Previous Next

سیزده بدر؛ ‌بدرقه ‌نوروز/به ‌درکردن نحوست جمهوری اسلامی



می‌گویند تاریخچه و قدمت «سیزده‌به‌در» ‌به‌عصر آتشکده‌ها و مهرپرستی در ایران باستان می‌رسد و به‌همین‌خاطر نیز مراسم این‌روز را در محل های تاریخی برگزار می‌کردند. برخی گفته‌اند «سیزده‌به‌در» ‌از جشن های قدیمی ایرانی ریشه می‌گیرد ‌که به‌آن «بادخوران» ‌و «بادگیران» ‌نیز می‌گفته‌اند.‌رسم تاب‌بازی و تاب‌خوردن در آغوش طبیعت در این‌روز را هم از نشانه‌های آن دانسته‌اند.

شماری از تاریخ‌نگاران، جشن سیزدهمین روز نوروز را در باورهای دینی ایرانیان قدیم جستجو می‌کنند. به‌گمان آنها، قبل از سلسله ساسانی، مردم به‌عنوان یک رسم دینی در این‌روز به‌صحرا می‌رفتند و سبزه‌ها را به‌آب می‌سپردند.‌آنها معتقد بودند که ارواح پاک، از چند روز پیش از شروع سال جدید، از آسمان به‌زمین فرود می‌آمدند و از طریق شعله‌های آتش وارد خانه‌های مردم می‌شدند و با خودشان خیر و برکت می‌آوردند. ‌پیشینیان ما، مقدم آنها را گرامی می‌داشتند و سفره‌های خود را برای پذیرایی از این مهمان نادیدنی، اما عزیز، رنگین می‌کردند.‌روز سیزده فروردین که موعد بازگشت ارواح پاک به‌جایگاه ابدیشان بود، مردم برای بدرقه، روانه دشت و صحرا می‌شدند و آنها را برای صعود به‌ آسمانها مشایعت می‌کردند.

سیزدهمین روز فروردین را امروزه، مردم در تمامی شهرهای میهن جشن می‌گیرند.‌ اگر مشکلی نداشته باشند به‌دشت و صحرا و دامنه‌های اطراف شهرها و یا پارکهای نزدیک محل اقامت می‌روند و این‌روز را خوش و خرم می‌دارند. یکی از قدیمی‌ترین سنتهای آن، ‌گره‌زدن سبزه برای گشوده‌شدن آرزوها در طول سال است. در همین‌روز، سبزه‌هایی که از اسفندماه برای ایام عید سبز شده و زینت‌بخش سفره‌های هفت‌سین و تاقچه‌ها بوده، ‌به‌جویبارها سپرده می‌شود.

این سنت ملی نیز مانند دیگر همزادانش، چون چهارشنبه‌سوری و عید و عمونوروز و حاجی‌فیروز از سرکوبی حکومت ضد ایرانی جمهوری اسلامی درامان نمانده است. زیرا حاکمان کنونی ایران، پاسداران ظلمت و تباهی و دشمنان شادی و لبخند و سرسبزی و خرمی‌اند.

هیچ ‌روزی از فصل ها و ماههای زیبای پارسی نحس نیست.‌ اما اگر مردم با فرهنگ و میهن‌پرست ایران، جشن سیزده‌به‌در را سمبلی برای زدودن نحوستها از فکر و زندگی خود برگزیده‌اند، باید آن‌را بسا مبارک و گرامی داشت. بی‌تردید، در سیزدهم فروردین هر‌سبزه‌ ای که گره زده می‌شود، به‌آرزوی برطرف کردن بزرگترین نحوست و بلیه ‌تاریخ میهن یعنی دار‌و‌دسته پلید آخوندها و پاسدارانشان از وطن زیبایمان ایران است و هر‌سبزه‌ ای که به‌جویی افکنده می‌شود، روانه کردن قاصدی برای دعوت بهاران پایدار رهایی و خرمی و سرسبزی و آبادانی به‌این بوم‌وبر است. خدای بزرگ ایران و ایرانی، ‌تحقق این آرزو را در تقدیری نیکو و چشم‌اندازی نزدیک قرار داده است.‌

سیزده بدر؛ ‌بدرقه ‌نوروز، به ‌درکردن نحوست جمهوری اسلامی



می‌گویند تاریخچه و قدمت «سیزده‌به‌در» ‌به‌عصر آتشکده‌ها و مهرپرستی در ایران باستان می‌رسد و به‌همین‌خاطر نیز مراسم این‌روز را در محل های تاریخی برگزار می‌کردند. برخی گفته‌اند «سیزده‌به‌در» ‌از جشن های قدیمی ایرانی ریشه می‌گیرد ‌که به‌آن «بادخوران» ‌و «بادگیران» ‌نیز می‌گفته‌اند.‌رسم تاب‌بازی و تاب‌خوردن در آغوش طبیعت در این‌روز را هم از نشانه‌های آن دانسته‌اند.

شماری از تاریخ‌نگاران، جشن سیزدهمین روز نوروز را در باورهای دینی ایرانیان قدیم جستجو می‌کنند. به‌گمان آنها، قبل از سلسله ساسانی، مردم به‌عنوان یک رسم دینی در این‌روز به‌صحرا می‌رفتند و سبزه‌ها را به‌آب می‌سپردند.‌آنها معتقد بودند که ارواح پاک، از چند روز پیش از شروع سال جدید، از آسمان به‌زمین فرود می‌آمدند و از طریق شعله‌های آتش وارد خانه‌های مردم می‌شدند و با خودشان خیر و برکت می‌آوردند. ‌پیشینیان ما، مقدم آنها را گرامی می‌داشتند و سفره‌های خود را برای پذیرایی از این مهمان نادیدنی، اما عزیز، رنگین می‌کردند.‌روز سیزده فروردین که موعد بازگشت ارواح پاک به‌جایگاه ابدیشان بود، مردم برای بدرقه، روانه دشت و صحرا می‌شدند و آنها را برای صعود به‌ آسمانها مشایعت می‌کردند.

سیزدهمین روز فروردین را امروزه، مردم در تمامی شهرهای میهن جشن می‌گیرند.‌ اگر مشکلی نداشته باشند به‌دشت و صحرا و دامنه‌های اطراف شهرها و یا پارکهای نزدیک محل اقامت می‌روند و این‌روز را خوش و خرم می‌دارند. یکی از قدیمی‌ترین سنتهای آن، ‌گره‌زدن سبزه برای گشوده‌شدن آرزوها در طول سال است. در همین‌روز، سبزه‌هایی که از اسفندماه برای ایام عید سبز شده و زینت‌بخش سفره‌های هفت‌سین و تاقچه‌ها بوده، ‌به‌جویبارها سپرده می‌شود.

این سنت ملی نیز مانند دیگر همزادانش، چون چهارشنبه‌سوری و عید و عمونوروز و حاجی‌فیروز از سرکوبی حکومت ضد ایرانی جمهوری اسلامی درامان نمانده است. زیرا حاکمان کنونی ایران، پاسداران ظلمت و تباهی و دشمنان شادی و لبخند و سرسبزی و خرمی‌اند.

هیچ ‌روزی از فصل ها و ماههای زیبای پارسی نحس نیست.‌ اما اگر مردم با فرهنگ و میهن‌پرست ایران، جشن سیزده‌به‌در را سمبلی برای زدودن نحوستها از فکر و زندگی خود برگزیده‌اند، باید آن‌را بسا مبارک و گرامی داشت. بی‌تردید، در سیزدهم فروردین هر‌سبزه‌ ای که گره زده می‌شود، به‌آرزوی برطرف کردن بزرگترین نحوست و بلیه ‌تاریخ میهن یعنی دار‌و‌دسته پلید آخوندها و پاسدارانشان از وطن زیبایمان ایران است و هر‌سبزه‌ ای که به‌جویی افکنده می‌شود، روانه کردن قاصدی برای دعوت بهاران پایدار رهایی و خرمی و سرسبزی و آبادانی به‌این بوم‌وبر است. خدای بزرگ ایران و ایرانی، ‌تحقق این آرزو را در تقدیری نیکو و چشم‌اندازی نزدیک قرار داده است.‌

احتمال وقوع آشوب های اجتماعی در جهان به دلیل کرونا+فیلم



فیلم زیر: گردهمايی عصر دیروز در پارکی در بروکسل و درگیری گسنرده با نیروهای پلیس

بی اعتمادی به حکومت ها در پی تشدید نابرابری به دلیل کرونا باعث وقوع آشوب های اجتماعی می شود.

به گزارش خبرگزاری فرانسه، صندوق بین المللی پول هشدار داد که نابرابری که به دلیل شیوع کرونا تشدید شده است منجر به از بین رفتن اعتماد مردم به حکومت های خود و در نهایت آشوب های اجتماعی می شود.

صندوق بین المللی پول در گزارشی تأکید کرد که شیوع کرونا منجر به تشدید پدیده نابرابری و فقر شده است که قبل از به وجود آمدن این بیماری وجود داشت،همچنین این بیماری بر اهمیت شبکه های امنیت اجتماعی تأکید کرده است.

در این گزارش که پیش از نشست های بهار منتشر شده، آمده است که شیوع کرونا نابرابری در دستیابی به خدمات اساسی مانند مسائل بهداشتی و سلامتی، آموزش با کیفیت بالا،زیرساخت های دیجیتالی را فاش کرد و همین عوامل خودشان به نوبه خود باعث ادامه شکاف درآمدی می شود که نسل های پی در پی با آن درگیر می شوند.

این گزارش هشدار داد که پیامدهای کرونا ممکن است طولانی مدت شوند به ویژه بر کودکان و نوجوانانی که از خانواده های فقیرتر هستند.

این صندوق در گزارش خود همچنین به روند دیجتالی شدن سریع که در نتیجه شیوع کرونا رخ داده است اشاره کرد و تصریح کرد که کارگرانی که دارای مهارت های پایین هستند برای پیدا کردن کار با دشواری اساسی مواجه شده اند.

این موسسه مالی بین المللی که مقر آن در واشنگتن است تأکید کرد که در سایه این شرایط جامعه ها ممکن است دچار چند قطبی شده یا اعتماد به حکومت ها از هم بپاشد یا آشوب های اجتماعی به راه بیفتد.

صندوق بین المللی پول همچنین خاطرنشان کرد که این عوامل تدوین سیاست ها را پیچیده می کند و برای ثبات جامعه و حرکت آن خطراتی را شکل دهد.

این صندوق از حکومت ها خواست که دوز عادلانه ای از امکان دستیابی به خدمات اساسی(در اشاره مجازی به کارزار واکسیناسیون ضد کرونا) برای هر فرد تأمین کند.

در این گزارش همچنین آمده است که شیوع ویروس کرونا باعث کاهش منابع خزانه عمومی در همه جهان شده است ولی باید بسیاری از دولت ها هزینه های عمومی خود را بیشتر کرده و این هزینه ها را به درستی هدایت کنند.

این گزارش همچنین توصیه کرد که از کشورهای با درآمد پایین که با «چالش های بزرگی» رو به رو هستند، حمایت شود.

بر اساس این گزارش 121 کشور رو به رشد و توسعه یافته با درآمد پایین به منظور تحقق اهداف توسعه پایدار از جمله دستیابی به خدمات اساسی تا سال 2030 نیاز به 3تریلیون دلار دارند.

افزایش نگرانی از شیوع گسترده کرونا در میان زندانیان اوین



مشاهده علائم کرونا در میان چند تن از زندانیان اندرزگاه ۸ زندان اوین موجب افزایش نگرانی در خصوص شیوع گسترده ویروس کرونا در میان زندانیان این اندرزگاه شده است.

به گزارش هرانا، اندرزگاه ۸ زندان اوین غالبا محل نگهداری زندانیان سیاسی این زندان است.

دستکم پنج تن از زندانیان در سالن ۷ این اندرزگاه دارای علائم مشکوک به ویروس کرونا هستند که از این تعداد ۳ تن به بهداری زندان منتقل شده اند.

ای ندر حالی است که در نبود امکانات و تمهیدات پیشگیرانه، سالن هواخوری تمام سالن های این اندرزگاه مشترک بوده و اقدامی در این خصوص جهت فاصله گذاری میان زندانیان بجز تعطیلی کتابخانه و چایخانه صورت نگرفته است.

در آذرماه سال ۹۹ جمعی از زندانیان سیاسی این اندرزگاه ۸ زندان اوین با انتشار یک بیانیه ضمن اشاره به شیوع مجدد ویروس کرونا در کشور و زندان ها، نسبت به احتمال وقوع “سونامی مرگ” در زندان های کشور هشدار داده و خواهان آزادی بی قید و شرط زندانیان و یا دستکم اعزام به مرخصی آنان شدند.

این زندانیان در بخشی از این بیانیه با اشاره به فضای محدود و انبوه زندانیان در زندان ها بدون امکانات بهداشتی پیشگیرانه و رعایت فاصله‌ی اجتماعی نوشتند “از این پس هر زندانی که به بیماری کرونا مبتلا شود، مصداق آزار و شکنجه و چنانچه به همین بیماری جان خود را از دست دهد، مرگش قتل عمد محسوب خواهد شد”.

کمک کنید از جهنم اوین آزاد شوم

مسعود مصاحب، زندانی دوتابعیتی در ایران در یک فایل صوتی که از زندان اوین ارسال کرده است، وضعیت خود در زندان «جهنم» توصیف کرده و خواستار کمک برای آزادی او از زندان شده است.

این فایل صوتی که حدود سه دقیقه است، اخیرا در یک اکانت توییتری که برای آزادی آقای مصاحب اطلاع‌رسانی می‌کند منتشر شده است.

آقای مصاحب در این فایل صوتی، با اشاره به اینکه ۲۳ ماه است در «زندان بدنام اوین» به سر می‌برد، توضیح می‌دهد که شرایط سلامتی او بد است و به تازگی از بیماری کرونا جان سالم به در برده است.

برجام؛ تکذیب پیشنهاد آمریکا/نامیدی روحانی از دولت بایدن



یک منبع مطلع در گفت‌وگو با نورنیوز (وابسته به سپاه) خبر پیشنهاد ۱۵ میلیارد دلاری آمریکا به جمهوری اسلامی را تکذیب کرد و گفت: آمریکا چنین پیشنهادی نداده و این موضوع صحت ندارد.

در روزهای اخیر برخی رسانه‌ها اخباری را منتشر کرده بودند مبنی بر اینکه دولت آمریکا به رژیم ایران پیشنهاد داده در ازای آزادسازی ۱۵ میلیارد دلار از دارایی‌ها در اروپا، غنی‌سازی ۲۰ درصدی اورانیم متوقف شود.

در همین حال روحانی گفت: رهبر بزرگ انقلاب به صراحت اعلام کردند که اگر آمریکا تحریم‌ها را بردارد، ما به همه تعهداتمان برمی گردیم، این یک معامله برد برد برای همه جهان و منطقه بود اما آمریکایی‌ها نفهمیدند و از این فرصت طلایی استفاده نکردند. این دولت جدید هم (دولت بایدن) خیلی با واقعیت فاصله دارد. اما بدانند هر روز تأخیر به ضرر آنهاست.

از سوی دیگر سخنگوی پنتاگون در پاسخ به سئوالی گفت: ما هم‌چنان معتقدیم رژیم ایران برای کشورهای همسایه‌اش در منطقه و برای منافع امنیت ملی ما در منطقه یک تهدید محسوب می‌شود

دولت بایدن درخواست کشورهای اروپايی را رد کرد

سایت فارن پالیسی پیش تردر مطلبی با عنوان “نگرانی اروپايیان از بسته شدن پنجره مذاکرات با رژیم ایران”، نوشت:ه بود دولت بایدن درخواست اروپا برای لغو تحریم‌های تهران را رد کرد.

این منبع نوشت: در هفته‌های بعد از مراسم تحلیف جو بایدن، دیپلماتهای انگلیسی، فرانسوی و آلمانی با طرحی برای احیای توافق اتمی ۲۰۱۵، به دولت جدید در واشنگتن نزدیک شدند. آنها پیشنهاد کردند برخی از تحریم‌هایی که توسط اوباما لغو شده و سپس توسط ترامپ، اعمال شده بود، لغو شوند.

جرارد آرود، سفیر سابق فرانسه در سازمان ملل گفت: توصیه اروپایی‌ها به آمریکایی‌ها این بود که این کار را تند و سریع انجام دهید، زیرا تمام سیگنالهایی که از طرف رژیم ایران داشتند این بود که به‌محض بازگشت آمریکایی‌ها تهران هم باز خواهد گشت.

وی گفت: بهترین راه پیش روی این بود که بلافاصله با یک دستور اجرایی به برجام برگردیم ولی آمریکا این کار را نکرد.

فارن پالیسی نوشت: در ماههای اخیر، کاخ‌سفید در مقابل درخواست های اروپاییان برای آزادسازی بخشی از پول های بلوکه شده در بانک‌های خارجی به‌عنوان اقدامی جهت ایجاد اعتماد با رژیم ایران، مقاومت کرده است. رژیم ایران نیز به نوبه خود از گفتگو با امضاکنندگان توافق برجام خودداری کرده و دو طرف در بن‌بست قرار گرفته‌اند.

این منبع افزود: سیاست بایدن هم‌چنین این نگرانی را در میان دیپلماتهای اروپایی ایجاد کرد که ممکن است با احتیاط، تأخیر و بدون هیچ اقدامی، آینده توافق برجام را به خطر بیندازد.

فارن پالیسی نوشت: با توجه به مخالفت های روزافزون داخلی آمریکا از جمله نامه اخیر بیش از چهل سناتور دموکرات و جمهوری خواه با برجامی که باعث می‌شود رژیم ایران به پول بیشتر برسد و در عین‌حال با هیچ محدودیت جدیدی در برنامه موشکی و پشتیبانی از شبه ‌نظامیان منطقه‌ ای روبه‌رو نشود، دستیابی به یک توافق ممکن است غیرقابل حصول باشد. برخی می گویند دولت جدید با وجود انتقاد از کمپین فشار حداکثری، سیاست‌های ترامپ را ادامه می‌دهد.

هنگ ‌کنگ؛ حکم دادگاه چینی علیه فعالان سرشناس دموکراسی



دادگاه هنگ ‌کنگ امروز پنجشنبه اول آوریل، ۹ فعال سرشناس مبارزات دموکراسی را به دلیل نقش آنان در سازمان‌دهی اعتراضات دموکراسی‌خواهانه سال ۲۰۱۹ گناهکار اعلام کرد.

به گزارش رادیوی بین‌المللی فرانسه، در ادامه سرکوب اعتراضات مردمی در هنگ کنگ، دادگاه این منطقه خودمختار ۹ تن از چهره‌های سرشناس مبارزات دموکراسی را روز پنجشنبه اول آوریل، گناهکار اعلام کرد.

این ۹ فعال پیشکسوت مبارزات دموکراسی در هنگ کنگ که به خاطر نقش خود در سازمان‌دهی اعتراضات دموکراسی‌خواهانه سال ۲۰۱۹ گناهکار شناخته شده اند، با مجازات زندان روبه‌رو هستند.

بر اساس گزارش خبرگزاری فرانسه، در میان این افراد، اسامی شماری از برجسته‌ترین شخصیت‌های طرفدار دموکراسی و مبارزان استقلال هنگ کنگ از بریتانیا به چشم می‌خورد. این افراد شخصیت‌های هستند که نام آنان با چندین دهه مبارزه علیه خشونت و تلاش برای به دست آوردن حق رأی عمومی در هنگ کنگ گره خورده است.

“مارتین لی” وکیل سرشناس هنگ کنگی یکی از این شخصیت‌هاست که در ادامه سرکوب معترضان گناهکار شناخته شده است. این وکیل ۸۲ ساله زمانی از سوی پکن برای تدوین قانون اساسی کوچک هنگ‌ کنگ انتخاب شده بود.

در میان این افراد همچنین نام “مارگارت ان‌جی”، وکیل مدافع ۷۳ ساله و قانون‌گذار پیشین اپوزیسیون، به چشم می‌خورد. “جیمی لای”، سرمایه‌دار رسانه‌ای و “لئونگ کووک هونگ” نماینده سابق مجلس نیز در میان متهمان حضور دارد.

این فعالان که از سوی دادگاه هنگ کنگ به اتهام « سازماندهی و شرکت در یک تجمع غیرقانونی » گناهکار اعلام شده اند و با مجازات ۵ سال حبس روبه‌رو هستند.

اعتراضات مردمی در هنگ کنگ نخست در ماه ژوئن سال ۲۰۱۹ در اعتراض به لایحه استرداد مجرمین به چین آغاز شد. با اینکه پکن در نهایت این لایحه را لغو کرد، اما مطالبات معترضان هنگ کنگی افزایش یافت و آن‌ها خواستار استقلال بیشتر در برابر چین شدند. مقامات پکن هم در ادامه سرکوب اعتراضات مردمی در هنگ کنگ «قانون امنیت ملی» را به تصویب رساندند و موجب خشم هرچه بیشتر معترضان شدند.

بنا بر اظهارات پکن، قانون امنیت ملی هنگ کنگ به مقام‌های هنگ کنگی اجازه می دهد جنبش‌های «جدایی طلب»، گروه‌های «تروریستی» و فعالیت‌های «خرابکارانه» را در این منطقه نیمه خودمختار سرکوب کنند. آمریکا و اروپا که مخالف قانون امنیت ملی هنگ کنگ هستند، روابط دیپلماتیک شان با چین از زمان آغاز اعتراضات هنگ کنگ رو به تیرگی رفته است.

قرارداد خائنانه/چین؛ اعتراف: به سایت‌های خارج‌ نشین باختیم



رفتارهای تجاری چین در رشوه دادن و به فساد کشیدن طرف مقابل است…چرا هزاران میلیارد تومان خرج رسانه‌های دولتی می‌شود اما نمی‌توانند حریف چند سایت خارج ‌نشین باشند؟

به گزارش ایلنا، نشست مجازی بررسی برنامه همکاری‌های جامع ۲۵ ساله با چین برگزار شد. در این نشست مجازی فرشاد مومنی، استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی گفت: پرسش اصلی اینکه، چرا این همه پنهان کاری صورت می‌گیرد؟ و چرا حاکمیت خود را در موضع پنهان‌کار قرار می‌دهد؟ مگر این سند چه جزئیاتی دارد؟ این شیوه دنبال شده، بسیار بد و زاینده بدگمانی است.

وی ادامه داد: کیفیت این قرارداد و اینکه چگونه و در چه شرایطی بسته شده باشد بسیار مهم است. از نظر کیفیت نکات بسیار نگران‌کننده وجود دارد مانند حرف‌های سست و بی‌پایه برخی مقامات رسمی که می‌گویند انتشار جزییات ضرورت ندارد و این خواست طرف چینی است که جزئیات آن منتشر نشود، آیا خواست یک طرف باید برتری داشته باشد؟

مومنی یادآور شد: کسانی که از موضع ملی ابراز نگرانی می‌کنند را محق می‌دانم. باید توجه داشت در ۱۵۰ سال اخیر، ایران در بیش از ۹۰ درصد تعاملات خارجی خسارت بزرگی را متحمل شده و در هر دوره‌ای هم که موفقیت داشتیم رکن اصلی آن شفافیت بوده، یعنی عدم شفافیت همیشه موجب خسارت شده است.

وی افزود: تمام خواسته‌های چین در این سند مطرح و تضمین‌ این خواسته‌ها هم نشان داده شده است اما از اول تا انتها اثری از خواسته‌های ایران نیست و این سرشار از نگرانی است. چین استراتژی و ابزار مشخص را دارد اما ما فاقد استراتژی هستیم، ما در این موضوع هیچ اولویتی نداریم و این می‌تواند خطرناک باشد.

مومنی افزود: یکی از جنبه‌های به شدت نگران کننده در تمام دنیا، رفتارهای تجاری چین در رشوه دادن و به فساد کشیدن طرف مقابل است. ما در یک کار کارشناسی روابط ایران و چین را ارزیابی کردیم و طی دو دهه اخیر و به ویژه در ۱۰ سال گذشته به طور متوسط، آمار حجم تجارت سالانه دو کشور بین ۵ تا ۱۰ میلیارد دلار تورش دارد و این یعنی فساد. با مشاهدات سطحی هم می‌توان این موضوع را دید.

دیگر سخنران این نشست مجیدرضا حریری، رییس اتاق بازرگانی ایران و چین، اظهار داشت: به نظرم در کنار پرداختن به برنامه جامع ۲۵ ساله، باید به برخی نکات مملکتی هم اشاره کرد. اینکه چرا دیوار بی‌اعتمادی بین حاکمیت و مردم تا این اندازه بلند است؟ چرا هزاران میلیارد تومان خرج رسانه‌ها می‌شود اما نمی‌توانند حریف چند سایت خارج‌نشین باشند؟ چرا در موضع ضعف هستیم و ابتکار عمل در تبلیغات سیاسی را نداریم؟ و معمولاً در زمین طراحی شده توسط آنها بازی می‌کنیم.

وی همنچنین گفت: دولت در زمینه قرارداد ۲۵ ساله با چین هیچ اختیاری ندارد و همه تصمیمات زیر نظر رهبری است.

هشدار به چین؛ این فرقه تبهکار نماینده مردم ایران نیست

شماری از فعالان داخل و خارج ایران در نامه‌ای اعتراضی به رئیس‌جمهوری چین، سند همکاری‌های ۲۵ ساله جمهوری اسلامی و چین را قراردادی فاقد اعتبار و غیر انسانی خواندند و هشدار دادند که رژیم حاکم نماینده مردم ایران نیست.

به گزارش رادیو فردا، در این نامه که خطاب به شی جین‌پینگ نوشته شده، آمده است سند جامع همکاری میان دو کشور در «نزد ملت ایران یادآور قراردادهای ننگینِ ترکمانچای و گلستان است، بنابراین انتظار داریم با فراخواندنِ وزیر امور خارجه‌ی خود به پکن از پیگیری این قرارداد جلوگیری به عمل آورید».

این نامه می‌افزاید که جمهوری اسلامی «نماینده ملت ایران نیست» و این قرارداد را صرفا با هدف نجات خود از سرنگونی و فروپاشی امضا کرده است.

کنشگران و فعالان معترض به این قرارداد از جمله نرگس محمدی و محمد نوری‌زاد، کید دارند که «قرارداد استراتژیک ۲۵ ساله در تعارض با منافع ملی ایران است و به لحاظ اخلاقی، سیاسی، حقوقی و انسانی مردود است.

سایر منتقدان این توافق از جمله وزارت خارجه آمریکا نیز آن را با عهدنامه ترکمانچای بین ایران و روسیه تزاری مقایسه می‌کنند؛ عهدنامه‌ای که بر اساس آن ایران کنترل بخش‌های بزرگی از سرزمین خود در جنوب قفقاز را از دست داد و آن‌ها را به روسیه واگذار کرد.

نگذاریم ایران را بفروشند و ایرانی را به بردگی بکشانند

بیانیه بنیاد میراث پاسارگاد: رییس جمهور پیشین حکومت اسلامی اعلام کرد که: «پیش نویس این قرارداد، پنهانی و دور از چشم ملت ایران تهیه شده، و مفاد آن خلاف منافع ملت و کشور است».

گفته های احمدی نژاد، که خود یکی از ارکان این رژیم بوده است، (و اکنون به دلایلی ناروشن مقابل بخشی از رژیم ایستاده و دهان به راستگویی گشوده) نشان می دهد که شایعه ی «قرارداد 25 ساله ی پنهانی بین حکومت اسلامی و دولت چین» که مدتهاست سبب نگرانی های شدید برخی از کارشناسان اقتصادی، و بسیاری از مردمان آگاه و دلسوز ایران شده، یک واقعیت است.

واقعیتی که سخنگوی وزارت خارجه رژیم اسلامی نیز به ناچار آن را تایید کرده است؛ با این توضیح شرم آور که: « سند همکاری‌های جامع و راهبردی بیست و پنج ساله ایران و چین افتخارآمیز و به نفع روابط راهبردی دو کشور است»

در عین حال اکنون روشن است که ادعای نشریه انگلیسی پترولیوم اکونومیست (سوم سپتامبر 2019) نیز، در مورد این قرارداد و پس از سفر ظریف به چین کاملا درست بوده است.

پترولیوم در آن زمان نوشت: «موضوع این قرارداد 25 ساله فروش و کنترل «بخش های انرژی، نفت و گاز و زیرساخت های حمل و نقل و جاده ها» به کشور چین در مقابل 400 میلیارد دلار می باشد. در سند پیش نویس قید شده است که نفت و گاز ایران به طور توافقی از قبل به چین فروخته می شود اما چین می تواند پول محصولات خریداری شده را با دو سال تاخیر پرداخت کند».

مسئولین حکومت اسلامی حاکم بر ایران سال هاست که علاوه بر بی توجهی های عمدی و ویرانگری های گسترده در حوزه ی میراث های فرهنگی، تاریخی و طبیعی غیرمذهبی ایران، بخش هایی از ثروت های فیزیکی و غیرفیزیکی ایرانیان را «سخاوتمندانه» به حکومت هایی بخشیده اند که مدافع عملیات انسان ستیزانه و ضد ایرانی این رژیم هستند. همچنین حکومت اسلامی درسه دهه گذشته چندین قرار داد مخفیانه با کشورهای مختلف امضا کرده که هر کدام از آن ها نه تنها ایران امروز را فقیرتر و عقب مانده تر از اکنون می سازد، بلکه ایران فردا و نسل آینده را نیزدر وضعیتی خطرناک و متزلزل قرار خواهد داد.

هموطنان گرامی، شما در هر کجای ایران و جهان که باشید، مالکین واقعی ایران و همه ی ثروت های آن هستید. از نظر قوانین بین المللی هیچ حکومتی نمی تواند که بدون اطلاع و موافقت کامل شهروندان ذره ای از اموال آن ها را به دیگران ببخشد، بفروشد و یا حیف و میل کند.

قرارداد اخیر حکومت اسلامی اگر به مرحله نهایی برسد، درواقع حکم فروش ایران و بردگی ایرانیان را دارد. ایرانیان نه تنها مثل همیشه هیچ بهره ای از دلارهایی که به دست حکومت اسلامی می رسد نخواهند برد، بلکه برای بیست و پنج سال باید حضور اربابان و اشغالگران تازه ای را، در کنار اشغالگران کنونی در سرزمین شان تحمل کنند.

هموطنان عزیز و گرامی ممکن است اعتراض شما مثل همیشه اثری در تصمیم گیری های این حکومت دیکتاتوری و غیرقانونی نداشته باشد اما سکوت شما، و به ويژه افراد و گروه هایی که خود را اپوزیسیون حکومت اسلامی حاکم بر ایران می دانند، می تواند نوعی موافقت و یا بی توجهی نسبت به این خرید و فروش غیر انسانی و ضد ملی به حساب آید.

صدای اعتراض شما، به هر شکلی که باشد، نشانه ی مخالفت شما با فروش ثروت های ملی ایرانیان است. اجازه ندهید که حکومت اسلامی آزادی کشِ و مردم ستیز، به نام شما هموطنان تان را به بردگی بیگانگان بکشاند.

چرا چینی‌های تبهکار تلاش دارند این قراردادها محرمانه بماند؟



چین چگونه با پرداخت وام کشورهای در حال توسعه را می‌خرد؟ چین اسناد این قراردادها را “محرمانه” تلقی می‌کند. اکنون اطلاعاتی دقیقتر از برخی اسناد فاش شده است.

به گزارش دویچه آلمان، سند همکاری ۲۵ ساله رژیم ایران و چین، نخستین نمونه از فعالیت‌های اقتصادی چین در کشورهای در حال توسعه نیست. بسیاری از کشورهای دیگر از لائوس گرفته تا ونزوئلا، از کستاریکا گرفته تا غنا، از آرژانتین گرفته تا هندوراس و اکوادور و ده‌ها کشور دیگر تا کنون از چین “وام” دریافت کرده‌اند.

مضمون سند جامع همکاری ۲۵ ساله رژیم ایران و چین فاش نشده است. اما پژوهشگران دانشگاه‌های آمریکا در همراهی با چندین اندیشکده همچون موسسه اقتصادی کیل آلمان موفق شده‌اند به متن کامل ۱۰۰ قرارداد اعتباری چین دست یابند.

مضمون این ۱۰۰ قرارداد پرده از سیاست‌های چین و نکات پنهانی قراردادهای همکاری این کشور با کشورهای در حال توسعه برمی‌گیرد.

چرا محرمانه؟

جمهوری اسلامی پس از امضای سند همکاری‌های جامع با چین اعلام کرد که متن این سند محرمانه است و چین مانع از انتشار جزئیات این توافق شده است.

پدیده‌ای که تازگی ندارد. چین تا کنون دست‌کم ۴۰۰ میلیارد دلار در پروژه‌های مختلف در کشورهای در حال توسعه سرمایه‌گذاری کرده است. به این ترتیب، چین به بزرگ‌ترین پرداخت کننده وام در اقتصاد جهان تبدیل شده است.

تا کنون اطلاعات دقیقی درباره نحوه واگذاری وام و شروط چین برای دادن این وام‌ها و اعتبارات در دست نبوده است.

برخی از رسانه‌های آلمان، از جمله سایت “اشپیگل آنلاین” و روزنامه “زوددویچه” بخشی از نتایج پژوهش دانشگاه‌های آمریکا و همچنین اندیشکده‌هایی که به متون این قراردادها دست یافته‌اند، را منتشر کرده‌اند.

یکی از شروط تصریح شده در این قراردادها “محرمانه” تلقی کردن آن‌ها بوده است. همه کشورهایی که از چین وام دریافت کرده‌اند، تضمین داده‌اند که درباره نکات مطروحه در این قراردادها سکوت پیشه کنند.

باید یادآور شد که واگذاری وام از سوی نهادهای مالی بین‌المللی و کشورهای مختلف و از آن جمله از سوی کلوب پاریس برخلاف قراردادهای چین، شفاف بوده و متن واگذاری این وام‌ها منتشر می‌شوند.

چین چه چیزی را پنهان می‌کند؟

بر اساس اطلاعات منتشر شده چین تا کنون صدها میلیارد دلار پول در پروژه‌های ساخت‌وساز پل، سدسازی و بنادر در کشورهای مختلف جهان تزریق کرده است.

تنظیم قراردادها به گونه‌ای است که به چین اجازه می‌دهد در ازای پرداخت وام، بر کشورهای دریافت کننده کنترل اعمال کند. کنترلی که صرفا جنبه اقتصادی ندارد.

بازپرداخت وام‌هایی که کشورهای در حال توسعه دریافت کرده‌اند یا به صورت صدور نفت خواهد بود یا به دلار. در صورت آنکه کشور دریافت کننده وام قادر نباشد وام خود را پرداخت کند، چین به برخی از امکانات آن کشورها و از جمله به بنادر آن‌ها دسترسی خواهد یافت.

حق دسترسی به حساب‌‌های بانکی و دارایی آن کشورها در خارج از مرزهای خود از جمله امکانات چین برای جبران خسارات مالی آن کشور به حساب می‌آیند.

شرایط پرداخت وام از سوی چین در قیاس با دیگر کشورهای صنعتی ناعادلانه‌تر است. معمولا آن دسته از کشورهای در حال توسعه که با مشکلات مالی روبه‌رو هستند، تن به چنین قراردادهایی می‌دهند. به عنوان نمونه، ایران که به علت تحریم‌های مالی، چاره را در امضای چنین قراردادی با چین دیده است.

کریستوف تربش، پروفسور اقتصاد در دانشگاه کیل آلمان و یکی از کسانی که در تحقیقات مربوط به شرایط واگذاری وام از سوی چین مشارکت داشته می‌گوید که افشای مفاد این توافق‌نامه‌ها از نظر چین به معنای عهدشکنی است و برای کشور دریافت کننده وام پیامد دارد.

در این توافق‌نامه‌ها پیش‌بینی شده است که هرگاه کشورهای دریافت کننده وام به تعهدات مالی خود عمل نکنند، بانک‌های دولتی چین از این حق برخوردارند که از منابع مالی آن کشور بهره گیرند.

از سوی دیگر، کشورهای دریافت کننده وام در هنگام امضای قرارداد متعهد می‌شوند که از اخذ وام از کشور دیگری برای بازپرداخت وام خود به چین استفاده نکنند.

نفوذ سیاسی

از سوی دیگر، پرداخت این وام‌ها نه تنها از منظر اقتصادی راه را برای دسترسی چین به بنادر و دیگر امکانات زیرساختی کشورهای در حال توسعه هموار می‌کند، بلکه زمینه گسترش نفوذ سیاسی چین را نیز فراهم می‌سازد.

در متن توافق‌نامه‌ها اغلب بندی وجود دارد که کشورهای دریافت کننده وام را ناگزیر به رعایت منافع جمهوری خلق چین می‌کند.

به عنوان نمونه، هر اقدامی از سوی این کشورها که به معنای لطمه زدن به منافع یکی از موسسات و نهادهای چین تلقی شود، به معنای نقض توافق همکاری بوده و کشور “خاطی” باید هزینه‌های آن را برعهده گیرد.

وام‌های در‌هم تنیده

اکثر وام‌هایی که چین در اختیار کشورهای در حال توسعه قرار می‌دهد، در پروژه‌هایی هزینه می‌شوند که مرتبط با هم هستند.

گاهی چین به طور همزمان در چند پروژه سرمایه‌گذاری می‌کند. لغو پیش از موعد یکی از این پروژه‌ها عملا بر اساس توافق بین آن کشور و چین ناممکن است.

چنین موردی را می‌توان در ماجرای مائوریسیو ماکری، رئیس جمهور پیشین آرژانتین مشاهده کرد. ماکری در سال ۲۰۱۵ تصمیم گرفته بود پروژه ساخت یک سد را که با وام چین در دست احداث بود، متوقف کند.

چین پس از آن به رئیس جمهور آرژانتین اطلاع داد که پروژه احداث این سد با پروژه اجرای احداث خط راه‌آهن گره خورده است و هرگاه پروژه احداث سد متوقف شود، آن پروژه دیگر نیز اجرا نخواهد شد.

روزنامه “زوددویچه” به پروژه “جاده ابریشم جدید” اشاره کرده و می‌نویسد که چین با واگذاری وام عملا بر وابستگی سیاسی بیشتر این کشورها به خود می‌افزاید.

چینی‌ها پس از واکسن‌های تقلبی کرونا، خبرنگار جعلی ساختند!



روزنامه لوموند فرانسه، رسانه دولتی چین را متهم کرده که به دروغ یک روزنامه‌نگار فرانسوی ساخته تا بگوید حقوق مسلمانان اویغور نقض نمی‌شود.

روزنامه لوموند پس از تحقیقات مفصلی گفته است “هیچ سند و مدرکی” وجود ندارد تا نشان دهد خبرنگاری به نام لورین بیمون واقعا وجود دارد.

در زندگی‌نامه این فرد نوشته شده که او از دانشگاه پاریس-سوربن فارغ التحصیل شده و پیش از نقل مکان به چین برای هفت سال در روزنامه‌های فرانسوی کار کرده است.

لوموند می‌گوید در تحقیقاتش از انجمن‌های روزنامه‌نگاری فرانسه پی برده هیچ روزنامه‌نگاری با این نام وجود ندارد.

در سال‌های اخیر اسناد و شواهد متعددی از تلاش دولت چین برای سرکوب مسلمانان اویغور منتشر شده است. اما شبکه تلویزیون جهانی چین (سی‌جی‌تی‌ان) مقاله‌هایی از این روزنامه نگار فرانسوی چاپ کرده که در آنها او ادعا کرده بر مبنای تجربیات زندگی‌اش در سین‌کیانگ، و سفرهایش به منطقه می‌داند که اویغورها از زندگی خود “راضی و خوشحال” هستند و حقوق آنها “نقض” نمی‌شود.

وی مدعی است که در شهر اورومچی مرکز استان سین کیانگ زندگی کرده و “مشاهدات دست اول” خود را از زندگی در این شهر بیان کرده که در آنها او ادعاهای غربی‌ها در مورد وضعیت اویغورها را رد می‌کند.

این در حالیست که بی‌بی‌سی در نوامبر ۲۰۱۹ به مدارکی دست پیدا کرد که نشان می‌داد چین به طور سیستماتیک صدها هزار نفر از مسلمانان اویغور را در اردوگاه‌هایی، واقع در غرب منطقه سین‌کیانگ، شستشوی مغزی می‌دهد.

رفتار سرکوبگرانه حکومت چین علیه مسلمانان

اسناد محرمانه‌ای که به تازگی منتشر شده نشانگر کنترل شدید امنیتی اردوگاه‌های محل نگهداری اویغورها و رفتار تحقیرآمیز با آنهاست. طبق برآوردها، صدها هزار مسلمان اویغور در اردوگاه‌های باصطلاح تربیتی چین نگهداری می‌شوند.

اخیرا سندی به دست رسانه‌ها رسیده که می‌دهد نهادهای امنیتی چین مسلمانان اویغور را تنها به خاطر اعتقادات‌ دینی‌شان زندانی می‌کند.

خبرنگار دویچه‌ وله آلمان هم با کسی که این سند را در اختیار رسانه‌ها، قرار داده دیدار کرده و هم با گروهی از اویغورهای چینی در ترکیه، در زیرزمین مسجدی در استانبول. آنها ده مرد هستند که موفق شده‌اند از چین فرار کنند و به ترکیه پناه برند. هر کدام از آنها در تلفن‌های همراه‌شان عکس افراد خانواده، دوستان و آشنایانی را نشان می‌دهند که ناپدید شده‌اند.

در استان سین کیانگ بیش از ده میلیون مسلمان اویغور زندگی می‌کنند. آنها ترک‌تبارند. رهبری کمونیست چین اویغورها را از بسیاری حقوق محروم کرده است. آنها تحت نظرند و به آنها توهین می‌شود.

دولت چین از پایان سال ۲۰۱۶ بر شدت سختگیری‌ها نسبت به مسلمانان اویغور افزود و برای تحت فشار قرار دادن اویغورها زندان و شبکه‌ای از “اردوگاه‌های کار” ساخت. تخمین زده می‌شود که حداقل یک میلیون اویغور در این مکان‌ها نگهداری می‌شوند و از بسیاری از آنها پس از ورود به این اردوگاه‌ها رد پایی دیگر نمی‌توان یافت.

بر اساس سندی که در اختیار دویچه‌وله قرار گرفته است بسیاری از آنها به کارخانه‌هایی برای کار اجباری فرستاده می‌شوند. اگر هم کسی از آنها از اردوگاه‌ آزاد شود، در هر قدم زیر نظر دستگاه‌های امنیتی چین قرار می‌گیرد.

بنابر سندی که به دست رسانه‌ها رسیده حتی ساده‌ترین کار مثلا گذاشتن ریش یا استفاده از روسری یا عبادت از جمله اعمال “مشکوک” از نظر حکومت چین به شمار می‌رود.

سرمایه گذاری های گسترده عربستان در عراق با سفر کاظمی

نخست وزیر عراق، در جریان سفرش به عربستان و دیدار با محمد بن سلمان، ولیعهد پرنفوذ این کشور، به خبرنگاران گفت اجازه نمی‌دهد از خاک عراق برای حمله به عربستان سعودی استفاده شود.

کاظمی افزود: تلاش‌هایی از طرف کسانی شده که روابط ما را مختل کنند. وی توضیح بیشتری در این باره نداد، اما برخی منابع از تلاش شبه نظامیان شیعی تحت حمایت سپاه پاسداران برای حمله به عربستان از طریق خاک عراق خبر داده بودند.

به گزارش یورونیوز، عراق و عربستان در مورد تأسیس صندوق مشترک سرمایه‌گذاری با تزریق سه میلیارد دلار از سوی حکومت سعودی برای تقویت سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف اقتصاد عراق به ویژه در زمینه‌ انرژی به توافق رسیدند.

صطفی کاظمی، نخست وزیر عراق که به دعوت رسمی پادشاه عربستان سعودی به ریاض سفر کرده، در جریان دیدار روز پنجشنبه خود با محمد بن سلمان، ولیعهد و نایب رئیس شورای وزیران سعودی، توافق‌نامه‌های دوجانبه‌ای را شامل معافیت مالیاتی، همکاری در زمینه‌ی برنامه‌ریزی تنوع اقتصادی و توسعه‌ی بخش خصوصی، و حمایت از صادرات عربستان سعودی امضا کرد.

در این دیدار دو طرف همچنین بر لزوم پیشبرد پروژه‌ مشترک دو کشور در زمینه برق تاکید کردند. این در شرایطی است که عراق به دلیل وابستگی شبکه برق این کشور به واردات برق و گاز از ایران تحت فشار آمریکا قرار دارد و با وجود اعطای معافیت‌های موقت از تحریم‌های بخش انرژی ایران به دنبال راه‌هایی برای کاهش وابستگی به بخش انرژی این کشور است.

روابط عربستان سعودی و عراق به ویژه در بخش اقتصادی از زمان روی کار آمدن دولت مسعود کاظمی تقویت شده؛ چنان که افزون بر بازگشایی گذرگاه مرزی «عرعر» که پس از ۳۰ سال و با هدف توسعه روابط تجاری دو کشور صورت گرفته، ریاض مشارکت در بازسازی عراق، سرمایه‌گذاری در بخش انرژی این کشور از جمله میدان گازی عکاس و اعطای وام به منظور جبران کسری بودجه دولت کاظمی را در دستور کار خود قرار داده است.