داستان‌های فرشته مولوی بر هستی اجتماعی مردمی استوارند که همچنان محروم و در بند، می‌کوشند امروز را به فردا گره بزنند. اسد سیف، منتقد ادبی، نگاهی دارد به آثار این نویسنده ایرانی ساکن کانادا و تجربه سانسور کارهایش در ایران.نوشتن در کشور استبدادزده‌ای چون ایران خود داستانی‌ست دردناک. چه بسیار کسان که شوق نوشتن را به تجربه درنیاورده و هیچ‌گاه ننوشته‌اند. یعنی شرایطی فراهم نشده تا بنویسند. آنان هم که دل به دریا زده و نوشته‌اند، امکانی برای نشر و یا بحث و گفت‌وشنود درباره نوشته خویش نیافته‌اند. دل به دریازدگانی هم هستند که آثار منتشرشده‌شان امکان عرضه در جامعه را آن‌سان که شایسته باشد، نیافته است. خلاصه اینکه سانسور و خودسانسوری، ترس از نوشتن و یا خواندن باعث شده تا جامعه کتابخوان کشور در این عرصه نیز به قهقرا برود.

نوشتن و سانسور

اثر که در زمان خود منتشر نشود، باروری را در نویسنده و به همراه آن از جامعه سلب خواهد کرد و رکود و جمود فکر را دامن خواهد زد؛ چیزی که مردم ایران بدان گرفتار آمده‌اند. مشکل بتوان نویسنده‌ای خارج از مدار حکومتی در ایران امروز یافت که حداقل کتابی توقیف‌شده در اداره سانسور نداشته باشد و این تازه در شرایطی‌ست که نویسنده و یا ناشر، خودسانسوری‌ها را پشت‌سر گذاشته، اثر را برای مجوز نشر به اداره نگارش وزارت ارشاد فرستاده باشد. چه بسیار نویسندگان که ترجیح می‌دهند ننویسند و یا اگر می‌نویسند، نوشته‌های خویش را در خانه به امید نشر در فردایی آزاد بایگانی کنند.

در سال ۱۳۷۰، یعنی زمانی که جامعه یورش‌های سیاسی و کشتار دگراندیشان و هم‌چنین دوران جنگ را پشت سر گذاشته، سر در لاک خود داشت، دو کتاب از فرشته مولوی با نام‌های “پری آفتابی” (مجموعه داستان) و “خانه‌ی ابر و باد” (رمان) منتشر شد. “سگ‌ها و آدم‌ها” مجموعه ده داستان از او که چند سال بعدتر منتشر شد، به تاریخی پانزده ساله در نوشتن تعلق دارد. اگر چند سال حضور این اثر را در اداره ممیزی به آن بیفزاییم، باید به این نتیجه برسیم که به دلایلی گوناگون، نابهنگام منتشر شده‌اند.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

فرشته مولوی پس از چاپ این دو اثر به ترجمه روی آورد. پس از آن از کشور خارج شد و اکنون ساکن کانادا است. او از جمله نویسندگانی‌ست که در ادامه کار داستان‌نویسی در خارج از کشور، کوشیده و می‌کوشد از موقعیت‌های نویسندگان در رابطه با سانسور و خودسانسوری بنویسد و برای نمونه از خود و کارهای خویش بگوید که چگونه در این روند ضربه خورده‌اند.

مولوی در جبران همین ضربه به بازچاپ آثارش، این‌بار بدون سانسور، اقدام کرده است. “پنجاه و چیزی کم” عنوان کتابی‌ست شامل ۴۳ داستان کوتاه از پنج مجموعه داستان. می‌گوید: «روزگار فرصت نداد تا داستان‌های کوتاهم به‌گاه و به‌جا و به ترتیبی درست و دلخواه در مجموعه‌هایی گرد هم آیند. گاه جنگ و گاه سانسور و گاه کوچ و همیشه نابرخورداری از بخت خوش به این انجامید که چند کتابی این‌جا و آن‌جا درآمدند، بی‌آن‌که در دیدرس و دسترس خواننده باشند، یا شیوه درآمدن‌شان مایه‌ی خشنودی نویسنده باشد.» و حال در یک مجموعه بازنشر شده‌اند تا نشانی باشد از این‌که «دست‌کم در گستره داستان‌نویسی از خطر و خطاکردن در تجربه‌ورزی نهراسیدم.»

هم‌زمان با انتشار این اثر، کتابی دیگر نیز با عنوان “از دیگرها” از او انتشار یافته که مجموعه‌ای‌ست از “ناداستان”های نویسنده‌ای «رانده از وطن و مانده در غربتی فراجغرافیایی که به ناگزیر بیرون از ایران درآمده.» نوشته‌های این کتاب که “زبان فارسی”، “ادبیات”، “سانسور” و “جامعه” را در بر می‌گیرند، «در واقع به سبب سر جای خود نبودن و پذیرش غرامت تن ندادن به سانسور، دستاورد نوشتاری-کتابی من در ادبیات ناداستانی، هم‌چون ادبیات داستانی، به ناگزیر پراکنده و ناپی‌گیر و دور از دیدرس و دسترس در آمده است… می‌خواهد گواهی باشد بر پهنا و ژرفای مُهر و نشان دغدغه‌های فرهنگی و فرهنگ ایران بر ذهن و زبان من.»

زندگی در دوزخ

در این نوشته بر چند داستان از مجموعه “سگ‌ها و آدم‌ها” متمرکز می‌شوم، با این توضیح که نویسنده به چگونگی سانسور آن در کتاب “از دیگرها” پرداخته است که خود می‌تواند نمونه‌ای باشد از تاریخ سانسور در ادبیات معاصر ایران.

داستان‌های “سگ‌ها و آدم‌ها” عموماً به زندگی اجتماعی زنان شهری نظر دارند. صدای اعتراض آنان است به زندگی و کوشش بی‌پایان در واکاوی زندگی خویش. داستان‌ها نگاهی انتقادی به جامعه و زندگی مردم در آن دارند. مکان داستان‌ها از دهلی نو و ترکیه تا ساری و قصرشیرین و تهران امتداد دارد. زنان در تمامی مکان‌ها رنجی مشابه را متحمل می‌شوند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

در داستان “همه بهارها” از مردمی سخن به میان می‌آید که هم‌چنان غرق خرافات هستند. در این داستان سرگذشت سه زن بیان می‌شود. مادر از کار خویش احساس گناه می‌کند و زهراجان، دخترش، بار گناه مادر را که “آبجی حرامزاده” خویش باشد، بر دوش می‌کشد. خواهر “لمس و علیل” است و زهراجان هم‌چون مادر بیوه. او در نوجوانی عروس و در جوانی بیوه شده است. “همه بهارها” داستان مادری‌ست که ادامه زندگی را برای خویش لازم نمی‌بیند. می‌گویند دیوانه شده. سرانجام خود را به زیر چرخ‌های قطار انداخته، بر زندگی خود نقطه پایان می‌گذارد. از آن پس “آبجی همیشه به پشتِ زهراجان چسبیده است.”

“خاله مومی” روایت زن بیوه‌ای است که در اداره‌ای به عنوان تایپیست کار می‌کند. همکاران مرد هر یک به شکلی انتظاراتی از او دارند. زن در جنگی مُدام با خود و همکاران کار می‌کند.

در داستان “خداداد خوش است” با زندگی مهاجران افغان در ایران آشنا می‌شویم که در رنج و محرومیت روزگار می‌گذرانند. راوی در سفر خویش به ایتالیا، در “ترانزیت” فرودگاه شهر رُم با دیدن انسان‌هایی با ملیت‌های گوناگون، به یاد خداداد، کارگر افغان می‌افتد که “بی‌سقف و سرپناه و بی‌سر و همسر هم خوش و خوشدل است.” و حال میان “خنده آسان او و ملال مشکل من هفت آسمان فاصله افتاده است.” راوی نمی‌داند که خداداد “طعمه طالبان یا خوراک خاک شده است.” او اگرچه دیگر خنده‌اش را نمی‌شنود، یاد او را با خود دارد، یاد کسی را که انگار اصلاً نبوده و یا اگر بوده “خداداد نبوده است.”

در “کلاغ هندی” راوی از سفر خویش به هند می‌گوید و شادی مردم آنجا را در جشنی که با رنگ‌پاشی شروع می‌شود با نوروز در ایران مقایسه می‌کند. در “طبل نیمه‌شب” زندگی زنی روایت می‌شود که آمدن همسرش را انتظار می‌کشد و در این میان دامنه خیالش به کوچه‌باغ‌های استانبول کشیده می‌شود.

بیشتر بخوانید: فرشته مولوی و انقلابی که “کمین بود”

“در دنیایی که کیفر برهان قاطع است، مجرم نبودن با مجرم بودن مساوی است.” در “سگ‌ها و آدم‌ها” با استفاده از عنصر تقارن و تمثیل، راوی زنی‌ست که از فرزند مریض خویش، یوسف، می‌گوید، از رنج و دردی که تمامی ندارد و یوسفی که همیشه در این دنیا یافت می‌شود تا در چاهی افکنده شود. “همیشه توله‌ای باقی می‌ماند”، “نه برای زندگی، برای تحقیر چیز مقدس.” زن کارمند کتابخانه است. پسرش که یوسف باشد، مریض است و خانه‌نشین. همکاری دارد که در غم مرگ پسرش اسماعیل به سوگ نشسته. اسماعیل از قرار معلوم در جبهه جنگ کشته شده، بی‌آنکه جسدش یافت شود. داستان یوسف و اسماعیل حکایت توله‌سگ‌های ولگردی‌ست که با صدای تیری زندگی‌شان پایان می‌یابد. انگار “همه ابرهای آسمان پایین می‌آیند تا زمین را تاریک کنند.” اگرچه “یوسف را عاقبت از چاه بیرون می‌آورند و اسماعیل را به ابراهیم برمی‌گردانند”، اما در واقعیت زندگی “ماچه‌سگ به تقدیر پشت می‌کند. نمی‌کند؟”

فرشته مولوی در این داستان‌ها گاه به زبان شعر نزدیک می‌شود: «به آواز کلاغی بر شاخه بیدی، به رقص نور بر سایه رؤیا، به بوی صبح گرمسیری در دهلی از خواب پریدم.»

“سگ‌ها و آدم‌ها” بازتاب زندگی زنان است در ایران، دنیای تیره و تاری که نمی‌خواهد رنگ شادی به خود بگیرد. معضلات اجتماعی و اقتصادی چون کنه‌ای به جان مردم، به ویژه زنان جامعه افتاده و زندگی را بر آن‌ها تلخ کرده است. این مجموعه به موقعیت زنان در گذر از تاریخ، بر رنج‌های بی‌پایان زندگی توجه دارد. پنداری همه به تقدیر گرفتار آمده‌اند. هر از گاه نوری از امید چشم را می‌نوازد، ولی ماندگار نیست.

از سیزده داستانی که قرار بود در این مجموعه گنجانده شوند، سه داستان مجوز نشر دریافت نکرده‌اند. از ده داستانی که منتشر شده، شش داستان با “اصلاحات” اجازه نشر گرفته‌اند. در داستان “وهن” زنی یک روز از زندگی خویش را روایت می‌کند. او در “فروشگاه قدس” در دست زن‌ها “چیز” را می‌بیند. تصمیم می‌گیرد از آن نیز بخرد. پس در صف می‌ایستد. سبب بر زبان نراندن نام اصلی “چیز” در داستان هم‌چنان برای خواننده معما می‌ماند تا اینکه معلوم می‌شود، اداره سانسور به حذف واژه “نوار بهداشتی” نظر داده است: «روکش موهن بود یا موحش؟ وهن را می‌پوشاند یا توحش را؟…»

* مطالب منتشر شده در صفحه “دیدگاه” الزاما بازتاب‌دهنده نظر دویچه‌وله فارسی نیست.

پپتر پلِگرینی سوسیال دموکرات با مواضع متمایل به روسیه، در انتخابات ریاست جمهوری اسلواکی پیروز شد. این سیاستمدار همانند نخست‌وزیر اسلواکی، در رابطه با حمایت نظامی از اوکراین موضعی همانند صدراعظم آلمان را دارد.پیتر پلگرینی، متحد روبرت فیکو، نخست‌وزیر اسلواکی که دوست روسیه محسوب می‌شود، در دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری جدید اسلواکی به پیروزی رسید.

او که رئیس پارلمان اسلواکی از حزب سوسیال دموکرات است پس از شمارش ۹۹.۸درصد حوزه‌های انتخاباتی با کسب ۵۳درصد آرا از نامزد اپوزیسیون لیبرال، ایوات کورچوک، پیشی گرفت. کورچوک اندکی کمتر از ۴۷درصد آرا را به دست آورد. کمیسیون انتخابات در آخرین ساعات روز شنبه ۶ آوریل (۱۸ فروردین) این خبر را اعلام کرد.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

نظرسنجی‌ها و نتایج اولیه حاکی از تفاوت اندک آرای دو نامزد بود. نتیجه نهایی رسمی قرار است حداکثر تا شامگاه یکشنبه ۷ آوریل ارائه شود.

“ناامید و سرخورده”

رقیب انتخاباتی کورچوک در برابر خبرنگاران در براتیسلاوا شکست خود را پذیرفت و پیروزی پلِگرینی را تبریک گفت. خبرگزاری “تی‌‌ای‌اس‌آر” به نقل از این وزیر خارجه سابق لیبرال، که احزاب لیبرال و محافظه‌کار اپوزیسیون نیز در اعتراضات گسترده علیه دولت از او حمایت کرده بودند، گفت که او “ناامید و سرخورده” است.

او از کارزار انتخاباتی انتقاد کرد و آن را “غیرشفاف” خواند. نامزد بازنده گفت: «ثابت شد که می‌توان با نفرت‌پراکنی نیز رئیس جمهوری اسلواکی شد.»

بیشتر بخوانید: مجموعه مطالب درباره جنگ در اوکراین

پلِگرینی ۴۷ ساله با شعار “اسلواکی به آرامش نیاز دارد” کارزار انتخاباتی خود را پیش برد. او گفته بود که این شعار برای غلبه بر اختلافات عمیق سیاسی داخلی در این کشور عضو اتحادیه اروپا و ناتو که از شرق با اوکراین همسایه است ضروری است. از سوی دیگر، رقیب او کوروچک وعده داد که وزنه تعادلی برای دولت چپ ملی، به رهبری نخست‌وزیری روبرت فیکو تشکیل دهد.

رئیس‌جمهور نقش نمایندگی دارد

در حالی که ایوان کورچوک از حمایت قاطع نظامی از اوکراین حمایت می‌کند، پلگرینی در مورد تحویل تسلیحات به اوکراین جانب احتیاط را دارد و به مواضع اولاف شولتس، صدراعظم آلمان استناد می‌کند.

پلگرینی پیش از دور دوم انتخابات ریاست جمهوری به خبرگزاری فرانسه گفت که سیاستمداران اسلواکی در مورد اینکه آیا جنگ در اوکراین باید ادامه یابد یا زمان مذاکرات صلح فرا رسیده است اختلاف نظر دارند. او افزود: «من به موضع دوم تعلق دارم.»

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

مقام ریاست‌جمهوری در اسلواکی، همانند آلمان، نقش نمایندگی سیاسی را دارد. اما سخنان رئیس‌جمهور در افکار عمومی اسلواکی از وزن زیادی برخوردار است. در صورت بروز بحران‌های دولتی، او اختیار دارد یک دولت موقت تشکیل دهد همان‌طور که آخرین بار در سال ۲۰۲۳ اتفاق افتاد.

سوزانا کاپوتووا، رئیس‌جمهور لیبرال کنونی اسلواکی، به‌رغم محبوبیت زیادش از کاندیداتوری برای دومین دوره پنج ساله ریاست‌جمهوری خودداری کرده بود.

ساکنان منطقه نیمه‌مستقل “کریستیانا” در کپنهاگ دانمارک با هماهنگی شهرداری سنگفرش‌های خیابان “پوشر” را که به محل خرید و فروش مواد مخدر تبدیل شده بود کندند تا فروشندگان مواد مخدر دیگر نتوانند در این منطقه کار کنند.روز ششم آوریل در یک هوای بهاری و آفتابی، ساکنان منطقه مستقل “کریستیانا” در کپنهاگ، پایتخت دانمارک سنگفرش‌های خیابان “پوشر” را کندند تا فروشندگان مواد مخدر دیگر نتوانند در آنجا خرید و فروش کنند.

این خیابان مدت‌هاست که به خاطر جرایم مربوط به مواد مخدر مشهور شده است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

این حرکت نمادین با شعار “ما خیابان پوشر را می‌بندیم و کریستیانا را باز می‌کنیم” انجام شد. اشاره این شعار به تاریخ این منطقه است: در سال ۱۹۷۱ یک گروه هیپی در یک پادگان قدیمی “آزادشهر کریستیانا” را تاسیس کردند. در این منطقه که از سوی شهرداری به عنوان یک منطقه مستقل به رسمیت شناخته شده حدود ۹۰۰ نفر زندگی می‌کنند که قوانین و مقررات خودشان را دارند. همه ساله حدود نیم میلیون نفر از کریستیانا بازدید می‌کنند.

سوفی هستورپ آندرسن، شهردار کپنهاگ و پتر هومل‌گارد، وزیر دادگستری دانمارک نیز در این اقدام مشارکت کردند.

شهردار کپنهاگ در این باره گفت: «کندن خیابان و تبدیل آن به یک کارگاه ساختمانی کار را برای فروشندگان بسیار سخت می‌کند اما این تازه اول راه است.»

بیشتر بخوانید: یوروپل “کارتل عظیم” کوکائین در اروپا را متلاشی کرد

ماموران پلیس مقرهای فروش حشیش در این خیابان را برچیدند. اگرچه فروش و استفاده از حشیش در دانمارک ممنوع است اما تجارت آن برای دهه‌ها در کریستیانا تحمل شد.

پس از یک رشته تنش‌ها و درگیری‌ها میان باندهای تبهکار در این منطقه اما “جهت باد تغییر کرد” و اکثریت ساکنان این منطقه راهکارشان در ارتباط با فروش مواد مخدر را تغییر دادند.

شهردار کپنهاگ نیز با اشاره به همین موضوع تاکید کرده که مشارکت ساکنان در این تغییر رویه بسیار مهم بوده است. خانم آندرسن گفته است: «این اولین بار است که ساکنان این محله گرد هم می‌آیند و در برابر جنایت و ناامنی افسارگسیخته در محله خود موضع می‌گیرند.»

حال “کریستیانا” قصد دارد با پایان تجارت مواد مخدر بار دیگر تصویر آرام‌تر گذشته را به نمایش بگذارد و بیش از هر چیز بر تنوع فرهنگی تاکید کند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

تغییر رویکرد در مواجهه با تجارت مواد مخدر در کریستیانا در ماه ژانویه از سوی دولت دانمارک با موافقت ساکنان این محله آغاز شد.

دلیل اولیه این تصمیم اتفاقی بود که در ماه اوت سال گذشته افتاد و در جریان آن یک مرد در ارتباط با جنایات سازمان‌یافته در کریستیانا هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد. این واقعه چهارمین رویداد مرگبار در این منطقه ۳۴ هکتاری در عرض سه سال بود.

یک کارمند امور مالی مجتمع بندری امام مبلغی معادل دو میلیون دلار را به صورت قاچاقی از ایران خارج کرده است. خانواده این فرد در زمستان و خود او در تعطیلات نوروزی به کانادا رفته‌اند.روزنامه اعتماد جزییات جدیدی درباره اختلاس دو میلیون دلاری از مجتمع بندری “امام خمینی”منتشر کرده است. بر اساس این گزارش، فرد اختلاس‌کننده به نام “الف.الف” مسئول صدور چک در حسابداری مجتمع بندری امام بوده و رقمی معادل دو میلیون دلار را به صورت ارز دیجیتال از کشور خارج کرده است.

خانواده این فرد در زمستان گذشته و خودش نیز در تعطیلات نوروز به کانادا رفته‌اند. پس از پایان تعطیلات نوروزی زمانی که او در محل کارش حاضر نشد، موضوع برداشت غیرقانونی او کشف شده است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

همسر این فرد نیز که با نام اختصاری “الف.ش” معرفی شده در یک شرکت صنایع غذایی در منطقه ویژه “امام خمینی” سمت مدیریتی داشته است. این فرد همچنین مدیرعامل هلدینگ “الف” نیز بوده است.

به نوشته روزنامه اعتماد، این هلدینگ در سال ۱۳۸۷ “یكی از بزرگ‌ترين قراردادهای سرمايه‌گذاری بخش‌خصوصی در بنادر كشور برای توليد و صادرات شكر را با سازمان بنادر و كشتيرانی امضاء كرده بود و در آخرين تحولات، برای پرداخت حقوق كارگران خود نيز به مشكل خورده است”.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

خبرگزاری تسنیم درباره این خبر نوشته است: «فرد متخلف به‌ عنوان مسئول حوزه پرداخت مجتمع بندری امام خمینی مبالغی را به حساب‌های ثالث واریز کرده که با پیگیری‌های صورت گرفته از سوی اداره کل بنادر و دریانوردی خوزستان بلوکه شده است. مبلغ واریزی به حساب‌های ثالث تا کنون مشخص نیست. طبق اظهارات یکی از مدیران بندر امام، مبلغ اعلام شده در برخی رسانه‌ها [در خصوص اختلاس حدود دو میلیون دلاری یا ۱۲۰ میلیارد تومانی] مورد تأیید نیست.»

بیشتر بخوانید: کشف اختلاس “۲۹ هزار میلیارد ریالی” در یکی از بانک‌های دولتی

روزنامه اعتماد در پایان گزارش خود از مجموعه وزارت راه، سازمان بنادر و كشتيرانی و مديران غيربومی بندر امام خواسته تا درباره این موضوع پاسخگو باشند كه “چگونه رقمی در سطح دو ميليون دلار از خزانه يک سازمان برداشت شده و تا بعد از تعطيلات چنين امری نامكشوف مانده است.»

منطقه ویژه اقتصادی بندر امام خمینی در ماهشهر یکی از قطب‌های مهم حمل و نقل منطقه‌ای است.

جمهوری‌خواهان همچنان ۶۰ میلیارد دلار کمک نظامی به اوکراین را در کنگره ایالات متحده مسدود کرده‌اند. حال دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا ایده‌ای را مطرح کرده که زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین از آن استقبال می‌کند.ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین می‌گوید، بدون کمک نظامی بیشتر ایالات متحده دستیابی به موفقیت‌های جدید در میدان نبرد برای کشورش دشوار خواهد بود.

ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین آماده است کمک‌های تسلیحاتی آمریکا را در آینده به صورت اعتباری دریافت کند. زلنسکی در مصاحبه‌ای که از تلویزیون اوکراین پخش شد، گفت: «ما هر گزینه‌ای را می‌پذیریم.»

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

ایالات متحده با کمک‌های تسلیحاتی به ارزش معادل ۴۰ میلیارد یورو مهم‌ترین متحد نظامی اوکراین در دفاع از این کشور در برابر جنگ تجاوزکارانه روسیه است.

با این حال، کمک‌های تسلیحاتی بیشتر در حال حاضر به دلیل اختلاف سیاسی داخلی میان دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان در کنگره آمریکا متوقف شده است. در نتیجه اوکراین در میدان نبرد عقب افتاده است و در برابر نیروهای اشغالگر روسیه سرزمین‌های خود را از دست می‌دهد.

به گفته زلنسکی، هیچ گزینه دیگری برای اوکراین وجود ندارد؛ این کشور باید هر پیشنهادی را بپذیرد تا پیروز شود و بقای خود را تضمین کند.

بیشتر بخوانید: مجموعه مطالب درباره جنگ در اوکراین

رئیس دولت اوکراین گفت: «اگر باید در مورد دو گزینه تصمیم بگیرم که آیا این بسته را به صورت اعتباری و یا یک سال دیگر به صورت رایگان دریافت کنم، بلافاصله گزینه اعتباری را انتخاب خواهم کرد.»

زلنسکی اخیراً خواستار ۲۵ سامانه دفاع هوایی پاتریوت برای محافظت از حریم هوایی خود در برابر حملات موشکی و پهپادی روسیه شده است.

او گفت: «برای حفاظت از حریم هوایی به ۲۵ سامانه پاتریوت که هر کدام شامل ۶ تا ۸ واحد می‌شود نیاز است. به گفته وی، پاتریوت‌ها و سامانه‌های مشابه دفاع هوایی غربی، از جمله “ایریس-تی” آلمان به خوبی کارکرد خود را ثابت کرده‌اند.

فکر اعطای تسلیحات به اوکراین به صورت اعتباری از سوی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا مطرح شد که قصد دارد در ماه نوامبر به کاخ سفید بازگردد. حزب جمهوری‌خواه او ماه‌هاست که از تصویب بسته تسلیحاتی به ارزش ۶۰ میلیارد دلار به اوکراین جلوگیری کرده است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

ترامپ در یک گردهمایی انتخاباتی خود در ماه مارس گفته است: «آن‌ها [مقام‌های دولت بایدن] می‌خواهند ۶۰ میلیارد دلار بیشتر بدهند. خب، این کار را به این صورت انجام دهید: بیایید به آن‌ها پول قرض بدهیم. اگر موفق بشوند به ما پس خواهند داد.»

پوریا زراعتی خبرنگار ایران اینترنشنال که مورد حمله دو مرد با چاقو قرار گرفته، با شبکه ITV بریتانیا گفت‌وگو کرده است. به گفته او مهاجمان ابتدا به بهانه “گدایی” به او نزدیک شده‌اند.پوریا زراعتی، خبرنگار و مجری تلویزیون ایران اینترنشنال که در اثر حمله دو فرد ناشناس با چاقو زخمی شده بود برای اولین بار با شبکه بریتانیایی ITV درباره این موضوع گفت‌وگو کرده است.

نشریه آلمانی اشپیگل که بخش‌هایی از این گفت‌وگو را منتشر کرده، از قول پوریا زراعتی نوشته که این حمله “یک زنگ خطر” بوده است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

پوریا زراعتی از بیمارستان مرخص شده و به سر کارش باز گشته است.او روز پنجم آّوریل در شبکه اکس نوشت: «بهترم، دقایق پیش با کمک پلیس به استودیو رسیدم تا بتونم روال عادی کارم رو ادامه بدم، توضیحات در مورد سؤالات شما، در برنامه‌ی امشب.»

او سپس در برنامه همیشگی خود درباره اتفاقی که برایش افتاد توضیح داد و گفت پس از مرخصی از بیمارستان همراه همسرش به یک خانه امن منتقل شده است.

زراعتی در مصاحبه با ITV گفته در حالی که در منطقه ویمبلدون لندن بوده یک مرد به او نزدیک شده و از او درخواست سه پوند پول کرده و سپس او را نگه داشته و یک مرد دیگر به پای او چاقو زده است. او گفته: «آنها می‌توانستند من را بکشند زیرا همان طور که نفر دوم مرا نگه داشت و نفر اول چاقو را بیرون آورد، آنها این اختیار را داشتند که هر زمان که می خواستند متوقف شوند.» اما به گفته او آنها تصمیم گرفتند به ضربه به پا بسنده کنند.»

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

انگیزه این حمله هنوز مشخص نشده اما از آنجا که جمهوری اسلامی تا کنون بارها خبرنگاران رسانه‌های فارسی زبان را تهدید کرده و خبرنگاران ایران اینترنشنال نیز هدف این تهدیدها بوده‌اند، پوریا زراعتی و شبکه ایران اینترنشنال ماموران جمهوری اسلامی را مسئول این حمله معرفی کرده‌اند. تهران اما هرگونه دخالت در این حمله را تکذیب کرده است.

پلیس بریتانیا سه مظنون این حمله را شناسایی کرده اما تا کنون کسی دستگیر نشده است. به گفته پوریا زراعتی نفر سوم ظاهرا در خودرو منتظر دو فرد مهاجم بوده که پس از حمله با خودرو از محل فرار کرده‌‌اند. مردان متهم چند ساعت پس از این حمله از فرودگاه هثرو لندن را ترک کرده‌اند. خودرویی که احتمالا مورد استفاده مظنونان بوده از سوی پلیس توقیف شده و در حال بررسی است.

بیشتر بخوانید: طرح ترور خبرنگاران در بریتانیا؛ بسته تحریمی تازه علیه ایران

آلیسیا کرنز، رییس کمیته خارجی مجلس نمایندگان بریتانیا ابراز نگرانی کرده که این کشور اقدامات کافی برای حفاظت از مخالفان رژیم ایران انجام نداده است. شبکه ایران اینترنشنال از سوی جمهوری اسلامی به عنوان یک گروه تروریستی طبقه‌بندی شده و رسانه‌های دولتی ایران این شبکه را متهم می‌کنند که قصد براندازی جمهوری اسلامی را دارد.

رسانه خبری “آی‌تی‌وی‌نیوز” آذرماه گذشته با انتشار گزارشی از قصد جاسوسان جمهوری اسلامی برای انجام حمله تروریستی به استودیوهای شبکه تلویزیونی ایران‌اینترنشنال در غرب لندن خبر داده بود.

این گزارش می‌گوید جاسوسان اجیر شده جمهوری اسلامی در ابتدا قصد داشتند با استفاده از یک خودروی بمب‌گذاری شده به استودیوی این شبکه حمله کنند، اما با گذشت یک ماه به دلیل نگرانی‌شان از انجام این حمله، تصمیم گرفته شد تا با چاقو مجریان را به قتل برسانند.

به دلایلی نامشخص، ارتش اسرائیل اعلام کرد که بیشتر نیروهای خود را از خان یونس در جنوب نوار غزه خارج می‌کند. ارتش می‌گوید، هدف از این اقدام، فرصت برای استراحت و آمادگی برای عملیات بیشتر واحدهای نظامی است.ارتش اسرائیل روز یکشنبه ۷ آوریل (۱۹ فروردین) اعلام کرد که نیروهای خود را از شهر خان یونس، در جنوب نوار غزه خارج کرده است.

ارتش در بیانیه‌ای گفت: «یگان تکاور ۹۸ به عملیات خود در خان یونس پایان داده است.» این یگان نوار غزه را “برای استراحت و آمادگی برای عملیات بیشتر ترک کرده است”.

این بیانیه گفته است که با این حال، بخش قابل توجهی از نیروهای نظامی در نوار غزه باقی می‌مانند و “آزادی عمل ارتش اسرائیل و توانایی آن برای انجام عملیات دقیق بر اساس اطلاعات مخفی را حفظ خواهند کرد”.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

هنوز مشخص نیست که آیا عقب‌نشینی از خان یونس نشان‌دهنده یک نقطه عطف بزرگ در جنگ است یا این‌ که به معنای یک مرحله موقت جدید در راه استقرار احتمالی در شهر رفح در مرز با مصر است. با این حال، رسانه‌های اسرائیلی این عقب‌نشینی را پایان حمله زمینی بزرگی که در ۲۷ اکتبر سال گذشته آغاز شد، تفسیر کرده‌اند.

سایت خبری “وای‌نت” (ynet) نوشت: «در آینده فقط عملیات‌ هدفمند و نقطه‌ای در خان یونس برنامه‌ریزی شده است. ارتش به ساکنانی که خان یونس را ترک کرده‌اند، اجازه می‌دهد تا به خانه‌های خود بازگردند.»

بیشتر بخوانید: مجموعه مطالب درباره جنگ در خاورمیانه

به گزارش جروزالم پست، این عقب‌نشینی شامل سه تیپ می‌شود و قرار است تنها یک تیپ در نوار ساحلی باقی بماند. یک تیپ اسرائیلی به طور معمول متشکل از چند هزار سرباز است.

در ماه‌های اخیر، ضدحمله اسرائیل بر جنوب نوار غزه متمرکز شده است. بیش از یک میلیون نفر برای فرار از حملات اسرائیل از شمال به جنوب گریخته‌اند و شهر رفح به آخرین پناهگاه تبدیل شده است. وضعیت انسانی در این شهر بسیار وخیم گزارش شده است. کمبود غذا، دارو و سرپناه وجود دارد.

دور جدید مذاکرات در حال آماده‌سازی است

این عقب‌نشینی در حالی صورت می‌گیرد که مصر، در کنار قطر و آمریکا، به عنوان میانجی‌گر در حال آماده شدن برای میزبانی دور جدیدی از مذاکرات با هدف برقراری آتش‌بس و آزادی گروگان‌ها است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

ارتش اسرائیل دیروز شنبه ۶ آوریل اعلام کرد که جسد یک گروگان را در خان یونس یافته است. این شهر پایگاه مهم سازمان تروریستی و اسلام‌گرای حماس به شمار می‌رود.