مساله تساوی حقوق جنسیتی انسانها (زن و مرد) یکی از پرتنش‌ترین حوزه‌های حقوق بین‌الملل است.اعلامیه جهانی حقوق بشر به عنوان اولین سند سازمان ملل متحد بر تساوی حقوق زن و مرد و عدم تبعیض جنسیتی تاکید میکند و در ماده یک این منشور اعلام میدارد که تمام افراد بشر آزاد بدنیا می آیند و از لحاظ حرمت و حقوق با هم برابرند و در ماده ۲ منشور همه انسان‌ها بی هیچ تمایزی, از تمام حقوق و آزادی های ذکر شده در این اعلامیه بهره مند می گردند.

با همکاری : صدا و تصویر کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
تنظیم متن و گوینده : مریم پور حسینی
تدوین : محمد گلستان جو

کانون دفاع از حقوق بشر در ایران متشکل از ایرانیان آزادی خواه و مستقل که با باور به اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق های آن و با اعتقاد راسخ به : ۱- آزادی های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی ۲-برابری حقوق زنان و مردان ۳-جدایی دین از دولت ۴- حقوق پیروان ادیان، اقوام و ملل ایرانی اقدامات زیر را در دستور کار خود قرار داده است : ۱-آگاهی رسانی و افشاگری موارد نقض حقوق بشر در ایران در همه زمینه ها ۲- برگزاری جلسات سخنرانی و میزکتاب به منظور اگاهی رسانی و افشاگری ۳-همکاری و همیاری با دیگر نهادهای حقوق بشر ۴- مبارزه با انواع تبعیض ( راسیسم) ۵- دفاع از حقوق پناهندگان، پناهجویان و مبارزه علیه حذف سیستماتیک حق پناهندگی دست شما آزادی خواهان و فعالان حقوق بشر را به گرمی فشرده و از شما دعوت می نماییم که با پیوستن به این کانون، در افشا موارد نقض حقوق بشرکه به طور مستمر و برنامه ریزی شده توسط جمهوری اسلامی در ایران انجام می شود در کنار هم متمرکز و تا جاری شدن اعلامیه جهانی حقوق بشر در ایران همراه و همگام هم باشیم.

گوینده : لادن کوشا
طراح : بهرام نیک پی
مترجم : نیلوفر ایمانیان
تدوین : ابوالفضل پرویزی

پدیدۀ شوم و گسترده در ایران: خودکشی!

زندگی زیر سایه ظلم و ستم، محرومیت ها و محدودیت ها، فشارهای خانواده و جامعه،  زورگویی و تجاوز، احساس پوچی و بیهودگی، فقر گسترده، ناکامی، بیکاری، آرزوهای به ثمر ننشسته و نادیده گرفته شده  و هزران معضلی که در ایران امروز جلوه گری میکند فاجعه غمبار خودکشی را به یک سونامی تبدیل نموده است بطوریکه روند روز افزون آن را شاهد هستیم بویژه در میان اقوام  و ملیت های مختلف ایران چرا که استان ها، شهر ها و روستا های کوچک تمامی کمبود های یاد شده را هر روز و بیش از پیش  با گوشت، پوست و خون خویش لمس میکنند، در حقیقت: فقدان مدیریت و خودکامگی دولتمردان، ملت ایران را بسوی خودکشی هدایت می کند!. زیرا عدم توجه مسئولین در دولت جمهوری اسلامی ایران نسبت به مردم و مشکلات آنان و نیز فقدان سازمان ها، نهاد های اجتماعی، کمک رسان و عدم حمایت دولت نسبت به قشر آسیب پذیر، از برجسته ترین شاخصه های این فاجعه است.

خودکشی‌های جمعی یکی دیگر از پیامد های این پدیده شوم است که  مرزهای ایران را در نوردیده است تا انجا که نهادهای مسئول، گزارش دقیقی از آمار خودکشی و یا مرگ و میر ناشی از آن را انتشار نداده و نمی دهند زیرا بازتاب اینگونه اخبار یکی از « خطوط قرمز » نظام محسوب می شود،اما ابعاد خودکش بقدری گسترش یافته است که مقامات هم بعنوان” اپیدمی“ و” بحران “ از  ان یادکرده و اعلام می کنند:

سن خودکشی به مرز ۱۲سال رسیده است.

فقط خردادماه، و در بین اقوام ایرانی:22  نفر خودکشی کردند!.

بیشتر بدانیم: ”بهزاد مصطفی پور“۲۰ ساله اهل پیرانشهر خود را حلق آویز کرد، ”امید ظهرابی“۲۰ساله اهل بوکان بە دلایل نامعلومی خود را حلق آویز کرد ، ”سارا اسماعیلی“١٧ سالە  اهل پیرانشهربە دلیل  ازدواج اجباری خود را کشنت، ”هایدە عزیز پور“ ١٧ سالە اهل بوکان بە دلیل اختلافات خانوادگی خودکشی کرد، ”گلپری امیری“ بانوی جوان اهل کرمانشاه بدلیل اختلاف با همسر، خود را دار زد، ” مهین محمدی“ بانوی جوان اهل آبادانان، بە دلیل اختلافات خانوادگی خودکشی کرد، ”سوما خدری“١٩ سالە اهل بانه،  در اثر یک ازدواج اجباری خودکشی کردە است، زهرا شریفی٢۵ سالە اهل ایلام، بە دلیل اختلاف خانوادگی بە زندگی خود پایان داد، ”آنا صید میرزایی“٢۴ سالە اهل آبدانان ایلام بە دلیل افسردگی خود را حلق آویز کرد، ”دلنیا طاهری“ ١٣سالە اهل سقز بە دلیل بدرفتاری نامادریش خود را حلق آویز کرد،  ”فرید عزیزی“ ١٧سالە  اهل سنندج بە دلیل فقرخانواده، خود را حلق آویز کرد، ”آرمان رحمانی“ جوان٢٧ سالە  سنندجی بە دلیل فشار نهادهای امنیتی خود را کشت، ”مسعود رسول پور“۱۷ ساله اهل بوکان بە دلیل مشکلات مالی خود را حلق آویز کرد،  ”ژیلا مظفری“ ٢۵ سالە اهل کامیاران در اثر مشکلات خانوادگی خود را حلق آویز کرد،” آرش محبی“ ۱۷ ساله اهل هرسین بە دلیل مشکلات خانوادگی خود را حلق آویز کرد،، ”فائزە حمزەپور“ ئختر١۴ سالە اهل شین آباد به دلیل اختلافات خانوادگی خودکشی کرد، ”روناک گلابی“ ۴۶ سالە اهل پیرانشهر کە پیشتر اقدام بە خودسوزی نمودە بود، جان سپرد، ”شوان کریمی“ دکتر جوان اهل سنندج بە دلیل فشار و مشکلات اجتماعی خود را حلق آویز کرد، ”عمران میرکازهی“زندانی جوان اهل سراوان بعلت بلاتکلیفی درازمدت پرونده و عدم توجه رئیس زندان اقدام به خودکشی کرد و ”روپاک حیدری“ زن جوان اهل کامیاران نیز یک هفتە قبل از ازدواج و پس از ضرب و شتم  توسط پدر و برادرش خود را حلق آویز کرد.

چه کسی پاسخگوست؟ دولتمردان مدعی پایبندی به آسلام و انسانیت، حقوق شهروندی، انساندوستی و … پاسخ دهند که موارد فوق با کدام یک از موازین  و باورهای آنان منطبق است؟

اعضای کمیته دفاع از حقوق اقوام و ملل ایرانی، نقض مواد ۲-۳-۷-۱۶-۲۲-۲۳-۲۵-۲۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر، نقض اصول مندرج در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (اصول ۳-۲۰-۲۱-۴۳) و اهداف ۱۷گانه سند ۲۰۳۰ یونسکو بویژه اهداف ۱-۲-۸ را اعلام داشته و برای رهائی از این پدیده شوم که حاصل فقر، بی قانونی و عدم امنیت زندگی در ایران میباشد. خواهان اجرائی شدن هر چه سریعتر موارد یاد شده هستند.

1146

کانون دفاع از حقوق بشر در ایران

کمیته دفاع از حقوق اقوام و ملل ایران

منی که « من » نیستم، جنس سوم!؟

به زبان شناسنامه، نامش مردانه است که آن را دوست ندارد، این اسم با تمام افکارش فاصله ای بسیاردارد، به زبان قانون نیز تنها زن و مرد موجودیت دارند، پس در عالم واقعیت او کیست؟ چیست؟

از نظر و دیدگاه جامعه هم تنها گرایش میان دو غیرهم‌جنس وجود دارد و سایر از این مدار را « منحرفان اجتماعی » می نامند، مسئولان دولتی، حقوقی، کنش‌ها و واکنش‌های آنها، آمارها و لوایح حمایتی در نظام موجود نیز نه تنها اندیشه او به رسمیت شناخته نمی شود بلکه در مقابل او وسایر همفکرانش از جمله همجنسگرایان، فقط  سکوت مطلق حکم فرماست.

هیچ‌ آمار دقیقی از تعداد تراجنس های ایران وجود ندارد.

اما بر اساس آمار رسمی حدود ۳۰۰ هزار نفر در کشور متقاضی تغییر جنسیت هستند که طبق آمار غیررسمی فراتر از این تعداد گزارش می شود.

آیا مشکلات ترنس های ایران با قانون و « فتوای تغییر جنسیت »  تمام می شود؟ خیر

که از آن جمله اند: عدم فرهنگ سازی برای پذیرش تراجنسی ها در خانواده و جامعه، فقدان همایش های پزشکی وبرنامه های  آموزشی در مدارس و دانشگاه ها و…

متاسفانه معدود برنامه های انجام شده هم به دلایل مختلف در بردارنده  بار علمی و شناخت لازم بمنظور انتقل آن به جامعه نبوده است و کماکان تراجنسی، بعنوان یک تابوی جنسی شمرده می شود که نمیتوان به راحتی درباره آن صحبت کرد زیرا: 

فرهنگ مردم که عموما تحت تأثیر تعالیم دینی است و بنا براین باور می گویند: چون فیزیک بدنی شما مردانه  است، الزاما باید رفتار، گفتار، کردار و ایفای نقش شما هم مردانه باشد در غیر اینصورت شما باید اندام فیزیکی خود را تغییر دهید  و یا  هویت جدید (دلخواه) خود را نادیده بگیرید. لاجرم افراد به عمل جراحی سوق داده داده شده و در جهت تغیرجنسیت خویش بوسیله عمل جراحی اقدام می کنند که خود مشکلی است بسار بزرگتر از مشکل اولیه :

۱- تشخیص اولیه: در ایران امروز هیچ مرکز یا گروه تخصصی برای تشخیص تراجنسی وجود ندارد و در موارد بسیار پزشک معالج بعلت کمبود اطلاعات و عدم آشنایی با موضوع، به شیوه های گوناگون سعی بر ماندن فرد در جنسیت حاضرمی نماید.
۲- هزینه تغییر جنسیت:پرداخت مبلغ درخواستی توسط جراح، برای بسیاری از افراد داوطلب غیر ممکن است زیرا ترنس ها بطور معمول از جامعه و حتی خانواده طرد شده، از هیچگونه کمک برای پرداخت این هزینه هنگفت برخورداد نیستند.
۳-تغییر مدارک هویت: برای دریافت این مدارک مهم لازم است یک  پروسه طولانی و خسته کننده  را در تمام ادارات و سازمانها طی کنند تا مدارک شناسایی و تحصیلی آنان تغییر یابد، لازم است یاد آور ش.یم که  طی این مدت نسبتا طولانی و پر هزینه، فرد نه می تواند با مدارک شناسایی قبلی خود کارهای مورد نیاز را انجام دهد و نه دارای مدرک هویتی جدید است.
۴ . و از همه مهمتر: اجتماع پذیرای وی با هویت جدید نیست.

به یاد داشته باشیم که: همه انسانها، صرفنظر از اینکه چه کسانی هستند و یا در کدام سرزمین زندگی میکنند، از حقوق ذاتی، برابر و آزادی های مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر برخور دارند و همه دولتها، صرف نظر از سازوکارهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی خود، وظیفه قانونی دارند تا حقوق بشر را برای همگان به ارمغان بیاورند، لذا ما فعالان حقوق بشر با استناد به اعلامیه جهانی حقوق بشر بخصوص مواد ۱. حق برابری ۲ . عدم تبعیض ۳: حق حیات و امنیت زندگی برای همه ، و همچنین اهداف هفده گانه سند 2030 سازمان یونسکو به ویژه ،هدف۱۰: ( کاهش نابرابری در درون و میان کشورها) و هدف ۱۶: (ارتقای جوامع صلح‌آمیز و فراگیر برای توسعه پایا، فراهم کردن دسترسی به عدالت برای همه و ساخت موسسات کارآ، قابل اعتماد برای همه و در همه سطوح )

ما خواستار رسیدگی به  حقوق ذاتی، رفاهی، اجتماعی، درمانی و شرایط تراجنسها در ایران هستیم.

1143

                                                                                                   کانون دفاع از حقوق بشر در ایران

     نمایندگی زااکسن-آنهالت

کودکان در ایران چه جایگاهی دارند ؟ قانون در قبال کودکان چه وظیفه ایی دارد ؟

تنظیم متن : لیدا اشجعی
گویندگان : پوریا نخبه زعیم و لیدا اشجعی
تندوین : ابوالفضل پرویزی
با همکاری گروه صدا و تصویرکانون دفاع از حقوق بشر در ایران