در بسياری از مناطق كابل، ديگر از شيرهای آب خانگی قطره‌ای جاری نمی‌شود و خانواده‌ها مجبور به خريد آب از تانكرها يا استفاده مكرر از آب مصرفی هستند.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
در گفت‌وگو با خبرگزاری فرانسه، “بی‌بی جان” يک زن خانه‌دار ۴۵ ساله می‌گويد كه بايد مصرف آب خانواده‌اش را به‌شدت كنترل كند. او هر هفته حدود دو يورو برای آب هزينه می‌كند؛ پولی كه می‌توانست صرف بهداشت يا غذا شود. مانند بسياری ديگر از زنان كابل، او حتی در دوران قاعدگی نيز به دليل نبود محصولات بهداشتی مناسب، ناچار است بارها لباس‌های خود را با همين آب محدود بشويد.
منابع آب زيرزمينی در حال پايان يافتن است
سازمان يونيسف هشدار داده كه اگر اقدامی فوری صورت نگيرد، منابع آب زيرزمينی كابل تا سال ۲۰۳۰ به‌طور كامل خشک خواهند شد. جمعيت اين شهر از يک ميليون نفر در سال ۲۰۰۱ به حدود شش ميليون در سال جاری افزايش يافته است، اما زيرساخت‌های آبی هم‌چنان عقب‌مانده‌اند. تقريباً نيمی از چاه‌های شهر خشک شده‌اند و بسياری از مردم به‌ناچار آب مصرفی را از تانكرها می‌خرند.
طبق گزارش “اِلكه گوتشالک” از سازمان آلمانی “کمک به گرسنگان جهان”، بيشتر خانوارها برای تامين آب مجبور به حفر چاه‌های عميق هستند، اما عمق اين چاه‌ها به‌طور نگران‌كننده‌ای افزايش يافته است: «از ۸۰ متر در چند سال پيش به ۱۵۰ متر و اكنون حتی تا ۳۰۰ متر. در اين عمق، خطر پمپاژ فلزات سنگين و نمک نيز بيشتر می‌شود.»
نبود سرمايه‌گذاری و تحريم‌های بين‌المللی
از زمان بازگشت طالبان به قدرت، كمک‌های بين‌المللی به افغانستان به شدت كاهش يافته و بيشتر پروژه‌های زيربنايی متوقف شده‌اند. ايالات متحده، كه تا پيش از سال ۲۰۲۱ نيمی از كمک‌های بشردوستانه به افغانستان را تامين می‌كرد، تقريباً تمام حمايت‌های خود را متوقف كرده است.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
در شرايطی كه مردم اين كشور مجبورند تا ۳۰ درصد از درآمد ناچيز خود را صرف خرید آب كنند، بسياری به ناچار دست به قرض گرفتن مي‌زنند. “بی‌بی جان” می‌گويد: «اگر شوهرم روزی ۱۵۰ افغانی درآمد داشته باشد، همه‌اش صرف خريد آب مي‌شود. بچه‌هايم به من می‌گويند: تو آب خريدی ولی برای ما چيزی نخريی.»
بحران اقليمی و بی‌ثباتی سياسی
كابل كه در منطقه‌ای خشک و نيمه‌خشک واقع شده، از جمله پايتخت‌های جهان است كه بيشترين آسيب را از تغييرات اقليمی می‌بيند. كاهش بارندگی، خشكسالیهای پی‌درپی، و سوءمديريت منابع آبی شرايطی را ايجاد كرده كه زندگی در اين شهر برای بسياری از مردم به چالشی روزانه تبديل شده است.
شفيع‌الله زاهدی از شركت دولتی تامين آب می‌گويد: «تأمين آب تنها حدود ۲۰ درصد از شهر را پوشش می‌دهد. ۸۰ درصد بقيه شهروندان نيز به آب نياز دارند. همه بايد دسترسی پايدار به آب داشته باشند، اما امكانات در اختيار نداريم.»
آب، كالايی لوكس در يكی از فقيرترين كشورهای جهان
در كشوری كه بيش از ۸۵ درصد مردم زير خط فقر زندگی می‌كنند، آب به كالايی لوكس تبديل شده است. به گفته كارشناسان، خانواده‌های فقير بين ۲۰ تا ۳۰ درصد درآمد خود را صرف تهيه آب می‌كنند؛ برخی حتي برای اين منظور وام می‌گيرند.
حل بحران آب در كابل نيازمند سرمايه‌گذاری گسترده در زيرساخت‌های آبرسانی، به‌روزرسانی شبكه‌های توزيع و توسعه تصفيه‌خانه‌ها است. اما با تداوم انزوای سياسي افغانستان و كاهش كمک‌هاي بين‌المللی، اميدی به بهبود سريع شرايط وجود ندارد. خانواده‌هايی مانند خانواده بی‌بی جان، هر روز با تصميمی دشوار مواجه‌اند: آب بخرند يا غذا؟
