اضافه شدن کارت نان به دغدغه‌ اکثریت مردم….نگرانی‌های مردم بابت کارت نان

«ایلنا نوشت: نان قوت غالب بیش از نیمی از جمعیت کشور است»؛ در روزگارانی نه چندان دور، مردم ایران اگر نگوییم همه‌ی غذاها بلکه سهم قابل توجهی از آن‌ها را با برنج مصرف می‌کردند اما گرانی سرسام‌آور برنج (نمونه‌های باکیفیت برنج ایرانی در ماه اخیر به کیلویی ۷۰ هزار تومان رسیده)، «نان» را به گزینه‌ی در دسترس برای قوت لایموتِ کارگران و بازنشستگان حداقل‌بگیر، غیررسمی‌کاران و جمعیت انبوه زیر خط فقر بدل کرده است.

بست و یکم دیماه، رئیس سازمان برنامه و بودجه گفت: جزئیات کارت نان در دولت در حال بررسی است و هنوز نهایی نشده. اما پیشنهاد اولیه این است که ارز ترجیحی نان حذف شود و دولت به مردم کارت مخصوص خرید نان بدهد.

اما این طرح، سوالات و ابهاماتی به وجود می‌آورد؛ اینکه آیا قرار است نان نیز مانند بنزین سهمیه‌بندی و دونرخی شود و بعد در بازار به دو قیمت یافت شود؛ آیا قرار است کوپن‌های نان دست به دست بچرخد و عده‌ای با فروش آن سود هنگفت به جیب بزنند!

از همه مهم‌تر، گیریم که بعد از حذف ارز دولتی، نان را کوپنی کردند و مانع از افزایش قیمت آن برای بخشی از مصرف‌کنندگان (تجربه‌ی تاریخی نشان داده که یارانه‌های دولت نصیب همه‌ی افراد واجد شرایط نمی‌شود و همیشه فقط بخشی از جامعه‌ی هدف را دربرمی‌گیرد) شدند، برای سایر کالاها که احتمالا با آزادسازی گران می‌شوند، چه می‌توان کرد؛

برای مرغ و تخم مرغ و سبزیجات و دارو و …؟ اگر این طرح قرار باشد به اجرا دربیاید، نگرانی‌هایی برای جامعه‌ی محذوفان طرح به وجود می‌آید؛ قشرهایی متعلق به دهک‌های فرودست به دلایلی مثلاً داشتن خودرو یا آپارتمان مسکونی از لیست یارانه‌ها خط می‌خورند؛ آیا حالا قرار است هزینه‌های گرانی نان بر دوش این خانوارها تحمیل شود؟

اما نگرانی بزرگ‌تر، بابت جامعه‌ هدفِ زیر خط فقری است که فاقد شناسنامه و کد ملی هستند؛ این گروه‌ها علی‌القاعده نمی‌توانند از کارت نانِ پیشنهادیِ سازمان برنامه منتفع شوند؛ زهره صیادی (فعال صنفی حقوق بی‌شناسنامه‌ها) در این رابطه می‌گوید: بی‌شناسنامه‌ها در کشور کم نیستند؛ جمعیت واقعی آن‌ها حداقل ۵ برابر جمعیت اعلامی و رسمی است؛ بی‌شناسنامه‌ها همگی زیر خط فقر مطلق هستند و غذای اصلی آن‌ها نان است؛ گاهاً نان خالی و در بهترین حالت، نان و پنیر یا نان و تخم مرغ؛ حالا اگر قرار باشد به مردم کارت نان بدهند، این افراد همان نان خالی هم گیرشان نخواهد آمد.

به همین دلیل است که حساسیت عمومی روی این کالای اساسی به مراتب بالاست و دقیقاً به همین علت است که در چند روز سپری شده از رونماییِ طرحِ «کارت نان»، تعدادی از کارگران و بازنشستگان نسبت به این طرح ابراز نگرانی کرده و خواستار توقف آن شده‌اند؛

یک بازنشسته‌ی حداقل‌بگیر در این رابطه می‌گوید: این طرح آدم را یاد جیره‌بندی نان در زمان جنگ جهانی اول یا کم شدن نان بعد از اشغال ایران توسط متفقین در جنگ جهانی دوم می‌اندازد؛ آیا سیاست «جیره‌ی نان» قطعی است؟

به گزارش فارس، محمود عباس زاده مشکینی از دستور کار نبودن امضای سند راهبردی ۲۰ ساله ایران و روسیه در سفر آتی رئیس جمهور به مسکو خبر داد.

وی گفت: این سند به دلیل بررسی های بیشتر و انجام توافقات ابتدایی هنوز به مرحله نهایی برای امضای دو سران نرسیده است؛ از این رو سند ۲۰ ساله ایران و روسیه هنوز در مرحله ابتدایی قرار دارد و به این سفر رئیس جمهور به روسیه نخواهد رسید.

ادامه داد: در سفر رئیس جمهور به مسکو بر مقدمات این سند بحث و تبادل نظر خواهد شد و بر مقدمات آن توافق خواهد شد.

ابراهیم رئیسی اواخر این هفته سفری به روسیه خواهد داشت و قرار است در این سفر با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه دیدار کند.

به گزارش ایسنا به نقل از ایندیپندنت، مقام‌های کره شمالی اصرار دارند که کیم جونگ‌اون «به‌خاطر کشور» که درگیر کمبود شدید مواد غذایی است، کمتر می‌خورد.

به نظر می‌رسد که او ترجیح می‌دهد بیشتر شبیه «مردی مردمی» باشد، نه دیکتاتور چاق کشوری که دچار گرسنگی و قحطی است.

اما روزنامه بریتانیایی مترو در گفتگو با دکتر سوجین لیم، استاد دانشگاه سنترال لنکشر و کارشناس مسائل کره شمالی، گمانه‌زنی دیگری مطرح کرده و کاهش وزن رهبر کره شمالی را ناشی از قطع دسترسی او به غذا‌های موردعلاقه‌اش هم‌زمان با محدودیت‌های مرزی شدید برای جلوگیری از شیوع کووید ۱۹ دانسته است.

به گزارش مترو، دیکتاتور کره شمالی عاشق پنیر سوییسی است و به‌قدری پرخوری کرده که وزنش به حدود ۱۳۰ کیلوگرم رسیده بود. گفته می‌شود که طرفدار سرسخت مرغ سوخاری، ودکای روسی، کنیاک هنسی و شامپاین است.

دکتر سوجین در این زمینه گفت: «می‌دانیم که او منابع خوبی دارد، از پنیر خوشش می‌آید، مشروب‌خواری قهار است، و به انواع هله‌هوله دسترسی دارد.

اما به‌دلیل اینکه مرز‌ها بسته شده‌اند، راهی که تمام این غذا‌ها را وارد کره شمالی می‌کرد قطع شده است. پس دیگر آن تنوع غذایی سابق را ندارد.»

رئیس‌جمهور سابق آمریکا در جمع حامیانش در آریزونا ضمن تاختن به دولت دموکرات، گفت، رئیس‌جمهور فعلی، آمریکا را در جهان حقیر کرده است. ترامپ در شهر «فلورانس» ایالت آریزونای آمریکا در جمع حامیان خود حاضر شد و برای آن‌ها سخنرانی کرد. (فیلم زیر)

وی در اظهارات خود، عملکرد جو بایدن و دولت او طی یک سال گذشته را فاجعه‌بار خواند و گفت، به دلایل مختلف، اکنون آمریکا مضحکه جهان شده است.

ترامپ با تاختن به عملکرد جو بایدن و تمسخر اظهارات او، به گاف‌های رئیس‌جمهور کنونی دموکرات طعنه زد و سپس به وضعیت بد اقتصادی، تورم، خالی بودن فروشگاه‌ها از کالا‌ها و شمار بالای ابتلا به ویروس کرونا در آمریکا اشاره کرد.

رئیس‌جمهور سابق آمریکا سپس به وضعیت کنونی کشورش در جهان پرداخت و گفت، بایدن به طرز شدیدی کشور ما را در صحنه جهانی حقیر کرده است. پوتین نه تنها تهدید به حمله به اوکراین کرده است نمی‌دانم شما اخبار را خوانده‌اید، او (پوتین) اکنون تهدید کرده که به کوبا و ونزوئلا هم برود این به معنای فقدان احترام گذاشتن (به آمریکا) است.

وی افزود: چین، روسیه و ایران وارد اقدامات تهاجمی و تحریک‌آمیزی شده‌اند که تنها یک سال قبل (دوره ریاست جمهوری ترامپ) جرات انجام این اقدامات را نداشتند. آن‌ها دارند سر ما بازی در می‌آورند و با ما ور می‌روند، این دقیقا چیزی است که دارد اتفاق می‌افتد.

ترامپ سپس تاکید کرد که کشور‌های جهان از قبیل روسیه، چین و کره شمالی احترامی برای دولت جو بایدن و رهبران دولت کنونی آمریکا قائل نیستند.

وی سپس به کیم جونگ اون رهبر کره شمالی اشاره کرد و گفت، نمی‌دانم که در جریان هستید یا نه، کره شمالی دوباره دارد موشک‌هایش را شلیک می‌کند.

ترامپ در ادامه به خروج نیرو‌های نظامی آمریکا از افغانستان در دوره ریاست جمهوری جو بایدن اشاره کرد و آن را خجالت بارترین لحظه تاریخ آمریکا» خواند.

وی در پایان با تشویق حامیان خود برای شرکت در انتخابات میان دوره‌ای ۲۰۲۲ کنگره آمریکا اعلام کرد: این انتخابات بسیار مهم است، اما مهم‌تر از آن، انتخابات ۲۰۲۴ (انتخابات ریاست جمهوری) است. ما دوباره کنترل کنگره را به دست خواهیم آورد، ما کاخ سفید را پس خواهیم گرفت، ما آمریکا را دوباره پس خواهیم گرفت.

وی در اظهارات خود، عملکرد جو بایدن و دولت او طی یک سال گذشته را فاجعه‌بار خواند و گفت، به دلایل مختلف، اکنون آمریکا مضحکه جهان شده است.

ترامپ با تاختن به عملکرد جو بایدن و تمسخر اظهارات او، به گاف‌های رئیس‌جمهور کنونی دموکرات طعنه زد و سپس به وضعیت بد اقتصادی، تورم، خالی بودن فروشگاه‌ها از کالا‌ها و شمار بالای ابتلا به ویروس کرونا در آمریکا اشاره کرد.

رئیس‌جمهور سابق آمریکا سپس به وضعیت کنونی کشورش در جهان پرداخت و گفت، بایدن به طرز شدیدی کشور ما را در صحنه جهانی حقیر کرده است. پوتین نه تنها تهدید به حمله به اوکراین کرده است نمی‌دانم شما اخبار را خوانده‌اید، او (پوتین) اکنون تهدید کرده که به کوبا و ونزوئلا هم برود این به معنای فقدان احترام گذاشتن (به آمریکا) است.

وی افزود: چین، روسیه و ایران وارد اقدامات تهاجمی و تحریک‌آمیزی شده‌اند که تنها یک سال قبل (دوره ریاست جمهوری ترامپ) جرات انجام این اقدامات را نداشتند. آن‌ها دارند سر ما بازی در می‌آورند و با ما ور می‌روند، این دقیقا چیزی است که دارد اتفاق می‌افتد.

ترامپ سپس تاکید کرد که کشور‌های جهان از قبیل روسیه، چین و کره شمالی احترامی برای دولت جو بایدن و رهبران دولت کنونی آمریکا قائل نیستند.

وی سپس به کیم جونگ اون رهبر کره شمالی اشاره کرد و گفت، نمی‌دانم که در جریان هستید یا نه، کره شمالی دوباره دارد موشک‌هایش را شلیک می‌کند.

ترامپ در ادامه به خروج نیرو‌های نظامی آمریکا از افغانستان در دوره ریاست جمهوری جو بایدن اشاره کرد و آن را خجالت بارترین لحظه تاریخ آمریکا» خواند.

روایت وحشتناک از گودال‌خواب‌های تهران.. گزارشی که تحمل خواندش دشوار است

بخشی از گزارش روزنامه اعتماد- بنفشه سام‌گیس:

مجید از خیابان‌های مشهد به گودال‌های تهران رسیده بود. بچه‌هایش دیگر نمی‌خواستند کسی به اسم «پدر» به یاد بیاورند. برقکار حرفه‌ای بود. نصاب آسانسور بود. دکورساز بود. مثل رضا، خاطره‌باز نبود. بعد از ۲۰ سال گودال‌خوابی و بیابان‌خوابی، چغر شده بود. روی حاشیه زندگی راه می‌رفت، کمرنگ و گم. رضا که حرف می‌زد، سیگار لای انگشتان مجید، آب می‌شد و رضا از مرگ بچه‌های «جزیره» می‌گفت؛ از حسن و شاهپور و ده‌ها جوان تبعیدی به «فارور»، از کثافت و گرما و گرسنگی، از سیامک می‌گفت که وقتی یکی از مسئولان با هلی‌کوپتر راهی «فارور» شده بود، از تندی نم و گرمای هوا، جرات نکرده بود از هلی‌کوپتر پیاده شود و سیامک، پایین پای هلی‌کوپتر، رو به پره‌های رقصان هلی‌کوپتر، رو به چشم‌های ترسیده آن مدیر دولت، نعره زده بود: «حاج آقا، ما داریم اینجا از بی‌غذایی و بی‌آبی می‌میریم.» و آن مدیر دولت هیچ‌وقت نعره سیامک را نشنید. نعره سیامک، لای غرش هلی‌کوپتری که فرود نیامده، خیز فرار برداشت، گم شد….

از محمد می‌گفت که تا سه روز بعد از مرگ رفیقش، به سربند «فارور» خبر نداد و جیره صبحانه و ناهار و شام رفیق مرده را گرفت و خورد تا وقتی جنازه و پتو، باد کرد و بوی گند مرده، از درز پتو بیرون زد. رضا از نجات‌یافته‌های «فارور» گفت که وقتی به تهران برگشتند، دنده‌های‌شان قابل شمردن بود .. رضا دو هفته قبل، از اردوگاه ترک اجباری «فشافویه» مرخص شد. مثل بار‌های قبل، مثل همه این ۳۴ سال، نه سقفی بود، نه شغلی، نه دل و چشم منتظری. تا جاده حسن‌آباد پیاده آمد و هرویینش را خرید و دیوار خرابه‌ای همان نزدیک پیدا کرد و رفت و کشید و دوباره جان گرفت بعد از ۱۰ ماه بی‌تابی از خماری. مخش کار افتاد، سطل زباله‌ها را جست و هرچه به درد بخور پیدا کرد، ریخت کنج گونی پلاستیک و تا رسید میدان شوش، آسمان تهران، رنگ غروب گرفته بود. گوشه میدان، بساط پهن کرد و آشغال‌هایش را منظم چید و نشست به انتظار مشتری.

«وقتی میری گرمخونه، با پای خودت افتادی توی دهن شیر. مامور گرمخونه با پلیس هماهنگه. تا میری، زنگ می‌زنه پلیس. ۶ صبح که در گرمخونه رو باز می‌کنن و باید بزنی بیرون، همون نزدیکا، مینی‌بوس پلیس منتظر وایساده؛ یه راست حرکت به سمت اردوگاه اجباری. بچه‌ها تعریف می‌کردن چند وقت قبل، یه مینی‌بوس اومده وسط میدون شوش، پاتیل آش گذاشتن بیرون و اومدن توی پیاده‌رو که بیایین آش گرم براتون آوردیم. کارتن خوابا، اومدن سمت مینی‌بوس. صف بستن واسه آش. دستشونو دراز کردن کاسه آش رو بگیرن، همزمان دستبند به دستشون زدن و انداختنشون تو مینی‌بوس، همه رو بردن اردوگاه اجباری.»
تخم چشم‌هایم از سرما درد گرفته. به پلکم دست می‌زنم، انگار سال‌هاست مرده‌ام؛ یخ یخ. نیما که کلمه‌ای می‌گوید، با هر هجای واژه‌ها، بخار سرد سفید در فضای خالی آن سوراخ کم هوا منتشر می‌شود. استخوان‌هایم، کم آورده و از سوز سرد، در حال شکستن است. پاهایم را بیشتر به تنم می‌چسبانم. این سرمای لعنتی، مثل مته، تا مغز آدم نفوذ می‌کند. تُن صدای رضا، مثل جریان باریک رودی در حال خشکیدن، روی شیب تند خماری افتاده بود و نخ بعضی جمله‌ها رها می‌شد.

دیوار گودال، خیس و سرد بود. زمین گودال، خیس و سرد بود. رضا می‌گفت بعضی شب‌ها، داخل گودال چوب می‌سوزانند که یخ نزنند. هیچ‌کدام نمی‌خواستند به اردوگاه اجباری برگردند. رضا را ۵ بار به زور فرستاده‌اند ترک اجباری، مجید را ۳ بار. تجربه طولانی تزریق، رگ‌های‌شان را خشکانده بود. هر دو پیر شده بودند. یاد دو برادری افتادم که زیر پل زندگی می‌کردند، لابه‌لای موش‌ها و دود. بار آخر، برادر بزرگ‌تر، دل‌درد شدید داشت، حدس می‌زد موش به غذایش ناخنک زده باشد. چند ماه است که زیر پل، خالی است. آشغال‌ها هستند، هیچ آدمی نیست. شاید مرده باشند….

کاربران در شبکه های اجتماعی از شنیده شدن چند صدای بزرگ شبیه به انفجار در استان های غربی ایران از جمله کرمانشاه، کردستان و ایلام خبر می دهند و تنها مقامی که در این باره اظهار نظر کرده گفته علت صدا معلوم نیست. (فیلم زیر)

خبرگزاری داخلی “رکنا” با اشاره به شنیده شدن صدای انفجار مهیبی در اسدآباد همدان نوشت: “هنوز مشخص نیست که منبع و علت آن کجا و چه بوده است اما شدت صدا در بعضی جاها به حدی بوده که در و پنجره‌های خانه هم لرزیده است و مردم را به بیرون از خانه کشانده است.”

به گزارش خبرگزاری فارس سعید کتابی فرماندار شهرستان اسدآباد درباره شنیده شدن صدای مهیب در این شهرستان گفت: “ما در حال بررسی موضوع هستیم اما تا کنون گزارش خاصی به دست ما نرسیده است”.

او با اشاره به اینکه “صدایی در حول و حوش ساعت ۲۴ شنیده شد” گفت: “ابتدا گمان رفت که صدای رعد و برق با توجه به شرایط جوی است، اما این امکان رد شد.”

در شبکه‌های اجتماعی گزارش‌هایی درباره «رزمایش بزرگ پدافند هوایی ایران» و «شلیک به پهپاد» هم منتشر شده است و مقام‌های رسمی تاکنون توضیحی درباره این گمانه‌زنی‌ها نداده‌اند.

وب‌سایت هه‌نگاو که خبرهای مربوط به نقض حقوق بشر در مناطق کردنشین ایران را پوشش می‌دهد، در گزارشی نوشته است که در طول سال ۲۰۲۱، دست‌کم ۱۷ زندانی کرد در زندان‌های جمهوری اسلامی جان خود را از دست داده‌اند که علت مرگ حداقل ده نفر از آنها شکنجه بوده است.

این وب‌سایت اسامی ۱۷ نفر زندانی را منتشر کرده و نوشته است که سه نفر از زندانیانی که «زیر شکنجه نهادهای امنیتی جان باخته‌اند» زندانی سیاسی بوده‌اند و « اجساد این سه زندانی کماکان به خانواده‌هایشان تحویل داده نشده است».

بر اساس این گزارش مرگ این افراد در زندان‌های ارومیه، کرمانشاه، کردستان و ایلام رخ داده است. در این گزارش علت ۴ نفر از زندانیان سهل‌انگاری پزشکی اعلام شده، یک نفر خودکشی کرده است، یک نفر در درگیری با سایر زندانیان کشته شده و علت مرگ یک نفر دیگر مشخص نیست.

در ماه‌های گذشته، نهادهای حقوق بشری گزارش‌هایی در این زمینه منتشر کرده بودند. از جمله اواخر شهریور امسال گزارش شد که اسعد رامین و داوود رحیمی در حین بازداشت با شلیک گلوله زخمی شده و پس از انتقال به بازداشتگاه، زیر شکنجه نیروهای اطلاعات سپاه ارومیه جان باخته‌اند.

آبان امسال نیز شبکه حقوق بشر کردستان گزارش مفصلی درباره زندان‌های «مخفی» تحت نظر وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه در شهرهای ارومیه، سنندج و کرمانشاه منتشر کرد و از رایج بودن شکنجه‌های شدید و تجاوز در این زندان‌ها خبر داد. رادیو فردا

کانون نویسندگان از شش زندانی سیاسی خواست به اعتصاب غذایشان پایان دهند

همزمان با انتشار گزارش‌هایی درباره وخامت حال زندانیان سیاسی که دست به اعتصاب غذای خشک زده‌اند، کانون نویسندگان ایران از این زندانیان درخواست کرد که به اعتصاب غذای خود پایان دهند.

در پی مرگ بکتاش آبتین، شاعر و فیلمساز عضو کانون نویسندگان، شش تن از زندانیان سیاسی به نام‌های صادق امیدی لپوندی، حمید حاج‌جعفر کاشانی، محمود علی‌نقی، پیمان پورداد، علی‌اصغر حسنی‌راد و مهدی دارینی دست به اعتصاب غذا زدند.

این زندانیان می‌گویند که از روز ۲۲ دی‌ماه – سه روز پیش – در اعتراض به «قصور در درمان بکتاش آبتین و شرایط اسفناک زندان‌های جمهوری اسلامی» از هرگونه خوردن و نوشیدن خودداری کرده‌اند.

روز شنبه، کانون نویسندگان اعلام کرد که دو تن از اعتصاب‌کنندگان به بیمارستان منتقل شده‌اند و حال چهار نفر دیگر نیز بحرانی است.

فیلم زیر: وضعیت بحرانی زندانیان اعتصابی در زندان اوین