منصور امان
اعتراضات زیست مُحیطی؛ گُردان جدید سرنگونی
شکل گیری اعتراضات گُسترده در اُستانهای اصفهان و چهارمحال و بختیاری بر محور آب، تنها چند ماه پس از اعتراضات خوزستان با مُطالبه مُشابه، گویای تاثیر روزافزون بُحران ترکیبی حُکمرانی – مُحیط زیست بر زندگی و کسب و کار مردُم کشور است. کم شدن فاصله اعتراضات زیست مُحیطی از یکطرف و گُسترش جُغرافیایی آن از طرف دیگر، به هر پُرسشی پیرامون ژرفا و پیشروی بُحران یاد شده و درجه وخامت شرایط پاسُخ می دهد.
اعتراضات تابستان در خوزستان و پاییز در اُستانهای اصفهان و چهارمحال و بختیاری را می توان دامنه یافتن واکُنش فعال توده ها به تحوُلات مخربی دانست که هر چه پُر رنگ تر در مُحیط زندگی و کسب و کار آنها پدیدار می شود. به همان میزان که آثار و پیامدهای بُحران زیست مُحیطی تاثیرات عمیق تری بر زندگی گروه های گوناگونی از مردُم می گذارد و اختلال بیشتری در روند آن پدید می آورد، فعالیت علیه این شرایط و مُقاومت در برابر آن نیز دامنه دار تر می شود.
استبداد مذهبی حاکم در کنار طیف گُسترده ای از حرکتهای اعتراضی صنفی، نارضایتی و خیزشهای سراسری که در برابرش جبهه گشوده اند، با جُنبش اعتراضی نوع جدیدی روبرو گردیده که بسیار شتابان تر و بی واسطه تر از هر جُنبش صنفی دیگر می تواند به یک نیروی سرنگونی طلب تبدیل شود. چه، مُعترضان زیست محیطی را یک فشار دو چندان به خیابان و رویارویی با حاکمیت می کشاند؛ آنها در همان حال که بار پیامدهای اقتصادی بُحران خارجی حاکمیت بر دوش شان سنگینی می کند، زیر فشار روزافزون ناشی از تخریب و محدود شدن فضا و منابع زیست و کار خود نیز قرار گرفته اند.
تردیدی نیست که حاکمان ج.ا در این نُقطه نیز با سرکوب و تدابیر پُلیسی به جنگ مردُمی که آب، نان و جایی برای زندگی می خواهند، خواهند رفت. یک شیوه دیگر آنها مُنحرف کردن نگاه ها از خود و مُعرفی مردُم اُستانهای همجوار به یکدیگر به عُنوان عامل بی آبی و کم آبی است. گردانندگان و مسوولان فاسد و مردُم ستیز ج.ا همانگونه که آمریکا و اسراییل را مسوول گرانی، بیکاری، فقر، زیرساختها و جُز آن قلمداد می کنند، اینجا نیز به همین ترفند مُتوسل شده اند.
گریبان رژیم ولایت فقیه را اما این راه حل ارزان از چنگ جامعه رها نخواهد ساخت. هوشیاری مردُم ایران در برابر بیراهه مسوول-آمریکا که به ویژه در شُعار “دُشمن ما همینجاست – دُروغ میگن آمریکاست” بازتاب یافت، ترفند حاکمیت برای انداختن مردُم به جان یکدیگر و خود آسوده نشستن در کنار را هم خُنثی خواهد کرد. سر داده شدن شُعار “اتحاد” در گردهماییهای روزهای گذشته همراه با ابراز انزجار از آقای خامنه ای گُواه مُستند دیگری از این آگاهی است. دستگاه حاکم با گُسیل اوباش مُسلحش و یورش وحشیانه به مُعترضان، به خوبی نشان داد که طرف حساب خود اوست و آنکه با آتش به مُطالبه آب پاسُخ می دهد، هموست که از تشنگی توده نفع می برد.
آری، جُنبشهای جدید، زخم کُهنه “نظام” را کُشنده تر خواهد کرد.
