عاطفه رنگریز، یکی از بازداشتیهای روز جهانی کارگر امسال، در نامهای از زندان قرچک ورامین که امروز پنجشنبه ۲۴ مرداد (۱۵ اوت) منتشر شده، نوشته است که ” قرچک نام مستعار جهنم است.”
او مینویسد که زندان قرچک ۱۰ بند دارد که هر بند به طور تقریبی ۱۲۰ تا ۱۵۰ نفر جمعیت دارد. او به وضعیت کودکانی که با مادرانشان در زنداناند میپردازد و مینویسد که “کودکانی که نه شب را میبینند، و نه پدر را، و نه بیرون را، و نه پارک ملی را و نه چیزهای ملی شده را، و اما میبینند درهای بسته و قفلهای بسیاری را و آیا کودکان اینجا خواب ستارهی قرمز را میبینند؟”
او همچنین درباره یکی از بندهای زندان مینویسد: «در بند پنج، ۱۱ کابین است و در هر کابین چهار تخت سه طبقهای که دوازده نفر در آن سوار قطار مرگ شدهاند و در مسیر برزخی به انتظار یک ابلاغیه، اعزام و یا انتقال هستند… حدود هشت متر جا برای خوردن و آشامیدن و زیستن. یعنی در همین هشت متر ۱۲ نفر با بار و بندیلشان باید خود را جا بدهند.»
او در پایان مینویسد: «من در این قطار ایستادهی مرگ، زمان را از یاد بردهام. و گویی ساعت یکبار نواخت و در بند باز شد و دیگر ایستاد و ایستاد.»
مرگهای خاموش؛ نامه سرگشاده منیره عربشاهی، از زندان قرچک ورامین
خبرگزاری هرانا – منیره عربشاهی، که از حدود سه ماه پیش به دلیل “فعالیت های مدنی از جمله مخالفت با حجاب اجباری” در زندان قرچک ورامین در بازداشت به سر میبرد، طی نامهای سرگشاده پیش رو از محرومیتها و مشکلاتی که زندانیان زندان قرچک ورامین به دلیل بی توجهی مسئولین زندان نسبت به مسائل پزشکی و عدم رعایت اصل تفکیک سلامت با آن روبرو هستند میگوید. او در انتهای این نامه بعنوان جمع بندی می گوید “اعلام میدارم غیر از آنکه بی دلیل به بند کشیده شدیم؛ غیر از آنکه جانمان از تهدیدهای روزهای اخیر در خطر است؛ علاوه بر آنکه از بسیاری از حقوق اولیه زیستی و معیشتی محروم ماندهایم؛ شاهد مرگ خاموش زنان بسیاری هستیم که به جهت کوتاهی کارمندانی که موظف به انجام مسئولیت نشدهاند با خطرات بسیاری مواجهاند.”
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، امروز جمعه ۲۷ تیرماه ۹۸، منیره عربشاهی، فعال مدنی که بیش از ۳ ماه گذشته را در زندان قرچک ورامین در بازداشت سپری کرده است نامه ای سرگشاده نوشته است.
وی در این نامه از محرومیت های درمانی زندانیان بیمار و خطرات نگهداری این زندانیان در کنار زندانیان دیگر گفته است.
متن کامل این نامه که جهت انتشار در اختیار هرانا قرار گرفته است در ادامه می آید:
“جدای از آنکه فرزندانم یاسمن و صبا مدام از جانب زندانیان خطرناک مورد حمله، فحاشی و تهدید قرار میگیرند؛ دیگر زنان محبوس در زندان قرچک ورامین نیز با سختی ها و مشکلاتی مواجه هستند و از حق و حقوق اولیه انسانی محرومند. نمیتوانم این محرومیت ها را که علاوه بر تحمل حبس به بهای از دست رفتن سلامت افراد و گاه ایجاد خطرات جانی بسیاری میشود؛ نادیده بگیرم و از کنار آن بگذرم.
در زندان قرچک، زنان در بدو ورود مورد معاینات پزشکی توسط تیمی از جانب بهداری قرار میگیرند و پس از بررسی سلامت افراد بیماری های واگیردار شناسایی میشود. افراد در کلینیکی معروف به کلینیک مثلثی معاینه و مورد آزمایشات اولیه قرار میگیرند و تست ایدز، هپاتیت و .. در مورد آنان انجام میشود. اما آنچه که هرگز به عمل در نمی آید اعلام نتایج این آزمایشات و جداسازی زندانیان مبتلا به بیماری های خطرناک از دیگر افراد است. آنچه که مشخص است دلیل انجام این قبیل آزمایشات فقط و فقط تکمیل پرونده و رزومه سازی برای زندانیان جهت ارائه کار تکمیلی پذیرش افراد در زندان است و هدفی جهت بهبود شرایط و کاهش خطرات احتمالی را در بر ندارد.
همجواری این افراد با افراد سالم در بندها و کابین های مشترک احتمال انتقال بیماری های خطرناک را افزایش میدهد.
نبود امنیت جانی و به خطر افتادن سلامت افراد توسط هیچ فرد و نهادی قابل پیگیری نبوده و پاسخی به اعتراضات داده نمیشود.
همهی اینها در حالی ست که معمولا اعلام میشود افرادی در زندانها به دلیل بیماری یا به دلیل نامشخصی فوت کردهاند. با توجه به اینکه توضیح بیشتری مبنی بر از دست رفتن جان افرادی که مسئولیت جان و سلامت شان با سازمان زندانهاست؛ داده نمیشود این نگرانی بیشتر میشود که مبادا عدم پیگیریها و عدم در نظر گرفتن اصول اولیه بهداشتی و تامین امکانات منجر به بروز چنین پیشامدهایی گردد.
چرا که مرگ در زندان به دلیلی نامشخص معنایی ندارد و اگر زندانی به جهت بیماری مشخصی فوت کرده باید پرونده پزشکی متوفی و پیگیری های درمانی او دست کم به خانواده و وکیل ارائه گردد. درحالی که این طور نیست و بسیاری از افراد به دلیل عدم رسیدگی یا کوتاهی در امر درمان و نبود امکانات کافی و روشهای اشتباهِ درمان با عدم سلامت یا مرگ مواجه میشوند.
بارها در اخبار منتشر شده در روزنامه ها اعلام شد قرار است هیئتهایی جهت بررسی شرایط زندانیان به قرچک اعزام شوند. اما این اتفاق هرگز پیش نیامد و شرایط روز به روز وخیم تر میشود.
بارها توسط کارمندان زندان و مسئولین حاضر در زندان قرچک این خواسته های حداقلی را پیگیری نمودم اما هر بار (با وجود وعدههایی مبنی بر پیگیری مسائل) اعتراضم مشمول زمان گردید و همچنان سلامت و جان افراد در خطر است و فریاد رسی نیست.
از دیگر نمونه های نقض حقوق انسانی که در بهداری زندان قرچک به دلیل نبود امکانات کافی شاهد آن هستیم نبود سرنگ کافی برای زندانیان مبتلا به دیابت می باشد. بعضا پیش آمده زنانی که مجبورند از سرنگ برای تزریق انسولین استفاده کنند؛ از سرنگ های مشترک در بهداری استفاده کردهاند.
استفاده از سرنگ مشترک توسط زندانیانی که خود توان مالی تامین دارو را ندارند دردناک است و انتظار میرود کارمندان بهداری در مورد استفاده مشترک سرنگ به زندانیان هشدار داده مانع از این عمل شوند.
ولی آنچه که شاهدیم، به روال در آمدن این قبیل کوتاهیهاست.
لذا صدای اعتراضم را که توسط زندان بانان و مسئولین زندان قرچک شنیده نشد بلند تر میکنم و اعلام میدارم غیر از آنکه بی دلیل به بند کشیده شدیم؛ غیر از آنکه جان مان از تهدیدهای روزهای اخیر در خطر است؛ علاوه بر آنکه از بسیاری از حقوق اولیه زیستی و معیشتی محروم ماندهایم؛ شاهد مرگ خاموش زنان بسیاری هستیم که به جهت کوتاهی کارمندانی که موظف به انجام مسئولیت نشدهاند با خطرات بسیاری مواجهاند.
برخلاف آنچه بر سر درِ زندانها نوشته شده، نه تنها زندان، ندامتگاه نبوده و نیست بلکه مکانی ست که افراد پس از ورود به آن علاوه بر تحمل حبس و محدود شدن از زندگی در دنیای آزاد و تحمل محرومیتهایی فراتر از آنچه در قوانین برای شان در نظر گرفته شده، با خطراتی جانی نیز مواجه میشوند.
باشد که صدای اعتراضم به کاستیها و محرومیتهایی که به ناحق زنانِ قرچک با آن مواجه هستند کارگشا بوده و دست کم حقوق اولیه زیستی که حق هر انسانی با هر میزان خطاکاری میباشد تامین شود.
منیره عربشاهی – زندان قرچک ورامین – تیرماه ۹۸”
در ارتباط با نویسنده نامه گفتنی است که منیره عربشاهی در تاریخ ۲۲ فروردین ماه سال جاری و یک روز پس از بازداشت فرزندش یاسمن آریانی، فعال مدنی و زندانی سیاسی سابق بازداشت شد.
در جلسات بازپرسی عناوین اتهامی “اجتماع و تبانی، تبلیغ علیه نظام و تشویق و فراهم نمودن موجبات فساد و فحشا” از طریق کشف حجاب و فعالیتهای آنان در زمینه مخالفت با حجاب اجباری و علیالخصوص حضور بدون حجاب در روز جهانی زن در مترو و اهدای گل به مسافران، در خصوص خانم آریانی و خانم عربشاهی مطرح شده است.
وی هم اکنون در بند ۵ زندان قرچک ورامین که عمده ساکنین آن را اتباع خارجی تشکیل میدهند نگهداری میشود.
زندانیان سیاسی که از ترس سکوت کردهاند؟
محمد نوریزاد که در زندان به سر میبرد، در یک تماس تلفنی با جعفر پناهی، کارگردان معروف سینمای ایران، از وجود ۱۴ زندانی سیاسی در بند زندانیان سیاسی خبر میدهد که هیچ رسانهای به زندانی شدن آنان نپرداخته است.
به گزارش رادیو فرانسه، این فعال سیاسی در این گفتوگوی تلفنی با انتقاد از این سکوت خبری، میگوید: «وقتی وارد اینجا شدم، وارد بندی شدم که میگفتند بند ویژه سیاسیها، (خودشان میگفتند امنیتیها). ۱۴ نفر زندانی سیاسی در اینجا دیدم که اصلا اسمی از اینها نشنیده بودم.»
به گفته نوری زاد این افراد از ترس از دست دادن مرخصی حاضر به رسانه ای کردن حضور خود در زندان نشده اند.
فایل صوتی نوری زاد را جعفر پناهی در شبکه های اجتماعی منتشر کرده است.
