ابعاد فاجعه‌ای که در حال حاضر در ایران جریان دارد، بیش از آنچه در تصور آید، هولناک است. شیرازهٔ کار از هم پاشیده و رژیم حاکم مطلقا کنترلی بر اوضاع ندارد. رییس ستاد مبارزه با کرونا در تهران نیز دقیقا همین را تأیید می‌کند. (فیلم زیر)
رییس ستاد مبارزه با کرونا در تهران پس از چند هفته پنهان کاری: همه جای پایتخت آلوده به ویروس کورونا است
رییس ستاد مبارزه با ویروس کورونای تهران شامگاه چهارشنبه در یک برنامه تلویزیونی فاش ساخت که همه سطح شهر تهران آلوده به ویروس کورونا است.
وی گفت که تا قبل ار ۲۰اسفند برخی نقاط تهران کمتر و برخی نقاط بیشتر آلوده بود اما اکنون همه سطح شهر تهران به یک میزان آلوده می باشد.
به گزارش رادیو پیام اسرائیل، این مسئول حکومتی در عین حال هرگونه مسولیتی در قبال این حجم از آلودگی را بر دوش دولت ندانست و مردم را مقصر این شرایط معرفی کرد و گفت: مردمی که به خارج از شهر رفته و در داخل شهر تهران تردد کرده اند مقصر این وضعیت هستند.
وی در حالی تقصیر را بر گردن مردم می اندازد که رژیم به دلیل برگزاری راهپیمایی ۲۲ بهمن و پس از آن انتخابات مجلس هرگونه ورود ویروس کورونا به ایران را انکار می کردند و پس از آن هم که مواردی از مرگ و میر گزارش شد علی خامنه ای کورونا را مهم ندانسته و گفت:مردم نگران نباشند و دعا بخوانند همه چیز درست می شود.
حسن روحانی نیز همواره سعی داشت اوضاع را عادی جلوه داده و چندین بار گفته بود که رژیم توانسته خطر گسترش کورونا را مهار کند.
وزیر بهداشت و درمان روز سه شنبه در سخنانی ادعا کرده و گفت:دولت های اروپایی از ما خواسته اند که آنها را در مهار ویروس کورونا راهنمایی کنیم.
هرچه می گوید مورد طعنه و تمسخر ملت است
علی زجاجی روانپزشک در مطلبی که در سایت بهارنیوز منتشر شده نوشته است: مردم را دریابید، کرونا را رها کنید.
وی نوشت: شیوع عفونت ویروسی کرونا نقطه اوج حضیض های سال ۱۳۹۸ است. همهمه‌ای که به تدریج در خصوص این بیماری ویروسی شروع شده و رفته‌رفته همه جامعه را گرفته است. با مرور بر اتفاق‌های سال ۱۳۹۸ متوجه خواهیم شد که به احتمال زیاد میزان استرس وارد شده به مردم از حداقل مورد نیاز برای بیمارشدن هم بیشتر است.
چه‌گونه می‌توان از جامعه‌ای که با آن رفتار انسانی نمی‌شود، مورد احترام قرار نمی‌گیرد، تحقیر می‌شود، روزانه فقیرتر می‌شود، بخش عمده‌ای از مردمانش که روزی خود را روزانه به دست می‌آورند و با شیوع کرونا بدون روزی شده‌اند، انتظارداشت که به گفته وزیر بهداشت در خانه بنشینند و بیرون نیایند؟
اگر زمانی گفته می‌شد که رنجبران چیزی جز زنجیرهای پای‌شان را ندارند که از دست بدهند، امروز می‌توانیم بگوییم که توده تحت ستم فشارهای اجتماعی، اقتصادی و بهداشتی درمانی چیزی جز جان ناقابل‌شان ندارند که از دست بدهند. آیا می‌شود چنین جامعه‌ای را ترساند؟ این جامعه‌ی ستم‌زده از چه می‌ترسد؟ و گیریم که شرایط ترسیدن هم داشته باشد به چه کسی و کجا اعتماد کند تا بترسد؟
حکومت سرمایه اجتماعی ندارد و نتیجه‌اش این می‌شود که هرچه می‌گوید با تمسخر و مقاومت روبرو می‌شود و «دروغ است» پاسخ غالب مردم است به اطلاع‌رسانی حکومت. آنچه که امروز جامعه را بددل و ترسو کرده دیوار بلند بی‌اعتمادی بین مردم و حکومت است.
فاصله گرفتن‌های هرروزه حکومت از مردم حالا نتیجه اش این شده است که هرچه می‌گوید مورد طعنه و تمسخر ملت است. آخرین روش حکومت برای گوش دادن به حرفش و در خانه ماندن مردم، گسیل نیروهای نظامی به شهر و معابر و جاده‌هاست در واقع این جا هم سرنا را از سر گشادش زده‌اند.
این جامعه امروز افسرده و ناامید است و رفتار بی‌تفاوت و مقابله‌ای را نشان می‌دهد. جامعه‌ای است که اعتماد ندارد. به اعتقاد من اگر همچنان شاهد دروغ و شبه‌دروغ باشیم جامعه مسیر فعلی خود را ادامه می‌دهد. از ترساندن حکومت و غیرحکومت نمی‌ترسد، تلفاتش از کرونا بالا می‌رود، مبتلایانش بیشتر می‌شوند و جامعه هرچه بیشتر از حاکمان دور و دورتر می‌شود. هر مرگی، هر عارضه‌ای، هر ابتلایی و هر چیز بدی به حساب حکومت نوشته می‌شود.
