فردای بهتر هر جامعه، نیازمند کودکان سالم امروز می باشد
۱۲ ژوئن (۲۲ خرداد) روز جهانی مبارزه با کار کودکان برای افزایش آگاهی و فعالیت در زمینهٔ جلوگیری کار کودکان از سوی سازمان بین‌المللی کار پیشنهاد شده‌است و هدف اصلی آن جلوگیری از کار کودکان است. بیش از ۸۵ میلیون کودک کار در جهان (نیمی از جمعیت کودکان کار) در شرایطی بسیار دشوار روزگار می گذرانند.
کودکان کار در ایران
بر اساس ماده ۷۹ قانون کار ایران، اشتغال به کار کودکان زیر ۱۵ سال ممنوع است ضمن اینکه در ماده ۵۱ همین قانون کار اعلام کرده که کار کارگران در شبانه روز نباید از ۸ ساعت تجاوز نماید .اما نه تنها این قوانین در ایران اجرا نمی شوند بلکه کودکان کار توسط شهرداری ها ساماندهی می شوند و به اجاره پیمانکاران برای جمع آوری زباله های بازیافت در می آیند که این مصداق بارز برده داری مدرن است و حتی این کودکان بیش ۱۴ ساعت در روزکار می کنند و در زباله ها و با خطرات جدی و بیماری های خطرناک سرو کار دارند.اما با وجود ارائه آمار از سوی سازمان جهانی کار، مراجع رسمی دولت جمهوری اسلامی ایران آمار دقیقی از کودکان کار در شهرها و استان های مختلف کشور ارائه نمی دهند.اما طی آمار های غیر رسمی و البته واقعی فاش شده بین ۳ تا ۷ میلیون کودک کار در ایران وجود دارد که با وجود جمعیت ۱۸ میلیونی کودکان در ایران بین ۳۰ تا ۴۰ درصد کودکان در ایران مشغول به کار هستند.
این در حالی است که کودکان کار در ایران اغلب دارای خانواده هستند. آنها بیشتر برای امرار معاش خواهران و برادران کوچک‌تر خود یا پدر و مادر بیکار یا معتادشان مجبور به ترک تحصیل و کار کردن می شوند.
در سال ۹۶ رضا قدیمی مدیرعامل سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران به صراحت و با تحقیق بر شرایط کودکان کار اعلام کرد که 90 درصد از کودکان کار مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند.
آماری که نه تنها مسئولان ایران پیگیر این فاجعه انسانی و ضد بشری نشدند و از آن جلوگیری نکردند بلکه با طرح های غیر اصولی و بی برنامه جمع آوری کودکان کار باعث آفزایش این آسیبها و تجاوز به کودکان شده اند.
اما اصلی‌ترین دلایل به وجود آمدن شرایط کار کودکان در ایران چیست؟
اگر به موارد علل به وجود آمدن کودکان کار نگاهی داشته باشیم به سادگی میتوان پی برد که همه این عوامل از کم کاری و بی مسئولیتی مسئولان جمهوری اسلامی ایران است پس می شود به صراحت از جمهوری اسلامی ایران بعنوان بزرگترین ناقض حقوق کودکان نام برد.
فقر اقتصادی، ناتوانی خانواده در انطباق با شیوه‌های زندگی شهرهای بزرگ، نا امن بودن محله‌های حاشیه شهر، دسترسی نداشتن نهادهای اجتماعی به همه مناطق حومه و عدم نظارت سازمان‌های وابسته به دولت و از همه مهمتر نبود قانون حمایتی کودکان و بی اهمیت دانستن رفاه اجتماعی و حقوق آنها اصلی ترین دلایل افزایش کودکان کار می باشد .
کمبود فرصت‌های شغلی، وجود اختلافات خانوادگی و نبود احساس آرامش و امنیت در خانواده از دیگر عوامل زمینه‌ساز کار کودک هستند.
از سوی دیگر فرهنگ عرفی در ایران کار کودک را در مواردی تقدیس می کند. به‌خصوص در روستاها، همراهی کردن فرزندان با خانواده برای «برداشتن باری از روی دوش والدین» توصیه و تکریم می شود. به این ترتیب همکاری کردن کودکان در کار کشاورزی و دامداری، موضوعی عادی است و حتی رسانه‌های حامی ایدئولوژی رسمی جمهوری اسلامی هم مدام با تاکید بر «زحمتکش» بودن کودک روستایی، در تقویت و بازتولید این فرهنگ اصرار دارند.
ما اعضای نمایندگی ایالت هسن، با استناد به اعلامیه جهانی حقوق بشر بخصوص ماده ۴:برده داری ممنوع ، ماده ۲۳:حق امنیت کار، ماده ۲۵:حق خوراک و مسکن و مراقبتهای طبی و خدمات لازم اجتماعی برای همه این رفتار غیرانسانی با کودکان را به شدت محکوم کرده وهمچنین با اجرای سند هفده گانه ۲۰۳۰ یونسکو بخصوص هدف اول: پایان دادن به فقر در تمامی اشکال آن در همه جا، هدف دوم: پایان دادن به گرسنگی، دستیابی به امنیت غذایی و بهبود تغذیه و ترویج کشاورزی پایدار خواستار برقراری عدالت اجتماعی برای کودکان در ایران هستیم.
1141
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
نمایندگی ایالت هسن
