رسانه های روسی گزارش دادند که دولت روسیه به دنبال اجاره بندر چابهار برای انتقال کالا به سایر کشورها خصوصاً شبه قاره هند است!
در همین رابطه مدیرعامل منطقه ویژه اقتصادی آستراخان روسیه گفت: اهمیت و نقش بندر چابهار در اتصال بنادر حاشیه دریای خزر به اقیانوس هند سبب شده تا دولت روسیه و شخص رئیس جمهوری پوتین برای استفاده از این بندر در انتقال کالا به سایر کشورها بویژه شبه قاره هند ابراز تمایل کند.
میلوشکین سرگی اظهار داشت: بندر چابهار در اتصال بنادر حاشیه دریای خزر به اقیانوس هند نقش مهمی دارد و روسیه از انتقال کالا از این بندر استفاده می‌کند.
همچنین مدیر کل بنادر و دریانوردی استان سیستان و بلوچستان نیز گفت: هیچ محدودیتی برای سرمایه گذاری و انتقال کالا از طریق بندر چابهار برای صاحبان کالا و سرمایه گذاران روس وجود ندارد.
بهروز آقایی افزود: بندرچابهار با توجه به موقعیت راهبردی متصل به آب‌های آزاد میتواند کشورهای آسیای میانه را به اقیانوس هند وصل کند.
روسیه؛ زمانی برای دوشیدن بیشتر ملاها
منصور امان: حاکمان ج.ا پس از نااُمید شدن از اُروپا، اکنون برای “دور زدن تحریم” به روسیه پناه برده اند. این مُشتریان پولدار و مُطیع همیشه با استقبال مُسکو روبرو بوده اند، با این حال آغوش آقای پوتین برای مُلاها به اندازه “دور زدن” تحریمهای آمریکا باز نیست، اما او فُرصت طلب تر از آن است که نداند زمان دوشیدن باز هم بیشتر آنها فرا رسیده است.
وزیر نیرو مُلاها، آقای رضا اردکانیان، اطلاع داده که در جریان نشست یا هیات اقتصادی ۲۵۰ نفری روسیه در اصفهان، ۱۲ سند تفاهُم در حوزه های هسته ای، انرژی و راه آهن به امضای دوطرف رسیده است. به گفته وی، ج.ا همچنین از روسیه خواستار کُمک برای “کاهش مُشکل مُبادلات مالی” شده است.
برای دریافت اینکه جنس و ماهیت “تفاهُم” تجاری حاکمان درمانده ایران با لشکر تجاری روسیه چیست، باید به سُخنان آقای آلکساندر نوواک، وزیر نفت این کشور، مُراجعه کرد. وی در باره جُزییات دیدار وزیر نفت مُلاها با خود در جریان نشست یاد شده می گوید “در باره برنامه نفت در برابر غذا با مقامهای ایرانی گُفتُگو کرده است”.
بنابراین آنچه که به گونه نقد روی میز مُلاها و روسیه قرار دارد، تهاتُر نفت است و سایر مواردی که آقای اردکانیان بدانها اشاره کرد، ستاره هایی در دوردست برای تزیین شب تیره مُلاها هستند.
از عُمر امضای “برنامه” مزبور که براساس آن رژیم مُلاها در ازای تحویل روزانه صدهزار بُشکه نفت به روسیه، مواد غذایی و کشاورزی دریافت می کند، بیش از دوسال می گذرد. از این رو تنها دلیل مُذاکره مُجدد در باره قرارداد مزبور فقط می تواند شرایط تازه روسیه برای مُبادله باشد که دایره آن از بهای نفت مُلاها تا نوع، تنوع و قیمت محصولات روسی را دربرمی گیرد.
تنگنای رژیم ولایت فقیه فاکتوری است که تحمیل شرایط زیان بار تر به آن را از جانب روسیه مُمکن و عملی ساخته است؛ فشاری که خُروجی آن در سُخنان یک عُضو کُمیسیون انرژی مجلس مُلاها، آقای هدایت الله خادمی اینگونه بازتاب می یابد: “تخفیف به مُشتریان نفتی و تاخیر در دریافت پول نفت فروش رفته اجتناب ناپذیر است.”
گذشته از دست و دلبازی رژیم ولایت فقیه در حراج ثروت ملی، از آنجا که غذا و دارو شامل تحریمهای آمریکا نمی شود، درصد ریسک روسیه نزدیک به صفر است و می تواند با آسودگی خاطر از بازی دو سر بُرد خود لذت ببرد. این اما تنها نُقطه ای در مُعامله با رژیم مُلاها نیست که روسیه فقط روی بُرد خود شرط بسته است. خُروج شتابان شرکتهای بُزُرگ نفتی روسیه، “لوک اویل”، “روس نفت” و “زاروبژنفت”، از بازار ج.ا پس از اعلام تحریمهای آمریکا، بدون حاشیه روی توضیح می دهد که مُسکو حاضر نیست به خاطر شُرکای نگون بخت اش حتی یک روبل از دست بدهد.
حاکمان کشور در دو سال گذشته حاضر به شفاف سازی پیرامون قرارداد نفتی خود با روسیه، شرایط، قیمت نفت صادراتی، نوع کالاهای وارداتی و چگونگی ارزش گذاری آنها نشده اند و انتظار نمی رود امروز نیز برای صاحبان اصلی ثروت صادر شده توضیحی داشته باشند. روشن اما این است که ظرفیت رژیم ج.ا برای هدر دادن سرمایه های کشور و نابودی تولید و کسب و کار با میزان منابع کشور و حجم اشک و خون جامعه برابری می کند. انتهای این روند از همینجا پیداست، بنابراین بسا زودتر از آنکه کشور و جامعه بخُشکد، “نظام” را باید آویخت و خُشکاند.
