای کار. نمی‌دانم چقدر درست است، البته کارگر زیاد است. علاوه بر کارگرهای ایرانی خود عراقی‌ها هم از شهرهای دیگر برای کار می‌آیند اربیل و سلیمانیه. اوضاع کار خوب نیست. قبل از این‌که بروم عراق همه می‌گفتند کار زیاد است، اما جانم به لبم رسید تا کار پیدا کردم، چون کار ساختمانی برای من سخت بود، البته اوضاع کسانی که با پاسپورت آمده‌اند، بهتر است. کسانی که پاسپورت ندارند، نمی‌توانند وارد اربیل و سلیمانیه شوند و در همان شهر «پینجوین» نزدیک مرز برای کارگری با درآمدهای خیلی پایین می‌مانند.»
«برای یک‌ماه اقامت در مسافرخانه روزی ٤هزار دینار باید بپردازید- نزدیک ٤٠هزار تومان خودمان- وگرنه شبی ٥هزار دنیار پایتان می‌نویسند. برای خورد و خوراک هم ایرانی‌ها از غذاهای ارزان استفاده می‌کنند تا هزینه‌هایشان پایین بیاید.»
کار ساختمانی برای «کاویار» سنگین بوده و به‌ هزار زحمت کاری در یک اغذیه‌فروشی پیدا می‌کند. آن‌طور که او می‌گوید چینی‌ها و هندی‌ها بیشتر در خانه‌ها کار می‌کنند و ایرانی‌ها بیشتر کارهای ساختمانی و داربست‌زدن را به‌عهده دارند. کاویار می‌گوید عراقی‌ها اهل شکم‌اند برای همین فست‌فودی‌ها و رستوران‌ها مشتری‌های زیادی دارند و بیشترشان از ٧ صبح تا ١٢ شب بازند، البته برای کار باید قبلا در فست‌فودی کار کرده باشید. کاویار در فست‌فودی کوچکی کار می‌کرده و شب‌ها هم همان‌جا می‌مانده تا پول مسافرخانه ندهد، برای روزی ١٥٠هزار تومان. بیشتر مشتری‌های او کارگران عراقی بودند، چون غذاهایش ارزان بود. «شب‌ اول هوا سرد بود و باران می‌بارید، آن‌قدر اذیت شدم که زنگ زدم به صاحب‌کارم پاسپورتم را بیاورد برگردم ایران. اما او برایم پتو آورد و کمی دلداری‌ام داد تا بمانم و پول دربیاورم.»
اوایل همه‌ چیز بهتر بود
میکاییل صدیقی، رئیس انجمن صنفی کارگران ساختمانی استان کردستان اما نگران سرنوشت کارگران ایرانی است و در مورد این دغدغه گفته است: «ما هر روز شاهد مهاجرت کارگران و استادکاران ایرانی به کردستان عراق هستیم؛ شهر مریوان که من در آن زندگی می‌کنم، فقط ۱۵کیلومتر تا مرز سلیمانیه فاصله دارد؛ شاید بشود با جرأت گفت ٨۰-٧۰درصد کارگران و استادکاران ساختمان که به عراق مهاجرت می‌کنند، از استان کردستانند؛ در شهرهای مریوان سروآباد، حداقل ٥۰-٤۰درصد استادکاران در عراق کار می‌کنند؛ از زمانی که ارزش پول پایین آمده و ساخت‌وساز کم شده، موج مهاجرت گسترده‌تر شده است؛ در یک‌سال و چندماه گذشته، در ایران قیمت همه اقلام ساختمان از سیمان گرفته تا تیرآهن، بالا رفته، اما نرخ نیروی کار ثابت مانده؛ کارگر و استادکار ساختمان با نرخ چهار‌سال پیش مشغول به کارند، اما در عراق دستمزدها خیلی بالاتر است؛ مثلا اگر در ایران دستمزد برای نمای سنگ‌کاری، متری ۴۰هزار تومان است، در عراق همین کار متری ۱۰هزار دینار است که می‌شود حدود ۱۰۰هزار تومان؛ آن‌جا کارگران روزمزد هم روزی ۳۰۰ تا ۳۵۰هزار تومان درآمد دارند؛ استادکار، روزی ۴۵۰هزار تومان که پول خوبی‌ است؛ برای کارگری که در ایران باید ٦ماه ‌سال بیکار باشد و ٦ماه بعد را با دستمزد چهار سال قبل بسازد، خیلی می‌صرفد.»
«من اقامت کاری دارم و هرقدر که بخواهم می‌توانم بمانم. کارهای اقامت‌مان را وکیل صاحب‌کارمان انجام داد.»
«سیامند» جزو نخستین کارگرانی است که راهی کردستان عراق شده و حالا جزو قدیمی‌ها به حساب می‌آید. او دوسالی می‌شود که به عراق برای کار می‌رود. سیامند از همان اول میدان‌نشین نبوده، چون با یکی از هم‌روستایی‌هایش به سلیمانیه رفت، خانه را او برایش اجاره کرد و اقامت کار هم گرفت، تا مجبور نشوند هر ٢٨روز برگردند ایران. سیامند حالا هر سه ماه یک‌بار چند روزی می‌رود ایران.
داربست فلزی کار اصلی «سیامند» ٢٤ساله است و رونق کار ساختمان‌سازی را افزایش چشمگیر جمعیت عراق می‌داند: «از کارم راضی‌ام خدا را شکر. برای هم‌روستایی خودمان کار می‌کنم، اجاره‌خانه هم نمی‌دهم. اغلب کارگران ایرانی آشنا و فامیلند، البته سوری‌ها و ترک‌ها هم هستند. ساختمان‌سازی کار سختی است، اما پول خوب می‌دهند و همین کافی است. جمعیت عراق رو به افزایش است و برای همین به شهرک‌های جدید نیاز دارند. تا زمانی که عراق امنیت داشته باشد، برای کارگران ایرانی کار هست، چون کارگران برای عراقی‌ها منبع درآمد به حساب می‌آیند و در عین حال با مهندسان و کارفرمایان ارتباط خوبی دارند، البته نسبت به گذشته درآمد کارگران ایرانی پایین آمده. اوایل که ما کار می‌کردیم به دلار پول می‌داند، اما حالا به ریال حقوق می‌دهند، اگر همین‌طور پیش برود، شاید شرایط سخت‌تر و درآمدها کمتر هم شود.»
از واکسی تا کارگر مرغداری
در عراق، کارگران ایرانی را تنها سر ساختمان‌های نیمه‌کاره درحال داربست‌زدن یا حمل بلوک و سیمان نمی‌بینید یا سر میدان شهر در انتظار کار. بساط واکسی برای مسن‌ترهاست، آنهایی که توان کار سخت را ندارند. «آدم از خجالت آب می‌شود وقتی این پیرمردها را می‌بیند. در یکی از این مسافرخانه‌هایی که ایرانی‌ها می‌مانند، تعدادی از این مردها را دیده‌ام که هم‌سن‌وسال پدرم بودند؛ هر کفش ٥٠٠دینار. «اسماعیل» ٥٠سال داشت و بار ششم بود که می‌آمد عراق برای واکس زدن. تعداد این «اسماعیل‌ها» کم نیست.»
«درآمد کارگران مرغداری بالاست. ماهی ١٠میلیون تومان، البته کارشان خیلی سخت است. باید کاربلد باشید.»
«ادریس» یکی از کارگران مرغداری است. در مریوان خیلی سعی کرد کاری برای خودش دست‌وپا کند، اما چون پایش را روی مین از دست داده، کار پیدا کردن برایش کمی سخت بود. او ٢٦سال دارد و تازه یک‌ماه از ازدواجش گذشته بود و مجبور شد دوماه تازه‌عروسش را تنها بگذارد، البته بعد از دوماه با ١٠میلیون پول برگشت؛ «پول زیادی است.» مرغداری‌ای که ادریس در آن کار می‌کند، نزدیک سلیمانیه است؛ کارگران از صبح تا شب باید آن‌جا کار کنند و شب‌ها همان‌جا بمانند و نگهبانی بدهند. آمپول‌زدن مرغ‌ها و تمیزکردن مرغداری‌ هم با کارگران است. «ادریس بعد از دوماه برگشت ایران و قرار است اگر کار بود، دوباره برگردد سلیمانیه، البته این‌بار می‌تواند سه نفر دیگر را هم با خود ببرد. سپرده‌ام پسرخاله‌ام را هم با خود ببرد. در مرغداری‌ها به هر کس کار نمی‌دهند، باید کاری باشی و کاربلد.» «من عاشق چوبم برای همین هنر دستم را در عراق می‌فروشم. جوانانی مثل من کم‌اند، چون بیشترشان برای کارگری می‌آیند.»
آرشین ٢٨سال دارد، اهل سنندج است و مثل بیشتر جوانان مرزنشین بعد از دیپلم به فکر کاسبی افتاده: «دیپلم که گرفتم، کار با چوب را یاد گرفتم. عاشق بوی چوبم و وقتی چوبی را شکل می‌دهم، روحم زنده می‌شود. بار چهارم است می‌آیم مسافرخانه «خالد». همین‌جا توی اتاق کار می‌کنم و می‌فروشم.»
پدر «آرشین» با پنج‌سر عایله بیکار است و از وقتی «آرشین» آمده عراق کمی اوضاع خانه بهتر شده: «پنجره‌های تزیینی برای کافه‌ها و کافی‌شاپ‌ها درست می‌کنم. عراقی‌ها پنجره‌ها را خیلی دوست دارند و هر پنجره را ٣٠-٢٠ و حتی ٥٠هزار دینار هم می‌خرند. بستگی به اندازه پنجره دارد، اما همین پنجره‌ها در ایران برایم ٥٠هزار تومان سود داشت. واقعا وضع کار در سنندج خوب نیست و بیشتر جوانان بیکارند.»

انفجار. برنامه لغو شده تخلیه یک روستا. پنج کارشناسی اتمیِ کشته شده و مقداری یون رادیواکتیو در هوای ساحل شمالی نروژ. به گزارش سی ان ان، این‌ها رد پای چیزی است که به نظر می‌رسد آخرین تلاش شکست خورده روسیه برای آزمایش موشک بوروستنیک یا همان اسکای فال باشد. صاحب این موشک؛ یعنی ولادیمیر پوتین ادعا می‌کند بُرد این موشک نامحدود است و می‌تواند بر فراز تمام سیستم‌های پدآفندی آمریکا مانور دهد. با همه اینها، اما در این ماه یک نقص مهم به کسانی که در کرملین مشتاق هستند بر بازوی نظامی رو به رشد خود تاکید کنند اثبات شد.

به گفته مقامات آمریکایی این نخستین بار نیست که آزمایش موشکی روسیه کاملا موفقیت آمیز نبوده است. اما فایر اسکای چیست؟ در حقیقت، تحلیلگران هم واقعا نمی‌دانند این موشک چیست. اما حدسیات، آن‌ها را به این سمت می‌کشاند که تصور کنند اسکای فال، نوعی موشک کروز است که در یک راکتور اتمی طراحی شده است. افزایش سطح تشعشات در منطقه که توان رسیدن تا نروژ را داشت به این تئوری‌ها اعتبار می‌بخشد.

دیمیتری پسکوف، سخنگوی پوتین از تایید گمانه زنی‌های گسترده بین المللی مبنی بر اینکه این حادثه بر اثر موشک کروز اتمی بوده است سرباز زد، اما گفت: «این ناکامی تلاش‌های روسیه برای توسعه توانایی‌های نظامی پیشرفته را متوقف نمی‌کند.»

پسکوف گفت تنها کارشناسان می‌توانند در مورد چنین موضوعاتی اظهار نظر کنند، اما افزود: «متاسفانه حوادث اتفاق می‌افتند. این‌ها تراژدی هستند. اما در این مورد خاص برای ما مهم است که قهرمانانی که جانشان را در این حادثه از دست دادند به خاطر بسپاریم.»

انفجار هسته ای اخیر در روسیه اولین حادثه از این دست نبود. یک ماه پر تلاطم، پر از انفجار و نشت‌های غیر منتظره این پرسش را ایجاد می‌کند که «رقابت روسیه برای فتح اعماق دریا و فراز آسمان‌ها، همه چیز را به آتش خواهد کشاند؟»

واکنش ترامپ

سرانجام چهار روز پس از حادثه، که جان پنج دانشمند هسته‌ای را گرفت، مقامات روسیه اذعان کردند که این انفجار با آزمایش «تسلیحات جدید» مرتبط است. اما دقیقا این تسلیحات چیست؟

هنوز کسی به طور دقیق نمی‌داند که انفجار یادشده به چه علت اتفاق افتاده و دانشمندان هسته‌ای که در اثر انفجار، اجسادشان به دریا پرت شد، دقیقا روی چه چیزی کار می‌کردند. به همین دلیل، حادثه نیونوکسا، نگرانی‌هایی درباره تکرار حادثه چرنوبیل ایجاد کرد.

انفجار مذکور، منجر به افزایش میزان تشعشعات رادیواکتیو در منطقه شده است. منابع روسی از افزایش ۱۶ برابر بیش از حد معمول تشعشعات رادیواکتیو در محل انفجار خبر داده‌اند.

دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا به انفجار اخیر در روسیه واکنش نشان داد و آن را مرتبط با یک موشک جدید کروز هسته‌ای دانست.

وی در صفحه توئیتر خود اعلام کرد: «ما فناوری مشابه و البته پیشرفته تری داریم.»

سخنگوی کرملین در واکنش به توئیت ترامپ اعلام کرد با توجه به هزینه‌های بالای دفاعی آمریکا از اظهارات ترامپ درباره فناوری پیشرفته موشکی تعجب نکرده ام

زنان زندانی بند ۵ زندان قرچک ورامین به صورت دسته جمعی از دریافت جیره غذایی زندان امتناع کردند‎

حدود ۲۰۰ تن از زنانی که در بند ۵ اندرزگاه یک ندامتگاه شهر ری موسوم به زندان قرچک ورامین محبوس هستند، در اعتراض به وضعیت نامناسب این زندان، کیفیت پایین مواد غذایی و قیمت بالای اقلام موجود در فروشگاه زندان، از دریافت ناهار امروز زندان امتناع کردند.

این زنان روز شنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۸، در نامه‌ای خطاب به حشمت اله حیات الغیب، مدیر کل زندان‌های استان تهران، نوشته‌اند: «غذای این زندان چه از نظر کیفی و چه کمی دارای استانداردهای حداقلی نیست. میوه و سبزیجات در فواصل زمانی طولانی با قیمت‌های گزاف تنها در فروشگاه موجود است. آب آشامیدنی به مقدار کم یافت می‌شود و مجبور به خرید آب آشامیدنی از فروشگاه هستیم. آوردن پوشاک توسط خانواده در این زندان ممنوع است و به اجبار، تن به خرید پوشاک با کیفیت خیلی پایین و قیمت خیلی بالاییم.»

آن‌ها اعلام کرده‌اند که اگر پیگیری‌های لازم در این خصوص صورت نگیرد در روزهای آتی، خرید از فروشگاه‌های بند ۵ را نیز تحریم خواهند کرد.

لازم به توضیح است؛ زندان شهر ری که به زندان قرچک نیز معروف است، سابقا یک مرغداری بوده و در آنجا صدها زن در شرایط پرازدحام و غیر بهداشتی و بدون دسترسی به آب آشامیدنی سالم، غذای مناسب، دارو و هوای تازه نگهداری می‌شوند.

بنا بر این گزارش در تیرماه ۱۳۹۸، حدود ۷۱۷ هزار چک در ایران برگشت خورده است. قبلا اعلام شده بود که در سومین ماه فصل بهار، در کل کشور حدود ۶۱۷ هزار فقره چک به ارزشی حدود ۹۴ هزار میلیارد ریال برگشت داده شده است که نسبت به اردیبهشت‌ماه از نظر تعداد ۱ / ۶ درصد و از نظر مبلغ ۲ / ۱ درصد افزایش داشته است.

این در حالی است که با تصویب قانون جدید چک در سال ۱۳۹۵ شمار چک‌های برگشتی رو به کاهش بود. افزایش دوباره چک‌های برگشتی ظاهرا با وضعیت نامساعد اقتصادی کنونی بی‌ارتباط تلقی نمی‌شود.

شبکه تلویزیونی سی‌ان‌ان به نقل از چند مقام آمریکایی گزارش داد که ایالات متحده به تصاویر طبقه بندی شده‌ای دست‌یافته است که براساس آن رژیم ایران در حال آماده شدن برای پرتاب یک ماهواره در هفته آینده است.

سی‌ان‌ان نوشت که این مقام‌های آمریکایی می گویند رژیم ایران عنوان کرده که این راکت ماهواره‌بر است اما دولت ایالات متحده این اقدام را بخشی از تلاش جمهوری اسلامی برای توسعه برنامه موشکی‌اش می‌داند.

این شبکه تلویزیونی در گزارش خود نوشت که شرکت تصویربرداری ماهواره‌ای پلنت لبز و موسسه میدل‌بری تصاویری را در اختیار این شبکه قرار داده‌اند که نشان‌ می‌دهد فعالیت در اطراف نقطه پرتاب راکت افزایش یافته است. از جمله این تصاویر خودروها و کانتینرهای حمل وسایل لازم برای پرتاب راکت هستند.

دیو اشمرلر، یکی از پژوهشگران ارشد مرکز مطالعات عدم اشاعه وابسته به موسسه میدل‌بری، به سی‌ان‌ان گفت که «به نظر می‌رسد آن‌ها در حال آماده‌سازی برای پرتاب باشند.»

اشمرلر گفت که وجود کانتینرهای بزرگ حاکی از آن است که «راکتی در این مجتمع» بوده و فعالیتی جز پرتاب آن در آنجا تدارک دیده نشده است.

تعدادی از مقام‌های اطلاعاتی و دفاعی آمریکا می‌گویند رژیم ایران در حال توسعه برد و دقت موشک‌هایش بوده و این موضوع نگرانی مقام‌های آمریکایی را نسبت به تلاش جمهوری اسلامی برای هدف قرار دادن نیروهای نظامی آمریکایی مستقر در منطقه تشدید کرده است.

رژیم ایران یک موشک شهاب ۳ را آزمایش کرده است

گزارش قبلی: یک خبرنگار سی‌ان‌ان در صفحه توییترش از قول منابعی در دولت آمریکا نوشته رژیم ایران روز چهارشنبه یک موشک شهاب ۳ میان‌برد را آزمایش کرده است. خبرنگار فاکس نیوز نیز از قول یک منبع آمریکایی این خبر را تایید کرده است.

خبرنگارسی‌ان‌ان از قول یک مقام آمریکایی نوشته این موشک هزار کیلومتر را طی کرده اما خطری متوجه کشتیرانی یا پایگاه‌های آمریکایی نشده است. این مقام آمریکایی گفته ارزیابی‌های اطلاعاتی نشان می‌دهد که این آزمایش موشکی تلاشی برای بالا بردن برد و هدف‌گیری این موشک‌هاست.

هنوز منابع رسمی جمهوری اسلامی و رسانه های خبری داخلی ایران نسبت به این گزارش‌ها واکنشی نشان نداده‌اند.

کاخ سفید در واکنش به این خبر اعلام کرد: از آزمایش یک موشک از سوی رژیم ایران آگاه هستیم؛ این موشک از نوع شهاب ۳ با برد بیش از هزار کیلومتر بوده، اما آزمایش آن خطری برای کشتی‌رانی یا پایگاه‌های آمریکا در منطقه ایجاد نکرده است.

خبر آزمایش موشکی جدید رژیم ایران درحالی گزارش می‌شود که اختلاف میان تهران و واشنگتن باعث ایجاد تنش در منطقه خلیج فارس و افزایش حضور و فعالیت نظامی کشورهای غربی در این منطقه شده است.

به نقل از پایگاه هیل، کاخ سفید گفت: این کمک مالی به رسیدگی به اپیدمی مواد مخدر و افزایش استفاده از سیگارهای الکترونیک توسط کودکان و نوجوانان کمک خواهد کرد.

رئیس جمهور آمریکا هنگامی که در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ میلادی آمریکا پیروز شد و زمام امور کشور را در دست گرفت، اعلام کرد که حقوق سالیانه ریاست جمهوری به ارزش ۴۰۰ هزار دلار را قبول نخواهد کرد.

وی از آن زمان تاکنون حقوقش را به صورت هر سه ماه یک بار به آژانس‌های دولتی مختلف وقف کرده است.

ترامپ حقوق سه ماهه نخست خود در سال ۲۰۱۹ میلادی را وقف وزارت امنیت کشور کرد.

سال گذشته ترامپ حقوق خود را به اداره کسب و کارهای کوچک، اداره امور کهنه سربازان و موسسه ملی در خصوص اعتیاد به مشروبات الکلی وقف کرد.

وی در سال ۲۰۱۷ میلادی حقوقش را به وزارت حمل و نقل، اداره خدمات انسانی و بهداشتی برای اپیدمی مواد مخدر، سرویس پارک ملی و وزارت آموزش وقف کرده بود.

به گزارش روزنامه ایران، در شهر شیراز طی ۴ ماه گذشته ۱۴ نفر دچار مسمومیت با الکل شده‌اند.

به گزارش اسپوتنیک، راجنات سینگ، وزیر دفاع هند اظهار داشت که دهلی نو احتمال استفاده از سلاح‌های هسته ای را با توجه به شرایط در آینده مورد بررسی قرار خواهد داد.

وزیر دفاع هند در توئیتی نوشت: پخران منطقه‌ای است که شاهد اراده مصمم واجپایی در راستای تبدیل هند به یک قدرت هسته‌ای بوده و کشور ما همچنان متعهد به دکترین “عدم آغاز استفاده از جنگ‌افزارهای هسته‌ای” است.

سینگ در ادامه می‌نویسد: هند به طور جدی به این دکترین عمل کرده است اما آنچه در آینده اتفاق می‌افتد بستگی به شرایط دارد.

رسانه های روسی گزارش دادند که دولت روسیه به دنبال اجاره بندر چابهار برای انتقال کالا به سایر کشورها خصوصاً شبه قاره هند است!

در همین رابطه مدیرعامل منطقه ویژه اقتصادی آستراخان روسیه گفت: اهمیت و نقش بندر چابهار در اتصال بنادر حاشیه دریای خزر به اقیانوس هند سبب شده تا دولت روسیه و شخص رئیس جمهوری پوتین برای استفاده از این بندر در انتقال کالا به سایر کشورها بویژه شبه قاره هند ابراز تمایل کند.

میلوشکین سرگی اظهار داشت: بندر چابهار در اتصال بنادر حاشیه دریای خزر به اقیانوس هند نقش مهمی دارد و روسیه از انتقال کالا از این بندر استفاده می‌کند.

همچنین مدیر کل بنادر و دریانوردی استان سیستان و بلوچستان نیز گفت: هیچ محدودیتی برای سرمایه گذاری و انتقال کالا از طریق بندر چابهار برای صاحبان کالا و سرمایه گذاران روس وجود ندارد.

بهروز آقایی افزود: بندرچابهار با توجه به موقعیت راهبردی متصل به آب‌های آزاد میتواند کشورهای آسیای میانه را به اقیانوس هند وصل کند.

روسیه؛ زمانی برای دوشیدن بیشتر ملاها

منصور امان: حاکمان ج.ا پس از نااُمید شدن از اُروپا، اکنون برای “دور زدن تحریم” به روسیه پناه برده اند. این مُشتریان پولدار و مُطیع همیشه با استقبال مُسکو روبرو بوده اند، با این حال آغوش آقای پوتین برای مُلاها به اندازه “دور زدن” تحریمهای آمریکا باز نیست، اما او فُرصت طلب تر از آن است که نداند زمان دوشیدن باز هم بیشتر آنها فرا رسیده است.

وزیر نیرو مُلاها، آقای رضا اردکانیان، اطلاع داده که در جریان نشست یا هیات اقتصادی ۲۵۰ نفری روسیه در اصفهان، ۱۲ سند تفاهُم در حوزه های هسته ای، انرژی و راه آهن به امضای دوطرف رسیده است. به گفته وی، ج.ا همچنین از روسیه خواستار کُمک برای “کاهش مُشکل مُبادلات مالی” شده است.

برای دریافت اینکه جنس و ماهیت “تفاهُم” تجاری حاکمان درمانده ایران با لشکر تجاری روسیه چیست، باید به سُخنان آقای آلکساندر نوواک، وزیر نفت این کشور، مُراجعه کرد. وی در باره جُزییات دیدار وزیر نفت مُلاها با خود در جریان نشست یاد شده می گوید “در باره برنامه نفت در برابر غذا با مقامهای ایرانی گُفتُگو کرده است”.

بنابراین آنچه که به گونه نقد روی میز مُلاها و روسیه قرار دارد، تهاتُر نفت است و سایر مواردی که آقای اردکانیان بدانها اشاره کرد، ستاره هایی در دوردست برای تزیین شب تیره مُلاها هستند.

از عُمر امضای “برنامه” مزبور که براساس آن رژیم مُلاها در ازای تحویل روزانه صدهزار بُشکه نفت به روسیه، مواد غذایی و کشاورزی دریافت می کند، بیش از دوسال می گذرد. از این رو تنها دلیل مُذاکره مُجدد در باره قرارداد مزبور فقط می تواند شرایط تازه روسیه برای مُبادله باشد که دایره آن از بهای نفت مُلاها تا نوع، تنوع و قیمت محصولات روسی را دربرمی گیرد.

تنگنای رژیم ولایت فقیه فاکتوری است که تحمیل شرایط زیان بار تر به آن را از جانب روسیه مُمکن و عملی ساخته است؛ فشاری که خُروجی آن در سُخنان یک عُضو کُمیسیون انرژی مجلس مُلاها، آقای هدایت الله خادمی اینگونه بازتاب می یابد: “تخفیف به مُشتریان نفتی و تاخیر در دریافت پول نفت فروش رفته اجتناب ناپذیر است.”

گذشته از دست و دلبازی رژیم ولایت فقیه در حراج ثروت ملی، از آنجا که غذا و دارو شامل تحریمهای آمریکا نمی شود، درصد ریسک روسیه نزدیک به صفر است و می تواند با آسودگی خاطر از بازی دو سر بُرد خود لذت ببرد. این اما تنها نُقطه ای در مُعامله با رژیم مُلاها نیست که روسیه فقط روی بُرد خود شرط بسته است. خُروج شتابان شرکتهای بُزُرگ نفتی روسیه، “لوک اویل”، “روس نفت” و “زاروبژنفت”، از بازار ج.ا پس از اعلام تحریمهای آمریکا، بدون حاشیه روی توضیح می دهد که مُسکو حاضر نیست به خاطر شُرکای نگون بخت اش حتی یک روبل از دست بدهد.

حاکمان کشور در دو سال گذشته حاضر به شفاف سازی پیرامون قرارداد نفتی خود با روسیه، شرایط، قیمت نفت صادراتی، نوع کالاهای وارداتی و چگونگی ارزش گذاری آنها نشده اند و انتظار نمی رود امروز نیز برای صاحبان اصلی ثروت صادر شده توضیحی داشته باشند. روشن اما این است که ظرفیت رژیم ج.ا برای هدر دادن سرمایه های کشور و نابودی تولید و کسب و کار با میزان منابع کشور و حجم اشک و خون جامعه برابری می کند. انتهای این روند از همینجا پیداست، بنابراین بسا زودتر از آنکه کشور و جامعه بخُشکد، “نظام” را باید آویخت و خُشکاند.

نیروهای امر به معروف استان مازندارن حوالی ساعت یک بامداد روز جمعه ۲۵ مرداد با هجوم به یک تالار عروسی ۱۰ تن از شهروندان شرکت کننده در جشن عروسی را بازداشت کردند. تالار برگزارکننده مراسم نیز پلمپ شد.

خبرگزاری فارس در این رابطه نوشت: در این بازدید مقادیری از مشروبات الکلی هنگام برگزاری مراسم عروسی کشف و ضبط شد.

بر اساس داده های ۳۹۰۸ گزارش ثبت شده در مرکز آمار، نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران در سال ۱۳۹۷ (اول فروردین ۱۳۹۷ تا ۲۸ اسفند ۱۳۹۷) حداقل ۲۳۳ شهروند دیگر نیز صرف انتخاب سبک زندگی و شرکت در مهمانی‌های خصوصی در شهرهای مختلف ایران بازداشت شدند.